Beelden (1169)
- Details
- Hoofdcategorie: Beelden
- Categorie: Beelden (1169)
BARISTA EN PAREIDOLIA
(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)
Zomaar gisteren twee woorden geleerd waarvan ik daarvoor nooit had gehoord. Het begon zo. Vriend Marten hier in Hongarije op bezoek. We gingen naar een grote stad in het zuiden en hij wilde graag een cappuccino. Nu is Marten iemand die nooit voor een gat gevangen zit en hij vroeg mij wat het getal twee in het Hongaars is. Ketteu zei ik fonetisch. 
Op een terras wenkte hij de serveerster en zei: ketteu barista. Toen ze gebracht werden zag ik het wonder. De koffie was opgeschuimd met warme melk en in dat schuim was een bloemmotief te zien. Dit was dus een echte Barista… Op mijn mobiele telefoon vond ik snel dat we hier te maken hebben met een zeer geavanceerde koffiecultuur, bijna een soort lifestyle. Men kan in Nederland opgeleid worden tot Baristachef via cursussen. Het is maar goed dat ik daar niet meer woon.
Later op de dag neem ik mijn vriend mee naar een winkel, nou ja winkel zeg maar gerust uitdragerij, waar de jaren dertig van de vorige eeuw zijn gestold. Ze verkopen er alles plus één. Wc-potten, schroeven, centrifuges, lampenkappen, fietsen, moeren en bouten, zinken goten, stofzuigers, ga maar door. En het systeem is fascinerend. Je gaat naar een grote schuur met twee etages. Aan de man vraag je wat je wilt hebben: honderd spijkers van zeven centimeter. Hij haalt ze uit de chaos en schrijft een bedrag op een briefje. Met dat briefje moet je naar een ander gebouwtje en daar reken je af bij zijn vrouw. Die schrijft ook weer een briefje en dan moet je met dat briefje terug naar de schuur. Bij het weggaan zegt ze dat ze ook nog Palinka verkoopt, een Hongaarse sterke drank. Ze komt al met de fles. Dan krijg je die spijkers er gemakkelijker in zegt ze.
Op weg naar de uitgang zie ik het plotseling. Een man die door een raam naar binnen wil. Het is geen man, maar een tegen de vorst afgedekte buis. Ik zie dit als een man. Dit heb ik al mijn hele leven; gezichten en figuren zien in stenen, behang en zand. Het is een bekend verschijnsel dat vele mensen ook hebben. PAREIDOLIA heet dat. Onze hersenen houden niet van vormeloosheid en zoeken naar structuren. Marten maakt er een foto van.
Barista & Pareidolia ineen
Klik HIER voor alle Photosophieën
- Details
- Hoofdcategorie: Beelden
- Categorie: Beelden (1169)
Drukke dorpjes achter de duinen
Burgh en Haamstede zijn twee met elkaar vergroeide dorpjes in het uiterste westen van het Zeeuwse eiland Schouwen-Duiveland.
Duinen, bos en strand zijn dichtbij, zodat het een aantrekkelijke bestemming is voor toeristen. Veel Belgen; nog meer Duitsers. Veel horeca; vooral in Haamstede.
De drukte begint eerdaags met Pasen en gaat door tot half september. Nu is het er nog rustig en maakt men zich op voor het seizoen.
Burgh Kerkring
Haamstede Kerkring
Slot Haamstede
Het meest markante gebouw in Burgh-Haamstede is Slot Haamstede. Het oudste deel van dit kasteel stamt uit de dertiende eeuw.
Natuurmomenten is eigenaar, maar het slot wordt privé bewoond. Toegankelijk op Open Monumenten dag.
Hoofdlaan slot
Burgh Café
Terras Haamstede
Restauratie
Hoofdstraat Haamstede
- Details
- Hoofdcategorie: Beelden
- Categorie: Beelden (1169)
Molens & tulpen bij Tokio
Vandaag gaat in Lisse de Keukenhof open. Vorig jaar kwam er meer dan een miljoen bezoekers.
Daaronder veel elkaar fotograferende Japanners. Toch is het voor die mensen niet echt nodig om daarvoor zo’n verre reis te ondernemen. Op twee uur rijden van Tokio ligt bijvoorbeeld het Hitachi Seaside Park. Veel tulpen daar. En molens.
De foto hierboven is daar gemaakt en niet in de Keukenhof.
