Ronald van den Boogaard - Algemeen (474)

Algemeen (474)

Details: Category: Algemeen (474); Published: 04 February 2021

Vrolijke fluiters in mijn habitat

(Door Marga de Graaaf, bibliothecaresse te Bellingwolde)

Sinds april 2020 werk ik afwisselend thuis en in onze bieb. Waarom? Nou, u weet wel….Tegen de tijd dat ik hieraan ben gewend vind ik het een fantastische combi.

Als ik aan het beeldvergaderen ben met mijn collega’s zet ik mijn iPad zo neer dat ik uitzicht heb op mijn tuin. Niet dat ik verzaak te reageren op de agenda en reacties van mijn lieve collega’s - thuis kan ik heel goed multitasken, blijkt.

Ik maak van de nood een deugd.

Baltspartijen

Terug naar het Voorjaar!
Het broedseizoen van de vogels komt er aan. Dat er wat rondfladdert in onze tuin heb ik wel gezien - maar wie, wat, waar en hoe, dat had ik nimmer opgemerkt. Ik zie territoriumdrift en baltspartijen. Hoe kwikstaartjes elkaar het hof maken, werkelijk prachtig. Er worden bamboebladeren, takjes en mos als nestmateriaal verzamelt en concurrenten verjaagd. Daar had ik geen weet van!

Vogelboeken

Verrast door zoveel vrolijke fluiters die onze habitat uitkiezen om te landen, besluit ik op te schrijven wie er allemaal op bezoek komen. Met mijn vogelboeken bij de hand probeer ik de soorten te herkennen, getjilp te onderscheiden. Een nieuwe hobby is geboren. Maar hoe volhardend ik ook ‘studeer,’ een volleerde vogelaar ben ik nog lang niet. Vooral de liedjes, roepjes en riedeltjes kan ik moeilijk onderscheiden.

Het roodborstje zingt schalkse liedjes, de kneutjes krijgen felrode borstjes, de winterkoninkjes dragen hun vrolijke wipstaartjes fier omhoog. Pimpelmeesjes plukken wolletjes uit de schapenvachten die nog op onze tuinstoelen liggen.
Likkebaardend scheren buizerds, valken en sperwers over onze tuin. De trekvogels zijn vermoeid aangekomen uit zuidelijke streken. Uitgeput van een lange reis vormen ze een makkelijke prooi. Ik zie een grote lijster, een gekraagde roodstaart, een braamsluiper, een grauwe vliegenvanger - allen zijn ze op zoek naar een plekje om uit te rusten. Al snel maken de vogels zich klaar om nageslacht voort te brengen…. mits ze niet voortijdig zijn gesnaaid door een of andere roofvogel.

Inmiddels herken ik wel de waarschuwingsgeluidjes van de merels als er weer een sperwer op rooftocht boven onze tuin vliegt. Een seconde daarna hoor ik geen vogel meer, zie ik geen vogel meer - ze hebben zich allemaal verstopt voor het grote gevaar.

Huissperwer

‘Onze' sperwer is geduldig en snel. Hij - en ook zij - kiest heel brutaal positie op het vogelvoederhuis, wacht…. om plotseling pijlsnel in een duikvlucht een nietsvermoedende mus, kool- of pimpelmees uit de coniferenhaag te plukken om deze vervolgens op het gemak te gaan zitten oppeuzelen op hetzelfde voederhuis! Ik zit verbijsterend achter het vensterglas dit tafereel gade te slaan …. totdat ik mijn manager hoor praten…. ‘wie heeft er nog iets voor het rondje w.v.t.t.k?…..

Grauwe vliegenvanger

Mijn favoriet?

De grauwe vliegenvanger die het nageslacht grootbrengt aan de wand van onze blokhut.
Het zijn ware acrobaten in de lucht, op jacht naar insecten.

Zo mooi, zo klein, zo dapper. Eigenlijk net als wij … mensen.

Mijn lijstje dit jaar? Gespot in mijn tuin en aangrenzend bos-en weiland.

