WAAR ROOK IS, IS VUUR

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)
Over het onderwerp stoppen met roken is eigenlijk alles al gezegd, wat is hier nog aan toe te voegen. Ik probeer het, ondanks alles.

      Vijf jaar geleden kreeg ik bronchitis. Dan wil je automatisch geen sigaret meer. De bronchitis hield twee weken aan en daarna besloot ik nooit meer te roken. Dat was, ook na twee weken, toch nog een hele opgave. Maar na zes weken was ik over de rookgrens heen gegaan en had ik gewoon geen trek meer. Voelde zelfs een soort opluchting.
      Dat hele gedoe met opletten of er nog sigaretten in huis zijn, of de winkels open zijn, de smerigheid in de asbakken, plaatsen met rookverboden; het was allemaal voorbij. En het financiële voordeel was ook niet mis, ik gebruikte wel twee pakjes per dag! Het is nu vijf jaar geleden en ik stak er nooit meer één op. Tot de vorige maand…
      Via een contact in het vliegtuig maakte ik kennis met een Nederlandse vrouw die handelde in de (verschrikkelijke) e-sigaret. Ze waren ongevaarlijk beweerde ze en ze had diverse smaken: vanille, kaviaar, Marlboro etc. De val ging open en ik zwichtte. Het roken viel wel mee, maar het gedoe er omheen was nog omvangrijker dan bij de gewone sigaret; vulvloeistof bijhouden, regelmatig in het stopcontact zetten en maar lullen in je omgeving dat het geen roken is maar stomen… Kortom ik heb die e-sigaret en toebehoren maar in de prullenbak gegooid en Marlboro gaan halen. Voel ik me lullig? Ja. Ik moet er weer vanaf, dat staat vast, nu nog wanneer. Begin alsjeblieft nooit aan die nepsigaretten.

Klik HIER voor alle Photosophieën