Groeten uit ROEMENIË 2: Jan T.
- Details
- Hoofdcategorie: Beelden
Huiver in Constanta
(Door Peter Flik te Hongarije)
JAREN ZIJN ER OM VOORBIJ TE LATEN GAAN
EN MOOI OM OP TERUG TE KIJKEN
ZO KAN JE HET OOK ZIEN
NIET STEEDS WEER DIE MELANCHOLIE
DIT IS CONSTANTA IN ROEMENIË
HET IS 1975 EN ER STAAN GEBEURTENISSEN KLAAR
MET VRIEND JAN BEN IK DAAR
HIJ ZOCHT HET HOTEL AAN ZEE UIT
"JIJ HEBT TOCH GEEN SMAAK", SPRAK HIJ
"WE STAAN HIER OOG IN OOG MET HET KOMENDE"
HIJ STELDE VOOR OM IN DE EETZAAL AFSCHEID TE NEMEN
NIET VAN ELKAAR, MAAR VAN ALLES WAAR WE NU NOG AAN VAST ZATEN
HIJ ZOU EEN FLES WITTE WIJN BESTELLEN MET TWEE GLAZEN
WE ZOUDEN MET DIE GLAZEN DE TRAP NAAR ZEE NEMEN
LANGZAAM DE ZEE IN GAAN
EN HET LAATSTE GEVOEL ZOU ZIJN DAT HET OVER WAS
HET WAS IN 1975 DAT DIT GESPREK IN DE EETZAAL PLAATSVOND
ER GAAN VIJF EN TWINTIG JAREN OVER HEEN
JAN IS INMIDDELS DOOD
IK WIL TERUG NAAR DE ZWARTE ZEE
NAAR DAT HOTEL
REIS MET DE TREIN NAAR CONTSTANTA
HET IS DUS HET JAAR 2000
BESTEL EEN TAXI EN VRAAG DE CHAUFFEUR TE GAAN ZOEKEN
NAAR EEN JUGENDSTIL-HOTEL AAN ZEE
WE RIJDEN ZEKER TWEE UUR ROND
VINDEN NIKS DAN BENIDORM-HOTELS
IK BEN TELEURGESTELD EN VRAAG DE CHAUFFEUR OM TERUG TE GAAN
VLAK VOOR DE PLEK WAAR HIJ MIJ MOET AFZETTEN
STAAT EEN RODE BESTEL WAGEN MET DE NAAM VAN MIJN VRIEND EROP
DIE AUTO START
VOLG HEM ROEP IK NAAR DE CHAUFFEUR
BINNEN TIEN MINUTEN STOPT HIJ VOOR HET JUGENDSTIL-HOTEL
IK HUIVER.
Groeten uit Roemenië 1: Lid van NAVO & Europese Unie
- Details
- Hoofdcategorie: Beelden (909)
Vies, verlopen & vindingrijk
De onderstaande serie foto’s plaatste ik in 2007 op dit blog. Ik had ze ontvangen van vriend en oud-collega Stan van Houcke. Roemenië was net lid geworden van de Europese Unie, nadat het in 2004 al was toegetreden tot de NAVO. Ik herkende veel, omdat ik in 1987 en 1992 in dat land was geweest. Het was een selectie van armoede, ellende en wantoestanden, maar toch ook van vindingrijkheid en improvisatievermogen.
Er kwam kritiek op. Natuurlijk. Het was niet representatief. Er zouden bijvoorbeeld alleen maar zigeuners op de foto’s staan. En tegenwoordig (2007 dus) was het allemaal veel beter in Roemenië.
Nu -weer twaalf jaar later- is het inderdaad wel iets beter. Dankzij investeringen van het IMF en de EU is de economie en de infrastructuur verbeterd, Er zijn zelfs plannen van de regerende Sociaal Democratische Partij om in 2024 de Euro in te voeren. Maar met name op het platteland is nog de nodige armoe. En corruptie is er alom. Ook bij de overheid. Daar zijn grootscheepse betogingen tegen gevoerd.
In 2007 schreef ik het volgende stukje met de daarbij behorende hilarische foto’s:
Armoe & verwarring
Zelf ben ik twee keer in dat land geweest. In 1987 toen Ceausescu nog aan het bewind was. Het land verkeerde in armoe en verwarring. Eén op de drie mensen was tipgever van de geheime dienst; de Securitate.
Angst beheerste het beeld. De Roemenen mochten bijvoorbeeld niet met buitenlanders spreken. Fotograferen op straat werd bestraft.
De twee en een half miljoen Hongaren werden gediscrimineerd: Politiek, cultureel, maatschappelijk. Hun taal was niet erkend.
