Details

Categorie: Algemeen (355)

Gepubliceerd: 14 april 2018

''ZO KENNEN WE JE WEER PHIL!''

De dag na de 18e Amstel Gold Race verscheen deze rare tekst in een advertentie op de voorpagina van de landelijke dagbladen. Die Phil was Phil Anderson, een Australisch coureur die tot verrassing van iedereen in 1983 de enige Nederlandse wielerklassieker won. De opstellers van de advertentie hadden erop gerekend dat Jan Raas, die even een mindere periode doormaakte, dat jaar voor de zesde keer zou winnen.      
      Zijn bijnaam AMSTEL GOLD RAAS zou dan definitief gevestigd zijn.

Ik herinner mij ‘t nog goed, omdat ik in dat jaar een documentaire maakte over deze voorjaarsklassieker. Daarvoor volgde ik ondermeer de activiteiten van de -volgens velen- legendarische radioverslaggever Theo Koomen. De dag voor de koers trokken wij samen op; hij was voortdurend aan het woord en vond zichzelf toen al legendarisch en de beste man om dit soort werk te doen.

  Tijdens de koers zat hij op de motor en ik luisterde in een volgauto naar zijn verslag.

Van de koers zelf maakte ik in feite niets mee. Ik dacht dat het allemaal erg spannend was geweest -natuurlijk dankzij Theo Koomen- maar na afloop begreep ik dat het één van de saaiste afleveringen aller tijden was geweest.

Draaien & keren

De Amstel Gold Race is een mooie koers, hoewel het vrij algemeen als de minste van de vijf grote voorjaarsklassiekers wordt beschouwd. Dat komt  vooral door de traditie. De Race wordt zondag voor de 53ste keer gereden. Mooi aantal, maar het enigszins vergelijkbare Luik-Bastenaken-Luik is zwaarder en is bovendien al meer dan honderd maal verreden. 

      Het is in de Gold Race draaien en keren. Bovendien moeten in totaal 34 hellingen worden beklommen. De Cauberg in Valkenburg bijvoorbeeld -800 meter; gemiddeld stijgingspercentage 12%- drie maal. De finish ligt net als vorig jaar niet meer op de Cauberg, maar 6.2 km. na de laatste top, de Bemelerberg. 
      Favorieten zijn de Belg Philippe Gilbert (al 4 maal winnaar) en Michal Kwiatkowski (1 maal). 
De laatste Nederlander, die deze koers won, was Erik Dekker in 2001. 
      Algemene verwachring is, dat dit zo zl blijven.

Keutenberg

          

Op zo'n 30 kilometer voor de finish ligt de Keutenberg. Een verschrikkelijke heuvel van 1.7 km, die in het begin een stijgingspercentage van maar liefst 22% heeft. (Ik heb er eens tegen opgelopen. Dat was al behoorlijk zwaar).

Details

Categorie: Algemeen (355)

Gepubliceerd: 03 april 2018

Een bovenlip harsen 

(Door Iris Driessen, docent Nederlands VWO/Gymnasium)

