Bevers, koeien en woelmuizen

Enfin. Het is lekker weer. Volop zon en nauwelijks wind. Ik woon op het Zuid-Hollandse eiland Hoeksche Waard en besluit om een wandeling in de natuur te maken.
      Daar zijn diverse mogelijkheden voor.

Ik ga naar het gehucht Nieuwendijk, waar de ponten liggen, die naar Tiengemeten gaan,
      Een grote pont als er auto’s of trekkers naar de overkant moeten; een kleine pont voor voetgangers.

Smal pad

Naast het haventje begint een wandelpad, dat langs het Haringvliet gaat en via binnenmeertjes in de moerasnatuur naar de Zeedijk voert.
     Een rondje Tiendgorzen, zoals dat heet.

Bevers

Helaas.
      Het rondje kan niet gemaakt worden, want er zitten bevers onder het wandelpad. Bevers ja, geen dassen. Ook die bevers maken burchten en daarom is er instortingsgevaar.

Al spoedig stuit ik op deze hindernis. 

Stop

Dan maar doorgaan langs het Haringvliet.
       Bevers! Wat was er ook weer met bevers?
Ruim dertig jaar geleden was er niet één bever meer in Nederland. Men besloot om ze uit te zetten in de Biesbosch.     
      In al die jaren hebben ze zich bronstig gedragen en is de populatie drastisch toegenomen.

Overal langs het Hollandsch Diep en het Haringvliet vind je sporen van bevers, die hele bomen omver halen. En nu dus ook burchten graven, die gevaar opleveren.
       

Dan maar rechtdoor het smalle pad langs het water volgen.
      Tiengemeten aan de overkant blijft voortdurend in zich.

Nieuw hek

Maar dan volgt een nieuw hek.

Oppassen voor grazers, die de boel hier kort moeten houden.
      Hollands stamboekvee en naar verluidt ook Schotse Hooglanders, die kennelijk agressief kunnen worden.

Koeien

Hoe je hier 25 meter afstand moet houden is me niet echt duidelijk.
       En dat betekent, dat je moet terugkeren, want zelfs met laarzen kun je hier het moeras niet in.

Enfin. Het was lekker weer, volop zon en nauwelijks wind.
Geen bever gezien. Geen Schotse Hooglander.
      En al helemaal geen Noordse Woelmuis, de primadonna van de Tiendgorzen.