Ronald van den Boogaard - Welkom op de weblog van Ronald van den Boogaard

Reizen 94: Mateo County California USA

Details: Published: 30 October 2020

Voorjaar 1988

Hidden Valley Ranch; een privé gevangenis

Meneer T. F. Keohane Jr. legde het enthousiast en uitvoerig uit. Je neemt in San Francisco de uitvalsweg naar het zuiden richting Mateo County.
      Je rijdt langs de kust via Pacifica en Half Moon Bay naar San Gregorio. Sla linksaf en ongeveer een kilometer voor het plaatsje La Honda ga je rechtsaf een onverharde weg op.
      Er staat een klein bordje met ‘Hidden Valley Ranch’
Na vierhonderd meter ziet u ons gebouw. Midden in het bos op een inderdaad verborgen plek. ‘Past u op voor reëen en herten, want die zitten daar volop’.

      Ik ben hier met Lida Iburg voor een radioprogramma van de VPRO. De Hidden Valley Ranch is een privé-gevangenis. In Nederland is in 1988 een plan gepresenteerd om te gaan onderzoeken of het gevangeniswezen -deels- geprivatiseerd kan worden.

Mr. Keohane

Meneer T.F. Keohane Jr. ziet -en ruikt zelfs- er uit zoals hij klonk. Fris, opgewekt, enthousiast. Hij zal ons rondleiden en vertellen wat de voordelen van privatisering zijn. We kunnen met gedetineerden spreken en mogen een counseling meemaken.

‘U treft het’, zegt hij. ’Dat doen we één maal per week. Onder mijn leiding. Goede resultaten behalen we hier. Absoluut goede resultaten’.

In de gevangenis zitten 112 gedetineerden. Vrijwel allemaal zijn het drugsverslaafden, die ‘gewone’ misdaden hebben gepleegd. Overvallen, inbraken, geweld.

Ze hebben een cel voor zichzelf en kunnen in de inrichting simpele klusjes doen. Daarnaast hebben ze een enkelband om zodat de leiding voortdurend op de hoogte is waar ze zijn. (Dat bespaart personeel). Ze kunnen bovendien ieder moment te horen krijgen dat ze onverwacht gecontroleerd kunnen worden. Controles op bezit en gebruik van drugs.
Als ze eenmaal gepakt worden krijgen ze een waarschuwing; na een tweede keer worden ze onherroepelijk teruggestuurd naar een staatsgevangenis.

St. Quentin

En dat laatste willen ze in geen geval. Ze gaan dan meestal naar de St. Quentin gevangenis bij San Francisco.
En het kan wel dat Johnny Cash daar zijn bekende lied heeft opgenomen, maar de regel ‘St, Quentin I hate every inch of you’ gaat voor deze gevangenen echt op. In de Hidden Valley hebben ze een eigen cel en redelijke bewegingsvrijheid; in St. Quentin zitten ze met zes op cel, hebben ze weinig bewegingsvrijheid en er is hiërarchie, corruptie, uitbuiting, seksuele intimidatie en seksueel misbruik.
Dat horen we van alle gevangenen die we spreken. Alles, echt alles liever dan terug te moeten keren naar St. Quentin of -als ze bijvoorbeeld HIV besmet zijn- naar de California Medical Facility in Vacaville, waar plaats is voor 4.730 inmates, maar waar er op dat moment 8.035 zitten.

Counseling

Bij de counseling is het druk. Lida is een aantrekkelijke vrouw en dat heeft zich snel rondgepraat. Zo’n 60 gevangenen zitten in een halve cirkel rond een tafel waar mister Keohane heeft plaatsgenomen. Wij moeten er gewoon tussen zitten en dan wordt Frank naar voren geroepen. Een man van een jaar of vijftig, die vrijwel zijn hele leven al crimineel is. Alles bij elkaar heeft hij ruim twintig jaar gevangen gezeten.

Frank moet zijn verhaal vertellen, Hoe het allemaal zo gekomen is en wat hij eraan denkt te doen om een normaal burger te worden. Frank kan dat goed. Hij heeft ’t kennelijk al vaker gedaan. Hij schetst een ontroerend beeld van zijn jeugd, compleet met een dronken vader, die er op los ramde, een moeder die de hoer speelde, een jeugd van miskenning, misbruik, armoede en ellende. Iedere keer probeerde Frank er bovenop te komen, maar altijd gebeurde er weer wat, zodat hij terugviel.

