Algemeen (571)

 

Groeten uit Zuidzijde (5)

 

Ik neem een korte blogpauze.
      Het voorjaar is begonnen en ik moet een paar klusjes doen.
Ga rustig nog eens door mijn museum.

     Nummertje trekken is niet nodig.  

 

 

 

Geplaatst in maart

 

31 maart: Reportages 66; Groeten uit Ter Heijde
30 maart: Photosophieën 151; Paaseitjes
30 maart: Photosophieën 150; Mies Merkelbach
29 maart: Frasen 165; Een stukje voetbal
28 maart: Voorstraten 50; Poeldijk Westland
27 maart: Photosophieën 149; De Beamer
26 maart: Poëzie 137: Moeder & zoon 9: Jacob Groot
25 maart: Museum Ongehoord 37; Gegrilde papegaaiduiker
24 maart: Aktiespots 2; Vrienden van Amelisweerd
23 maart: Photosophieën 148; Radio Tirana
22 maart: Korte gedichten 9; Ida Gerhardt
21 maart: Opruiming 25; Een curieus lijstje
20 maart: Photosophieën 147; Zingzeuren
19 maart: Honkbal 81c; Nederland uitgeschakeld op WBC
18 maart: Frasen 164; Heel tout

17 maart: Honkbal 81b; Nederland in halve finale WBC
16 maart: Photosophieën 146; Ja jôh!
15 maart: Vader & dochter 5; Dahlia Ravikovitch
14 maart: Frasen 163; Correcte doping
13 maart: Photosophieën 145; Son & schip
12 maart: Audio 86; Aktiespots 1; Lekker Dier
11 maart: Poëzie 134; De grote dichter Mohammed Ali

10 maart: Familie 85; Jip heeft zwemdiploma A
1
0 maart: Photosophieën 144; Doorflutsen
9 maart: Frasen 162; Resultaatvoetbal
8 maart: Voorstraten 49; Oostvoorne Voorne-Putten
7 maart: Korte gedichten 8; Carla Sparreboom
6 maart: Photosophieën 143; Een pak van mijn hart
5 maart: Media 99; Een licht erotiserend interview

4 maart: Familie 84; Opa & Keet

3 maart: Eten & drinken 52; Roomboterstroopwafels (2)
2 maart: Photosophieën 142; Wachten op de lente
1 maart: Algemeen 167; Geplaatst in februari

 

 

  

Geplaatst in februari

 

28 februari: Honkbal 81; Nederland in World Baseball Classic
27 februari: Museum Ongehoord 36; Poppen uit Zimbabwe
26 februari: Photosophieën 141; Berlusconi

26 februari: Frasen 161; Circusgenoegens

25 februari: Eten & drinken 51; Roomboterstroopwafels (1)

24 februari: Korte gedichten 7; De Schoolmeester

23 februari: Photosophieën 140; Een kopje soep

22 februari: Reizen 93; Van Aosta naar Montmort-Lucy
21 februari: Frasen 160; Kwartiermaker
20 februari: Reportages 65; Groeten uit Putte (2)
19 februari: Reportages 64; Groeten uit Putte
(1)
18 februari: Photosophieën 139; Franse melodie

17 februari: Beelden 418; Groeten uit de Kwade Hoek
17 februari: Aardrijkskunde 39; Gun Point, voor grensfanaten
16 februari: Frasen 159; Makkelijk praten
15 februari: Photosophieën 138; Heel veel spullen
14 februari: Nieuwe woorden 71; De ogendienaar van het Okshoofd
13 februari: Korte gedichten 6; Simon Vestdijk 
12 februari: Aardrijkskunde 38; Point Roberts; Starre rechtlijnigheid
11 februari: Photosophieën 137; Trein-Operette
10 februari: Audio 85; De BVD afgeluisterd
9 februari: Frasen 158; Brouwsels
8 februari: Photosophieën 136; Verdomde schaal
7 februari: Voorstraten 48; Numansdorp Hoeksche Waard
6 februari: Photosophieën 135: Hong Kong en meneer Wong

5 februari: Korte gedichten 5: Olla Vogala (Anoniem)
4 februari: Museum Ongehoord 35; Bel & deksels uit Bhutan
3 februari: Frasen 157; Niet-pluis-gevoel
2 februari: Photosophieën 134; Onheil

1 februari: Intussen in mijn kreek 17; Achterstallig onderhoud
1 februari: Goedemorgen 296; LINCOLN; Een onbeholpen recensie

