Algemeen (432)
- Details
- Category: Algemeen (432)
Een beetje humbug wel!
De opmaat
Ik kreeg bericht van het CBR (Centraal Bureau Rijvaardigheidsbewijzen).
Een fragment:
Geachte heer/mevrouw,
Wij hebben uw gezondheidsverklaring beoordeeld. En een besluit genomen. Voor de inhoud van dit besluit kunt u naar Mijn CBR.
Toen ik mijn CBR-account opende bleek dat mijn rijbewijs verlengd kon worden en dat ik naar mijn gemeente kon gaan om dat aan te vragen.
Sinds 1 januari woon ik in de nieuw gevormde gemeente Hoeksche Waard, dat nog geen centraal gemeentehuis heeft, maar diverse steunpunten die op wisselende tijden geopend zijn.
Je moet tevoren een afspraak maken. In mijn geval kwam ik terecht in een woonzorgcentrum te Piershil, waar een paar ontvangsttafeltjes van de gemeente op de gang waren gezet.
Een vriendelijke mevrouw noteerde het één en ander en zei dat het ongeveer een week zou duren.
Na afloop werd ik door een andere medewerker benaderd of ik een paar vragen wilde beantwoorden.
Over de ontvangst en de privacy en nog zo wat.
De procedure
Vroeger ging je zo’n rijbewijs zelf afhalen, maar dat bleek niet de bedoeling/ De gemeente had een overeenkomst gesloten met een bedrijf -laten we het XYZ noemen- dat het thuis zou bezorgen.
Een dag later kreeg ik een mail met -onder meer- deze inhoud:
Beste R. van den Boogaard,
Wij hebben de aanvraag voor de bezorging van uw document(en) ontvangen.
Zodra wij uw documenten hebben ontvangen sturen wij u een mail voor het maken van een bezorgafspraak.
Weer een dag later een SMS zonder aanhef::
Uw aangevraagde document is gereed. Ga voor bezorgen en maken van een afspraak naar de volgende link.
En tevens een mail:
Beste R. van den Boogaard,
Wij maken graag een afspraak met u in opdracht van de gemeente Hoeksche Waard.
U kunt uw afspraak inplannen via Mijn Afspraak, waarna u ter bevestiging een e-mail ontvangt.
Lees op Mijn Afspraak ook de belangrijke informatie voor een succesvolle afhandeling.
|
|
Hoe weet u dat u de bovenstaande link kunt vertrouwen?
1. Op mijnafspraak.nl staat bij 'vragen' hoe u een e-mail van XYZ herkent.
2. Liever geen link gebruiken? Typ dan op mijnafspraak.nl direct uw ordernummer en wachtwoord in.
De afspraak
Ik maakte een afspraak en kreeg de volgende mail ter bevestiging:
Beste R. van den Boogaard,
Wij komen op 18 december 2019 bij u langs tussen 08:30 en 13:00 uur. .
Op de afspraakdatum ziet u vanaf 07:30 uur op Mijn Afspraak in welk tijdvenster de medewerker bij u langskomt en hoe hij/zij eruit ziet.
Lees op Mijn Afspraak ook de belangrijke informatie voor een succesvolle afhandeling.
Op de dag van de afspraak kreeg ik voor de verandering weer een SMS:
Wij komen vandaag langs tussen 11.00 en 13.00 uur. Bekijk wie er langs komt op deze link:
Ook werd een code doorgegeven, waarmee ik kon controleren of de persoon degene was voor wie hij of zij zich uitgaf.
En opnieuw een mail:
Beste R. van den Boogaard,
U kunt nu op Mijn Afspraak de geschatte aankomsttijd volgen.
Hier vindt u ook belangrijke informatie voor een succesvolle afhandeling.
De uitvoering
De medewerker verscheen keurig op tijd. In een ‘’neutrale’’ auto. Hij had een scanner bij zich, die hij kon gebruiken om te controleren of ik werkelijk R van den Boogaard was. Hij liet een verzegelde envelop zien, waarin het nieuwe rijbewijs zat. Hij pakte een tang en knipte een gat in mijn oude rijbewijs. Maakte daar een foto van en belde met de gemeente om die foto door te geven.