Mijn hulpmentor Kelvin uit de vijfde komt graag even buurten in mijn lokaal. Soms gaat hij voorin de klas zitten, bij mij aan het bureau. Soms zit hij achterin en observeert hij de boel een beetje.Maar meestal loopt hij door de klas en gaat hij naast de kinderen zitten en maakt hij een kletspraatje. Dan vraagt hij ze hoe het gaat en of hij ze ergens mee kan helpen. Kelvin is een knappe jongen. Groot, breed, donkerbruine ogen en donkerbruin haar. Hij is sportief gekleed. Als ik in de vijfde had gezeten, dan was ik tot over mijn oren verliefd op hem geweest. De kinderen uit mijn klas adoreren hem.
      Deze les zijn de kinderen bezig met een project. Ze moeten een spel maken en daarin een aantal taalregels verwerken. Een creatieve knip- en plakopdracht en het is een redelijke chaos in mijn klas. Kelvin loopt rond en en maakt een dolletje met de kinderen. ‘Kijk nou Iris, Maxim heeft een snorretje. Zie je dat? Een klein snorretje! Oooh Maxim, je wordt een echte kerel!’, zegt Kelvin.
      Ik kijk en zie inderdaad een licht streepje donkerbruine haartjes. Maxim kijkt gegeneerd weg. Maar Joep heeft zich al geschoren! Kijk dan, hij heeft nu stoppels!’ Joep lacht wat schaapachtig.
Snorretjes en scheren zijn de opkomende borstjes bij meisjes. Aan de ene kant wil je ze graag laten zien, die knobbels, en koop je een mini-behaatje, maar in een bepaalde fase hoop je dat je ze met een grote trui onzichtbaar kunt maken. En weer wat later koop je alleen maar shirts met een diep decolleté.
Kelvin zegt: ‘Toen ik net een snorretje kreeg heb ik het niet geschoren hoor. Ik heb ‘m laten harsen! Bleef het twee maanden weg!’ Ik ben echt verbaasd en moet lachen. ‘Harsen?! Serieus?’ Ja. Kelvin harste zijn pubersnorretje weg. Twee keer maar. En na vier maanden mochten de haartjes doorgroeien en konden ze beter worden afgeschoren.

Echt. Als ik toch in de vijfde had gezeten. En dit geweten had.
      Ik was tot over mijn oren. En op zijn gladde bovenlip.

Details

Categorie: Algemeen (355)

Gepubliceerd: 01 april 2018

Geplaatst in maart

31 maart: Home From Abroad 116; Look Mama, without Lawyers

30 maart: Photosophieën 350: Gijs, een achterkleinkind

30 maart: ZoekPoëzie 110: Ida Gerhardt (2)

29 maart: Familie 143; De kleren & kleuren van Keet 

28 maart: Meer Dan Een Juf 40; Links, rechts in de maat ,...... 

28 maart: Goedemorgen 666; Welvaart & welzijn 

27 maart: Gehoorde frasen 265; Machiavellist 

26 maart: Ontmoetingen in de open lucht 40: Zoltán, een Hongaar 

25 maart: Atlas van de kleinste landen 69; Grenada Cariben II 

25 maart: Blogcitaten 60; Kleine Ronnie 

24 maart: Home From Abroad 115; Drums of War 

23 maart: Ontmoetingen in de open lucht 39: De Mariakapel, een wit bouwsel in Ligurië 

22 maart: Gehoorde frasen 264; Het grote gebeuren 

21 maart: Goedemorgen 662: Reïncarnatiespreekuur  

20 maart: ZoekPoëzie 109: Bertolt Brecht

19 maart: Ontmoetingen in de open lucht 38; Svetlana, een Russin 

18 maart: Nieuwe woorden 94; Luizenmoedersprotocol 

17 maart: Home From Abroad 114; You're fired 

15 maart: Atlas van de kleinste landen 68; Grenada Cariben 

14 maart: ZoekPoëzie 108: E. du Perron 

13 maart: Meer Dan Een Juf 39; Een brok in mijn keel

12 maart: Goedemorgen 660; Voor galg en rat 

12 maart: Ontmoetingen in de open lucht 37: Robert Peel, een Engelsman op Fanø

11 maart: Blogcitaten 59; Verslaggever te Standdaarbuiten

10 maart: Home From Abroad 113; Little Rocket Man, I Presume

8 maart: Muziek bij de borrel 32; Justine, tune van Het Gebouw 

7 maart: Atlas van de kleinste landen 67; Union Island, The Grenadines Cariben 

6 maart: Diepzinnige clichés 81: Wijsheid 

5 maart: Ontmoetingen in de open lucht 36; De aristocraat, een Spanjaard in Zuid-Sudan

4 maart: Beelden 846; Groeten uit Korendijk 17 

4 maart: Blogcitaten 58; Hufters in busjes 

3 maart: Home From Avroad 112; The Chaos Presidency Revisited 

2 maart: ZoekPoëzie 107: Ida Gerhardt. De IJssel bij Veecaten 

1 maart: Algemeen 315; Geplaatst in februari 

Details

Categorie: Algemeen (355)

Gepubliceerd: 01 april 2018

Een Kunstwerk; een Meesterwerk

Eén van de mooiste sportboeken , die ik ken is ‘Het wonder van Vlaanderen’ van Rik Vanwalleghem. Het beschrijft de roerige geschiedenis van de Ronde van Vlaanderen op een zeer boeiende manier en munt ook uit in vormgeving.