Het is een clichéverhaal, dat aanslaat vanwege de manier waarop hij het vertelt. Gedragen met beheerste pathos, stemverheffing hier en daar en soms bijna een traan.

Als hij klaar is moeten alle inmates hun indruk geven. Eerst de negatieve indrukken, dan de positieve. Lida en ik moeten ook meedoen. Dat vinden de gevangenen prachtig. Als ik zeg dat hij een geboren loser lijkt, volgt er een beleefd applaus, maar als Lida ferm te kennen geeft dat zij hem ’een push’ wil geven -onderstreept met een vuist naar boven- , volgt hard instemmend gebrul.

Miramar Beach

Na afloop als we weer terugrijden naar San Francisco bespreken we natuurlijk ons bezoek. We zitten in het Miramar Beach Restaurant te Half Moon Bay met uitzicht op de oceaan. Er zijn krabbepoten en grote garnalen. Er is witte wijn uit California. Nederland is ver weg.
Bovendien is de situatie in de V.S. totaal niet te vergelijken met Nederland.

Honkbal 58: The boys of summer; 13 onsterfelijken

Details: Parent Category: Honkbal (119); Published: 29 October 2020

Black-Bastards, Nigger-Lovers en Monkey-Fuckers

Een monumentaal tijdsbeeld van de V.S.

       Eén van de boeiendste en meest opmerkelijke sportboeken aller tijden is Boys of Summer van Roger Kahn.
      Het beschrijft tot in bijzondere en soms bizarre details de verrichtingen in 1952 en 1953 van The Brooklyn Dodgers, een honkbalteam uit New York.
      Brooklyn was in die dagen het beste en veruit meest spectaculaire team in de Verenigde Staten. Het was bovendien een gemengd team met blanken, zwarten en kleurlingen.
      Meest opmerkelijke speler was Jackie Robinson, de eerste zwarte speler die in 1947 een contract kreeg in de Major League.

      De Dodgers worden in die jaren twee maal kampioen van de National League.
      Maar tot twee maal toe verliezen ze in de World Series van stadsrivaal de New York Yankees, in die dagen nog een bolwerk van blanke almacht.

      ‘You may glory in a team triomfant, but you fall in
      love with a team in defeat. The team was
      awesomely good and yet defeated’.

Kahn was pas 24 jaar oud toen hij de eervolle opdracht kreeg om voor zijn krant The New York Herald Tribune de verrichtingen van de Dodgers te volgen.
Omdat hij ook steeds meereist is de Boys of Summer veel en veel meer dan een sportboek. Het is een fantastisch tijdsbeeld van de Verenigde Staten in die dagen.

Maar niet allen in die dagen, want het boek bestaat uit twee delen.
In deel twee bezoekt Roger Kahn dertien spelers twintig jaar later.
Ze zijn uitgewapperd over het hele land, hebben zeer verschillende banen en uiterst diverse privé-omstandigheden. Ze vinden het een eer dat Roger Kahn hen zoveel jaar later wil ontmoeten en maken zeer veel tijd voor hem vrij.
Ze zijn spontaan en openhartig.
Net gewone mensen, zij het dat ze een in de VS jaloersmakend verleden hebben als honkbalprof.

Veel aandacht is er in het boek uiteraard voor de rassenkwestie. Vooral als het team in het zuiden moet spelen keert dat terug.
Robinson werd daar uitgemaakt voor black bastard en monkey-fucker. Medespelers waren nigger-lovers.
‘But’, schrijft Kahn, ‘The Dodgers stood together in purpose and for the most part in camaraderie. They respected one another as competitors and they knew that they were set apart’.

De dertien onsterfelijken

Roger Kahn bezocht dus dertien spelers. Door hem zijn ze onsterfelijk geworden.
Het waren:

Clem Labine.

Clem Labine (1926-2007) is twintig jaar later teruggekeerd naar zijn geboorteplaats Woonsocket (Rhode Island).
Hij is ontwerper van sportkleren.

Labine was een relief-pitcher.
Gooide in 13 seizoenen in 513 wedstrijden en scoorde 94 saves.