Twee uur later volgde een mail van XYZ met een aantal enquêtevragen. Wat ik allemaal van ‘’onze dienstverlening’’ gevonden had. En of ik cijfertjes wilde geven. Dat ging erg ver. Tot en met de vraag of de medewerker er netjes uitzag.
De afloop
Een dag erna volgde een laatste mail:
Beste R. van den Boogaard,
Wij hebben uw oude rijbewijs zojuist vernietigd. Hiermee is uw aanvraag voor een nieuw rijbewijs definitief afgerond.
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken, dat dit een tikkeltje efficiënter en goedkoper kan.
Gewoon zelf even ophalen bijvoorbeeld.
En zeg nou niet, dat dit een uitstekende service is voor hulpbehoevenden en anderszins gedepriveerden, want die krijgen geen verlenging van hun rijbewijs.
- Details
- Category: Algemeen (432)
De curieuze oplossingen van het CBR
Enorme wachtlijsten, die leiden tot irritatie & frustratie.
Omdat ik op 1 januari 75 word en dan mijn rijbewijs moet verlengen, diende ik geheel volgens het protocol al in augustus een gezondheidsverklaring in en ging daarna naar een keuringsarts. Hij werkte het vlot af en gaf mijn gegevens digitaal door.
Maar intussen nam het CBR op instigatie van onze politiek, een geheel apart besluit.
Om de achterstanden weg te werken mogen mensen nog een jaar lang met hun verlopen rijbewijs blijven rijden.
Dat lijkt een goede maatregel, maar er zit een lelijk addertje onder het gras. Je mag met dat tijdelijke rijbewijs niet in het buitenland rijden.
Dat vond ik erg vervelend, want ik heb in april een leuk klusje te doen in Spanje en had daar al een huis gehuurd. Dus ik belde met het CBR.
En daar kreeg ik te horen, dat ze mijn aanvraag pas in augustus zouden behandelen. Tot die tijd zou ik dus absoluut niet in het buitenland mogen rijden.
Ik diende een bezwaarschrift in. Binnen vijf dagen zou ik antwoord krijgen.
Dat gebeurde niet. Maar na tien dagen werd ik -notabene op zaterdag- gebeld door een vriendelijke medewerkster van het CBR. Ze had namelijk goed nieuws. Mijn bezwaar was gehonoreerd en mijn aanvraag zou met voorrang behandeld worden.
Dat gebeurde inderdaad, want afgelopen maandag kreeg ik al het bericht dat ik naar mijn gemeente kon gaan om de verlenging aan te vragen. Dat is inmiddels gebeurd.
Deze ingezonden open brief aan Alexander Pechtold stuurde ik aan de Volkskrant. Ik kreeg twee geautomatiseerde antwoorden, maar de brief is tot op heden niet geplaatst. Voor mij is dat nu niet zo belangrijk meer, maar wel voor 87.000 Nederlanders, die de komende tijd ook met een tijdelijke regeling zitten.
De brief ging zo:
Geachte heer PechtoldVorige week ontving ik van het CBR, de organisatie waar u sinds 1 november algemeen directeur bent, een verheugend bericht. Omdat mijn rijbewijs per 1 januari verlengd moet worden -ik word dan 75 jaar- ontving ik het bericht dat ik nog tijdelijk een jaar mag blijven rijden. In augustus had ik namelijk een gezondheidsverklaring ingediend en de week daarop was ik langsgegaan bij een keuringsarts. Mijn bloeddruk meneer Pechtold, was enigszins aan de hoge kant en ook het zicht kon iets beter, maar van staar of zo was geen sprake. De keuringsarts zei dat ik over een maand of twee wel iets zou horen.
U schreef bij uw verheugende brief dat er wel een paar voorwaarden aan uw besluit waren verbonden. Zo mocht ik bijvoorbeeld met dit voorlopige rijbewijs niet in het buitenland rijden.
