Ronald van den Boogaard - Algemeen (571)

Algemeen (571)

Details: Categorie: Algemeen (571); Gepubliceerd: 28 oktober 2023

De wonderlijke wereld van dementie

(Door Marga de Graaf)

Ruim een jaar geleden betrek ik met mijn man een appartement in Stadskanaal naast mijn 93-jarige moeder. Mantelzorg noemen mensen dat. Er zijn wereldwijd families zat waar het heel natuurlijk is dat je ouders bij je in huis wonen, tot aan hun laatste dag. Ik vind het een mooie gedachte. De iets meer comfortabelere variant waarvoor wij hebben gekozen past heel goed bij ons. Moeder kan lekker haar eigen gang gaan en wij ook; - toch zijn we heel dichtbij.
Inmiddels zijn we aardig gewend geraakt aan elkaars nabijheid. Ik kan een boek schrijven over de spatsies van moeder en haar afnemende cognitie veroorzaakt door dementie. Ze is soms heel ondeugend - lachen, soms achterdochtig - vermoeiend, soms angstig - zielig, soms verward - geduldig blijven en haar weer rustig proberen te krijgen. Wisselende stemmingen bij moeder, wisselende emoties bij ons.

Videoscherm

Vrijdagmorgen 9.00u. De intercom-bel gaat bij ons - op het bijbehorende videoscherm zie ik een jongedame in blauw uniform. Het is Corine van de thuiszorgorganisatie Buurtzorg - lichtelijk in paniek. “Marga, je moeder doet de deur niet open!” Zo koelbloedig mogelijk antwoord ik de deur voor haar te openen, ‘dan gaan we daarna samen naar binnen.’ Ondertussen gaan er allerlei scenario’s door m’n hoofd. Moeder weg - in stukjes of dood.
De lift brengt Corine naar boven, ze stapt er uit en ik duw de sleutel van mijn moeders voordeur in het slot. Ik draai, wil hem opendoen maar er ontstaat slechts een kier van een halve centimeter. Mijn moeder roept vanuit haar slaapkamer:’ “Mar, je moet komen!” Ja, denk ik - hoe dan! Ik zie dat ze met de veiligheidsketting aan het rommelen is geweest. Deze kon zover open dat ik in geval van nood net mijn hand tussen deur en kozijn kon wringen om de ketting los te maken. Maar nu zit deze zo strak aangebonden dat dit met geen mogelijkheid kan. Daar staan we dan Corine en ik, moeder roept om hulp en wij kunnen met geen mogelijkheid naar binnen.
Corine klimt via mijn balkon naar het balkon van mijn moeder waar haar slaapkamerdeur op de ‘luchtstand’ staat - met een beveiligde kierstandklem - geen beweging in te krijgen want inbraakproof! We kunnen wel met haar praten, ze ligt op de grond naast haar bed. ‘Lieverd,’ hoor ik Corine zeggen, “blijven liggen hoor, we komen zo snel mogelijk bij u.” Ja, denk ik - hoe dan!.

Ik bel mijn man van zijn werk, wetende dat hij ergens in onze berging een haakse slijper heeft liggen, bovendien is hij ook nog eens heel sterk. Haha, Eureka. Het duurt drie kwartier voor hij arriveert, want reed ergens in de buurt van Delfzijl. Ondertussen houden wij moeder rustig, ze luistert notabene - liggend op de grond heeft ze haar donzen dekbedje over zich heen getrokken.

Een behulpzame buurman komt op de consternatie af - 89 jaar en stokdoof - hij scharrelt een dun wiebelig ijzerzaagje op en denkt daar de zware schakels mee door te kunnen zagen. Aandoenlijk en lief, want oh zijn lieve buurvrouwtje moet gered worden. Dit blijkt inderdaad een kansloze actie.
Corine heeft ondertussen collega Annet gebeld, ze komt onmiddellijk.