Appelvink
Boerenzwaluw
Bonte specht
Boomklever
Boomkruiper
Bosuil
Braamsluiper
Buizerd
Ekster
Fazant
Fitis
Geelgors
Gekraagde roodstaart
Gierzwaluw
Grauwe gors
Grauwe vliegenvanger
Groene specht
Groenling
Grote bonte specht
Grote lijster
Goudhaantje
Havik
Heggenmus
Houtduif
Huiszwaluw
Kauw
Kiekendief
Kievit
kleine bonte specht
Kneu
Koekoek
Koolmees
Koperwiek
Kraai
Kramsvogel
Kuifmees
Kwikstaart
Meeuw
Merel
Nachtegaal
Nijlgans
Notenkraker
Ooievaar
Pimpelmees
Putter
Ringmus
Roodborst
Rotgans
Scholekster
Slechtvalk
Sperwer
Spreeuw
Staartmees
Tjiftjaf
Torenvalk
Tortelduif
Veldleeuwerik
Vink
Vlaamse gaai
Wielewaal
Winterkoning
Zwarte roodstaart

Klik HIER voor alle biebverhalen

Details: Category: Algemeen (474); Published: 01 February 2021

Geplaatst in januari

31 januari: Poëzie 154: De laatste dag van januari

30 januari: Audio 153; De Retro Platenspeler

29 januari: Photosophieën 393; Algoritmes

28 januari: Atlas van de kleinste landen 129: Hithadhoo, Malediven

27 januari: Goedemorgen 865; Lankmoeig

26 januari: Famiie 172; Camiel is achttien

25 januari: Verhalen uit de dorpsbieb 59; Ontwaken in wilde stilte

24 januari: Groeten uit Italië (Slot): Eendjes in een Citroën

23 januari: Groeten uit Italië 15: Montefalco Umbrië

22 februari: Groeten uit Italië 14: Een curieus interview in Milaan

21 januari: Home From Abroad 263; After the Fall

20 januari: Goedemorgen 864; De lege huls

18 januari: Verhalen uit de dorpsbieb 58; Heksenvervolgingen in Westerwolde

17 januari: Groeten uit Italië 13: Café Florian Venetië

16 januari: Atlas van de kleinste landen 128; Eilandenrijk Malediven

15 januari: Nieuwe woorden 102; Toeslagenaffaire

15 Januari: Groeten uit Italië 12; Een mysterieus wit plekje

14 januari: Goedemorgen 863; Vrienden (maar niet voor het leven)

13 januari: Home From Abroad 262; Death in the Capitol

12 januari: Goedemorgen 862; Mannetje Klaver en mevrouw Kaag

11 januari: Groeten uit Italië 11: Symfonie voor katten en borstbeelden

10 januri: Atlas van de kleinste landen 127; Addu Atol, Malediven

9 januari: Beelden 969; De symbolische bom onder Shell Moerdijk

8 januari: Groeten uit Italië 10: Valloria Ligurië

7 januari::Measia 435; Dismay (New York Times)

6 januari: Home From Abroad 261; Another Perfect Call

6 januari: Media 433; No Power to Block (New York Times)

5 januari: Groeten uit Italië 8: Villatalla Ligurië

4 januari: Atlas van de kleinste landen 126; Muziek & Andorra

3 januari: Familie 171; Keet i acht

2 januari: Groeten uit Italië 7: Strada dell'Olio

1 januari: Goedemorgen 861; Line Riders

1 januari: Goedemorgen 445; Mooi Nieuwjaar. Vroedvrouwen in Zuid-Soedan

1 januari: Algemeen 429; Geplaatst in decmber

Details: Category: Algemeen (474); Published: 24 January 2021

Ontwaken in wilde stilte

(Door Martine van Bree-Jonink, vrijwilliger bibliotheek Bellingwolde)

Lucinda Riley: De Zilverboom (2020/541 pag.)

Deze roman is onder de titel Not Quite an Angel in 1995 voor het eerst uitgegeven. Op verzoek heeft de auteur deze roman zodanig herschreven (zie Noot van de auteur) dat er een compleet nieuwe roman is ontstaan, die in 2015 is verschenen onder de titel The Angel Tree.

De Nederlandse uitgever had deze titel beter rechtstreeks kunnen vertalen, want De Zilverboom slaat nergens op. Als u deze roman leest begrijpt u waarom. In het kort het verhaal: Greta keert na 30 jaar terug op Marchmont Hall, het landgoed dat ooit een belangrijke rol in haar leven speelde. Ze kan zich alleen niets meer herinneren over die tijd omdat ze door een tragisch ongeluk al jaren lijdt aan geheugenverlies.
De enige die haar al die jaren heeft bijgestaan en die ze volledig vertrouwt is David, de man die blijft proberen haar geheugen op te frissen. Eenmaal op Marchmont Hall, als er flarden aan herkenningen boven komen, ontdekt ze langzaam maar zeker wat voor leven ze ooit heeft geleid.

Weer een prachtige fascinerende roman.

Stacey Halls: De vondeling (2020/317 pag.)

