Details

 

VERBAZING, ANGST & INGEHOUDEN WOEDE

Image

Neem nou het gedicht Boetedagen van de Duitse schrijfster Ursula Krechel.
      Een aanklacht tegen de aanhoudingen, de vervolgingen en de hysterische angst voor alles wat in West-Duitsland een beetje links was in de zeventiger jaren van de vorige eeuw.

 Het is humoristisch met een ondertoon van verbazing en ingehouden woede.

 Lees eerst het gedicht en dan zal ik u uitleggen hoe ziekelijk het Bundesamt für Verfassungsschutz (binnenlandse veiligheidsdienst) optrad en hoe het kon gebeuren dat dit orgaan steeds meer oud-SS’ers en oud-SD’ers in zijn gelederen had.

 

 Van Ursula Krechel (vertaling Hannie Groen)

Boetedagen

Nadat we snel
onze brieven verbrand hebben
en onze notitieboeken
van 1970, 1971, 1972
dit lieve, aanhankelijke papier,
overleggen wij, wat wij nog
allemaal vergeten moeten.

Wij verbranden in de tuin
met de groene koolstronken, de witte kool
die de koolvlieg weggevreten heeft
de jassen, die wij droegen
toen we voor de laatste keer
door onopvallende fotografen
gekiekt werden.

Wij denken er lang over na
of de brief die Wolfgang
kort geleden uit Heidelberg schreef
blij over de geboorte van een dochter
regel voor regel waar is.

Want hoewel elke tik
steeds duurder geworden is
wordt onze telefoonrekening
steeds goedkoper.
Wij praten alleen nog kort
over de winter die komt.
Over onze reizen praten we niet.

Na het journaal braakt mijn vriendin
na het laatste nieuws
zijn we te bang om te gaan slapen.
Bouwplannen van het Staatsopsporingsbureau
hebben we niet.
We bezitten echter stadskaarten
Van Darmstadt, Frankfurt, Berlijn.
Herinner je je: je hebt me eens
de weg naar de tandarts uitgetekend.
Dat maakt je verdacht.
Ook een postkantoor is met rood aangekruist.

In een droom liep ik gisteren
Op straat en riep u te hulp.
Het was vroeg in de morgen, zoals gebruikelijk.
Zwaaiend verstopte ieder zich
in zijn hol.

Duitsland in verwarring 

Duitsland was natuurlijk na de tweede wereldoorlog ernstig in verwarring.
      De mensen moesten hun ziel en zaligheid weer oppakken na de meest weerzinwekkende gebeurtenis uit de wereldgeschiedenis.
Hoe kon het gebeuren dat een schoft als Hitler aan de macht kwam en hoe kon het gebeuren dat zoveel Duitsers zich achter hem schaarden.
      Het collectieve ontkennen was begonnen en het zou nog vele jaren duren voor het collectieve schuld bekennen zou beginnen.

Linkse sympathieën 

In de Bundesrepublik Deutschland kregen veel jongeren -met name studenten- in de zestiger jaren net als in veel andere Europese landen linkse sympathieën. De inmiddels weer aardig gevestigde orde van Duitse gezagsdragers vond dit bedreigend.
      Geïnitieerd door het in 1950 opgerichte Bundesamt für Verfassunsgschutz werd de controle op alles was links leek, een baard of lange haren had, een kralenketting om had of een Afghaanse jas droeg steeds scherper.
      In 1968 werden de Notstandsgesetze aangenomen, waarin zeer nauwe definities waren opgenomen over wat criminaliteit en met name terrorisme was. Stakers bijvoorbeeld werden neergezet als militante terroristen. Communisten of vermeende sympathisanten werden gevolgd en afgeluisterd. Mensen werden soms volkomen willekeurig opgepakt en zelfs vervolgd.