Sakura tulpen feest
En naar Kinderdijk hoeven ze ook niet te gaan, want veertig kilometer ten oosten van Tokio bij Sakura staat te midden van tulpen deze Hollandse molen met de naam De Liefde. Vernoemd naar het eerste Nederlandse schip dat in 1598 Japan aandeed.
In april wordt daar het Sakura Tulpen feest gehouden.
De wieken van dit soorrt molens draaien tegen de klok in. Dat geeft op deze manier gedoe, want de Nederlandse vlag hangt soms goed; dan weer fout.
- Details
- Hoofdcategorie: Beelden
- Categorie: Beelden (1169)
NIET GOED SNEEK
(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)
‘’Gaat U zitten’’ sprak de coassistente en wees op de stoel. We waren op de spoedeisende hulp van het ziekenhuis terechtgekomen. In spoed ben ik al helemaal niet zo goed, laat staan in eisen. En naast geraamtes gaan zitten is ook niet mijn dagelijkse gewoonte. Maar een nogal opgezette kop en gevoelloosheid aan de linkerkant van het hoofd zorgden ervoor dat ik aan een hersenbeschadiging begon te denken en dan is er geen keuze meer; men moet naar de zorg.
U moet weten dat het met de zorg in het algemeen en ziekenhuizen in het bijzonder hier in Oost-Europa nogal droevig is gesteld. Het personeel in ziekenhuizen ziet alleen de kwalen of aandoeningen hun gebouw binnenkomen en niet de mensen die daaraan vast zitten. Been nogal zwart, afhakken. Die stijl. Afspraak om acht uur; om elf uur aan de beurt, want de afspraak om acht uur werd met wel dertig mensen gemaakt.
Het vorig jaar brak ik hier een been; gerepareerd. Zes weken gips en rustig aan doen. Naar een toilet alleen onder begeleiding. Na zes weken om fysiotherapie gevraagd. Intake in het ziekenhuis bij een oudere arts die gezeten achter een computerscherm mij vragen begon te stellen zonder me ook maar één keer aan te kijken of zich voor te stellen. Na de vragenreeks schreeuwen dat ik me moest uitkleden. Ik weigerde. Kwam voor een been en niet voor de rest. Het interesseerde de man helemaal niks en vroeg om de volgende patiënt.
Behalve de ongerustheid over wat ik had, had ik gezien de ervaringen hier in Oost-Europa nogal een weerzin tegen ziekenhuizen. Ook dus helaas ongerustheid over het ziekenhuis in Sneek. Maar dat draaide al snel om. De huisarts die me had doorverwezen bleek het ziekenhuis al gebeld te hebben over mijn komst. Werd met naam welkom geheten en doorgeleid naar een verpleegster die ook al mijn naam wist en intakevragen aan me begon te stellen. En ze keek me daarbij aan. Heel gewoon zult u zeggen, maar mij viel het op. Spoedig kwamen er artsen die een snelle diagnose stelden: niks hersenproblemen maar een acute allergie voor een medicijn dat ik gebruikte. Eén van de twee artsen, dermatoloog, zei dat de meeste artsen dan een tegenmedicijn gingen voorschrijven, maar hij was van de richting om dat niet te doen en gewoon het kwaad veroorzakende medicijn weg te laten. Eén twee uur later was ik weer de oude. De oude oude, dat wel.
Een dag later zit ik in de trein van Friesland naar den Haag en word door het ziekenhuis opgebeld. Hoe het met me gaat! Ik antwoord natuurlijk en weet tegelijk niet wat me overkomt. Wat een professionaliteit en menselijkheid.
Als men hier uit een ziekenhuis ontslagen wordt en vraagt of er een taxi kan worden gebeld, is het antwoord: daar honderd meter verder staat een telefooncel en zoek het maar verder zelf uit.
HULDE SNEEK. HULDE ANTONIUS ZIEKENHUIS.
Klik HIER voor alle Photosophieën
- Details
- Hoofdcategorie: Beelden
- Categorie: Beelden (1169)
Jezus & het Waterschap
Altijd al een afgevaardigde in Het Waterschap willen kiezen, die over water kan lopen.
Jezusgangers plakken beter dan socialisten.
En dierenidealen staan boven het geloof.
Subcategorieën
Beelden Aantal artikelen: 408
Pagina 130 van 169