‘In World War II, I volunteered for the paratroops. Because I was a hero? Hell, because I was eighteen dumb years old. All this talk about guts. The first time I ever relieved for The Dodgers I got bombed. I mean I was awful’.

En over zijn zoon Clement Walter Labine Junior:
’You think I look pretty damn young? You should have seen me a year ago. I looked much younger then, before Jay, that’s my son, stepped on a mine in Vietnam and blew his leg off’.

George Thomas Shuba

George (Shotgun) Shuba (1924) is ook teruggekeerd naar zijn geboorteplaats: Youngstown (Ohio).
Werkt op een postkantoor.

Hij was buitenvelder, maar werd vooral gebruikt als pinch-hitter.
Speelde in zeven seizoenen in 355 wedstrijden.
Sloeg 211 hits en had een slaggemiddelde van 0.259.

In zijn wijk in Youngstown wonen alleen maar katholieke afstammelingen van Slowaken.

George doesn’t know why his father left Europe, but the reason was probably economic.
Before 1930 Slovakian emigration was coincident with crop failure.
Since then it has been political, to escape Hitler or Soviet Communism.

‘’Bless us, Lord’’, George said, beginning Grace.
Then, in almost apologetic explanation he said:,

‘My father said Grace in Slovakian every day of his life.
He died when I was pretty young, but I’ve never forgotten it’’

Carl Erskine

Carl Erskine (1926) is ook al teruggekeerd naar zijn geboortegrond: Anderson (Indiana).
Werper.
Gooide in 335 wedstrijden (216 starts) .
Won 122 games. Gooide twee No-hitters.

Hij verkoopt sportkleren. Komt uit een familie van Schotten.
Zijn great-great-great-grandfather vestigde zich in Virginia.

Erskine vertelt uitvoerig over zijn Mongoloide zoontje Jimmy.

‘’Hosh-uh’’, Jimmy said. ‘Hosh-uh. Hosh-uh’.

‘He’s proud’, Carl said, beaming.
‘’He’s been practicing to say your name all week, and he’s proud as he can be’.
The father’s strong right hand found Jimmy’s neck. He hugged the little boy against his hip.

Andy Pafko

Andy Pafko (1921) heeft in 1971 een pensioen van 780$ per maand.

Hij woont teruggetrokken in Noblesville (Indiana).

Hij was buitenvelder, speelde in 17 seizoenen in 1852 wedstrijden.
Sloeg 213 homeruns en had het mooie slaggemiddelde van 0.285.

Zijn ouders kwamen uit Bratislava Slowakije en waren Luthers.

During 1919, the pafko’s came from Bratislava, peasant farmers, and settled with relatives in Minneapolis.
By the time Andy was born in 1921, Michael and Susan Pafko had borrowed money and bought a dairy farm.
They kept chickens and hogs, and grew alfalfa and oats.

Andy was the third of six brothers. As late as 1952 his third season in professional baseball, he was still helping pay off the family farm.

Joe Black

Joe Black (1924-2002) speelde tot zijn 28^ste jaar in de Negro Laeques, voordat hij als één van de eerste zwarte spelers zijn debuut maakte in de Majors.
Hij was relief-pitcher, gooide in zes seizoenen in 172 wedstrijden en schreef 25 saves op zijn naam.

Hij groeide op in een kansarme wijk in Chicago en heeft zich weer in die stad gevestigd, waar hij een hoge functie heeft bij de Greyhound Corporation.

At lunch he handed me a sheet of paper.
’This is a part of my philosophy’, he said. ’And by the way, notice the use of English vocabularia’.

I Read:

blackball
black book,
black eye,
black friday,
black hand,
black heart,
blackjack,
black magic,
blackmail,
black market,
black maria,
black mark,
little black sambo.

White lies.
Black is Beautiful

‘If that’s what you make it. Joe’, I said.

‘Well’, he said. ‘You got the point’.

Elwin Charles (Preacher) Roe

Preacher Roe (1916-2008) was een heel goede werper.
Gooide in twaalf seizoenen in 333 wedstrijden (261 starts).
Hij won 127 games en had een mooi ERA van 3.43.

