Honkbal (12): The shot heard 'round the world
- Details
- Hoofdcategorie: Honkbal (118)
Bobby Thomson & Russ Hodges
(of: Het begin van de Koude Oorlog)
De beroemdste homerun in de bewogen geschiedenis van het Amerikaanse honkbal werd op 3 oktober 1951 geslagen.
Het beroemdste radioverslag in de bewogen geschiedenis van het Amerikaanse honkbal werd op 3 oktober 1951 gegeven.
De hitter was Bobby Thomson ; de radioverslaggever Russ Hodges.
Plaats van handeling The Polo Grounds in
The Bronx New York.
De tijd: 15.58 P.M.
The Pennant
Het was de derde en beslissende wedstrijd tussen de New York Giants en de Brooklyn Dodgers in het kampioenschap van de National League. (De zogeheten PENNANT).
Het was de negende en laatste inning met de Giants aan slag.
De Dodgers stonden met 4-2 voor, maar de Giants hadden het tweede en derde honk bezet..
Er was één uit.
Voor de Giants komt Bobby Thomson aan slag. De coach van de Dodgers besluit een nieuwe werper op de plaat te zetten: Ralph Branca.
Een gewaagd besluit want Thomson had in de reguliere competitie al vier homeruns op Branca geslagen en had dat in de eerste wedstrijd van de best of three nog eens gedaan.
Thomson laat de eerste prachtige slagbal gaan, maar slaat de tweede bal net over het hek voor de beslissende zogeheten walk-off homerun: 5-4 voor de Giants..
Luister naar het prachtige commentaar (1'.33"), dat later onder televisiebeelden is gezet en probeer te verstaan wat de opgewonden Hodges er allemaal uitgooit.
Letterlijk zegt hij:
There’s a long drive…it’s gonna be, I believe…………..
THE GIANTS WIN THE PENNANT!
THE GIANTS WIN THE PENNANT!
THE GIANTS WIN THE PENNANT!
THE GIANTS WIN THE PENNANT!
Bobby Thomson hits into the lower deck of the left-field stands!
The Giants win the pennant and they’re goin’ crazy!
HEEEY_OH!!!!!!!!!!
I DON”T BELIEVE IT!
I DON”T BELIEVE IT!
I DO NOT BELIEVE IT!
Bobby Thomson …. hit a line drive… into the lower deck …….of the left-field stands….and this blame place is goin’ crazy!
THE GIANTS!
Horace Stoneham has got a winner!
The Giants won it…. by a score of 5 to 4... And they’re picking’ Bobby Thomson up….. and carrying’ him of the field!
The shot heard ‘round the world!
De homerun en het verslag werden later bekend als ’the shot heard ‘round the world’. New York lag stil die middag. Vrijwel iedereen in die stad luisterde naar de radio; een enkeling keek naar de televisie.
In Europa luisterden Amerikaanse militairen naar de radio.
In Korea was het oorlog en luisterden de militairen ook.
Vandaar dat wereldwijde shot.
Russ Hodges was radioverslaggever voor de New York Giants (het team van Bobby Thomson) en zijn verslag werd uitgezonden op een klein station: WMCA-AM radio.
Dit radiostation maakte geen opnames van dit verslag.
Dat het toch bewaard is gebleven, danken wij aan een zekere Lawrence Goldberg, die in zijn auto naar het verslag luisterde en zijn moeder vroeg om het laatste deel van de wedstrijd op te nemen.
Dat gebeurde op een heel simpel recordertje (‘1951 nietwaar!’), wat tevens verklaart dat de kwaliteit van het bewaard gebleven verslag zo matig is.
De bal is nooit terug gevonden.
En dat is jammer. Niet alleen, omdat de bal een waarde van zo’n 1 miljoen US$ zou hebben maar ook omdat deze bal thuishoort in de Hall of Fame in Cooperstown New York.
HET HONKBALMOMENT is later in allerlei films, series en boeken opgedoken. Onder andere in The Godfather, waar Sonny Corleone naar het commentaar van Russ Hodges luistert en vlak voor de homerun wordt doodgeschoten. Ook in de serie MASH, die zich afspeelt in Korea komt het voor als majoor Charles Winchestor wordt aangespoord om hoge bedragen in te zetten in de weddenschap welk team de wedstrijd zal winnen.