Hè.
Ik heb vrienden en kennissen wonen in België, Duitsland, Frankrijk en Hongarije. Ik heb in april afspraken gemaakt in Spanje om mensen te interviewen; ik heb daar een huis gehuurd en al betaald ook.Ik belde een medewerkster van uw organisatie en nam mij voor om vriendelijk te blijven. Zij hebben het al zo moeilijk met al die boze en scheldende mensen aan de lijn. Zij kunnen er ook niets aan doen dat die wachtlijsten zo lang zijn.
De mevrouw verklaarde dat mijn verlenging pas volgend jaar augustus in behandeling wordt genomen.
Hè.
‘’Dat betekent dus mevrouw, dat ik tot die tijd niet met mijn auto naar het buitenland kan?’’
‘’Ja, dat is zo’’.
‘’Maar mevrouw, waarom mag ik niet in het buitenland rijden. We leven toch in Europa; er is een Schengenakkoord?”‘’Tja, meneer, dat weet ik ook niet’’.
‘’Maar mevrouw, ik heb die huur voor dat huis al betaald. Gaat u mij dat vergoeden?’’Het antwoord meneer Pechtold was onbevredigend. Zij wist het niet.
Misschien weet u het.
Misschien kunt u voor mij en al die andere 87.000 mensen in Europees verband in orde brengen dat wij ook in het buitenland kunnen rijden. Het kan toch niet zo zijn, dat uw organisatie in het verlengde van onze overheid opnieuw grenzen in Europa creëert.Ik wens u wijsheid in uw nieuwe functie
Vriendelijk groetendRonald van den Boogaard
- Details
- Category: Algemeen (432)
De leesmaand December
(Door Marga de Graaf, bibliothecaresse te Bellingwolde)
Martine van Bree is al een aantal jaren vrijwillig medewerker van onze bibliotheek.
Zij is een echte lettervreter.
Geeft in het maandelijkse huis-aan-huis blad ‘De Bellingwedder’ boekentips voor liefhebbers.
Wij hebben in één van onze boekenkasten een speciaal plekje gereserveerd voor haar leestips en de bijbehorende boeken. Onze klanten maken daar graag gebruik van. Sterker: ‘haar’ boeken zijn zeer populair.
Voor de donkere leesmaand december heeft zij de volgende tips.
Nikola Scott: De schaduw van mijn moeder (2018/473 pag.)
In 1958 wordt de jonge Elizabeth naar het landgoed van rijke familie gestuurd, zodat ze de laatste dagen van haar zieke moeder niet hoeft mee te maken. Daar wordt ze verliefd en beleeft, naïef als ze is, de mooiste tijd van haar leven.
Tientallen jaren later wordt haar dochter Addie, een jaar na de plotselinge dood van haar moeder (Elizabeth) geconfronteerd met een vreemde vrouw, die beweert haar halfzus en naar later blijkt zelfs haar tweelingzus te zijn. Samen proberen ze te achterhalen waarom ze ooit gescheiden zijn en wie hun biologische vader is/was.
Intrigerende goed geschreven familieroman met verrassende wendingen.
Karen Viggers: De vrouw van de vuurtorenwachter (2019/443 pag.)
Haar dochter Jan, met wie zij altijd een moeilijke relatie had, wil dat haar moeder Mary naar een verpleeghuis gaat. Haar zoon Gilbert houdt zich wat afzijdig en haar lievelingszoon Tom vindt dat zij het recht heeft haar eigen beslissingen te nemen. Als Mary haar kleindochter vraagt haar te vergezellen naar het eiland Bruny wordt duidelijk dat zij van plan is daar te blijven tot aan haar sterven.
Zij heeft alles tot in de puntjes gepland en wil herinneringen ophalen aan de mooiste jaren van haar leven, als vrouw van de vuurtorenwachter en moeder van opgroeiende kinderen. Maar andere herinneringen, aan haar verloren gegane grote liefde, neemt zij ook mee; daar kan zij niet onderuit door een brief die zij kort voor haar vertrek heeft ontvangen.