Er was gebrek aan alles.
Vies handschoentje
Toen ik het land in 1987 verliet bij de grens met de Vojvodina in het toenmalige Joegoslavië, werd alles onderzocht op zoek naar namen van mensen die ik wellicht gesproken had. Een douanier met een vies handschoentje aan, voelde diep in mijn anus op zoek naar god weet wat.
Chaos & tekorten
In 1992 ging ik er weer naartoe. Het Gordijn was gevallen, Ceausescu terechtgesteld. Maar het land verkeerde nog steeds in chaos en de tekorten waren zo mogelijk nog groter. Als je het land in ging trof je overal inderdaad dit soort beelden aan.
Beelden van grote armoe, maar ook beelden waaruit vindingrijkheid en improvisatievermogen spreekt.
Typisch Roemeens
Inmiddels is het land lid van de Europese Unie. Mac Donalds en Unicef zijn aanwezig. Rijken rijden in Mercedessen.
Maar u ziet het. Voor heel veel mensen is het er nog niet beter op geworden, hoewel het natuurlijk een selectie is.
Dit kreeg ik bevestigd van Cornelis van der Jagt, een Nederlander die al sinds 1992 in Roemenië verblijft. Hij woont in het plaatsje Alba Iulia in Transsylvanië , is tolk/vertaler en werkt als correspondent voor ABC-media. ‘Je treft dit soort taferelen nog regelmatig aan’.
Hij stuurde mij deze foto. Eentje uit de serie ‘Typisch Roemeens’ die ze daar zelf op Internet zetten.
Varkens & koeien
Goedemorgen 786: Slimme mensen
- Details
Koude landen
In de aflevering van De Slimste Mens gisteravond waren er achtereenvolgens kandidaten, die meenden dat IJsland en Groenland aan Finland grensden.
Dat was geen lullig grapje.
Goedemorgen!
Verhalen uit de dorpsbieb 28: ''Dienares'' Willy
- Details
ZOMAAR wat ZOMERPERIKELEN .
(Door Marga de Graaf, bibliothecaresse te Bellingwolde)
Wat gebeurt er in een bibliotheek als de klanten tassen vol met boeken hebben meegenomen naar hun vakantiebestemming?.
Dan raken we met z’n allen eerst een beetje ‘van de leg'.
We organiseren nog wat leuke activiteiten voor de thuisblijvers - een tuinplantenruilbeurs
en onze befaamde Interculturele High Tea met Poëzie.
Vervolgens zien we met het hele team uit naar het einde van de Bouwvakvakantie en ruimen de bieb eens grondig op.
Tussentijds vind ik op mijn bureau een schrijven van Willy, mijn steun en toeverlaat op de maandagen. Leest u mee:
Lieve Marga,
Gisteren deed de inleen-uitleen voor publiek het niet, mogelijk al sinds enkele dagen. Ik heb het laten verhelpen door de helpdesk: zij deden hun naam eer aan (aardige jongen, die Remco!).
Alle boeken in de bak en de boeken in de bijbehorende kast hebben wij opnieuw nagelopen om te voorkomen dat er ongeregistreerde inleveractiviteiten ontstaan. De ongeregistreerde uitleenactiviteiten kunnen wij niet nagaan natuurlijk, helaas is dat een bekend en al langer bestaand verschijnsel. Het breekt mijn hartje.
Bijgaande mededelingen trof ik aan bij de medewerkersbalie, ik kan er niets mee, jij wel denk ik. De andere gefrustreerde opmerkingen heb ik verwerkt.
Vanmiddag tijdens de plantenruil ben ik jammergenoeg niet lijfelijk aanwezig, wij bleken een kapot dak te hebben boven onze garage/werkplaats.
Vanaf woensdag hebben wij dat laten verhelpen door 4 sterke dakdekkers/timmermannen. Zij hebben zich met half ontblote lijven voor ons in het zweet gewerkt op donderdag, vrijdag en zaterdag: het was een lust voor het oog, maar daarover een andere keer.
Vandaag worden de laatste loodjes gelegd, mijn aanwezigheid is onontbeerlijk wegens naderend slecht weer en de verstrekking van koffie/bier/broodjes/frikadellen en patat.
Mijn slechts vier bieslookplantjes staan op de tafel waarop nog steeds geen publieksterminal aanwezig is. Dus achterin op de onverklaarbaar goedgekeurde tafel.
Uw immer dienstbare, toegewijde en gemotiveerde dienares: Willy, de vrijwillig bibliotheekmedewerkster.’
Klik HIER voor alle biebverhalen