In 1748 moet de arme Bess noodgedwongen haar pasgeboren dochter achterlaten in een kindertehuis in Londen. Zij laat bij de baby een herkenningsteken achter, dat wordt genoteerd bij het nummer van registratie. Zes jaar later denkt zij genoeg te hebben gespaard om haar “Clara” terug te kopen. Tot haar verbijstering is haar baby al meteen de eerste dag weer opgeëist, zogenaamd door haarzelf. Dat kan niet, dus gaat Bess op onderzoek uit. Als op een dag een jong meisje in een gele jurk uit een koets stapt, herkent Bess haar als haar dochter.

Ze ontdekt waar het meisje woont en weet te regelen dat zij als kindermeisje wordt aangenomen door de jonge weduwe, die al 10 jaar lang haar huis alleen heeft verlaten om per koets naar de kerk te gaan.

Een historische roman over enorme klassenverschillen, rijkdom versus uitzichtloze armoe, maar ook geestelijke armoe onder de rijken en levenskracht onder de armen en bovenal: de kracht van moederliefde die van alle tijden is.

Nora Roberts: Ontwaken (2020/477 pag.)

Breen is niet gelukkig met haar leven. Ze heeft hard gestudeerd, heeft jaren bijbaantjes gehad om het hoofd boven water te houden, en is docent Engels. Precies het leven dat haar kille en dominante moeder haar heeft opgedrongen, terwijl zij zelf iets heel anders voor ogen had. Samen met Marco, haar beste vriend en toeverlaat sinds de kleuterschool, woont zij in een klein appartement in Philadelphia. Hij en zijn homovrienden zijn haar “thuis”. De mooiste jeugdherinneringen heeft ze aan haar Ierse vader, al verliet hij het gezin 10 jaar geleden toen zij 6 was. Als Breen in de villa van haar moeder de planten moet watergeven en de ramen moet openzetten, waaien er papieren op de grond. Tot haar stomme verbazing zijn het bankafschriften op haar naam en ontdekt zij dat haar vader haar door de jaren heen geld heeft gestuurd; en niet zo’n beetje ook. Marco en zij gaan samen naar Ierland om op zoek te gaan naar haar familie en afkomst.
Breen voelt zich er gelijk thuis. Als Marco weer terug moet, blijft zij voorlopig in de knusse cottage, waar op een dag een hondje komt aangelopen dat haar de weg wijst naar een boom, waarna zij terecht komt in een parallelle wereld. Een wereld van mensen die ieder op zich over eigen magische krachten beschikken. Tot haar grote geluk ontmoet zij haar oma en vele vrienden, die haar over haar vader kunnen vertellen en de reden waarom hij bij haar en haar moeder is weggegaan. Oma leert Breen haar eigen magische krachten te ontwikkelen; van een verlegen vrouw die altijd werd gekleineerd, verandert zij in een stralende zelfbewuste vrouw. Toch moet zij nog terug naar Philadelphia om de confrontatie met haar moeder aan te gaan en e.e.a. af te wikkelen. Zij belooft haar oma terug te komen.

Een fantastisch geschreven magisch verhaal waarin je wordt meegezogen. Deel 1 van de Drakenhart-serie.

Simon Stranger: Een vreemde in de wereld (2020/443 pag.)

Waar liggen je roots, als je vader én grootvader geadopteerd zijn? In de zoektocht van de schrijver worden vier verhaallijnen met elkaar verbonden. Het verhaal van Jan van Riebeeck, die in 1652 de eerste handelspost op Kaap de Goede Hoop stichtte. Het verhaal van de 16-jarige Noah, een zwarte jongen, geadopteerd in een wit gezin en woonachtig in de betere buurten van Kaapstad. Het levensverhaal van Adele, die op haar zesde jaar samen met haar familie is verdreven uit hun woonwijk, omdat het een witte wijk moet worden.
Ze groeit op in de armoe van golfplaten behuizingen zonder sanitaire voorzieningen. En als laatste het verhaal van Simon, de schrijver, die een riskante zeiltocht onderneemt over de Atlantische Oceaan samen met zijn beste vriend en diens vader. Hij moet op stel en sprong naar huis omdat zijn eigen vader in het ziekenhuis ligt. Een deels autobiografisch, deels fictief verhaal waarin de auteur erachter komt waarom hij Stranger (vreemdeling) heet.

Een in briljante stijl geschreven boeiend relaas over de ontwikkelingen die zich tussen 1652 en het heden hebben voorgedaan in Zuid-Afrika.

Raynor Winn: Het zoutpad (2019/316 pag.)

