Details

Hoofdcategorie: Algemeen (571)

Categorie: Algemeen

Gepubliceerd: 12 december 2013

 

Astrid & haar kroost

Dit briefje vond ik in een karretje bij de supermarkt

.

Wie schuilt er achter dit lijstje?
Wat zijn haar/zijn omstandigheden?
Wat is haar/zijn beroep en opleiding?
Wat zijn haar/zijn karaktereigenschappen?
Wat wordt er gegeten?

Gescheiden vrouw; twee kinderen

Het handschrift is onmiskenbaar van een vrouw. Regelmatig, duidelijk; rechtop. Het is snel opgeschreven, want er spreekt een zekere nonchalance uit. Geen consequent gebruik van hoofdletters bijvoorbeeld. Inderhaast toegevoegd Filet American. (en niet: Américain).
      Dan zijn er frivole naar creativiteit neigende impulsen door het wel degelijk consequent gebruik van rondjes in plaats van puntjes boven de i en j.
      Het is een weekendbriefje.
      Zondag is er ribkarbonade met een gekookte aardappel en spinazie. Tomatensoep met gehaktballetjes vooraf. Gemengd fruit als toetje.
      Zaterdag nasi met kipfilet en saté in pindasaus, kroepoek en een soort sajoer met wortelbolletjes, komkommer, gesneden uitjes en uitjes uit een potje.

Het gezin telt drie mensen. (drie karbonades). De schrijfster van het lijstje heeft twee kinderen, die nog net geen tieners zijn. Zij krijgen ieder een chocobal en een paar eierkoeken; drinken te veel cola en eten cruesli bij het ontbijt, want daar worden ze sterk en gezond van.
      De schrijfster, die Astrid, Marjolein of Suzanne heet, heeft een paar dingen gekocht om zichzelf te verwennen.
’s Avonds als de kinderen naar bed zijn neemt zij een glaasje witte wijn en een toastje met gerookte paling. Daar word je wel dik van, maar ze is na haar scheiding -zeven maanden geleden- zeven kilo afgevallen.
      Ze gaat dan voor de computer zitten en zoekt een datingsite op, want ’een vrouw alleen is maar een vrouw alleen’.
     
Ze is achter in de dertig en heeft een drukke baan op het secretariaat van het assemblagebedrijf, dat gevestigd is op het nieuwe bedrijvenpark. Het is iedere dag hollen en vliegen. Daarom neemt ze gemakshalve gesneden uitjes, wortelbolletjes, soepballetjes, nasi-kruiden en pindasaus uit een potje. Zelf heeft ze een voorkeur voor bruin brood; de kinderen casinowit. Ook al omdat je daar van die lekkere ham-kaas tosti's van kan maken. 

      Ze maakt weinig taalfouten en heeft met succes haar HAVO-examen gehaald. Bij de LOI heeft ze nog een secretaresse-cursus gevolgd. Ze heeft te weinig tijd gehad om de nieuwste spelling bij te houden en schrijft dan ook geen n in haar kattebrokjes en krentebollen. Wel een n in tomatensoep en dat duidt weer op die nonchalance.

      Er zijn twee jonge katten. Die heeft ze in huis gehaald, nadat haar man Jack er met ’die del’ vandoor is gegaan. Ze verwacht dit weekeinde geen bezoek. Volgend weekend is Jack weer aan de beurt om de kinderen op te vangen. Misschien dat ze dan eens een afspraakje kan maken.

      Maar ja… Wat moet ze dan aan doen?

 

Details

Hoofdcategorie: Algemeen (571)

Categorie: Algemeen

Gepubliceerd: 09 juli 2013

 

Zomerprogrammering

Dit stuk ontving ik van Guus van Bladel, die in Maleisië woont. (Te Gast 30)
      Een handzame samenvatting van de Steve Jobs biografie van W. Isaacson. Guus deed er zes weken over.
Voor als u even geen tijd heeft om al die 620 pagina’s te lezen. Geprint zijn het zo'n 15 A'viertjes.
      Ik plaatste dit verhaal eerder op 23 december 2011.
Het is één van de meest bekeken bijdrages  op dit weblog.

 

                           
UITVINDER STEVE JOBS

 

OP WEG NAAR HET COMPUTER TIJDPERK.

Steve Jobs werd op 24 februari 1955 geboren en onmiddellijk bij zijn adoptieouders Paul en Clara Jobs ondergebracht. Het zou 20 jaar duren voor Steve Jobs te weten kwam dat zijn biologische vader uit Syrië en zijn biologische moeder uit Duitsland kwam,.