Politieteams

Annet ziet de situatie aan en belt de politie. Een dames-politie-team komt met een mega kniptang om de kettingschakels door te knippen - ja, dussss … de kniptang is zo dik dat deze met geen mogelijkheid tussen deur en kozijn doorkan. De dames bellen hun mannelijke collega’s - inbreek-experts, vertellen ze me. Deze mannen moeten uit Veendam komen, duurt twintig minuten.

      Ha, daar arriveert mijn spierbal, met flex! Annet paniekt, ‘nee, daar kan brand van komen, niet doen!’ Manlief sust, besluit de zaak niet verder op de spits te drijven, pakt een scherpe handzaag uit z’n jas en heeft in no time een schakel half stuk. Opeens stuift het politie-inbrekersteam de lift uit, voegt zich bij het gezelschap en oordeelt snel - met een hele harde trap schopt een agent zo de voordeur open. Heerlijk zulke stoere mannen.
      Nu snel naar mams. Ik pak haar hand en spreek haar zachtjes toe - ze wordt rustig, maar ik zie aan haar doorzichtige blik dat ze geen idee heeft wat er aan de hand is en waar ze is. Ik check met mijn lekenoog ondertussen haar voeten en benen (geen heup gebroken?).
      Er lijken geen botbreuken te zijn, Wel een hele verwarde dame zonder pyjamabroek, die haar lievelings-dekbed-overtrek verfrommeld ergens in een hoek heeft weggestommeld. Het hoogpolige vloerkleedje heeft ze opgerold en een tafeltje is op een vreemde plek neergezet. Ze heeft de slaapkamer volledig ‘verbouwd’ - voordat ze op de grond terechtkwam. Of is ze daar gewoon gaan liggen? We zullen het nooit weten.

Ambulance

Corine belt de ambulance, toch maar even om een röntgenfoto telaten maken ter controle. Goed idee. Op naar het ziekenhuis in Emmen. Manlief gaat mee in de ambulance - ik zwaai vier politieagenten, twee zorgverpleegkundigen, twee ambulancebroeders, de buurman en mijn moeder uit. Doe de deur dicht, ruim de rotzooi op, verschoon moeders bed, fatsoeneer de hele boel en bel mijn dochter. “Mam, ik ga met je mee hoor, je mannetje en hopelijk oma weer ophalen uit het ziekenhuis.” Ook een soort van mantelzorg. En zo geschiedde. Om 16.00u waren we weer thuis. Geen botbreuken, alleen een paar gekneusde handen door het gemorrel met de veiligheidsketting.

Moeder kan zich van de hele consternatie niets, maar dan ook helemaal niets, herinneren. Een gat in haar geheugen van negen uur ’s morgens tot tien uur s’ avonds. Dat is zeker.

Want: s’Avonds rond 22.00u gaat bij ons de deurbel, zucht …. Wat nu weer.
Mijn moeder: “Waar is de veiligheidsketting van mijn voordeur???????!!!!!!!!

Welkom in de wonderlijke wereld van dementie.

Details: Categorie: Algemeen (571); Gepubliceerd: 02 oktober 2023

Herfst: Storm & wind

Martine van Bree-Jonink is vrijwilligster bij de bibliotheek in Bellingwolde. Zij leest drie tot vijf boeken per week en doet dat al ‘’een leven lang’’. Hier zijn haar nieuwste leestips.

Isabel Allende: De wind kent mijn naam (2023/284 pag.)

In 1938 wordt de vijfjarige Samuel door zijn moeder op een kindertransport van Oostenrijk naar Engeland gezet. Daar wordt hij opgevangen door een kinderloos echtpaar dat hem alle liefde biedt en op alle vlakken ondersteunt. Toch blijft Samuel een gesloten man en neemt alleen deel aan het sociale leven als dit van hem wordt verlangd door zijn status als vermaard violist.
Op 35-jarige leeftijd emigreert hij naar Amerika; in New Orleans stort hij zich in het leven van de jazz muziek. Dan ontmoet hij de flamboyante, mondaine Nadine. Ze trouwen en leiden een open huwelijk, dat met wat intermezzo’s 50 jaar stand houdt. Nadat Nadine is overleden blijft hij alleen achter met hun huishoudster Leticia en probeert hij zijn leven opnieuw op de rails te krijgen.
Wanneer het land door het Corona-virus in lockdown gaat, belandt Samuel in een diep dal en ziet hij het leven niet meer zitten. Dan wordt hij benaderd door de jonge maatschappelijk werkster Selena met de vraag of hij bereid is een veilig thuis te bieden aan de dan achtjarige vluchtelinge Anita, die bij de grens op brute wijze is gescheiden van haar moeder. Voor Samuel is het alsof de geschiedenis zich herhaalt.