Bejubeld autobiografisch verhaal over het echtpaar Ray en Moth, dat binnen een paar dagen alles kwijt raakt: ze verliezen hun huis en ze krijgen te horen dat Moth een ernstige ziekte heeft waar geen remedie voor is. Hun kinderen studeren. Met het beetje geld dat ze nog hebben besluiten ze het South West Coast Path te gaan lopen, met alleen een tent, hun oude rugzakken en te dunne slaapzakken om te overnachten. Een tocht vol ontberingen, leuke maar zeker ook minder leuke ontmoetingen.
Ray wil er niet aan denken Moth kwijt te raken, steekt haar kop in het zand, maar houdt hem wel in de gaten. Moth praat nergens over. Er gloort hoop, want Moth krijgt langzaam maar zeker zijn oude energie terug. Tegen de winter zijn zij halverwege de route, overnachten in een tent kan niet meer en ze moeten ook op tijd ergens onderdak vinden vlak bij de universiteit waar Moth een studie gaat volgen. Ze hopen van de studiefinanciering rond te kunnen komen.

Prachtige natuurbeschrijvingen, daar niet van, maar ik mis persoonlijke gesprekken tussen beiden waardoor het verhaal voor mij minder diepgang heeft dan verwacht.

Vervolg: De wilde stilte (2020/313 pag.)

Ray en Moth leven in een klein onderkomen in een kerkgebouw. Moth gaat dagelijks naar de universiteit; Ray wordt op zichzelf teruggeworpen en kan alleen maar slapen in de tent, die ze in de woonkamer hebben opgezet. Als haar moeder in het ziekenhuis belandt kijkt zij terug op haar jeugd en wordt zij weer het kleine, onzekere meisje vol faalangst dat de buitenwereld schuwt. Om zichzelf uit dit moeras te trekken begint zij haar aantekeningen over de voettocht uit te werken, hetgeen uiteindelijk resulteert in een boek: Het zoutpad. Door het succes moet zij wel voordrachten en signeersessies houden waardoor zij haar mensenschuwheid overwint.

Met zijn laatste krachten weet Moth zijn studie af te ronden. Precies op het juiste moment krijgen ze de kans nieuw leven te blazen in een prachtige oude boerderij in Cornwall en dat is hun redding. In dit boek ben ik eindelijk meer te weten gekomen over haar karakter en hun leven samen waardoor zij zo’n twee-eenheid zijn geworden.

Mooi. (het reisverhaal over IJsland heb ik grotendeels overgeslagen; te langdradig naar mijn zin)

Brit Bennett: De vervlogen helft (2020/365 pag.)

De licht getinte tweelingzussen Desiree en Stella groeien op in een kleine, zuidelijke, bekrompen zwarte gemeenschap, waar men elkaar puur op afkomst en uiterlijk de maat neemt; hoe lichter hoe hoger in aanzien. Als zij door hun moeder van school gehaald worden en gedwongen zijn de meest vernederende baantjes aan te nemen, besluiten zij te vluchten naar New Orleans. Qua uiterlijk lijken zij sprekend op elkaar; qua karakter zijn zij tegenpolen.

Desiree is opstandig en vrijgevochten en had een hekel aan school; Stella is de bedachtzame ijverige leerlinge en wil verder komen. Ze hebben elkaar altijd in vertrouwen genomen, totdat Stella tot de ontdekking komt dat zij, als ze maar durft, gewoon voor een witte vrouw kan doorgaan. Als ‘witte’ vrouw trouwt zij met een witte man die haar adoreert, krijgt tot haar grote geluk een blonde dochter, maar de altijd aanwezige angst dat haar bedrog zal worden ontdekt drijft haar ertoe notabene zelf racistisch te handelen.
Desiree’s leven loopt heel anders; zij trouwt met een diepzwarte man, krijgt een pikzwarte, maar bloedmooie dochter, en keert terug naar haar moeder en haar geboortedorp, waar uiteraard haar dochter voor de nodige ophef zorgt. Ooit waren de tweelingzussen onafscheidelijk, maar na jarenlang radicaal verschillende levens te hebben geleid, moeten zij opnieuw een keuze maken als blijkt dat hun dochters elkaar hebben leren kennen.

Bijzonder goed geschreven uitermate boeiende pageturner.

Veel leesgroeten van Martine van Bree-Jonink.
Vrijwillige medewerker van de Bibliotheek in Bellingwolde.

Klik HIER voor alle biebverhalen

Details: Category: Algemeen (474); Published: 19 January 2021

Kruidenbrouwsels voor een zieke man

(Door Marga de Graaf, bibliothecaresse te Bellingwolde)

Mijn man is ziek; zijn stem is van de één op de andere dag verdwenen. Hij snottert, hoest en proest. En nee, de test wees uit dat het geen Corona is. Wel heeft hij een middeltje nodig om zijn keel te verzachten, “Heksje Wymeer,” hoor ik hem fluisteren.