Mooie roman over lotsbestemming, loyaliteit, opoffering en gemiste kansen.
Nowelle Barnhoorn: De Tweelingparadox (2018/285 pag.)
Mooie, integere maar ook wel beklemmende roman over de eeneiige tweeling Mathis en Thomas. Met Mathis is niets mis, Thomas is behoorlijk lichamelijk gehandicapt, maar naar later blijkt, absoluut niet dom. Van jongs af aan moet Mathis zijn broer beschermen en hem betrekken in alles wat hij doet, met als gevolg dat hijzelf continu op zoek is naar zijn eigen individualiteit/identiteit.
Volwassen geworden trekt Mathis als fotograaf de wijde wereld in en bezoekt plekken waar Thomas hardop over droomt. Vol schuldgevoel neemt Mathis steeds meer afstand; hij heeft toch recht op een eigen leven. Intussen is Thomas op zichzelf aangewezen en in hem groeit de acceptatie van zijn inmiddels aan bed-gebonden-zijn en komt hij tot het inzicht dat het leven de moeite waard is dankzij zijn dromen dat hij alles kan. Een hartverwarmende brief van Sophia (prachtige metafoor van de handdoek – pag. 280-282) breekt de aversie, rancune, boosheid van Mathis en mede daardoor vinden de tweelingbroers elkaar terug.
Boek van de Leeskring seizoen 2019/2020. Een boek dat je niet loslaat.
Rebecca Yarros: De laatste brief (2019/466 pag.)
Ella wordt op haar negentiende moeder van een tweeling en staat er alleen voor. Haar man heeft haar al voor de geboorte verlaten, haar ouders leven niet meer en van haar oma heeft zij een vakantieresort geërfd dat zij een nieuw leven wil inblazen. Het enige familielid dat nog in leven is, is haar broer, maar die is voor het leger op een geheime missie. Inmiddels is zij 24 als haar broer vraagt of zij brieven wil schrijven aan zijn beste vriend genaamd Chaos (codenaam). Over en weer klikt het tussen beiden en wanneer haar dochter nierkanker blijkt te hebben kan zij bij hem terecht met al haar angsten en onzekerheden.
Zij kijkt ernaar uit dat haar broer, die gek is op de tweeling, met verlof komt en ook omdat Chaos heeft beloofd mee te komen. Dan sneuvelt haar broer, hoort zij niets meer van Chaos, maar staat er op een dag een man voor haar neus met de naam Beckett, die een “laatste brief” bij zich heeft, waarin haar broer zijn beste vriend vraagt voor Ella en de tweeling te zorgen. En: hij laat zich niet wegjagen, al is zij niet van zijn hulp gediend. Toch gaat zij hem steeds meer vertrouwen als hij een enorme steun blijkt te zijn in enerzijds zijn betrokkenheid bij haar zieke dochter en anderzijds haar gebrek aan tijd hierdoor voor haar zoon die hij als een “vader” compenseert.
Mooie roman over hoe twee getraumatiseerde mensen elkaar vinden en uiteindelijk vertrouwen. Soms misschien wat melodramatisch, maar zeker de moeite van het lezen waard.
Gemma Liviero: Ik laat je niet achter (2019/478 pag.)
Stefano, een Italiaanse ex-krijgsgevangene van de Russen zwerft door het verwoeste Duitsland op weg naar huis. Onderweg treft hij naast het dode lichaam van een vrouw een vierjarig jongetje aan, dat zich aan hem vastklampt. Samen vinden zij onderdak in een verlaten huis, maar de volgende morgen worden zij verrast door de eigenaar: Erich, een voormalige Duitse soldaat. De mannen vertrouwen elkaar niet, maar Stefano en de jongen mogen blijven. In de boerderij ernaast woont Rosalind, die zich vijandig opstelt en geen pottenkijkers wil ter bescherming van haar man Georg. Georg is gewond geraakt in de oorlog, heeft waandenkbeelden (over ene Monique) en wordt door zijn vrouw onder de kalmerende middelen gehouden. Via terugblikken in de tijd wordt duidelijk dat de levens van de drie Duitsers nauw met elkaar verweven waren en dat er geheimen zijn die het licht niet kunnen verdragen. Indringende roman over de oorlogsjaren in Italië en Duitsland, het Italiaanse maar ook Duitse verzet, dat families uit elkaar drijft, en over de schaamte, het ongeloof en gevoelens van wrok bij veel Duitsers na de capitulatie. Goed geschreven, spannend met een vernuftig plot.
