DOLFIJNEN

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije) 

Het begon al op het parkeerterrein van de supermarkt. Er zijn twee deuren; één om er in te komen en één om er later weer uit te komen. Hij wist niet welke deur men moest nemen om naar binnen te gaan er probeerde dit via de uitgang… Alarmbellen, lieve aanwijzingen van hen die naar buiten wilden. ''Oud, maar niet gek'', bracht hij uit. 
                         

Eenmaal binnen werd hij overweldigd door de immense schappen met frisdranken, zeeppoeders en andere spullen waar hij niet op uit was. Hij sprak een schappenvuller aan. Maar nu kreeg hij weer last van een merkwaardig verschijnsel; hij wilde vragen naar dahliabollen maar een ander woord schoof ervoor: dolfijnen. Hij wist dat wel maar kon met geen mogelijkheid het juiste woord naar boven krijgen. Dus vroeg hij waar de dolfijnen waren. De schappenvuller kon hier ook geen brood van bakken en liet hem aan zijn lot over.
      Hij spreekt ons aan. Blijkbaar heeft mijn vrouw een soort uitstraling die zegt: kom maar op met je problemen. Het woord dahliabollen is terug en we gaan zoeken. Iedere drie weken wordt de indeling van de supermarkt veranderd om ervoor te zorgen dat je moet zoeken en zo op spullen komt die je anders nooit zou kopen. Maar de dahliabollen worden gevonden, drie in een plastic zakje. Naar de kassa. Daar is een rij van zeker zeven karretjes. Hij schuift met zijn stok gewoon naar voren en sluit aan achter het eerste karretje. Niemand in de wachtende rij moppert of zegt hier iets van. Hongaren zijn vaak mild.
      Het gaat mis als de man tijdens het afhandelen van het eerste karretje die dahliabollen wil afrekenen. De cassière moet hem duidelijk maken dat hij dient te wachten. Dan komt onze ouwe aan de beurt en ziet het totaalbedrag op een scherm verschijnen en schrikt; dit is boven zijn budget. Hij vraagt de cassière of hij ook één bol mag kopen. Dat kan niet. Hij wil de bollen bij haar achterlaten en vertrekken, maar ook dat mag niet. Hij moet terug door de rij karretjes heen naar de servicebalie en daar die bollen teruggeven. Nadat hij een mobiele telefoonbalie voor de servicebalie had aangezien komt alles op zijn pootjes terecht en mag hij de winkel verlaten. Buiten zien we hem nog eens en hij zegt ''alleen maar oud, maar niet gek''.

Klik HIER voor alle Photosophieën