Details

Categorie: Poëzie (267)

Gepubliceerd: 20 januari 2019

Monday 22 June 1964

Van Judith Herzberg

Stadsgeluiden

Stadsgeluiden in de warme nacht
hebben als op een schilderij, een achtergrond.
Een vliegtuig ronkt tegen een fond van auto's
een bromfiets schiet luidruchtig links omlaag.
Ik hoor het graag, het doet me denken aan
22 juni 1964, dat is vanavond.

De temperatuur op 22 juni 1964 lag tussen 8,0 °C en 14,6 °C en was gemiddeld 10,5 °C. Er was 12,0 mm neerslag gedurende 8,3 uur. Er was 3,0 uur zonneschijn (18%). Het was zwaar bewolkt. De gemiddelde windsnelheid was 2 Bft (zwakke wind) en kwam overheersend uit het zuid-zuid-westen.

• 22 juni 1964 viel op de 4e maandag van de maand. Deze dag was de 174e dag van het schrikkeljaar 1964. Ben je op deze dag geboren dan is je sterrenbeeld Kreeft. In de Chinese astrologie valt deze dag in het jaar van de Hout Draak. De zon kwam op om 5:20 en ging onder om 22:03. De maan was voor 92% zichtbaar. Op deze dag had Nederland een bevolking van ongeveer 12.122.355, waarvan 50,15% vrouwen. De populatie groeide rondom deze datum met gemiddeld 464 per dag.
• Ben je op deze dag geboren dan ben je 54 jaar, 7 maanden en 0 dagen oud. Dat zijn 19.925 dagen, ofwel 478.208 uren, oftewel 28.692.526 minuten, danwel 1.721.551.582 seconden.

It was Monday, under the sign of Cancer (see planets position on June 22, 1964). The US president was Lyndon B. Johnson (Democratic). Famous people born on this day include Dan Brown and Amy Brenneman. In that special week of June people in US were listening to A World Without Love by Peter and Gordon. In UK It's Over by Roy Orbison was in the top 5 hits. A Hard Day's Night, directed by Richard Lester, was one of the most viewed movies released in 1964 while John Lennon In His Own Write by John Lennon was one of the best selling books. On TV people were watching Another World. 
But much more happened that day: find out below..

•  
• In Rennes, Bretagne wordt een schat aan munten van voor het jaar 924 gevonden.
•  
• De democratisch gekozen regering van Zanzibar wordt met een staatsgreep omvergeworpen.
•  
• Frankrijk dreigt de NAVO te verlaten.
•  
• Geen oplossing in kwestie Maleisië
•  
• Chroetsjow vandaag in koel en bewolkt Zweden
•  
• Terreur van tieners in Zweden
•  
• Mandaat V.N. Cyprus verlengd
• 
  Vliegtuig stort neer op Formosa
• 
  Voorlichtingscentrum Oosterscheldebrug trok reeds 1.000 bezoekers
• 
  Groot deel Zeeland in het donker
• 
  Vliegtuig na bombardement boven Cuba neergeschoten
• 
  ‘’Botteriken’’ kochten botter
• 
  Verpleegde uit Gronings asiel nam de benen
• 
  Havank overleden in Leeuwarden

 Klik HIER voor alle ZoekPoëzie

Details

Categorie: Poëzie (267)

Gepubliceerd: 13 januari 2019

Een ouwe leekedis

Herman Teirlinck (1879-1967) was nog heel jong toen zijn eerste bundel gedichten in 1900 werd gepubliceerd onder de titel Verzen.
      Eén van die verzen is De Leekedisse.
Als u niet weet wat een leekedisse is, kunt u wel een vermoeden krijgen bij het lezen van het gedicht.

De leekedisse

Een zuiver waterken ligt in het lover
Te rusten. ’t Blauwe zonlicht valt er op,
En ene spinne kruipt er langzaam over
En wrijft soms met een pootje om haren kop.

Nu komt een schrijverke uit het gras gedreven
En spoedt zich warrr’lend door het jonge riet,
En doet het water ene wijle beven,
Zodat de spin verwonderd ommeziet.