Weer een mooie typerende Isabel Allende-roman over vuile politieke spelletjes, sociaal onrecht en ontworteling.

Marie Lacrosse: Storm boven de velden (2023/554 pag.)

Deel 1 van de Wijngaard-trilogie. De Elzas, 1870. Irene groeit op in een weeshuis tot ze de kans krijgt dienstmeisje te worden in het landhuis van de rijke wijnhandelaar Wilhelm Gerban. Wilhelm is getrouwd met een Franse vrouw en het huwelijk heeft te lijden onder de groeiende politieke onrust in de Elzas. Zeker nu hun zoon Franz steeds sterker sympathie voelt voor de idealen van de Franse Revolutie.
Als Irene en Franz elkaar ontmoeten worden de twee hartstochtelijk verliefd, maar het klassenverschil en familie-intriges staan elkaar in de weg. Irene en Franz vechten voor hun geluk, maar als WOI uitbreekt slaat het noodlot toe.

Een meeslepend verhaal, ik kijk uit naar het volgende deel. De stijl is vergelijkbaar met Corina Bomann en Sarah Lark, eveneens Duitse auteurs.

Ilaria Tuti: Waar de wind de aarde raakt (2023/395 pag.)

Londen: Als WOI uitbreekt is Caterina (Cate), een jonge arts van Italiaanse afkomst, net afgestudeerd. Een baan vinden in een gerenommeerd ziekenhuis is onmogelijk omdat het mannenbolwerk geen vrouwelijke arts accepteert. Dan wordt zij benaderd door twee bekende vrouwelijke artsen, tevens suffragettes, die haar hulp vragen om in Frankrijk een ziekenhuis op te zetten voor gewonde militairen. Haar dochtertje laat zij achter bij een bevriend echtpaar.

De gewonden stromen binnen en het duurt even voordat de patiënten zich aan de vrouwelijke artsen durven toevertrouwen. Ook gaan Cate en een collega vaak zelf naar het slagveld om gewonden op te halen, waarbij Cate met behulp van een paard kapitein Alexander het leven redt. In de loop van 1915 wordt de groep vrouwen door de regering gevraagd naar Londen terug te keren en de leiding op zich te nemen van een Militair Ziekenhuis om de vele van het front teruggekeerde soldaten te behandelen. Langzaam maar zeker wordt duidelijk dat het herstel van de mannen veel meer behelst dan het helen van fysieke wonden. Ook Alexander, die weer als patiënt in Cates leven komt, raakt hiervan overtuigd.

Een spannende en indringende historische roman over de gruwelijkheden van de loopgravenoorlog en het doorzettingsvermogen van vrouwen om de gewonden zowel fysiek als psychisch te ondersteunen en motiveren.

Erik Vlaminck: Iconen (2023/157 pag.)

Aan het sterfbed van zijn moeder vertelt een kloosterbroeder over hoe hij terugkijkt op zijn jeugd en over zijn leven als financieel verantwoordelijke voor het psychiatrisch centrum van het klooster, ergens in Vlaanderen. Hoe hij op sluwe wijze het personeel weet te manipuleren, een groep (Cirkel) vertrouwelingen om zich heen verzamelt die hem op de hoogte houden van alles wat er speelt binnen de afdelingen, waardoor hij broeders tegen elkaar uit kan spelen.

Zelf gruwt hij ervan de ziekenzalen binnen te gaan, belooft iets te doen aan de onmenselijke levensomstandigheden, maar onderneemt geen actie. Totdat……….