Steve had een technische knobbel en een voorkeur voor een technische opleiding. Hij heeft nooit hoger gestudeerd dan HTS niveau. In de zeventiger jaren is hij een geheel eigen leven gaan leiden: Hij was op 17 jarige leeftijd een hippie, een volger van Harhi Krishna en hij deed aan Zen Zen
      Aanvankelijk liet hij zijn haren groeien en had hij een baard. Hij leunde tegen het Hindoeïsme en het Bhoeddhisme. Later liep hij op blote voeten en had een kaal hoofd. Ook ging hij Yoga beoefenen. Hij was als student een druggebruiker van LSD en Acid.
      Hij volgde een zeer streng vegetarisch dieet dat hoofdzakelijk uit appels bestond. Omdat hij vond dat een mens zich niet behoefde te wassen, stonk hij geweldig.　
      Hij had altijd dezelfde kleren aan en had een hekel aan meubilair.　
De kamers in zijn huis waren leeg.

      Toen Steven Jobs na zijn middelbare schoolopleiding ging werken kwam hij bij het bedrijf ATARI terecht dat zich bezighield met het uitvinden en　produceren van video spelletjes. Steve was voor het bedrijf de beste en meest gewaardeerde spelletjesbedenker.
      Omdat hij zo stonk, organiseerde de directeur speciaal voor hem een nachtdienst waardoor hij 's nachts beter alleen kon werken aan zijn uitvindingen en om vooral ook die spelletjes te vervolmaken. Hij had goede vrienden en vriendinnen.
      Toen hij enige tijd bij ATARI had gewerkt ging hij voor een lange werkonderbreking als een pelgrim naar India. Gedurende zijn hele leven zou Steve zoekende blijven naar de principes van het geloof, die hij dacht daar te zullen vinden. Na zeven maanden door India te hebben gezworven kwam hij, (20 kg. afgevallen), berooid terug bij ATARI. Hij kon meteen weer aan het werk.

  

OP WEG NAAR ROEM EN RIJKDOM.

Apple.

Steve Jobs' s werkwijze was: intuï tie is krachtiger dan intelligentie. Hij ging met zijn vriend Wosniack op een creatieve manier een machiene (computer), bouwen. Steve noemde die computer APPLE. Hij ging deze computer verfijnen en uitbreiden door er o.a. allerlei spelletjes in te verwerken.

In 1976 werd een nieuw prototype van de APPLE COMPUTER gebouwd in de garage van Steve's vader. Ze noemden dit de APPLE II omdat het een betere uitvoering was dan de eerste APPLE. Ze wilden toen een eigen bedrijf gaan beginnen.

Op 3 januari1977 werd de APPLE COMPUTER CO. opgericht. Een zekere Mike Scott, directeur van een Semi Conductor Bedrijf, werd de eerste President-Directeur van de 'APPLE COMPUTER CO.' die toen 12 mensen in dienst had. Steve Jobs was een mede-oprichter. Thans is de APPLE COMPUTER CO. één van de meest vermaarde en grootste bedrijven in de wereld.

Steve Jobs was snel geë motioneerd en huilde gemakkelijk. Toen Mike Scott de inwijdingsspeech van de APPLE II voor een klein gezelschap hield, sprak hij van: "de nummers 1 en 2, Wosniack en Jobs". Dit beviel Steve Jobs helemaal niet en hij sprak hierover president-directeur Scott aan.　 Die vertelde Steve dat dit slechts een nummering op papier was. Steve kreeg een huilbui en wilde dat hij no. 1 zou worden. Scott wilde Wosniack in geen geval zijn no.1 ontnemen en besloot toen Steve Jobs als no. 0 in de boeken op te nemen. Hiermee ging Jobs accoord.

In 1977 haalde APPLE de verkoop van 2500 APPLE II computers. Dit getal is onverwacht echter in luttele jaren geweldig gestegen tot 210.000 verkochte exemplaren in 1981. In 1980 was men begonnen met de bouw en verdere ontwikkeling van de nieuwste APPLE III, een computer die door Steve de naam “Lisa” werd gegeven. Steve gaf spoedig de ontwikkeling van de LISA APPLE III over aan anderen en ging zelf werken aan een goedkopere computer. Hij nam in de zeventiger jaren contact op met Jef Raston, die reeds een door hem gemaakte, goedkopere computer had geproduceerd.. Jobs credo was  "Picasso zei dat goede kunstenaars copieren en grote kunstenaars stelen".... Zo startte hij, met het veranderen van APPLE II, de bouw van een goedkopere computer. Voor die goedkopere computer had Steve een prijskaartje van US$ 1000,= .

