De verre horizon

Martine van Bree-Jonink is vrijwilligster bij de bibliotheek in Bellingwolde. Zij leest drie tot vijf boeken per week en doet dat al ‘’een leven lang’’. Hier zijn haar leestips voor de komende zomer..

Nguyen Phan Que Mai: De bergen zingen (2020/420 pag.)

De jonge Huong Tran groeit op tijdens de Vietnamese oorlog in Noord-Vietnam. Haar ouders en ooms zijn vertrokken om te vechten tegen het Amerikaanse leger. Zij blijft met haar geliefde oma Dieu Lan achter in Hanoi en het dagelijks leven is zwaar. Ter afleiding vertelt haar oma, geboren in 1920, haar levensverhaal.
      Over de Franse bezetting, de Japanse invasie met al haar verschrikkingen, de moord op haar vader, haar grote liefde, haar rijke leven op de boerderij en hoe ze die met haar kinderen moest verlaten door de communistische landbouwhervormingen. Ze moest vluchten voor haar leven, raakte aan de bedelstaf, maar wist met ijzeren wilskracht weer een nieuw leven op te bouwen.
      Deze verhaallijn terug in de tijd wordt afgewisseld met de periode tijdens de Vietnamoorlog. De moeder van Huong, arts in het leger, komt gebroken thuis. Ze heeft alleen maar nachtmerries en kan en wil niet praten. Van haar vader wordt niets vernomen. Op de middelbare school raakt Huong bevriend met Tam. Er ontstaat een diepe liefde tussen beiden, ze gaan studeren en maken trouwplannen.

      De wederzijdse familie is erg met elkaar ingenomen, totdat de opa in beeld komt; de grootste nachtmerrie van oma Dieu Lan. Maar met al haar wijsheid geeft oma haar kleindochter de vrijheid haar hart te volgen, want wat de voorouders ooit hebben gedaan mag hun nakomelingen nooit verweten worden. Het boek eindigt in 2017. Ik sluit me aan bij de achterflap: een levendig portret van vier generaties in Vietnam.

Groots opgezet, intiem verteld. Meeslepend en ontroerend.

Lize Spit: Ik ben er niet (2020/570 pag.)

De Brusselse Leo (Leonie) is tien jaar samen met haar vriend Simon. Verbonden door een moeizame jeugd, heeft het koppel weinig anders nodig dan elkaar. Tot alles kantelt: Simon komt midden in de nacht thuis en lijkt vanaf dat moment iemand anders. Hij heeft zijn succesvolle baan als grafisch ontwerper opgezegd en wil voor zichzelf beginnen. Niemand mag van zijn plannen weten, vooral zijn ex-collega Coen niet, want die houdt hem via verborgen camera’s in de gaten.   Simon slaapt nauwelijks meer, zijn achtervolgingswaanzin wordt steeds erger en uiteindelijk belandt hij in een psychose.
      Na een aantal weken op een psychiatrische afdeling komt hij met de diagnose ‘bipolaire stoornis’ als een zombie thuis. Voor Leo was hij altijd haar veilige thuishaven, dus nu wil zij dat voor hem zijn tot in het absurde aan toe. Haar frustraties schrijft zij van zich af. Zij beseft dat het nooit meer zal worden zoals vroeger en dat hun toekomstdromen over een eigen veilig gezinnetje nooit uit zullen komen. De angst blijft tot het moment waarop de stoppen weer zullen doorslaan.

Een briljant geschreven verhaal. Fascinerend en beklemmend.

Ine Boermans: Een opsomming van tekortkomingen (2021/173 pag.)

Aan zo’n opsomming is Lot gewend; haar vader heeft haar dat wel bijgebracht en doet dat nog steeds middels ellenlange venijnige brieven. Inmiddels is Lot getrouwd en heeft kinderen, maar door haar getroebleerde jeugd met een kleinerende vader, een pijnlijke echtscheiding en de vroege dood van haar moeder, voelt zij zich nog vaak schuldig over zaken waar zij niets mee te maken had of heeft.
      Zo kan zij ineens overmand worden door verdriet als zij in de trein stapt en daarbij steevast denkt aan de nazi-transporten. Als ze worst eet denkt ze aan doodgeknuppelde varkens. Haar nieuwe psychiater heeft hier ook geen verklaring voor. Langzaam maar zeker weet zij toch een balans te vinden door zich met name te richten op mooie herinneringen aan haar moeder. En laat vader maar stikken in zijn eigen tekortkomingen.

Een veelbelovende debuutroman, die door de droog-absurde stijl je laat lachen om verstikkend verdriet.

 Anna Hope: Verwachting (2020/327 pag.)

Hannah, Cate en Lissa zijn jong, ambitieus en onafscheidelijk. Ze wonen samen in Oost-Londen. Hun dagen zijn gevuld met kunst en activisme en staan bol van liefde en uitgelatenheid.
      Tien jaar later is alles anders. Hannah is tevreden met haar leven en met Nathan, maar heeft een allesverzengende kinderwens die een wig drijft tussen haar en haar man.
      Cate is naar Canterbury verhuisd na de geboorte van haar zoon en voelt dat ze zichzelf kwijtraakt; een postnatale depressie.
      Lissa staat eindelijk op het punt om door te breken als actrice, maar privé gaat het slecht. Hun driemanschap valt uit elkaar als Lissa in haar egoïsme het ultieme verraad pleegt. Zal het ooit weer goedkomen?