Hij groeide op in West Plains Missouri, keerde terug en had daar een kruidenierswinkeltje.
Hij leidt Roger Kahn rond.

We drove and turned into a dirt road for two miles.
He stopped between two houses and a clearing in oak woods.

‘Here’s where it really begun’, Preacher said. ‘One of my brothers and I lived in those two houses once.
We had a regular Roe community, but when I was a boy, there weren’t any houses at all.
Just woods and this field, trimmed neat. Can you imagine startin’ here and getting to pitch for the championship of the World Series in New York City?

Roe shook his head in wonder

Pee Wee Reese

Pee Wee Reese (1918-1999) werd in 1984 gekozen in The Hall of Fame.
Hij was een fantastische korte stop en een snelle goede honkloper.
Scoorde in 16 jaar 1338 punten en stal 232 honken.
Sloeg 126 homeruns.

Hij werd commentator bij CBS en NBC.

He was born during the last summer of World War I, on a farm, between the Kentucky villages of Ekron and Brandenburg, forty miles downriver from Louisville.
People were leaving farms and three years later Carl Reese moved his family into the city.

As Pee Wee remerbers him, his father had racial attitudes characteristic of his time and station.
A railroad detective cleared bums out of the yards. Black bums were niggers’.

Carl Furillo

Carl Furillo (1922- 1989) werd toen hij geblesseerd was, ontslagen door de Dodgers.
Hij voerde diverse processen, won, maar kwam daarna noch als speler noch als coach aan de bak omdat hij een ‘Bolshevik’ was. Italiaanse roots.

Hij was buitenvelder, sloeg in 15 jaar 1910 hits en 192 homeruns.
Hij had het vorstelijke slaggemiddelde van 0.299.

Furillo resettled in 1963 in Queens.
       Then he bought a half interest in a small delicatessen and restaurant on Thirty-second Avenue under the shadow of a Consolidated Edison gastank.
      Neighbourhood people bought prosciutto and Italian sausage. Children loitered and in the afternoon you could hear Furillo’s voice booming: ’Hey kid,. The candy’s for buying not for touching’.
      Late at night in the restaurant, you could order hero sandwiches prepared by Furillo himself.

Gil Hodges

Gil Hodges (1924- 1972) was eerste-honkman.
      Speelde zeventien jaar en had 1218 assists en was betrokken bij 1614 dubbelspelen.
Hij sloeg 361 homeruns in 2071 games.
      Hij was vijftien jaar achter elkaar genomineerd voor de Hall of Fame, maar haalde nooit het benodigde aantal stemmen.
      Hij stierf jong na een hartaanval.

In 1968 had hij al zijn eerste hartaanval gehad.
He felt what he calls ‘pain like a drill boring into my chest’.
For five days he ignored the boring, although the pain disrupted sleep and shattered concentration.

'Did I know what it was?' Gil Hodges said.
‘I suppose so. Yes.
Dit I want to know what it was? No’.

Roy Campanella

Roy Campanella was een uitstekende catcher met een zeer sterke arm.
In 1951 gooide hij 62 1/2% honklopers bij een steelpoging uit. Een waanzinnig hoog percentage.
Hij speelde 1215 wedstrijden in acht jaar en sloeg 242 homeruns.
Hij werd in 1969 gekozen in de Hall of Fame.

In 1958 kwam een abrupt eind aan zijn honkbalcarrière toen hij verlamd raakte bij een ernstig auto-ongeluk.

Five miles south of Salt Spray, on a two-lane blacktop road, Campanella rolled onto a slab of ice, at a sharp bend to the left.
      His body crashed heavily into the steering wheel. Then his head whipped backward.
A rescuer found him conscious and badly frightened.
      ‘Would you please turn the key in the ignition’, Campanella said ‘Turn off the engine. Please. I don’t want to burn to death’.
      He had fractured the fifth cervical vertebra -broken his neck- and injured his spinal cord.

Duke Snider

Duke Snider (1926) was een centerfilter die maar liefst achttien jaar op het hoogste niveau speelde: 2143 wedstrijden. Hij had 2116 hits en 407 homeruns en werd in 1980 in de Hall of Fame gekozen.
Dat zijn opmerkelijke cijfers. Temeer omdat hij er al op 26-jarige leeftijd genoeg van had.
Hij gaf Roger Kahn in 1952 een zeer opmerkelijke primeur. Zo opmerkelijk dat Kahn het niet durfde publiceren.