Het meest beroemd is het fragment echter door de schrijver Don DeLillo geworden. Zijn roman Underworld begint ermee. DeLillo schrijft ook dat de Russen op diezelfde dag in oktober hun eerste ondergrondse atoombom tot ontploffing brachten. Het waren zoals hij in een interview met Time Magazine opmerkte:
Two shots ’round the world.
In feite begon volgens hem op die dag de Koude Oorlog!
DeLillo geeft er overigens een geheel eigen interpretatie aan. De bal wordt in zijn boek wel degelijk gevonden. De jonge Cotter Martin is in het stadion in The Bronx New York, waar de wedstrijd gespeeld werd. Hij maakt kennis met een andere fan; de bal komt op hen af en Cotter kaapt de bal voor de neus van zijn nieuwe vriend weg. Deze bal verandert in het boek een aantal malen van eigenaar, waardoor Underworld een rijk geschakeerd beeld geeft van de Verenige Staten in die tijd.
Beelden 381: Eerbetoon op Ruhrautoweg
- Details
- Hoofdcategorie: Beelden (919)
Rahn müsste schießen
Op 4 juli 1954 werd de bevolking van de Bondsrepubliek Duitsland definitief wakker van de collectieve nachtmerrie.
Het nationale voetbalteam -die Mannschaft- werd in Zwitserland wereldkampioen voetbal. De helden waren Helmut Rahn en Herbert Zimmermann.
Rahn maakte zes minuten voor tijd de winnende goal en Zimmermann maakte daar een meeslepend radioverslag van.
Er ontstond een geïmproviseerd gedicht, dat zo gaat:
Rahn müsste schießen...
Rahn schießt!
Tor! Tor! Tor!
De regels staan sinds januari 2010 op drie viaducten op de A40 in Essen. Achthonderd meter uit elkaar.
Vorige week reed ik daar weer eens onder door. Je kunt je ogen er niet van afhouden.
Een prachtig eerbetoon aan de Essenaar Helmut Rahn, de held die later wegens drankproblemen een anti-held werd om toch weer als held te eindigen.
Een hommage ook aan Herbert Zimmermann, de man die in het vrijwel T.V.-loze tijdperk een meeslepend beroep op de luisteraars deed op hun voorstellingsvermogen en hun enthousiasme tot grote hoogte deed oplaaien.
Het wonder
Het was een wonder; die overwinning. Het wonder van Bern.
Duitsland speelde namelijk tegen Hongarije, dat in de voorronde over Die Mannschaft was heengewalst: 8-3.
Hongarije met ondermeer Ferenc Puskas was dertig wedstrijden ongeslagen en had in die finale al na acht minuten een 2-0 voorsprong.
Maar toen kwamen de Duitsers als altijd terug en na achttien minuten was het 2-2.
Tot rechtsbuiten Helmut Rahn zes minuten voor tijd met links zijn winnende treffer maakte.
Het verslag
Het verslag van Zimmermann ging letterlijk zo:
‘Sechs Minuten noch im Wankdorf-Stadion in Bern. Keiner wankt. Die Regen prasselt unaufhörlich hernieder. Es ist schwer, aber die Zuschauer, sie harren nicht aus -wie könnten sie auch! Eine Fußballweltmeisterschaft ist alle vier Jahre, und wann sieht man ein solches Endspiel so ausgeglichen, so packend, jetzt Deutschland am linken Flügel durch Schäfer, Schäfers Zuspiel zu Morlock wird von den Ungarn abgewehrt, und Bozsik, immer wieder Bozsik, der rechte Läufer der Ungarn am ball.
Er hat den Ball verloren diesmal, gegen Schäfer -Schäfer nach innen geflankt -Kopffball abgewehrt- aus dem Hintergrund müsste Rahn schießen -Rahn schießt-
Tooooor! Tooooor! Toooor!’
Tor für Deutschland (….)Halten Sie mich für verrückt, halten Sie mich für übergeschnappt (…) Vier Minuten Daumen halten in Wankdorf. (…)
En even later:
Aus!, aus!, aus! Das Spiel ist aus! Deutschland ist Weltmeister!
Ga HIER naar toe om het te zien en te horen.