De poel wordt stille en tussen grauwe keien,
Heel diep langs den grond, zie ‘k zachtjes aan
Een ouwe leekedis zich neerevleien
En haren steert traag heen en were gaan.

Zo!. Meneer Teirlinck ontwaart niet zomaar een leekedis, nee, een ouwe leekedis. Het beest heeft een staart en beweegt zich voort in een poel met zuiver water.
      Aanvankelijk kon ik het niet vinden, maar omdat het gedicht in 1900 verscheen, zocht ik in de Dikke van Dale onder lekedis (met één e).
En jawel! Verklaring: een hagedis (reptiel),
      Maar hagedissen bewegen zich voort op het land en niet op de bodem van een poel.

En toen vond ik deze prentjes in een aflevering van “De Levende Natuur’’, een Nederlands-Belgisch tijdschrift voor veldbiologie.
      Een lekedis is een watersalamander (amfibie).

      Een schrijverke is een schrijvertje en dat is een kever, die over water kan lopen.
Daar schreef Guido Gezelle nog eens een gedicht over.

Klik HIER voor alle ZoekPoëzie

Details

Categorie: Poëzie (267)

Gepubliceerd: 04 januari 2019

Drank & maîtresses

Alain Teister (1932-1979) werd maar 47 jaar. Hij heette in het echt Jacques Boersma. Alain was een dichter, een schilder en een kunstcriticus. Maar bovenal een drinker en een womanizer die het met de moraal, de deugdzaamheid en het leven in het algemeen niet zo nauw nam.
      In het volgende gedicht komt het allemaal samen.
Het vliegveld ligt op Ibiza, een Spaans eiland in de Middellandse Zee, dat in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw een verzamelplek was voor kunstenaars, bohémiens, hippies, spuiters en slikkers.  

      Moegèr bestaat niet in het Spaans, maar het is de fonetische uitspraak van mujer en dat betekent vrouw. Die vrouw is zijn maîtresse Thera Westerman, ook een dichter. Van haar is de prachtige frase: ‘’Het toppunt van liefde is samen gapen’’
      Ze gaan elkaar ontmoeten in het bekendste café van Ibiza-stad Wauna’s Bar, dat gedreven wordt door de inderdaad nogal forse Wauna Paul.

      Thera was ooit op bezoek bij Alain en toen zag haar man Jaap Drabbe haar auto staan. Hij belde aan en zij vluchtte naakt het huis uit naar de tuin van de buren. Ze moest een schutting over klimmen en om aan te geven hoe de inner-circles dan werken, schreef Rinus Ferdinandusse daarna zijn roman ''Naakt over de schutting''., die later ook nog eens verfilmd werd.

Van Alain Teister

Prijs

Aeropuorto. De chauffeur
toont niets van het ontzag dat ik verwacht.
Geen notie blijkbaar dat je aankomt.
Moegèr, moegèr, beweer ik
Thera, Thera, Thera Holandese,
dus por favor nu rapido,
hoewel het ongeveer twee uur te vroeg is,
maar Palma, Palma, houd ik vol,
moegèr, moegèr, felicidades
vanavond voor het eerst sinds dertig dagen
samen drinken en naar bed,
na eerst aan de verblufte vriendenkring getoond,
‘’dat is nu Thera waar ik van vertelde’’,
-Hi darling, zegt de meute lam
in Wauna’s dikke kielzog,
gezoend door Remco, en door Henk
door Jane en Cyril,
en onophoudelijk uit voorzorg vastgehouden
want weet ik veel, niet eens genoeg,
door dichtertje met een geringe staat van dienst
en een geduchte staat van liefde
de taxi uit, geen vliegtuig nog in zicht,

-toch, de chauffeur
berekent slechts zestig pesetas.