‘Something bothering you. Duke?’

‘Something? Everything’

‘You’re hitting 0.335’

‘I know’.
The long face fell into a pout. ’But it’s the whole damn life. You know what I’m gonna do? Get some good acreage. I know a place south of Los Angeles. I’m gonna move there and raise avocado’s’.

‘You’re kidding’.

‘I’m not kidding. I dreamed of being a big leager once, but that‘s not it for me any more. Last fall in the World Series, I‘m out there. Big bat. Seventy thousand watching. Great catch. You know what I‘m dreaming then? About being a farmer’.

Vier jaar later checkt Kahn het verhaal nog eens en publiceert het. Een enorme publiciteitsgolf volgt. Snider zou er door Kahn ingeluisd zijn.
Na zijn carrière kocht Duke Snider overigens toch nog een landgoed in Fallbrook California.
Maar het kweken van avocado’s werd geen succes.
‘I’m sorry it didn’t work out’.

Jackie Robinson

Jackie Robinson (1919-1972) was dus in allerlei opzichten de meest opmerkelijke speler.
In 1962 in de eerste ronde verkozen in de Hall of Fame.
Hij speelde in tien seizoenen 1382 wedstrijden. Was een geweldige infielder en had 197 gestolen honken.
Zijn slaggemiddelde was 0.311 en dat is erg hoog.

Robinson was born near Cairo, in southwestern Georgia, during the Spanish flu epidemic of 1919, the fifth and last child of Mallie McGriff Robinson.
The father, Jerry, deserted Mallie six months later and she bundled her children onto a train for California.
There she found work as a domestic.
Mallie Robinson taught her children to look after one another. She tried to fill them with a sense of pride.
At eight, Jack was sweeping the sidewalk in front of the house, a small frame building in Pasadena, when a white Southern girl shouted from across the street: ‘Nigger, nigger, nigger’.

‘You’re nothing but a cracker’, Robinson answered.

The girl had played this scene before. She chanted:

Soda cracker’s good to eat.

Nigger’s only good to beat.

Billy Cox

Billy Cox (1919-1978) was een fenomenale infielder (3^e honk) die vanwege zijn grote handen met een hele grote handschoen speelde.
Hij speelde in 11 jaar 1.058 wedstrijden en had een slaggemiddelde van 0.262.

Hij vestigde zich weer in zijn geboortestadje Newport in Pennsylvania.
‘Hey’, he said. ‘Lookit this, will ya?’

Cox extended his right hand. The middle finger ended between knuckles. The skin was smooth.

‘What happened?’
‘Dumbness’, he said, ‘dumbness.I thought the power mower was off. I put my hand in to find out. It got the longest finger. Started spurting blood. I’m standing there with part of my finger on the grass looking at the blood, saying ‘Dumbness, dumbness’.

Home From Abroad 251: Trump’s Tombstone

Details: Published: 28 October 2020

Lincoln He Is Not

(Door Hugo Kijne te Hoboken USA)

In 1864 Abraham Lincoln won a second term that had looked unlikely a year earlier because the Civil War was not going well for the Union, but Lee’s defeat at Gettysburg and Grant’s victory at Vicksburg turned the tide, and Sherman’s triumph in the Battle of Atlanta sealed the deal. Lincoln won with 55% of the popular vote and an Electoral College margin of 212-21. Trump likes to compare himself to Lincoln and even claims to have done as much for black Americans as Honest Abe, maybe even more, but in this election his chances are a negative mirror image of Lincoln’s. A year ago the president was counting on the strong economy Obama left him and a booming stock market to get re-elected, but then COVID-19 struck, killing over 225,000 Americans and causing over 10 million in job losses to date, representing his Gettysburg and Vicksburg, and this week the stock market started tanking, copying the Battle of Atlanta. As a result Trump is campaigning in places he won before and has to hold now but where he doesn’t want to be, as he told the voters in Erie, Pennsylvania, while Biden is campaigning to expand the electoral map.

