Een opspelende spinnenfobie

(Door Marga de Graaf, bibliothecaresse te Bellingwolde)

Anansi is een slimme en een beetje ondeugende spin met een hart van goud. Samen met zijn lieve vrouw Makuba en hun 7 bloedjes van kinderen woont hij in het tropisch woud. Met zijn vrienden, Schildpad, Konijn, Aap, Krekel en Haan maakt Anansi leuke, spannende en grappige avonturen mee.
      Anansi en zijn vrienden krijgen het ook wel eens aan de stok met de gulzige Tijger en de bazige Koning. Doordat Anansi zooo slim is krijgt hij vaak alles wat zijn hartje begeert. Maar zijn plannetjes zijn niet áltijd zooo slim. Soms pakt het net even wat anders uit dan hij van tevoren bedacht had. Gelukkig weet Anansi zich daar meestal weer uit te redden.

      
       ''Wie niet sterk is, moet slim zijn''

Oh mai...

Ik moest laatst zo aan hem denken, of eigenlijk aan zijn soortgenoten. Waarom?
      Mijn werkdag begon zo: … Ik steek de sleutel van mijn kantoor in het sleutelgat en voel een dreiging boven mijn hoofd. Dat heb ik anders nooit.

Voordat ik naar binnen stap kijk ik omhoog naar het systeemplafond … oh mai … een grote zwarte engerd kijkt me aan … ik doe vier flinke stappen achteruit en bedenk ‘wat nu te doen?!’ Wie niet sterk of groot is, moet slim zijn.  
      Ik ga op zoek naar Bert, de beheerder van ons Multi Functionele Centrum - hij zal er toch hopelijk wel zijn? Ja! Gelukkig! Ik tref hem zittend aan op een barkruk - in relaxte staat gebogen over zijn laptop. Hij hoort mijn hooggehakte voetstappen blijkbaar al aankomen, want zijn gezicht kijkt afwachtend naar wat komen gaat in de richting van de deur waardoor ik in opgewonden staat naar binnen stuif. Ehhh .., Bert… kun je mij helpen?     
      De uitgelezen vraag die een vrouw aan een man stelt om hem in beweging te krijgen. ‘Help’, piepte ik nog - eigenlijk overbodig, want Bert stond al naast zijn stoel - ‘wat kan ik voor je doen?’ ‘Nou eh… er zit een hele, hele grote spin in mijn kantoor … kun jij die… Voordat ik uitgesproken was baritonde hij op z’n allerdonkerst: ‘Ik kom wel even met je mee.’

Sorry!

Ik kan hem nauwelijks bijbenen. Hij schiet de toiletruimte in, grist een stuk blauw papier uit de handdoekenautomaat en stevent met zeven-mijls-stappen op zijn doel af. Een nietsvermoedende warmtezoekende spin gaat zijn einde tegemoet.

  Ik heb meelij met het beest, maar ben zo bang voor grote spinnen. Heb sorry gemompeld tegen de behaarde acht-poter toen Bert hem met een uitgestreken gezicht vermorzelde en vervolgens in de prullenbak deponeerde.

      Nou, nou, dacht ik nog …. je had hem ook gewoon buiten kunnen zetten …. Maar ja … dan was hij waarschijnlijk in een onbewaakt ogenblik weer vrolijk naar binnen gewandeld.

Onze Anansi zit nog lekker in zijn boek, geloof ik ….

          Klik HIER voor alle biebverhalen