Wauna's Bar

Remco

Die Remco is inderdaad Remco Campert.
      In een column in de Volkskrant heeft Campert nog eens de volgende passage geschreven (Formentera is een klein eiland onder Ibiza):

''Ik heb Alain Teister, die eigenlijk Jacques Boersma heette en behalve dichter ook beeldend kunstenaar en kunstrecensent was, goed gekend. Samen brachten we een paar regenachtige wintermaanden door op het eiland Formentera.
Vandaar het gedicht''

Remco groet 's morgens de dingen:

Dag glas, dag fles van gisterennacht,
hoest hoest, dag jam
dag jammerkenjam naast de boterham,
dag eitje, dag uitje,
hoest, hoest,
dag sokken, dag Formentera.
o jezus wat voel ik me
voel ik me eigenlijk wel?

Klik HIER voor alle ZoekPoëzie

Details

Categorie: Poëzie (267)

Gepubliceerd: 26 december 2018

Dikke Dinges en het wiegewanken

Willem van Iependaal (1891-1970) was een opvallend auteur, die een nogal wild leven leidde. Toen hij 20 jaar was ging hij naar Engeland en deed daar wat tuinklusjes her en der. In 1915 tijdens de Eerste Wereldoorlog sloot hij zich aan bij het Engelse leger en vocht in België in de loopgraven. Hij verloor daardoor zijn Nederlandse nationaliteit.
      Na die oorlog keerde hij terug naar Rotterdam en ging wonen in de Iependaal in Tuindorp-Vreewijk.
Daar ontleende hij ook zijn pseudoniem aan, want hij heette Willem van der Kulk. Hij kwam diverse keren in de gevangenis terecht vanwege wat oplichterijen her en der.
       Daar ging hij schrijven en hij werd daarin aangemoedigd door A.M.de Jong. Hij schreef simpele ritmische gedichten, maar werd vooral bekend door zijn roman Polletje Piekhaar.
      Toen commissaris Hendrik Voordewind zijn memoires schreef onder de titels: ''De commissaris vertelt'' en ''De commissaris vertelt verder'' componeerde Van Iependaal heel gevat een verhaal met de titel ''De commissaris kan me nog meer vertellen''.

In de Tweede Wereldoorlog bood hij tientallen Joden een onderduikadres, waardoor hij in 1954 zijn Nederlandse nationaliteit terugkreeg.  

      R.I.P. in het onderstaande gedicht is een Latijnse afkorting en betekent Requiscant In Pace (Hij moge rusten in vrede). Dus niet Rest in Peace, want dat is er -tot spijt van die lallende Brexiteers- alleen maar van afgeleid.
      De Bargoense klanken zijn volgens mij verder wel duidelijk. Wiegewanken hou ik op wiebelen of wankelen; ingeplankte vieze dikkedooiigheid geeft aan hoe Van Iependaal over deze verscheiden kapitalistische huisjesmelker denkt.
       Permetasie staat voor permetatie en dat betekent hier gewoon familie of -beter- bloedverwanten.

 
Van Willem van Iependaal

Dikke Dinges R.I.P.

Dikke Dinges was verscheiden,
In z’n Heer en lit-jumeau,
de professor kwam en zeide:
‘Sjonge jong..' en liet het zoo.
Doodkist werd besteld, gemeten,
afgebiest met plint en lat.
die, met zillever besmeten,
krap, fataal en poenig zat.

Zeven bidders wiegewankten
in d'r grafgezanten vlijt
met de kostbaar ingeplankte
vieze dikkedooiigheid.
Van de traphal naar den wagen,
van den wagen naar het graf ...
trapten in plechtstatig dragen
voormans hak en hielen af.

Heel de Dingespermetasie
vormde om den kuil een O,
dominee hield predekasie
over Christenheil en zoo,
over dood en over leven,
zoo kortstondig als het gras;
treurend snoten al de neven,
om den duur van het gewas.

Hier ligt in z'n Heer ontslapen
(oogen toe en zonder weet)
de geliefde, zeer rechtschapen
makelaar in kinderleed.
Spekulant in graan en krotten,
zwaar geschut en menschenwee.
God z'n ziel! ... Het graf z'n botten!
Dikke Dinges R.I.P.

Klik HIER voor alle ZoekPoëzie