When Trump has died, his tombstone should say ‘Here lays Donald J. Trump, he’s doing a great job,’ because those are the words the president has uttered more than any others during the last four years. That job apparently didn’t include protecting Americans against the corona virus, because the White House is now semi-officially pursuing a strategy of herd-immunity that will kill millions of elderly Americans unless a vaccine becomes available soon, and Trump is still making fun of wearing masks, with social distancing the only protection against getting infected. Because spreading the virus is an essential part of this strategy the Trump campaign is staging a superspreader tour with rallies in places where the pandemic is spiking and with very few masks and no social distancing. Research now shows strong and significant correlations between those rallies and local breakouts of COVID cases, with a national growth of 35% in the last two weeks. In spite of these facts the president keeps claiming that the US is turning the corner and blames the press for the ‘fake news‘ about COVID, COVID, COVID that doesn’t fit in his alternate reality.

During a Sunday morning show Trump’s Chief of Staff Mark Meadows stumbled upon the truth when he said ‘we cannot control the virus,’ waving a white flag while strangely accusing Biden of surrendering because Biden wore a white mask. Since then the Trump campaign has been in damage control mode, with the president claiming that COVID will be controlled and that masks are handed out and being worn at his rallies. Reporters checked his claims and found that very few masks are handed out and that they’re only consistently worn in Trump’s immediate environment. In the second debate with Biden the president said ‘we’ll have to live with the virus,’ and five members of Mike Pence’s staff proved his point by becoming infected, suggesting that eventually the only place in the country with herd immunity will be the White House. Pence, who still heads the Corona Task Force, meanwhile continues to campaign against CDC rules.

After a cranky Trump walked out of a ’60 Minutes’ interview because Lesley Stahl asked him ‘tough questions’ the White House press secretary gave Stahl a pile of documents she claimed were the president’s health care plan, but that according to Lesley made no sense whatsoever. Trump’s misinformation campaign continued in Wisconsin, a state he is almost certainly going to lose, where he produced 131 falsehoods during a 90 minute speech, indicating that he’s back in prime form. In a win for the president the Supreme Court, where Trump’s and McConnell’s wench Amy Coney Barrett took the ninth seat yesterday, ruled that Wisconsin cannot count any votes after election day, possibly disenfranchising tens of thousands of voters. It goes to show how fearful the president and his band are of the electorate this year.

In a temporary setback for Trump a federal judge ruled that the Justice Department cannot represent him in de defamation case of a woman who claims he raped her, but this case will undoubtedly end up in the Supreme Court where Justice Barrett will side with the rapist. On Fox & Friends Jared Kushner once more illustrated why the money his father spent to get him into Harvard in spite of mediocre grades was wasted when he blurted out that the president ‘cannot want black Americans to be successful more than they want to be successful,’ effectively blaming the black community for its own problems after slavery, Jim Crow, systematic voter suppression and a myriad of forms of discrimination.

Ga HIER naar toe voor alle afleveringen

Honkbal (12): Underworld van Don DeLillo

Details: Parent Category: Honkbal (119); Published: 28 October 2020

World Series 2020 (Best of seven)

1. Tampa Bay Rays- Los Angeles Dodgers   3-8      (0-1)
2. Tampa Bay Rays- Los Angeles Dodgers   6-4 . (1-1)

3. Los Angeles Dodgers- Tampa Bay Rays 6-2    (2-1)
4. Los Angeles Dodgers- Tampa Bay Rays 7-8    (2-2)
5. Los Angeles Dodgers- Tampa Bay Rays   4-2      (3-2)

6. Tampa Bay Rays- Los Angeles Dodgers 1-3 (2-4)

Dodgers wint Series

The Shot Heard round the World
(of: Het begin van de Koude Oorlog)

De beroemdste homerun in de bewogen geschiedenis van het Amerikaanse honkbal werd op 3 oktober 1951 geslagen.
Het beroemdste radioverslag in de bewogen geschiedenis van het Amerikaanse honkbal werd op 3 oktober 1951 gegeven.
De hitter was Bobby Thomson ; de radioverslaggever Russ Hodges.

Plaats van handeling The Polo Grounds in The Bronx New York.
De tijd: 15.58 P.M.