Rote Armee Fraktion 

ImageIn 1970 zou dat nog veel erger worden en was er sprake van een totale escalatie.
      Andreas Baader richtte samen met Gudrun Ensslin en Horst Mahler de Rote Armee Fraktion (RAF) op. Spoedig daarop kwam daar Ulrike Meinhof bij.
De RAF was een links radicale organisatie, die aan geld kwam via roofovervallen. De groep deinsde niet terug voor bomaanslagen en bleek later verantwoordelijk voor 34 moorden.
      Meer in het algemeen was het doel van de RAF ondergronds verzet tegen de rechts kapitalistische maatschappij.

De RAF had weinig aanhang en kon ook niet op veel sympathie rekenen.
      Toch ging er een golf van ongeloof en angst door Duitsland. Overal in het land hingen posters waarop de gezochte terroristen stonden.
      In juni 1972 werden Baader en Meinhof opgepakt en later tot levenslange gevangenisstraffen veroordeeld.
      Eerder dat jaar was een zogeheten Radikalenerlass van kracht geworden. Een Berufsverbot, dat ondermeer inhield dat ambtenaren bijvoorbeeld een toets van loyaliteit moesten afleggen en dat mensen met uitgesproken linkse sympathieën uitgesloten werden voor tal van functies.

Adoptie 

Ik ben in die tijd nog eens bij een Duits gezin geweest, dat een kind wilde adopteren.
Het werd geweigerd, omdat de man een tijdje lid geweest was van de communistische partij.
De overheid deed daar ook helemaal niet geheimzinnig over.

NS-Justiz 

Hoe kon dit allemaal gebeuren?
      Ach.
In 1955 was ene Hubert Schrübbers president geworden van het Bundesamt für Verfassunsgschutz. De man werd eind 1972 gedwongen om op te stappen omdat toen pas bekend werd dat hij voor en tijdens de tweede wereldoorlog actief was geweest voor de NS-Justiz, de Nationaal-Socialistische Rechterlijke Macht.
      In zijn regeerperiode had hij tientallen oud SS’ers en oud- SD’ers op hoge posten aangesteld.
In plaats van een geheime dienst, die de extremisten links en rechts in de gaten moest houden, was de Geheime Dienst zelf een rechtsradicale neo-nazistische organisatie geworden.
      Dat je als jong studente dan wel eens bang bent, braakt of niet durft te slapen lijkt me vrij logisch.

Nach Mainz 

    Ursula Krechel (Trier 1947) studeerde Theaterwetenschap en Kunstgeschiedenis in Keulen. Van 1969 tot 1972 was zij verbonden aan de Städtischen Bühnen in Dortmund en werkte zij in theaterproducties met jeugdige gevangenen.
      Het betreffende gedicht is opgenomen in de bundel Nach Mainz (1977).
Zij heeft inmiddels een groot aantal dichtbundels, romans, toneelstukken en hoorspelen op haar naam staan.   
     Zij won diverse prestigieuze prijzen.
Bijvoorbeeld de Deutscher Kritikerpreis.

(Het gedicht Boetedagen heb ik gevonden in de bundel ’”Ik heb tien benen” dat in 1990 is verschenen bij uitgeverij De Geus in Breda. ISBN: 90 5226 0109)

 

 

 

Details

 

Monoliet aan de Côte d’Azur

 

(Door Rolf Weijburg)

Het gebied dat wij tegenwoordig als Monaco, het op één na kleinste land ter wereld, kennen, was in de oudheid vooral belangrijk vanwege de Rots van Monaco, een 62 meter hoge bult aan de mediterrane kust. Het was een strategische plek van waaruit de zee en de omliggende kustvlaktes goed in de gaten gehouden konden worden.

      Er werd dan ook flink om gevochten en door de eeuwen heen hoorde de rots bij het Romeinse, het Byzantijnse en het Heilige Roomse Rijk, het werd een stukje Genua, Sardinië en Frankrijk en in de Tweede Wereldoorlog werd het enige tijd ingelijfd bij het Italië van Mussolini, maar dat was allang niet meer vanwege die rots.