En HIER de euforie in Duitsland en hoe het verder met Rahn ging.
Photosophieën 374: Zo Easy!
- Details
- Hoofdcategorie: Beelden
DE DOUCHE (2)
(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)
Nou ja als u de vorige bijdrage niet hebt gelezen, in het kort dan:
Douchen zet mijn hoofd op hol; vreemde fantasieën, niet te volgen redeneringen, ongeduld en meer van dat.
Nu dit dus:
Eerst warmer die straal, nee niet zo heet, nee ook weer niet te koud.
En wat doet die hond hier, weg!
En wat heb ik te maken met glabberveen…
Dit wordt dus niks, afdrogen maar en morgen weer…
De volgende morgen:
Mijn vrouw stuurt graag brieven, met de hand geschreven.
Dyslectisch her en der, maar daar lachen we om. Het grote dictee van de Nederlandse taal, dat zetten we af. Weg met die eigenwijze Freriks. Oh!. Is die al weg!
Zij schrijft dus graag.
Iets heter!
Wie schrijft er nog met de hand brieven in de eeuw van de SMSjes, APPjes ed.?
Brieven waren tot voor kort belangrijke bronnen voor historici, schrijvers en theatermakers bijvoorbeeld. Men kon er eindeloos uit putten.
Het antwoord: steeds minder mensen doen dat. Ze schrijven op hun apparaatjes korte en nog kortere mededelingen. Doei en nog zo wat.
Daar moet zo snel mogelijk iets aan gedaan worden. Daarom het volgende plan, snel en doeltreffend. Schrijf met de hand een brief op papier. Scan dit document op je computer, of laptop.
Een wizzkid, misschien wel drie, heeft een bedrijf opgezet waar documenten via het internet naar kunnen worden opgestuurd. JA DAAR IS EEN SPECIALE APP VOOR….Die app vraagt allerlei gegevens van je om anoniem gedoe te voorkomen. Ook een kostenopgave van het te verzenden document. Je scan dus verzenden en betalen. Dit bedrijf van de wizzkid drukt je scan af en zet het op de post.
Gouden idee denk je nog onder die douche. Later afgedroogd denk je: NIET ZO SLECHT.
Groeten uit Finland (9): Märket Reef
- Details
Een achthoekige grenskronkel
Ik schreef gisteren een stukje over de Åland Eilanden, die in de Oostzee liggen halverwege Zweden en Finland. Die eilanden waren ooit Zweeds, later Russisch en zijn sinds 1921 Fins.
Maar vlak voor die Alands ligt Märket Reef, een onbewoond eilandje van 3 ha. Daar loopt een wel heel grillige grens tussen Zweden en Finland.
Ik kreeg die informatie van Rolf Weijburg, die u kent van zijn serie op mijn blog over de 25 kleinste landen in de wereld.
Hij schrijft:
MÄRKET REEF
Vuurtoren
We zoomen in op de maritieme grens bij de ingang van de Botnische Golf. Hier loopt de grens in een rechte lijn tussen het Zweedse vaste land en de Finse - maar Zweeds sprekende - Åland Eilanden door en snijdt op een wel erg ingewikkelde manier een drie hectare groot onbewoond eilandje doormidden. Märket Reef.
Het is het kleinste eiland ter wereld dat door een internationale grens wordt verdeeld.
In 1885 bouwden de Finnen er een vuurtoren. Misschien was de geografische positie van het eiland in die tijd nog niet exact op de kaart gezet en wisten de vuurtorenbouwers helemaal niet dat er een grens over het eiland liep, maar die grens liep wel degelijk in een rechte lijn dwars over het eiland en wat bleek? De Finnen hadden hun vuurtoren op Zweeds grondgebied gebouwd. Daar is men zich pas jaren later aan gaan ergeren. Er moest iets gebeuren. De vuurtoren afbreken en meer naar het oosten herbouwen was niet echt een optie.
In 1985 besloot men de grens daarom op ingenieuze wijze te verleggen. De grens heeft nu weliswaar een merkwaardige kronkel gekregen, maar de vuurtoren staat hierdoor in ieder geval op Fins grondgebied zónder dat de Zweden óf de Finnen territoriumverlies hebben geleden. Slim gedaan.