The Pennant

Het was de derde en beslissende wedstrijd tussen de New York Giants en de Brooklyn Dodgers in het kampioenschap van de National League. (De zogeheten PENNANT).
      Het was de negende en laatste inning met de Giants aan slag.
      De Dodgers stonden met 4-2 voor, maar de Giants hadden het tweede en derde honk bezet..
      Er was één uit.
Voor de Giants komt Bobby Thomson aan slag. De coach van de Dodgers besluit een nieuwe werper op de plaat te zetten: Ralph Branca.
      Een gewaagd besluit want Thomson had in de reguliere competitie al vier homeruns op Branca geslagen en had dat in de eerste wedstrijd van de best of three nog eens gedaan.
      Thomson laat de eerste prachtige slagbal gaan, maar slaat de tweede bal net over het hek voor de beslissende zogeheten walk-off homerun: 5-4 voor de Giants..

Luister naar het prachtige commentaar (1'.33"), dat later onder televisiebeelden is gezet en probeer te verstaan wat de opgewonden Hodges er allemaal uitgooit.

Letterlijk zegt hij:

There’s a long drive…it’s gonna be, I believe…………..
THE GIANTS WIN THE PENNANT!
THE GIANTS WIN THE PENNANT!
THE GIANTS WIN THE PENNANT!
THE GIANTS WIN THE PENNANT!
Bobby Thomson hits into the lower deck of the left-field stands!
The Giants win the pennant and they’re goin’ crazy!
HEEEY_OH!!!!!!!!!!
I DON”T BELIEVE IT!
I DON”T BELIEVE IT!
I DO NOT BELIEVE IT!
Bobby Thomson …. hit a line drive… into the lower deck …….of the left-field stands….and this blame place is goin’ crazy!
THE GIANTS!
Horace Stoneham has got a winner!
The Giants won it…. by a score of 5 to 4... And they’re picking’ Bobby Thomson up….. and carrying’ him of the field!

The shot heard ‘round the world!

De homerun en het verslag werden later bekend als ’the shot heard ‘round the world’. New York lag stil die middag. Vrijwel iedereen in die stad luisterde naar de radio; een enkeling keek naar de televisie.

      In Europa luisterden Amerikaanse militairen naar de radio.
      In Korea was het oorlog en luisterden de militairen ook.
      Vandaar dat wereldwijde shot.

Russ Hodges was radioverslaggever voor de New York Giants (het team van Bobby Thomson) en zijn verslag werd uitgezonden op een klein station: WMCA-AM radio.
Dit radiostation maakte geen opnames van dit verslag.
Dat het toch bewaard is gebleven, danken wij aan een zekere Lawrence Goldberg, die in zijn auto naar het verslag luisterde en zijn moeder vroeg om het laatste deel van de wedstrijd op te nemen.
Dat gebeurde op een heel simpel recordertje (‘1951 nietwaar!’), wat tevens verklaart dat de kwaliteit van het bewaard gebleven verslag zo matig is.

De bal is nooit terug gevonden.
En dat is jammer. Niet alleen, omdat de bal een waarde van zo’n 1 miljoen US$ zou hebben maar ook omdat deze bal thuishoort in de Hall of Fame in Cooperstown New York.

HET HONKBALMOMENT is later in allerlei films, series en boeken opgedoken. Onder andere in The Godfather, waar Sonny Corleone naar het commentaar van Russ Hodges luistert en vlak voor de homerun wordt doodgeschoten. Ook in de serie MASH, die zich afspeelt in Korea komt het voor als majoor Charles Winchestor wordt aangespoord om hoge bedragen in te zetten in de weddenschap welk team de wedstrijd zal winnen.

UNDERWORLD

Het meest beroemd is het fragment echter door de schrijver Don DeLillo geworden. Zijn roman Underworld begint ermee. DeLillo schrijft ook dat de Russen op diezelfde dag in oktober hun eerste ondergrondse atoombom tot ontploffing brachten. Het waren zoals hij in een interview met Time Magazine opmerkte:
Two shots ’round the world.

In feite begon volgens hem op die dag de Koude Oorlog!

DeLillo geeft er overigens een geheel eigen interpretatie aan. De bal wordt in zijn boek wel degelijk gevonden. De jonge Cotter Martin is in het stadion in The Bronx New York, waar de wedstrijd gespeeld werd. Hij maakt kennis met een andere fan; de bal komt op hen af en Cotter kaapt de bal voor de neus van zijn nieuwe vriend weg. Deze bal verandert in het boek een aantal malen van eigenaar, waardoor Underworld een rijk geschakeerd beeld geeft van de Verenige Staten in die tijd.