Een ontluisterende inkijk in de gang van zaken in een psychiatrisch centrum in het Vlaanderen van de jaren zeventig. Een verhaal over machtsmisbruik, wantoestanden, manipulatie; verwoord op een aanstekelijke schrijfstijl vol cynische humor. Een juweeltje!

Veel leesgroeten van Martine van Bree-Jonink.

Klik HIER voor alle biebverhalen

Details: Categorie: Algemeen (571); Gepubliceerd: 01 oktober 2023

Geplaatst in september

30 september: Groeten uit de Wereld 39; Breed Scala

29 september: Groeten uit Tsjechië: Alle Verhalen

28 september: Home From Abroad 273; Trump is racing against the Times

27 september: Vindsels 187; Molens alom

26 september: Poëzie 346: Jan Willem Overeem

25 september: Gehoorde frasen 482; Het Afbouwpad

23 sptember: Reizen 491; Groeten uitt de Wereld (38)

22 september: Groeten uit Hongarije; Alle Verhalen

21 september: Aardrijkkunde 32; Miijn Opa; Een heel jonge kaartenmaker

20 september: Vindsels 186; Zwanen in de kreek

19 september: Goedemorgen 1105; Blazende zwanen

18 september: Poëzie 346: Gerrit Kouwenaar en Hugo Claus

17 september: Reizen 491; Groeten uit de Wereld (37)

16 september: Groeten uit Palestina; Alle Verhalen

15 september: Gehoorde frasen 481; In Afwachting

14 september: Gehoorde frasen 480; De Maatpakaanpak

13 septemberL Vindsels 185; Ingestorte brug

11 september: Verhalen van Els 35; Interview met Lee Towers

10 september: Groeten uit de Wereld 36; Breed Scala

9 september:Groeten uit Tunesië: Alle Verhalen

8 september: Gehoorde frasen 479; Olympische Gedachte

7 september: Verhalen uit de dorpsbieb 124; Nazomertips van Martine

6 september: Vindsels 184'; Campbell's soep

5 september: Poëzie 345: Lucebert

4 september: Gehoorde frasen 478; Uitbetaling

3 september: Groeten uit de Wereld 35; Een breed Scala

2 september: Groeten uit Kroatië: Alle Verhalen

1 september: Algemeen 551; Geplaatst in augustus

Details: Categorie: Algemeen (571); Gepubliceerd: 07 september 2023

De zaak Alaska Sanders

Martine van Bree-Jonink is vrijwilligster bij de bibliotheek in Bellingwolde. Zij leest drie tot vijf boeken per week en doet dat al ‘’een leven lang’’. Hier zijn haar nieuwste leestips.

Dido Michielsen: Engel en Kinnari (2022/246 pag.)

Java, 1895. Als pleegkind is Louisa op haar dertiende uitgehuwelijkt. Ze verlangt ernaar te weten wie haar biologische moeder is, maar haar norse pleegmoeder weigert haar informatie te geven. Louisa vermoedt dat haar moeder een Njai was, de concubine van een Hollander. Louisa moet maar blij zijn dat zij als erkende Indo-Europese tot de koloniale bovenlaag behoort, maar zijzelf voelt dat er twee culturen aan haar trekken.
Zij verafschuwt haar man en het leven dat zij leidt, mede daardoor kost het haar moeite een goede band op te bouwen met haar kinderen. Zij zoekt vertroosting in boeken en in de briefwisseling met haar zus Pauline.

Dan sluit zij vriendschap met een buurvrouw van Chinese afkomst en diens Javaanse secretaris, die haar in vuur en vlam zet. Uiteindelijk wordt zij gedwongen haar zieke man te verplegen en haar pleegmoeder in huis te nemen. Zal zij ooit ontdekken wie zijzelf nu eigenlijk is: een westerse engel of een oosterse kinnari, de mythische liefdesgodin?

Weer een prachtige roman over dwalen tussen twee werelden. Vervolg op Lichter dan ik (2019).

Astrid H. Roemer: DealersDochter (2023/208 pag.)

