Details
Hoofdcategorie: Beelden

 

JAN TITTEL (1)

   (Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)

   Hoe begon deze vriendschap en in welk jaar en waarom en hoe lang. Het zal zo ongeveer vijfenvijftig jaar geleden zijn. Ik werkte voor de Vrijzinnig Protestantse Radio Omroep. Die omroep heette toen gewoon zo.
   Ik was dolgelukkig met de reportages die ik her en der mocht maken, veel in het buitenland. Terwijl ik opgetogen bijvoorbeeld in Berlijn was dacht ik aan die vrijzinnige dominees die zich in dat suffe Hilversum bezig hielden met geloofskwesties als het nut en wezen van de twijfel.. Ik bedoel maar. Ik weid nu maar niet verder uit over die vrijzinnigheid, dan zijn we morgen nog bezig.

      Eerst maar eens wat technische details. Radio-opnames konden inmiddels gemaakt worden met draagbare bandrecorders. De omroep bezat de beroemde NAGRA. Woog wel bijna twintig kilo, maar dan had je ook wat. Opnametijd ongeveer twintig minuten per bandje, Later zou de lichtere cassetterecorder komen maar die bandjes waren moeilijker scherp te zetten en de tijds-opnametijd was nogal slordig.

      Met de opgenomen banden keerde je terug naar Hilversum en moest je met behulp van een radiotechnicus je programma in elkaar zetten. Dat was nog een heel gedoe. Thuis het opgenomen materiaal afluisteren, draaiboek maken. In de studio met je aantekeningen komen en hopen dat je een technicus had met feeling voor je werk. Want dat was iedere keer maar weer afwachten. Die technici werden bij je ingedeeld door de NRU. Je kon toen nog wel je voorkeur laten weten, maar daar hadden de indelers soms weinig zin in. Ik had een voorkeur die soms gehonoreerd werd: Jan Tittel. (Rechts)

      Voor een werkstuk van ongeveer vijftig minuten werd vijf uur montagetijd uitgetrokken, Maar omdat ik me, tegen de vooroordelen en het opgelopen imago in, nogal zorgvuldig had voorbereid waren Jan en ik in twee uur klaar… We hadden drie uur de tijd om elkaar verhalen te vertellen; verhalen die nooit uitverteld konden worden. Waren wij de uitvinders van de cliffhanger?

Prutswerk

Jan had diep in zijn hart een hekel aan de omroep. Dat zie je op die foto duidelijk. Prutswerk vond hij het; veel geleuter. Liever was hij nog bij zijn jongere jaren. Aangesteld door Philips om treinen in Brazilië  te begeleiden. Zonder begeleiding kwamen de door Philips geleverde spullen  nooit aan. Maar Jan raakte een keer een hele trein kwijt en werd ontslagen.
      In Nederland directeur van een scheepswerf geworden. Liep goed tot op het moment dat hij voor zijn eigen plezier een schip van één van zijn klanten nam om op de Noordzee te gaan varen. Strandde in Denemarken. Weg scheepswerf. Moet jij niet eens een glas sherry Peter. De studiochef is net weg dus het kan wel. Ik zie je de volgende week weer en dan gaan we naar Duitsland, het zal in de oorlog zijn geweest.

 

Klik HIER voor alle Photosophieën

Details

 


''Bouw een merk van jezelf''


Marianne Zwagerman in Volkskrant-Magazine


Details

 

Van E. du Perron

De zieke man

Nadat de zieke man,
zowat vier jaren door,
door iedereen was verwend geweest,
door iedereen zacht behandeld
en zacht was aangesproken, en
gewassen en in bed gelegd,
gekrabd, in bed gelegd, geraden,
gestreeld, gelaxeerd, in bed gelegd,
en iedereens zachte wil, vier jaren,
tot eigen heil had ondergaan -
daar sloot hij opééns
zijn kasten, laden, ramen, deuren;
en op de buitenkant van iedere deur
plakte hij een papier,
waarop hij had geschreven:

Iedereen kan verrekken.
Ik ook.


Details

 

Van Gerard Reve

Op mijn ouderdom

Indien ik nog geruime tijd leef, word ik een oud man.
De wanhoop is nog groter geworden,
maar veelvuldiger dan ooit
word ik aangezocht inleidingen, lezingen, hallo,
      voordrachten uit eigen werk
te komen houden voor inrichtingen van onderwijs.
Om mijn geitestrot hangt de te wijde boord
       van het smetteloze overhemd,
waarop de das met streepjes.
Mijn gelaat is een varkenslederen masker.
Soms, als de samenkomst, wegens fraai weder,
in de tuin van de campus wordt gehouden,
ben ik de enige die het koud krijgt
en huivert in zijn boers nieuw, duur donkerblauw
en aangemeten pak:
het vuur in mij brandt nog maar laag.
Een meisje schrijft alles op, en als ik zeg:
‘Die en die, die vind ik wel een groot dichter,’
dan schrijft ze neer, in groot en leesbaar schrift:
‘Die en die is een groot dichter’.
Als ik mijn eigen door de Dood naar mij teruggevoerde stem hoor,
wil ik schreeuwen dat het geen zin heeft nu allen dood zijn,
       en dat ik naar huis wil.
Maar wie begrijpt dat.
Plotseling staat de wind stil, en is er schaduw over alles,
en hijg ik van angst, maar voor wie of wat dan toch,
in Godsnaam?


Details

 

Van Jan Arends

****

Ik ben 
een boom

Van groei
afaan
ben ik
van blad
tot blad
bekeken

Toen
heeft iemand
een luis
ontdekt
op een
van mijn bladeren

Nou word
ik omgehakt 


Details

 
Van Gerrit Kouwenaar

Ontmoeting

Soms is men zo oud dat men zijn bezit
niet meer bezit

verhuizers komen met vervoersmiddelen
nemen de stoel de tafel de tuinpaden
het kinderportret het album met namen
de vogel en de kat

men koopt nog één keer persoonlijk tabak, deelt
vergeefs mede wat men denkt
van het kabinet en de eeuwig dreigende oorlog, alleen

het gratis glas van het huis smaakt  nog
naar meer, het regent, men beeft, er zijn stemmen
en op het privaat
ontmoet men verbaasd wie men was-


 

Details


Van Louis Paul Boon

zo zal ik dan worden

zo zal ik dan worden
stilaan een zich oudvoelend man
een bloem een gedicht op de lippen
en verder wat knutselend nog
aan luchtvervuiling en zo

zo zal ik dan worden
een propere oude man
als ons hondje dat niets mocht
in huis doen en zo doof
was geworden als een pot en zo

zo zal ik dan worden
met wat schorre stem verhalen
aan mijn kleinzoon over vroeger
de revolutie die we toen wilden
de sovjetrepubliek Vlaanderen en zo

zo zal ik dan worden
en vragen naar mijn bril
en zoeken naar mijn stok
om op te steunen en zo

 

Details

  

Ik zet de zaag erin, maar de dode takken doen me ongewild denken aan die verschrikkelijke metafoor van Marianne Zwagerman in de Telegraaf, over de natuur die ‘dingen zelf regelt en af en toe een virus over de aarde jaagt om het dorre hout te kappen’. Dat gaat ook over mijn opa, denk ik steeds maar: een demente man met diabetes en een hartkwaal in een verpleeghuis. ‘Dor hout.’


Asha ten Broeke in de Volkskrant

 

Details

 

Afkeer


De lichaamscultus zal toenemen net als de angst voor verval, en daarmee ook de afkeer van mensen bij wie het verval al heeft ingezet, het dorre hout.


Marian Donner in NRC-Handelsblad