HOTELS

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)
Al vaak overnacht? Honderden keren. Misschien wel duizenden. Is er altijd wat? Er is altijd wat. En nu heb ik het niet over merkwaardige uitzichten, ontbrekende sleutels, geen warm water, neukende buren, metro’s die onder het bed doorrazen, afgeknipte nagels in de natte hoek, niet te stoppen telefoonbellen, lachspiegels. Deze toestanden reken ik inmiddels tot een soort basispakket.
      Nee, het gaat hier meer om de totale krankzinnigheid in sommige hotels. Ik heb er een hele lijst van en we doen hier een bloemlezing.

Skopje Joegoslavië

Skopje, in het voormalige Joegoslavië. Bij de receptie begon het al. U heeft geen reservering. Oude Oost Europese onuitroeibare verwisseling van namen. Reservering op voornaam in plaats van achternaam. Uw kamer bevindt zich op de twaalfde verdieping: 1207. Sorry de lift is gisteren kapot gegaan. Maar het is toch nu vandaag, probeer ik nog. Ja dat is wel zo zegt de receptionist, maar onze monteur zit bij het Balatonmeer in Hongarije. Dat wordt zeulen, want enige hulp of interesse daarin is er niet.
      Ergens op de vijfde val ik maar eens in een stoel en steek een sigaret op. Een pet schreeuwt me toe dat dit alleen op de kamers mag en niet in het trappenhuis. Uiteindelijk aangekomen open ik 1207. Een complete familie, man, vrouw en drie kinderen liggen in het bed. Ik vraag of ik de receptie mag bellen. Dat mag wel, maar de telefoon doet het niet. Terug dus, met die koffer. De receptionist slaapt. Ik maak hem wakker en zeg dat die 1207 bezet is. Zeker dubbel geboekt is zijn enige reactie. Ik verlaat het hotel en roep een taxi.

Bialystok Polen

Bialystok in Polen. Het is winter en daar zijn ze heel goed in. Drank lost veel op en dus ook deze felle kou. Het is eigenlijk geen hotel en toch ook weer wel. Ook daar zijn ze goed in, daar in dat ingewikkelde land. Het was ooit een jeugdherberg, maar er kwam geen jeugd; toen hebben ze er maar een hotel van gemaakt.
      Bij het slapen gaan merk ik dat de bedden veel te kort zijn. Vanaf mijn knieën liggen mijn benen los in de kamer. Bij het ontbijt vraag ik of er ook kamers zijn met langere bedden. Nee, U hebt de langste is het antwoord.

Luena Angola

Luena in Angola. We zijn daar om de Europese verkiezingswaarnemers te observeren en slapen in een hotel met zeshonderd kamers. Ton van der Graaf en ik zijn de enige gasten. Ton had me al gewaarschuwd: mensen met grijs haar dwingen in Afrika respect af. Dat bleek later op de avond!
      Het was pikdonker op de gangen, want de elektriciteit was die dag weg. Op de tast vinden wij onze kamer en ik duw met mijn schouder de deur van de hotelkamer open, ik had me herinnerd dat de deur klemde. Eenmaal in de kamer bij het licht 
van een zaklantaarn zien we dat de deur aan één kant helemaal geel was.
      Wat bleek? Omdat ik grijs haar heb, had de directeur van het hotel besloten om een neger op te dragen de deur van onze kamer overdag geel te verven…..

Hilversum Het Gooi

Hilversum. Het hotel waar wij van de radio altijd op donderdagavond logeerden, want de uitzending op vrijdag begon zeer vroeg. Chris was daar de nachtportier met alle gevolgen van dien. De absolute krankzinnigheid werd bereikt op een vrijdagmorgen bij het opstaan. De stomdronken Chris zag de eerste ontbijtgasten aan voor inbrekers en liet de politie komen.

Lissabon Portugal

Lissabon, hotel Obrigado. Ik had een zeer goedkoop zevendaags arrangement gekocht; vliegreis plus zes hotelovernachtingen. Eenmaal in Lissabon bleek het hotel op het aangegeven adres in het geheel niet te bestaan. Er was wel een telefoonnummer bij gegeven en als je dat belde nam er iemand op met: Obrigado. Nee ze hadden geen kamers. Het hotel bestond gewoon niet.

Klik HIER voor alle Photosophieën