Lees ook: Scherven van hoop (2016).Over een Nazi-arts, een Joodse vrouw en een klein meisje uit een Lebensborn-kliniek. Indringend.
Veel leesgroeten van Martine van Bree-Jonink.
Vrijwillig medewerker van de Bibliotheek in Bellingwolde
Klik HIER voor alle biebverhalen
- Details
- Category: Algemeen (432)
Geplaatst in november
30 november: Groeten uit Noorwegen 4; Een eland voor de auto
29 november: Home From Abroad 203; Saving Thanksgiving
29 vovember: Poëzie 259; Thank God, It's (Black) Friday
27 november: Atlas van de kleinste landen 109; De Gullies van Barbados
26 november: Groeten uit Noorwegen 3; Laerdal. Een aangepaste autotunnel
25 november: Verhalen uit de dorpsbieb 38; Het literair diner
25 november: Goedemorgen 796; Via Allah wel?
24 november: Groeten uit Noorwegen 2; Een curieus etablissement in Oslo
23 november: Groeten uit Noorwegen 1; Een tweetalig land
22 november: Home From Abroad 202; Starting to Fall
21 november: Groeten uit Guyana 5; Georgetown; Op zoek naar T-shirtjes & ansichten
20 november: Groeten uit Guyana 4; Shooting fishers op de rivier
19 november: Groeten uit Guyana 3; Santa Rosa, een Indianenreservaat
18 november: Groeten uit Guyana 2; Whole day I drinking. Rum & criminaliteit
17 november: Groeten uit Guyana 1; Een kokosnoot als wicket
16 november: ZoekPoëzie 138: Kees Stip. Op een kalkoen
15 november: Home From Abroad 201; Before the Fall
14 november: Verhalen uit de dorpsbieb 37; Nederland leest Jan Wolkers
13 november: Atlas van de kleinste landen 108; Bridgetown Barbados
12 november:ZoekPoëzie 137: Eric van der Steen. Ik hoorde eens Kreisler spelen
11 november: Algemeen 390; Johannes Post kazerne Steenwijkerwold
10 november: Familie 159; Swingend de winter in
8 november: Algemeen 388; Opleiding tot massamoordenaar
8 november: Home From Abroad 200; The Dumbo Defense
7 november: Goedemorgen 795; Niks geleerd
6 november: Verhalen uit de dorpsbieb 36; T.V.-serie; Typisch Bellingwolde
5 november: Beelden 917; Oostende, Stad aan Zee
4 november: Beelden 916; Kelkjes, Koningslinden & Kreken
3 november: Atlad van de kleinste landen 107; Highway 7, Barbados
2 november: Reportages 167; De Grote Markt van Veurne
2 november: Goedemorgen 794; TEXEL?
1 november: Home From Abroad 199; ''Lock Him Up"
1 november: Algemeen 387; Geplaatst in oktober
- Details
- Category: Algemeen (432)
Vissig, vlezig, vegetarisch, verhalend
(Door Marga de Graaf, bibliothecaresse te Bellingwolde)
Een bibliotheek runnen is tegenwoordig veel meer dan het uitlenen van boeken. Activiteiten organiseren is een uitdaging geworden.
Dick is leider van onze bibliotheekcursus Klik & Tik en een vat vol ludieke ideeën. Zo zitten we tijdens een warme zomerdag een kopje koffie te drinken op het terras bij onze bieb.