Verhalen uit de dorpsbieb 57: Heeft u meer dan 10.000 Euro op zak?

Details: Published: 26 October 2020

Halt Polizei. Aussteigen bitte!

(Door Marga de Graaf, bibliothecaresse te Bellingwolde)

Iedere werkdag rijd ik de grens over tussen Duitsland en Nederland, van mijn huis naar de bibliotheek. Vóór Coronatijd was het een heerlijke rit over kleine weggetjes met romantische doorkijkjes, die oppiepten tussen de grote groene eikenbomen.
Tijdens Coronatijd vind ik de reis een spannende aangelegenheid geworden.

In de Nederlandse media is twee weken geleden aangekondigd dat je bij het passeren van de grens een negatieve Coronatest moet kunnen laten zien die niet ouder is dan 48 uur.
In de Duitse media heb ik hierover niets kunnen vinden.

Nu heb ik geen Corona, geen klachten en is er dus ook geen reden me te laten testen. Echter, wil ik de grens over dan moet ik volgens dit Nederlandse artikel wel kunnen aantonen dat ik niet besmet of besmettelijk ben. Kan ik dit niet, dan dreigt er een boete en verplichte quarantaine gedurende veertien dagen.

Overigens zijn er dagelijks wisselende berichtgevingen en ik weet zolangzamerhand niet meer waar ik me - als grensarbeider - aan moet houden. Net als de Nederlandse en Duitse overheid raak ik verward door de voortschrijdende inzichten en de daarop aangepaste maatregelen.

Citaatje uit een persbericht op een veelgelezen website in ons grensgebied:

Hoe zit het als ik in Duitsland woon maar in Nederland werk of andersom, mag ik dan de grens wel over?
Het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken weet het antwoord op deze vraag niet en verwijst door naar de Duitse collega's. Ook de Duitse ambassade moet het antwoord schuldig blijven.

Waar of niet waar?

Als ik de grens nader kijk ik al vanuit de verte of ik bij de brug een witte bus zie staan met het blauwe opschrift POLIZEI. Als ik dit woord hardop uitspreek schrik ik iedere keer weer van het effect dat het op me heeft. Het klinkt streng.

In Duitsland zijn de grensbewakers - politie agenten - net zo, streng.

Wat opvalt is dat het altijd stevige mannen zijn, met een groot geweer op hun borst - dit dwingt toch wel respect af ja!!-
Waar zijn de vrouwelijke agenten, vraag ik me dan af, zouden zij hetzelfde effect op mij hebben?

Onlangs was ik ‘aan de beurt,’ POLIZEI, HALT!, las ik op een verlichte balk boven op het busje.

Tjonge ik schrok. Deze keer stonden ze niet bij de brug, maar in een bocht - onzichtbaar voor mij, dat was natuurlijk opzet. Ik zette mijn luisterboek uit en dacht in een flits, waar heb ik mijn Pendlerbescheinigung, Ausweis en Führerschein…..

Twee bussen met welgeteld 12 politieagenten in volle uitrusting - ja, inclusief die grote geweren. Ik heb een schoon geweten, maar toch….Twee agenten leidden me met hun rode stopbord naar de kant van de weg. Ik zoefde mijn raampje omlaag in afwachting van wat komen ging.
‘Aussteigen bitte,’ klonk het streng. Jeetje. Of ik de kofferbak even wilde openmaken, mijn papieren te voorschijn wou toveren, waar ik vandaan kwam en naar toe ging. Nadat alle formaliteiten afgehandeld waren mocht ik gaan, ‘Alles in Ordnung!’ Op één vraag na: ‘ heeft u meer dan 10.000 euro bij zich?’ Nu schoot ik in de lach, ‘was het maar waar, dan gingen we nu iets leuks doen zeg ik nog’.

Hierop ontdooide de agent en bood zijn excuses aan, ‘sorry mevrouw maar dit moet ik u vragen, we zijn bezig met een routinecontrole.’

Ja, ja. Met twee bussen en twaalf agenten zeker.