 

 

Republiek Genua

 In 1191 werd het gebied door Keizer Heinrich VI van het Heilige Roomse Rijk toegewezen aan de Republiek Genua dat in die tijd gebukt ging onder de machtsstrijd tussen pro-pauselijke Welfen en Ghibellijnen die het Heilige Roomse Rijk steunden. Een groep Geneefse Ghibellijnen trok in 1215 op naar de rots van Monaco om daar een fort te bouwen en de plek te laten uitgroeien tot een belangrijk militair bolwerk dat de hele regio moest kunnen controleren. Door land aan te bieden en belastingkortingen te beloven werden burgers uit Genua gepaaid om zich op en direct rondom de Rots te komen vestigen, zo zou een nederzetting ontstaan die kon uitgroeien tot een zekere macht aan de Ligurische kust.
      De Welfen werden uiteindelijk uit Genua verbannen en op 8 januari 1296  ging de Geneefse Welfen-leider Francesco Grimaldi samen met zijn neef Rainier en een contingent soldaten op weg naar de Rots. Francesco en zijn neef klopten verkleed als Franciscaner monniken aan aan de poort van het fort bovenop de Rots en werden als onschuldige geestelijken zonder argwaan binnengelaten. Toen de poort eenmaal geopend was stroomden Francesco’s soldaten bij verrassing naar binnen, veroverden het fort en verdreven de Ghibellijnen.

 


Wapen

 Een wapenfeit dat nog steeds wordt geëerd in het officiële wapen van Monaco: twee monniken flankeren het schild van Grimaldi. Je zou kunnen denken dat de naam Monaco, Italiaans voor monnik, refereert aan deze twee als monniken verklede Grimaldi’s (overigens noemen de Italianen München, Oud Duits voor “huis van de monnik”, gemakshalve óók Monaco.
      Denk daar aan als u op het station van Milaan de trein naar Monaco wilt nemen). In het geval van het Prinsdom is Monaco echter geen Italiaans woord dat refereert aan de twee als monniken verklede Grimaldi’s maar een verbastering van het Provençaalse (en ook Monegaskische) woord voor rots: Monégu.

 


Rainier II

 Toen na diverse eigendomswisselingen Prins Rainier II in 1419 de Rots terugkocht van Yolande d’Aragon, herkregen de Grimaldi’s de heerschappij over Monaco en kon de familie vrijwel ononderbroken en onbetwist tot op de dag van vandaag de macht over de monoliet aan de Côte d’Azur behouden.

 


Vier wijken

 Het krap twee vierkante kilometer metende Prinsdom bestaat tegenwoordig uit vier wijken - Monte Carlo, Fontvieille, Larvotto en de Rots die is omgedoopt tot Monaco-Ville waar zich inmiddels naast het kasteel ook de oude stad, het prinselijk paleis, de kathedraal en het beroemde Oceanografisch Museum bevinden.
      Het huidige Monegaskische territorium is weliswaar groter dan het ten tijde van de aanschaf in 1419 was, ooit was het nog veel groter. Sinds de late vijftiende eeuw behoorden ook de steden Roquebrune en Menton tot het Prinsdom, wat de totale oppervlakte op ruim 25 vierkante kilometer bracht. In 1861 werden beide plaatsen voor vier miljoen frank verkocht aan Frankrijk en kreeg Monaco haar huidige grenzen.
      De grenzen, maar niet het oppervlak, want Monaco groeit nog steeds.

Ook op zee is er Monegaskisch territorium. De Exclusieve Economische Zone van het Prinsdom steekt bijna 200 kilometer de Middellandse Zee in, maar is slechts 2 kilometer breed.

 

 

 

 

Rolf Weijburg's Atlas van de 25 kleinste landen in de wereld

Klik HIER voor alle afleveringen

 

 

 

Details
Parent Category: Beelden

 

Kop van een negerin (Josefa)

Deze foto heb ik gemaakt in 2009. Het beeldje is van Charlotte van Pallandt en staat voor het Aldo van Eyck-paviljoen in de beeldentuin van het Kröller-Müller museum op de Hoge Veluwe.  
      Het is gemaakt in 1939 en heet KOP VAN EEN NEGERIN (JOSEFA).