 

 

 

Maestro van het lederen monster

 

ZESTIG

Een half jaar geleden zou zo’n kop nog geen enkele associatie oproepen. Nu is het onmiddellijk duidelijk. Behoudens Beatrix is er geen Nederlander wiens verjaardag zo nationaal en uitgebreid gevierd wordt als die van Johan Cruijff.
       Of je nu van voetbal houdt of niet, of je een JC-adept bent of volkomen onverschillig tegenover hem staat: slechts een wolfskind, verborgen gehouden in de bossen van de Veluwe zou ontkomen aan de exorbitante aandacht voor onze beroemdste nog levende Nederlander. Die als enige ook nog nooit door lijfwachten wordt vergezeld. De naar de absolute voetbalmacht hunkerende AZ-praeses Scheringa laat zich dagelijks door twee stoere jongens omringen. Om maar iemand te noemen.

Zelf heb ik Cruijff tweemaal ontmoet. Zie daarover mijn bijdrage in het boek Mijn Johan Cruijff (uitgave Thomas Rap). En met zekere regelmaat ontwaar ik hem bij Ajax. En altijd valt op hoe klein van stuk, maar ook hoe gewoon en hoe ontspannen hij is. Bodyguards zouden een vlag op een modderschuit zijn!
      Die zou hij wellicht meer nodig gehad hebben toen hij als maestro van het toen nog ‘lederen monster’ op het hoogtepunt van zijn roem verkeerde. Tijdens de première van Nummer 14, de documentaire van Maarten de Vos over hem, werd er heftig tegen Cruijff gedemonstreerd. Want door velen – ook door voetballiefhebbers – werd hij gezien als een geldwolf.

Het kan verkeren. Want dat beeld is volkomen gekanteld. Johan is nu het voorbeeld van mecenaat. Hij is een weldoener bij uitstek en professie. Hij is een soort Ghandi geworden. En dat verklaart wellicht ook z’n enorme populariteit onder brede lagen van de bevolking, multicultureel en multi-etnisch. Zo’n man heeft geen lijfwachten nodig. Die kent de bescherming van de onkwetsbaarheid.
      Wereldberoemd, alom aanbeden, beschouwd als el salvador, de verlosser (de Friezen noemden Domela Nieuwenhuis ùs verlosser) en dat zonder enig schooldiploma. Dat hebben verlossers ook niet nodig.
      Na de lagere Groen van Prinsterer school ging het iele, broodmagere ventje naar de Frankendaal-Ulo, maar meer dan twee klassen doorliep hij niet. Zonder diploma ging hij eraf om bij Perry van de Kar aan de Amsterdamse Ceintuurbaan een beetje winkelbediende te spelen.

In die tijd liepen er in Betondorp nog twee zeer grote talenten rond: Gerrie Splinter en Wim van Laar. De kleine Johan (Jopie) vond z’n leeftijdgenootjes zelfs beter. Zeker Wim van Laar.
      Hun roem is echter beperkt gebleven tot de trapveldjes rond de Akkerstraat, Weidestraat en Veeteeltstraat van Betondorp. Gerrie heeft nog het genoegen gesmaakt van een jeugdlidmaatschap van Ajax. Maar Wim van Laar heeft zelfs het rood-witte shirt nooit om de jonge leden gehad. Wims vader was niet alleen politieagent, maar ook streng christelijk. De kleine Wim mocht wel van Ajax, maar niet van vader het rood-wit dragen. Op z’n achttiende ging hij als nog naar Ajax. Maar dat was te laat. Verder dan een blauwe maandag bij Helmond Sport kwam hij in het profvoetbal niet.

En wat zegt hij in het met veel tam tam uitgebrachte grote dikke witte boek over Johan – overigens slordig samengesteld en voorzien van hinderlijke fouten - :

      “Na de Groen van Prinstererschool ging ik naar de christelijke ulo………Maar Johan ging naar de Frankendaal-ulo…….We kennen allemaal het verhaal hoe het daar met hem gegaan is. Het is nooit wat geworden….”

Het is nooit wat geworden! Ach, misschien is Wim van Laar groot geworden op heel ander terrein en ook gelukkig en een weldoener van formaat. Alleen we weten het niet, het komt niet in de krant. Heeft misschien wel een geweldige zestigste verjaardag. En heeft toch maar mooi met de grootste voetballer aller tijden gespeeld!

 

Subcategorieën