De onbespeelbare Tornado Service

Toen ik zestien jaar was kreeg ik verkering met R. Wij zaten op dezelfde school; Het Lorentz Lyceum in Haarlem. Zij deed aan badminton. Niet op straat of het strand, maar echt. In clubverband bij Duinwijck, toen de beste club van Nederland. Ze was goed.
       Ik deed in die tijd fanatiek aan honkbal en speelde bij de junioren van EDO.
Wij keken naar elkaars wedstrijden en na een tijdje besloot ik om ook te gaan badmintonnen.

Ik leerde toen, dat in Europa vooral de Denen van hoog niveau waren en wereldwijd de Aziaten.
       Indonesië bijvoorbeeld en Thailand.

Het is dan ook een Deen, die voor grote opschudding gezorgd heeft in de niet zo heel grote badmintonwereld. De man heet Marcus Rindshoj en hij heeft na heel erg veel oefenen en proberen een service ontwikkeld, die vrijwel niet te retourneren is. Het is de zogeheten Tornado service.

      Kijk eens naar dit fimpje hoe die service gaat en wat men er zoal van vindt.

https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/video/video/5385153/badminton-sport-tornado-serve-verboden-noah-haase

Veel spelers hebben inmiddels geprobeerd, een antwoord te vinden, maar het lukt niet. De methode is zo effectief dat ook andere spelers zich de service hebben eigengemaakt.
       Het spel wordt daarom saai. Een service gevolgd door een misslag van de tegenstander. Zo saai, dat de bobo’s van het internationale badminton inmiddels besloten hebben om de service voorlopig te verbieden.
      Een uiterst curieus besluit, want een sport zonder innovatie is in zekere zin een ‘dooie sport’’.
Ik zou zeggen: ‘Laat al die spelers zich uitputten om wel een antwoord te vinden op die service'.
      Het schaatsen werd beter na de uitvinding van de klapschaats, het hoogspringen ging vooruit, toen de Fosbury Flop werd geïntroduceerd. En bij honkbal zijn in de loop der jaren heel veel nieuwe vreemd draaiende, dansende en vallende ballen ontwikkeld, waar slagmensen aanvankelijk ook geen anrwoord op hadden.

Er zijn daar zelfs spelers met een handicap door groot geworden.

    

Kijk eens even goed naar deze oude foto. Hier ontbreekt iets. We zien een honkbalwerper, die de bal klemt tussen zijn wijs- en ringvinger. De middelvinger is ‘’verdwenen’’.Hij had een ongelukje gehad,
      Die werper was Dave Keefe, die tussen 1917 en ‘22 op het  hoogste niveau speelde voor de Philadelphia Athletics en de Cleveland Indians. Keefe maakte van zijn handicap een wapen door een zogeheten FORKBALL te ontwikkelen. Als je zo’n bal op deze manier gooit daalt ‘íe extreem.
      Gelukkig is die forkball nooit verboden geweest en heeft Keefe zijn loopbaan keurig kunnen afmaken.     

Na een jaar badminton dacht ik redelijk vooruit te zijn gegaan. Iedereen zei dat ook.
     Tot ik op een toernooi tegen een hoog aangeschreven Deen moest spelen. Dat had de vader van R. zo geregeld.
Het werd een enorme inmaakpartij. Hij sloeg die shuttle steeds zodanig, dat ik er niet bij kon of er geen antwoord op had. Maar ik dacht toen echt niet dat dit verboden moest worden.
      ''Een beetje meer trainen jongen'', zei de vader van R. "Dan komt het mischien toch nog goed''.