Ik moest daaraan denken, nadat Ongehoord Nederland filmpjes vertoonde van willekeurige zwarte mensen, die blanke soortgenoten belagen.
      Presentatrice Raïisa Blommestijn sprak ‘’over negers, die blanken in elkaar slaan’’.
De omroep zei met dit item een minder belicht aspect van racisme te willen aantonen.   

      Toen ik die foto maakte, was het voor mij duidelijk dat zo’n titel tegenwoordig absoluut niet meer kan. Maar sinds het mogelijk blijkt dat een club als Ongehoord Nederland in ons omroepbestel gewoon zendtijd krijgt, ben ik daar niet meer zo zeker van.

Charlotte Dorothée barones van Pallandt (1898-1997) was overigens een zeer gerespecteerd beeldhouwer.
      Vooral bekend van haar beeld van koningin Wilhelmina, dat staat voor het paleis Noordeinde in Den Haag.

 

Details

 

Geplaatst in september

 

30 september: Gehoorde frasen 418; Bubbels

29 september: Vindsels 139; Zonnebloemolie

28 september: Groeten uit Liechtenstein 3: Het luxe belastingparadijs

27 september: Gehoorde frasen 417; Een stukje voetbal

26 september:Poëzie 301: Saul van Messel

25 september: Vindsels 138; Een hefschroefvaartuig

24 september: Dagelijkse algoritmes 17; Oplossingsruimte

23 september: Groeten uit Liechtenstein 2; De Liechtensteiner Polka

22 september: Gehoorde drasen 416; Zelfkennis

21 september: Poëzie 300; Denise Levertov

20 september: Vindsels 137; Het glijbaantje

19 september: Groeten uit Liechtenstein 1; De eerste Liechtensteiner

18 september: Nieuwe woorden 111; Keermogelijkheid

17 september: Gehoorde frasen 415; Screenshots & juicekanalen

16 september: Verhalen van Els 14; Elizabeth

15 september: Vindsels 136; Een stapeltje schapen

14 september: Gehoorde frasen 414;Terugloopbeveiliging

13 september: Poëzie 299: Marc Chagall en Blaise Cendrars

12 september: Eten en drinken 33; Kip met aardperen

11 september: Gehoorde frasen 413; Hedendaagse talkshows

10 september: Poëzie 299: Het verlangen van Slauerhoff

9 september: Vindsels 135; Het Torenoffer

8 september: Gehoorde frasn 412; Een zee van tijd

7 september: Reizen 453; Finse jaren van Joop Wassenaar

6 september: Eten & drinken 33; Suddervlees Ronnie

5 september: Poëzie 298; Ode aan de Vlist (Henk Kooijman)

4 september: Poëzie 297; Henk Kooijman. Een dichtende dorpsbewoner

3 september: Verhalen uit de dorpsbieb 105; Leestips voor september

2 september: Gehoorde frasen 411; Digitaal uitzaaien

1 september: Algemeen 520; Geplaatst in augustus

 

Details

 

Bubbels 

 

We hebben een proces in werking gezet, waarbij we ons focussen op het creëren van meer bubbels

 

Goedemorgen!


Details
Parent Category: Beelden

 

Een zonnig avondmaal


                              De oorlog maakt de boeren fel
                               Want olie willen we allemaal
                           Die zonnebloemen schijnen schel
                          In ‘t zicht van 't zonnig avondmaal  

 

Dichter bij de grond.