Prachtige psychologische roman over door vallen en opstaan je weg vinden in het leven.

Sally Hepworth: Voor ik je loslaat (2021/379 pag.)

Jarenlang leiden Alice en haar dochter Zoe met z’n tweetjes een rustig leven in hun eigen bubble. Van jongs af aan worstelt Zoe met een sociale angststoornis, waardoor ze een buitenbeentje is. Op school wordt zij of gepest of genegeerd om haar vreemde gedrag en kan zij geen vriendschappen sluiten. De enige bij wie ze zich veilig voelt is haar moeder, die er altijd is om haar te beschermen.
      Haar vader is onbekend en het enige nog in leven zijnde familielid is haar oom, die alcoholverslaafd is. Dan wordt bij Alice kanker in een vergevorderd stadium geconstateerd. Alice weigert dit te erkennen en verzwijgt in eerste instantie haar ziekte voor Zoe; de operatie die zij moet ondergaan is een kleinigheid. Niet dus.
      Sonja, een sociaal werker en Kate, een verpleegkundige, trekken zich het lot van moeder en dochter aan en ontfermen zich over Zoe als Alice chemokuren moet ondergaan en toch steeds zieker wordt. Kate voelt het meisje feilloos aan en langzaam maar zeker ontstaat er een vertrouwensband tussen beiden. Alice ziet dit met lede ogen aan, maar beseft ook dat zij voor alles een veilige toekomst wil voor haar dochter en dus maatregelen moet nemen. Inmiddels zit Zoe al een paar jaar op de middelbare school en ondergaat vernedering op vernedering.
      Tot haar grote verwondering is er een populaire jongen die het voor haar opneemt. Zij praten veel met elkaar en raken verliefd, waardoor Zoe in staat is zich kwetsbaar op te stellen, met als gevolg dat zij door steeds meer leeftijdgenoten wordt gerespecteerd. Alice kan met een gerhart gaan: Zoe is in veilige en liefdevolle handen.

Een uitermate invoelende, intense roman over moeten loslaten. Ontroerend.

Douglas Stuart: Shuggie Bain (2021/444 pag.)

Hugh ‘Shuggie’ Bain brengt in de jaren tachtig zijn jeugd door in een vervallen huurwoning in Glasgow, samen met zijn moeder Agnes en zijn halfbroer en halfzus. Agnes was altijd een bloedmooie vrouw en wilde de sterren van de hemel plukken. Ondanks haar pogingen zich koste wat kost te ontworstelen aan haar armzalige milieu, lukt dit haar niet en grijpt zij naar de drank.
      De vader van Shuggie kan dit niet langer aan en verlaat het gezin als Shuggie vijf jaar is. Op school wordt Shuggie gepest en dit zet zich voort op de middelbare school. Hij probeert uit alle macht om normaal te zijn, al ziet iedereen dat hij ‘anders’ is. Zijn halfzus vlucht naar Zuid-Afrika, maar zijn kunstzinnige halfbroer blijft zo lang mogelijk thuis en probeert samen met Shuggie zijn moeder in het gareel te krijgen en zijn broertje te beschermen, totdat ook hij er geen heil meer in ziet.
      Agnes blijft proberen de schijn op te houden door zich goed te kleden, zich mooi te maken, maar haar verslaving begint alles te overschaduwen; langzaam maar zeker raakt zij totaal de weg kwijt. Al het uitkeringsgeld gaat op aan drank en nieuwe kleren voor haarzelf, er blijft nauwelijks iets over voor de eerste levensbehoeften. Shuggie was haar alles en dat was zij voor hem: aan elkaar verslaafd. Totdat zij hem loslaat. Autobiografisch verhaal over de wanhopige, weerloze liefde die kinderen kunnen voelen voor hun beschadigde ouders.

Rauw, indringend, schrijnend en bijzonder goed geschreven. Deze debuutroman is terecht bekroond met de Booker Prize 2020. Een meesterwerk!

Santa Montefiore: De verre horizon (2021/398 pag.)

Het was niet de bedoeling om na de trilogie over de Anglo-Ierse familie Deverill nog een vierde deel te schrijven, maar Santa kon het niet laten.
      Het is 1980, Kitty is overleden en haar halfbroer JP heeft het familiekasteel verkocht aan een grote hotelketen. De nieuwe eigenaar nodigt de jonge historicus Margot uit om als gastschrijver in het hotel te verblijven en een boek te schrijven over de beroemde familie. Margot benadert JP, die bereid is aan het boek mee te werken en haar de familiearchieven laat zien.
      Hij ziet dit als de ideale manier om zijn rekeningen met enkele familieleden te vereffenen. Zijn zoon Colm heeft na de scheiding alle contact met zijn vader verbroken, maar komt in actie om te voorkomen dat de vuile was naar buiten komt.
      Het onderzoek van de charmante en onafhankelijke Margot toont echter aan dat er in het verleden te veel verzwegen is, waardoor de verkeerde gevolgtrekkingen zijn gemaakt. Zelfs Kitty, die vanuit het zielenrijk de boel scherp in de gaten houdt en regelmatig ‘spookt’ in het hotel, is verbaasd.

Weer een heerlijke roman. In haar nawoord geeft Santa aan dat een vijfde deel niet valt uit te sluiten.

Veel leesgroeten van Martine van Bree-Jonink.

 Klik HIER voor alle biebverhalen