‘De meeste zaken die de mens produceert’, schrijft Vanwalleghem, ‘zijn wat ze zijn, in hun functionaliteit, hun bruikbaarheid, hun uitzicht of hun smaak.

Daarnaast is er die categorie buiten-gewone scheppingen, die, onbewust misschien, ons leven een ruggengraat geven. Het zijn creaties die om de één of andere mysterieuze reden het alledaagse overstijgen, ons stil doen worden, ons ontroeren. 

Het zijn gevallen waarin de mens zijn beperkingen afschudt, grenzen verkent, naar het goddelijke reikt.

De Ronde van Vlaanderen is zo’n geval
De Ronde van Vlaanderen is een kunstwerk, het is een meesterwerk’.

MUUR; Het MONUMENT

Vandaag wordt deze prachtige voorjaarsklassieker weer verreden. Het is geen lekker Ronde van Vlaanderenweer. Dan moet het stormen en regenen, liefst hagelen of sneeuwen.
      Nu is het een beetje zon, een beetje regen en een matige wind. De knoestige Vlamingen maken geen kans.
Het is Peter Saganweer. En misschien kan Niki Terpstra leuk meedoen.
      Er staan honderdduizenden mensen -sommige schattingen reppen zelfs van een miljoen- urenlang langs de route om de renners in een paar minuten voorbij te zien gaan. Vlamingen, vrijwel allemaal Vlamingen! 
     

Nederlanders zie je vooral op de Muur van Geraardsbergen, die deze aflevering op 95 km voor de finish ligt. MUUR staat er op bordjes in Geraardsbergen, want de berg is het lidwoord ontstegen.
       Waarschijnlijk geen scherprechter dus, zoals een paar jaar geleden nog, toen de kasseienberg op zestien km. voor de meet lag. Het zal nu op de Oude Kwaremont, de Koppenberg of de Taaienberg kunnen gebeuren.

VERBETEN MAAR ONMONDIG

‘De Ronde van Vlaanderen is een brok eigenheid’, schrijft Rik Vanwalleghem.
      ’Ze legt de wortels van een volk bloot en weerspiegelt terzelfder tijd de elementaire natuur van dat volk: noest, koppig, zwijgzaam, verbeten maar onmondig, weinig assertief, vroom, gezagstrouw en geborneerd.
      Typerend én duidend zijn de boetserende omgeving van de Ronde (de einders van de Polders, de glooiingen van de Vlaamse Ardennen, de knotwilgen), haar sociaal-historische achtergrond (de verknechting, het tekort aan zelfrespect, het dorpse, het zwoegen voor de dagelijkse boterham, het schuimende bier), haar gevecht met de elementen (wind, regen, hagel, sneeuw).
      De Ronde houdt ons een spiegel voor waarin de kwintessens van onze volksaard wordt geschilderd‘.

  
't Hemelryck

Het is een aardig plaatsje Geraardsbergen. Ik ben er even geweest
      Vrijwel op de top van Muur is café ‘t Hemelryck.

Onze Lieve Vrouwe 

Op de wand van het café zijn een paar gedichten van Willy Verhegghe aangebracht  
      De renners hebben er uiteraard geen oog voor..
Honderd en tien meter hoog is het hier bij de kapel Onze Lieve Vrouwe van de Oudeberg.

Centrum

Terug in het centrum van Geraardsbergen zijn er op de Markt genoeg terrasjes om wat te drinken.