Vindsels 1 t/m 30

Vindsels 31 t/m 60

Vindsels 61 t/m 90

Vindsels 91 t/m 120

Vindsels 121 t/m 139

 

Details

 

Herfst 2009

Belastingparadijzen & auto's

€€

Taxplanners

In 1977 was ik een paar dagen op een congres in Amsterdam, waar taxplanners en fiscalisten uit de hele wereld bijeen waren.
      Hoofdonderwerp: belastingparadijzen.
Verlekkerd wisselden de heren -aanwezige dames waren secretaresses enzo-  ervaringen uit. Vaak klonk luid applaus op, als iemand vertelde hoe hij een bedrijf of een zeer rijke particulier aan een oplossing had geholpen om belasing te ontduiken.
      In een soort tombola werden de diverse paradijzen vergeleken met automerken.

De Kanaaleilanden, Andorra, Liberia, Panama (toen ook al) en Cyprus waren ‘gewone’ betrouwbare autootjes: Opel, Volkswagen, Fiat, Audi.
      Saab, Alfa Romeo en Citroën werden beschouwd als mooi vormgegeven, maar niet altijd betrouwbare vervoermiddelen: de Marshalleilanden, Cayman-eilanden, Gibraltar en de Filippijnen.
      Zeer betrouwbaar en degelijk als een Mercedes Benz waren Luxemburg, Zwitserland en -toen- tot mijn verbazing ook Nederland.
      En dan was er nog de Rolls-Royce.
Zeer goed, heel mooi, maar ook een beetje overdreven:
      Liechtenstein.

(Vorig jaar vertelde een werknemer van de LGT-bank een paar dingen aan de Duitse Geheime Dienst over bankgeheimen en constructies.
Direct werd Liechtenstein neergezet als een soort roversnest en een staat van parasieten).

€€

Uitgestorven centrum

Het is op deze zaterdagmiddag in oktober vrijwel uitgestorven in het centrum van Vaduz, hoofdstad van het bergstaatje.
      Aan de Städtle, de belangrijkste straat zie je het parlementsgebouw, het gemeentehuis, een paar hotels en restaurants, lege terrasjes , enkele chique winkels en het mooie kunstmuseum.
      De prestigieuze bankgebouwen en de kantoren van de vele belastingsadviseurs, fiscalisten en advocaten staan er tussen of bevinden zich een stukje verderop.
      Er is geen treinstation in Vaduz. Daarvoor moet men naar Schaan, dat zo'n drie kilometer verderop ligt.
Liechtenstein heeft ook geen vliegveld, maar in het zuiden in Balzers is een heliport. Rijke bezoekers kunnen vooral uit Zwitserland zo toch behoorlijk snel in Vaduz geraken.

Vorstendom 

 Liechtenstein is sinds 1921 een curieus vorstendom. 

      Hans Adam is officieel nog steeds de vorst, maar hij heeft zijn taken overgedragen aan zijn zoon Alois.
      Het kasteel van de familie ligt direct achter de Städle, hoog in de bergen.
De weg ernaar toe is niet toegankelijk.
      Liechtenstein is het rijkste land ter wereld.
Het bruto nationaal product is 100.000 Euro.
      Vrouwenkiesrecht is er pas sinds 1984.


Paar toeristen 


 

 Vaduz telt iets meer dan 5.000 inwoners. 

      Ongeveer 40% daarvan komt uit het buitenland.
Ze zijn nergens te bekennen.
      Een enkele toerist loopt met een paraplu op door de verlaten straten.
In de winkels zijn vooral dure horloges, juwelen en merkkleding te koop.
      Voor de andere winkels moet je ook naar het noordelijker gelegen stadje Schaan.


Kunstmuseum 

Een bezoek aan het kunstmuseum Liechtenstein ligt onder deze omstandigheden voor de hand.
      Mooi vormgegeven in een voornaam design en toch is er verrassend genoeg veel aandacht voor objecten, gemaakt van afval en gebruiksvoorwerpen.
      Verder is er werk van ondermeer Arnold Schönberg, Marcel Duchamps, Kurt Schwitters en Joseph Beuys.
      Een kunstcafé is er gelukkig ook.

(Zie boven. Papiersnede van Helena Becker)

 

Details

 

Bijblijven

 

We moeten wel een stukje voetbal bij het voetbal blijven houden; ja!

 

Goedemorgen!