Het verhaal begint bij Brandon, een mooie jongen die vanuit zijn dorp naar Paramaribo vertrekt. Daar wordt hij verliefd op een wit meisje en hij reist samen met haar naar Nederland. Als de relatie stukloopt stort Brandon zich in een losbandig seksueel leven en rolt langzaam in de drugshandel waar hij als koerier enorm veel geld verdient. Daarnaast probeert hij een gewone, gezonde relatie aan te gaan, maar dan wordt hem gevraagd nog één klusje te doen.

Dit heeft verstrekkende gevolgen met een levenslange impact op niet alleen zijn leven, maar ook op de levens van een paar andere families van gemengd bloed. De rode draad is de vraag waar je je veilig en geborgen voelt. Ik begon met enige scepsis aan dit boek; zou het een woke-verhaal zijn over racisme? Integendeel.

Het is even wennen aan de schrijfstijl maar al snel wordt je gegrepen door alle verhalen over vijf verschillende personen, wier levens op miraculeuze wijze met elkaar verweven zijn. Prachtig boek met grote diepgang. Zeker de moeite waard het nog eens te herlezen.

Joël Dicker: De zaak Alaska Sanders (2022/568 pag.)

De schrijver Marcus Goldman is inmiddels beroemd geworden door zijn boek over Harry Quebert. Om dat mysterie op te lossen werkte hij indertijd samen met sergeant Perry Gahalowood, met wie hij inmiddels goed bevriend is. In 2010 ontvangt Perry een verontrustende, anonieme brief waarin de uitkomst van een onderzoek naar de moord op een jonge vrouw (Alaska Sanders) in 1999 in twijfel wordt getrokken.
Perry is geschokt en vraagt zich af of er indertijd toch te snelle conclusies zijn getrokken. De bekentenissen waren er snel; overduidelijk bewijs. Of toch niet? De zaak heeft hem nooit losgelaten en is van invloed geweest op zijn verdere loopbaan en werkwijze: hij werkt alleen, zonder collega’s.

Als er een grove fout is gemaakt, dan zit er iemand al 11 jaar onterecht vast. Hij besluit tot een diepgravend onderzoek en vraagt hierbij hulp van Marcus. Voer voor een nieuwe roman?

Weer een spannende pageturner met de schrijver Marcus als middelpunt. Buiten de persoon Perry komen er nog meer bekende figuren uit vorige romans voorbij, zoals oom Saul en uiteraard Harry Quebert.

Marion Pauw: Tijgerlelie (2023/350 pag.)

Vol enthousiasme vertrekt de half-Spaanse Lili met vijf huisgenoten naar de Pyreneeën om daar gedurende twee wintermaanden op het hotel van haar oom te passen. Ze moeten er rekening mee houden dat het hotel ingesneeuwd raakt en onbereikbaar is. Voor voldoende voorraad wordt gezorgd.
Een dag voor vertrek besluit één van de huisgenoten een oude schoolvriendin mee te vragen, die op de vlucht is voor een stalker. Het treinkaartje is al gekocht en de groep kan niet anders dan toestemmen. Vanaf het begin van de reis weet deze flamboyante Monica de groepsdynamiek te verstoren, waardoor een toxische sfeer ontstaat. Lili is de enige die zo haar bedenkingen heeft en zodoende steeds meer buiten de groep valt.
Op een van de laatste avonden loopt het vreselijk uit de hand. Zeventien jaar later kampt Lili nog steeds met de toen opgelopen trauma’s. Zij vertrouwt niemand meer, laat niemand dichtbij komen.

Literaire thriller die dankzij de soepele schrijfstijl heerlijk wegleest. Een bijzonder verhaal dat heen en weer springt in Toen en Nu.

Atlas

Onnodig om ATLAS als tip te geven, want liefhebbers van de Zeven Zussen serie hebben dit fenomenale slotdeel allang verslonden of wachten met smart op hun reservering.

Veel leesgroeten van Martine van Bree-Jonink.

Klik HIER voor alle biebverhalen