Emoties, moe en moeders

(Door Marga de Graaf, bibliothecaresse te Bellingwolde)

Verhuisd? De bieb?

Nee, niet de bieb - die staat nog steeds aan het Dorpsplein in Bellingwolde. De bibliothecaresse - ik dus - is geremigreerd. Geen zorgen, mijn man is ook mee gegaan. Van Duitsland naar Nederland

Augustus 2022

De verhuiswagen staat om half zes ’s morgens voor de deur. Wie dit bedacht heeft…. Degenen die mij kennen weten dat wakker worden en zijn op dit tijdstip voor mij een hele uitdaging is. Maar ja, wie A zegt moet ook B zeggen.

      Even terug naar het jaar 2021.

A staat voor afweging. Gaan we ons vrijstaande huis verkopen?
      In het jaar dat volgt gaat er heel wat water bij de wijn. Het getij verloopt en wij verzetten de bakens.
B staat voor besluit.

De afnemende gezondheid en vereenzaming van mijn 92-jarige moeder is mede doorslaggevend om ons paradijsje in Duitsland te verkopen en terug te gaan naar Nederland. Naast haar komt een mooi appartement vrij, voorzienigheid?
      Ja we doen het!

Maar dan begint het. Verkopen we zelf, met een Nederlandse makelaar, een Duitse, of allebei. Qua regelgeving en andere sores kiezen we voor een makelaar. De Nederlandse maakt er een potje van; na drie maanden geen enkele kijker. Weg ermee. De Duitser heeft ons huis binnen een week verkocht! Kijk, dat lijkt ergens op.

       We rijden wat af naar kringloopwinkels, de stortplaats en geven de hele zolder aan huisraad weg. Jeugdboeken gaan naar onze kleinkinderen. Waarvoor bewaart en verzamelt een mens zoveel, ik heb werkelijk geen enkel idee. Een verhuizing ruimt lekker op, dat wel.

Daar gaan we - een jaar na ons besluit - op 25 augustus 2022, mijn verjaardag en naar later bleek zou ’s avonds de moeder van mijn man Anno overlijden. Hoe……..emoties, moe en moeders.

Dag huis.         

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hallo appartement

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Stadskanaal

Residentie kiezend in de plaats waarover we bij vertrek in 2006 hadden gezegd ‘ hier gaan we niet meer naar terug.’ Haha, zeg dat nooit.

Tijdens het opruimen van de zolder vond ik deze linnen tas.
      Ooit meegenomen, ergens weggefrommeld. Nu sprekend.

 

Aangenaam warm

In onze nieuwe woning is het aangenaam warm, we prijzen ons gelukkig.
      Onze nieuwe buurvrouw is héél blij dat wij nu naast haar wonen. Samen met mijn geduldige man verleen ik dagelijks Mantelzorg op het dichtstbijzijnde niveau. Een hele uitdaging; een dementerende moeder, maar het gaat goed. Meestal. Moeders en dochters is toch een ‘dingetje.’ Ik mis mijn vader, vaak. Op zijn sterfbed heb ik hem beloofd dat ik goed voor ‘mama’ zou zorgen. Hij zou trots op ons zijn, denk ik. Zou dat op de achtergrond ook nog meegespeeld hebben bij ons besluit, bedenk ik nu. Ik voel zijn arm om me heen en zijn zachte knuffel.

Rouw & Hema     

Hoelang duurt rouwen?

Verbazingwekkend hoe ik in zeventien jaar tijd gewend ben geraakt aan een zorgzame overheid, ja - de Duitse. Zomaar een dag gratis stroom omdat het hard waait. Een maand gratis gas omdat de prijzen voor veel mensen niet zijn op te brengen.

      Betaalbare noodzakelijke boodschappen, verzekeringen, gezondheidszorg en makelaars.

Heimwee naar het land Nederland heb ik in Duitsland niet één dag gehad. Ik miste alleen de HEMA!

      Gelukkig heeft dit concern een val overleefd.

En weet je…. dit warenhuis zit nu bij ons om de hoek!

       Lang leve de rookworst! En mijn moeder!

 

 Klik HIER voor alle biebverhalen