Groeten uit Finland 8: Åland eilanden
- Details
Zomer 2007
Een groene archipel in de Oostzee
Toerisme voor leeftijdgevorderden
De Zweed voor mij in de rij, doet nog even de grote kofferbak van zijn Volvo open. En daar zie ik een gigantische hoeveelheid drank. Wodka, Whisky, wijn, bier en zelfs de lokaal gestookte appeljenever, die ze met een treurig gebrek aan fantasie Alvados gedoopt hebben. We wachten op de veerboot, die ons terug zal brengen van Eckerö, één van de Åland eilanden, naar het plaatsje Grisslehamn in Zweden. Een aangename tocht van nog geen twee uur.
Die Åland eilanden -spreek uit Olland- zijn een geografisch en politiek fenomeen. Een belastingparadijs bovendien voor Zweden & Finnen. Het zijn in totaal zo’n 6.500 eilanden, waarvan er tachtig bewoond zijn. Ze liggen halverwege Zweden en Finland, behoren staatkundig bij Finland, maar de officiële taal is Zweeds.
De eilanden zijn optimaal autonoom, hebben hun eigen regering, eigen vlag, eigen kentekens en eigen postzegels. De grootste stad Mariehamn, vernoemd naar echtgenote Maria Alexandrovna van Tsaar Alexander de tweede, noemt zich met gepaste trots de kleinste hoofdstad van Scandinavië .
Er wonen 26.200 mensen, waarvan 11.000 in Mariehamn. Het klimaat is mild vanwege de warme Golfstroom. Er zijn loof- en dennenbossen, visrijke meren, haffen en fjorden, je ziet er uitbundige wilde orchideeën; er zijn ondermeer elanden, herten, vossen en otters en veel vogels, waaronder vis- en zeearenden, ooievaars en purperreigers.
VEEL ZWEDEN
Er komen veel toeristen naar de eilanden. Vooral Zweden. Minder Finnen. Een paar Duitsers heb ik er ook gezien en een enkele Nederlander.
Die tocht van Grisslehamn naar Eckerö v.v. is de goedkoopste manier om er te komen. Je kunt ook vanuit Stockholm of Kapelskär met zo’n negen verdiepingen tellend hotelschip annex drijvend casino, dat een tussenstop maakt in Mariehamn op weg naar Turku of Helsinki in Finland. Vliegen kan ook. Zelfs met de plaatselijke maatschappij Åland Air vanuit Stockholm of Helsinki.
Een eerste indruk bevestigt het vermoeden, dat hier vooral oudere toeristen komen. Ze zoeken rust en ruimte. Willen wandelen, fietsen, vissen, roeien of kanovaren. Er zijn diverse kleine Museums.
En voor een verzetje ga je naar Mariehamn, waar een overdekt winkelcentrum is, aardige restaurants, terrasjes waar je zelfs cappuccino kunt krijgen en het nachtleven, ach het nachtleven schijnt er ook te zijn. Maar ik koester bij voorbaat vooroordelen aan het Scandinavisch nachtleven, dat zich toch vooral uit in teveel drankgebruik, Vikinggebral, lomp gehos en vechtpartijen.
Volkenbond
Eeuwenlang hoorde Åland bij Zweden, maar na de Napoleontische oorlogen werd het Russisch. Finland riep in 1917 de onafhankelijkheid uit en wilde Åland inlijven. De eilanders zelf wilden bij Zweden horen, maar de nieuwe Volkenbond besliste in 1921 anders en wees de archipel toe aan Finland. Maar dus met grote autonomie en behoud van de tax free handel. In de supermarkten tref je overigens veel Finse producten aan en de voetbalclub IFK Mariehamn staat op één na laatste in de Finse Hoofdklasse.
Ik geloof niet dat er veel gebeurt op die eilanden. De plaatselijke kranten Nya Åland en Åland schrijven gewoon over lokale dingen, over festiviteiten die her en der voor toeristen worden georganiseerd, over een brandje of een vals brandalarm, over grote vissen die gevangen worden en men portretteert toeristen, die mogen vertellen hoe mooi en aantrekkelijk het hier is. Zweden, Afghanistan, Rusland en Japan trof ik in vier kleine éénkolommertjes aan op linkerpagina acht.