Of ik blij ben met deze bijnaam weet ik niet zo goed, maar als hij mij zo aanspreekt weet ik dat zijn hoop gevestigd is op mijn kruidenbrouwsels en dat de nood héél hoog is…..

Zo vond hij het ook heel passend dat ik in de bibliotheek eens een tentoonstelling maakte over Heksen in Westerwolde. Ja, grappig - maar deze vrouwen eindigden op de brandstapel….

IN EUROPA

Tussen ca. 1450 en 1750 raasden de heksenvervolgingen door Europa. Het aantal slachtoffers wordt geschat op zo’n 30. tot 60.000, waarvan ongeveer 80% vrouwen. Het merendeel van de vrouwen dat werd beschuldigd van hekserij was relatief oud, arm en alleenstaand.
Volgens de (veelal kerkelijke) autoriteiten hadden zij een ‘pact met de duivel’ gesloten. De meeste ‘heksen’ werden gemarteld tot ze hun schuld bekenden. Daarbij werden zij gedwongen om namen van andere ‘heksen’ te noemen. Zo ontstonden er massaprocessen, soms ook tegen kinderen en mannen. Als de ‘heksen’ de martelingen al overleefden, werden zij gewurgd of op de brandstapel gegooid.

IN WESTERWOLDE

De heksenvervolgingen ontstonden in het zuiden van Europa, maar verspreidden zich in rap tempo over het hele continent.
Ten tijde van de heksenvervolgingen maakte het gebied Westerwolde geen deel uit van het gewest Stad en Lande (wat nu Groningen heet). Westerwolde was een ‘Generaliteitsland’: dit betekende dat het onder het directe gezag van de Staten-Generaal viel.
De machtigste persoon in Westerwolde was de drost. Die huisde op de Wedderborg (ook wel Burcht Wedde genoemd). onder zijn toeziend oog, begonnen in mei 1587 de gruwelijke heksenvervolgingen van Westerwolde.

Burcht Wedde

De Waterproef

Er werden in mei 1587 drie vrouwen beschuldigd van hekserij. Zij werden onderworpen aan de ‘waterproef’: de vrouwen werden met handen en voeten vastgebonden en in het water gegooid. Omdat zij bleven drijven, werden ze schuldig bevonden. Vervolgens werden de vrouwen twee dagen lang gemarteld door de beul van Farmsum. Uiteindelijk werden zij op 13 mei openbaar verbrand op de Geeselberg bij Wedde.

Geeselberg

De eerste vervolging werd al snel gevolgd door een tweede, waar vier mensen het leven lieten. Tussen 11 en 27 september 1589 werden twaalf personen vermoord, waaronder nu ook twee mannen.

(Elly en Willy maken de tentoonstelling)

Het proces van Alke & Hemcke

Daarna leek de rust terug te keren in Westerwolde. Toch was het acht jaar na de laatste verbrandingen opnieuw mis. In 1596 werd het kind van de pastoor van Blijham ziek na het eten van een appel. De appel zou zijn vergiftigd en dat kon alleen maar hekserij zijn.
De 80-jarige weduwe Alke Engels werd beschuldigd de appel te hebben gegeven. Zij paste perfect in het plaatje van heks: oud, alleen, arm. Ze werd samen met haar zus en nog een andere vrouw gearresteerd en gemarteld bij het verhoor in de kerkers van de Wedderborg.

Tijdens dit proces wees Alke Engels naar de veel jongere en rijkere Hemcke Aldericks. Volgens Alke had Hemcke haar de appel gegeven en deed ook zij aan hekserij. Alke Engels werd verbrand.
Intussen werd Hemcke Aldericks opgepakt voor verhoor. Ook zij deed na de martelingen haar bekentenis en vertelde dat zij samen met andere vrouwen danste in het holst van de nacht en dat zij zich inliet met de duivel. Toch werd Hemcke Aldericks niet verbrand. Haar man kon de enorm hoge geldboete van 600 daalders betalen.

Na haar vrijlating trok Hemcke Aldericks haar bekentenis in. Haar man diende een officiële aanklacht in tegen de drost bij de Hoofdmannenkamer van het gewest Stad en Lande. Die kamer verwees de partijen echter naar de Staten-Generaal. In 1601 kwam de uiteindelijke uitspraak: Hemcke en haar man verloren de rechtszaak en moesten uiteindelijk voor het gehele proces betalen.

https://www.deverhalenvangroningen.nl/alle-verhalen/de-heksenverbrandingen-te-westerwolde

Blij dat ik in 2021 leef….en mijn man ook.

Klik HIER voor alle biebverhalen