Koken is een uit de hand gelopen hobby van Dick, dat weet ik. Al pratende passeren de meest heerlijke gerechten de revue, het water loopt ons in de mond. Zou het een idee zijn koken aan de bieb te verbinden? Ja zeker, maar hoe dan? Het vuurtje is echter al aangewakkerd, geen weg terug, we zien het allebei al voor ons.
Stap één: Het eten zal biologisch, vegetarisch, vissig en vlezig zijn. Voor elk wat wils. Vooral groen en duurzaam, want dat is ‘hot.’ Alles overgoten met een literair sausje van verhalen en gedichten. Een tot de verbeelding sprekende naam voor deze activiteit is ook nooit weg, wat te denken van Literair Diner?
Ik word enthousiast en overweeg dit een kans te geven, waarom niet?
Maar: Wie zit er nou te wachten op een etentje in een bibliotheek? Toch besluiten we er een try-out van te maken. Let’s go!
We plannen in het najaar een vrijdag in, van 18.00 tot 20.30. Verrassend tafelen in de bieb. Sappige verhalen en gedichten die nog naspelen in je hoofd als je met een tevreden buik lekker in je bed ligt. Wat een relaxed begin van je weekeinde, toch?!
Maximaal 12 personen - een intieme sfeer staat bovenaan de lijst.
Bovendien wil meneer alles in z’n uppie bereiden. Lijkt me toch een hele klus.
Ik ‘doe’ een PR’-etje, maak een intekenlijst en Dick overvoert mij 2 maanden lang met de meest exquise amuses, soepen, hoofd- en nagerechten. Of ik even wil kiezen…… ‘Nou, weet je Dick, hier ben jij beter in - laat mij maar organiseren.’
UITVERKOCHT
In een mum van tijd staan er 12 mensen aangemeld. Verrassend!
DE DAG VAN DE WAARHEID
Vrijdagmiddag rond 13.00. Ik haal Dick op van huis, we laden mijn Peugeot vol met tassen verse groenten en kruiderijen. In een veelbelovende knoflook- koriander-lucht rijden we naar de bieb. Opgewonden babbelend vraagt de chef-kok of ik nog even naar de plaatselijke COOP wil rijden, … ijs kopen voor het nagerecht.
16 gaspitten - 3 ovens - werk in uitvoering
''DIS"
Wanneer iedereen zit met een wijntje en-of een watertje bijt ik het spits af met het gedicht DIS van Jean Pierre Rawie.
Gerechten
We verheugen ons op wat komen gaat.
Een kleine greep uit de heerlijke gerechten.
Pilaf, zalm in bladerdeeg, ovenschotels met vlees, vis en groente.
Voordrachten
Ondertussen eten we, lezen en luisteren. Naar oma Marianne, haar kleinzoon Nick.
Verhalenverteller
Naar verhalenverteller/dichter Rob Rosendahl.
Verzamelbundel
Schoonschrift
Thea leest voor uit haar verzamelbundel van zo’n 55 jaar geleden. Een gedicht van A. Roland-Holst ‘ het stille huisje.’ In schoonschrift geschreven.
De sfeer is warm, de verhalen divers, de gesprekken bijzonder.
Deze ‘proef-avond’ hebben we geëvalueerd tijdens het dessert van gebakken banaan met roomijs en slagroom overgoten met een scheutje Licor 43. Complimenten aan de kok - ‘wat kan die man voortreffelijk koken!’ - en de wens dit initiatief vooral een vervolg te geven.
Afwas
Met elkaar doen we de afwas en ja…. ook de mannen hebben veel plezier in de keuken.
Rond 24.00 gaat de laatste naar huis.
Wie had dat gedacht…
Dick misschien?
Ons volgende Literaire Diner staat gepland op 6 december - en u raadt het al…. deze is volgeboekt, net als de avond in januari 2020.
Klik HIER voor alle biebverhalen
Subcategories
Algemeen Article Count: 164
Page 9 of 56