Introductie in Nederland

In het interview van Els Smit met Roel van Duijn gisteren, spreekt hij over de zure regen die ''25 keer zo zuur is als hij zou moeten zijn'. 
      Acht jaar geleden vroeg ik mij al eens af, hoe het toch met die zure regen zou zijn? Daar heb ik toen onderstaand stukje over geschreven.
De term zure regen is in Nederland door Carel Wiemers geintroduceerd. Een collega van Els.

Zure regen; een verdwenen hype

Hoe zou het toch zijn met de zure regen?

          

Het gaat goed met de zure regen. Of misschien moet ik wel zeggen”: ‘’Het gaat slecht met de zure regen’’.
      In de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw was dit een ONDERWERP. De bossen liepen kans om te sterven als we geen maatregelen zouden nemen tegen de zure regen. Het werd allemaal aangekaart in 1967 door de Zweedse onderzoeker Svante Odén. Hij constateerde dat een aantal Zweedse meren sterk verzuurd was en dat er massale vissterfte plaatsvond.  
      Het verschijnsel werd ook in een aantal andere landen geconstateerd en een nieuw probleem was geboren. Het werd een hype. Diverse milieubewegingen voerden actie, er werden felle discussies gevoerd en de emoties  liepen hoog op.
      Politiek en bedrijfsleven moesten maatregelen nemen en die kwamen er ook. Zoveel zelfs dat het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) een paar jaar geleden tot de conclusie kwam dat de Zure Regen vrijwel verdwenen is. 
      Volgens het bureau komt dit onder meer door het stookgedrag in West-Europese huizen; verwarming door gas in plaats van kolen. Daarnaast plaatsten elektriciteitscentrales en raffinaderijen installaties om zwaveldioxide uit rookgassen te halen en was er de introductie van de driewegkatalysator voor personenauto’s, waardoor de uitstoot van stikstofoxyden drastisch daalde.
      Het Bureau benadrukt overigens dat zure regen wel degelijk heeft bestaan en dat het geen ‘’verzonnen’’ hype was, enigszins vergelijkbaar met de huidige scepsis, die hier en daar optreedt als het gaat om de klimaatverandering.