IK BEELD ZE MAAR NIET AF

(Door Peter flik, photosooph te Hongarije)

Ik fotografeer ze niet, daarvoor is er te veel schaamte. Dan maar een plaat uit de jaren dertig, die lui zijn dood.
      Hoe is dit allemaal begonnen?
De Hongaarse regering heeft nu bijna een jaar geleden besloten de werkverschaffing weer leven in te blazen. Zij die van een uitkering moeten zien rond te komen dienen als tegenprestatie iets voor de gemeenschap te doen. Zo kort geformuleerd lijkt er zelfs redelijkheid in te schuilen. Maar de dagelijkse werkelijkheid is anders. Er is vaak helemaal geen werk en dan worden er zinloze opdrachten gegeven. Sloten uitgraven terwijl er geen vrachtwagen is om de aarde af te voeren. Een flinke regenbui en de aarde keert terug in de uitgegraven sloten. Geen geld om de zijkanten van de sloten te betegelen, dan maar geen tegels.
      In dit dorp in het zuiden zijn ook brigades gevormd en die zie je dit zinloze werk doen. Meestal zitten ze maar op de grond. Uren lang. Het opgedragen werk vordert in een tempo van de slak. Dus werd er besloten een opzichter aan te stellen. Die opzichter werd uit de groep werklozen aangesteld, maar is wel iemand uit het dorp. Geld om iemand van buiten aan te trekken is er niet. Het gevolg: omkoperij, haat en nijd.
      Dit jaar zijn we al toe aan de derde opzichter. Wie niet verschijnt op het werk zal gestraft worden met het stopzetten van de uitkering. Velen komen soms dagen niet. Het laatste zinloze werk was het repareren van de weg die ons dorp met de stad verbindt. Maar werklozen zijn geen deskundige wegenbouwers en de betonweg die toch al in een zeer slechte staat verkeerde is nu verminkt en op sommige delen is een snelheid van vijf kilometer per uur al te veel. Grote wagens met hout maken de schade steeds groter. Dus kwam er een bord met de maximale belasting. Maar dat is dan ook alles, niemand controleert iets, de wagens blijven komen. Ook hiervan maak ik maar geen foto.

Klik HIER voor alle Photosophieën