EEN GESPREK MET JEZELF AANGAAN

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)

Dat doe je niet zomaar, er moest een aanleiding komen. Die kwam er. Al heel lang lees ik de dagelijkse kranten met andere ogen. Nieuws interesseert me nauwelijks, sport en weerberichten gooi ik weg. Reclame is aan mij niet besteed. Ik speur naar onvermoede terzijdes en op die manier kwam ik terecht in het relaas van een Nederlandse man die in Nicaragua trouwde met een inheemse. En zij kwam uitgebreid aan het woord over het leven met een Hollandse kaaskop.
      Er werd haar gevraagd naar de verschillen tussen de haar bekende Latino’s en Hollandse mannen. Ze was eerlijk en bracht naar voren dat de Latino mannen heerlijke eigenschappen hebben; ze brengen je serenades, schrijven gedichten en houden deuren voor je open. Dat ze nogal jaloers zijn was minder aangenaam, maar het totaalplaatje was toch overwegend positief.
      Het sloeg bij me in als een bom. Hield ik deuren open, schreef ik gedichten, zong ik voor vrouwen? Nee dus. En begon een gesprek met mijzelf.

P. kan ik je alles vragen?

P. Doe een gooi….

P. Vind jij me nu een charmante man?

P. Bij het uitreiken van aangename karaktereigenschappen was je zeker even naar de WC.

P. Pfft

P. Nu al moe, we beginnen pas. Maar ik zal je helpen. Je bent wel eens geestig.

P. Ja vooral om verwikkelingen te ontlopen.

P. Of ze op te roepen, want dan sta je weer in het centrum van de belangstelling. Denk je dat vrouwen op je vallen?

P. Komt wel voor, maar vaak heb ik het gevoel dat ze me verdragen. Kan wel moeilijk zonder hen.

P. Dat is je zwakte

Aan bed gekluisterd door een lelijke val, overzie ik mezelf en besluit tot een levenswending. Ik wil Latino worden. Ja, op deze leeftijd. De berg die ik moet beklimmen is nogal steil, maar er zijn steunpunten: rustplaatsen met wat alcohol. Latino’s drinken stevig en dat is bekend.
      Laat ik eens een eerste stap zetten: ik bestel een groot boeket voor mijn levensgezel, ze verzorgt me al weken omdat ik nog geen meter kan lopen. U weet inmiddels dat we op het platteland in Zuid Hongarije wonen, bloemen groeien hier meer op het veld dan in de winkel. Maar het boeket komt terwijl ik in bed lig en zij zich in de tuin bevindt.
      Er wordt hier aan het hek bijna dagelijks iets aangeboden: paddenstoelen, daslook, geweien om maar eens wat te noemen. Zij denkt nu aan iemand met een struik kunstbloemen en wil de bloemistenknaap wegsturen. Ik kan niks doen en zie nu een wel hele steile bergwand voor me. Maar de aankomende Latino wordt te hulp geschoten. Een ook in de tuin aanwezige vriendin grijpt in en redt de kwestie. Dagen later vind ik dat er een gedicht moet komen en schrijf het volgende gedrocht op.

Je vliegt hoger dan de bergen

Bijna ben je bij de hemel

Voor oceanen ben je niet bang

Je zwemt met één kieuw

Maar voor mij blijf je nieuw

Klik HIER voor alle Photosophieën