Steve Jobs was inmiddels schatrijk geworden en had in 1980 op 25 jarige leeftijd een bedrag van US$ 256 miljoen op zijn bankrekening staan. Jobs gedrag als een miljonair stond loodrecht op zijn privé leven. Hij stond bekend als een pure anti-materialist, een hippie, een ZEN-denker en hij liep nog steeds op zijn blote voeten en waste zich nooit...

Hij droeg altijd dagelijks dezelfde kleren: zwarte trui met lange mouwen en turtle nek, blauwe Levi’s 501 jeans en New Balance 991 gym- schoenen.

Maar niets menselijks bleek hem vreemd. Toen hij veel geld had kocht hij voor zichzelf een zwarte Porsche, een zilverkleurige Mercedes Benz SL-55M 2-seater sportscar, die hij ieder half jaar inruilde + een BMW 1000cc. Maar zijn huis was nog steeds leeg, hij had geen chauffeur, geen huishoudelijke hulp en geen veiligheidsmensen om hem te beschermen. Zijn echtgenote en kinderen woonden elders. Hij verdiende veel geld, alhoewel zijn jaarsalaris voor US$ 1,= op de balans stond, en kreeg soms enorme cadeaus.. Hij werd o.a. de eigenaar van een gekregen, nieuw "Golfstream" vliegtuig (12 passagiers). Steve Jobs had zich echter vast voorgenomen dat hij zich niet door geld zou laten ruineren. Hij was geen filantroop, wel gaf hij zijn adoptieouders voor US$ 750.000,= APPLE COMPUTER CO. aandelen en één van zijn hartsvriendinnen een huis van US$ 700.000,=

TIME publiceerde in 1982 een profiel van hem: “Op zijn 25ste stond Jobs aan het hoofd van een bedrijf dat hij 6 jaar eerder was begonnen in zijn slaapkamer en garage, maar dat dit jaar een verkoop van de APPLE computers in Amerika haalde van US$ 600 miljoen”, meldde het blad.

Macintosh.

Jef Raskin was een professor aan de Universiteit van San Diego. Hij doceerde elektronica en had interesse voor klassieke muziek, beeldende kunst en modelbouw van radio bestuurde autootjes. Steve Jobs leerde hem al in 1976 kennen en nodigde hem toen uit voor het schrijven van de APPLE II handleiding. Uit pure liefhebberij ging Professor Raskin voor zichzelf een goedkopere computer bouwen. In 1979 werd die goedkopere computer werkelijkheid en Raskin gaf die, gedachtig de “Lisa” van Jobs, de naam “Annie”. Hij gaf de machiene de productie naam: “ MACINTOSH”. Jaskin nam ontslag als hoogleraar en solliciteerde bij APPLE. Hij nam zijn MACINTOSH project mee toen hij door APPLE werd aangenomen.

Jobs had nog steeds grote interesse om een goedkopere APPLE te gaan bouwen en stond nu met een been in zijn goedkope APPLE project en met het andere been in het goedkope MACINTOSH project van Raskin. Hij besloot meer aandacht te gaan besteden een het goedkope MACINTOSH project en huurde toen daarvoor in San Francisco’s nieuwe, moderne “Texaco Tower” een productieruimte zodat de APLLE en de MACINTOSH teams gescheiden werden. Jobs wist de werklust van het APPLE team over te dragen op het MACINTOSH team. Hij zei tegen de Macintoshwerkers dat hij van de nieuwe, verbeterde “MACINTOSH”, de “Porsch onder de computers” wilde gaan maken.

In 1982 dacht Jobs dat hij met zijn computerwerk en computeronderzoek The Time’s “Man of the Year” zou worden. Hij had het deze keer aan het verkeerde eind. The Time’s koos in december 1982 “de machiene van het jaar” (de computer), niet “de man van het jaar”.

In datzelfde jaar ging Jobs met een groep collega’s en hogere technici op excursie naar Japan. Jobs gedrag in Japan was allesbehalve zakelijk. Hij verscheen op de meest belangrijke vergaderingen gewoon in jeans en op gymschoenen terwijl zijn Japanse gastheren in donkere kostuums waren gekleed. Zijn zakelijk gedrag in Japan was alleszins schandelijk te noemen.

Mike Scott, de president-directeur van de APPLE COMPUTER CO. nam in 1982 ontslag. Hij zou worden opgevolgd door “the hottest consumer marketing wizard in America”: John Scully, Diens publiciteitscampagne voor Pepsi Cola was een absolute triomf en een eclatant verkoopsucces geworden. Voor één van zijn sollicitatiegesprekken bij APPLE verscheen de gefortuneerde Scully niet in zijn Cadillac, maar in de MercedesSL van zijn vrouw. Steve Jobs en hij hadden een diner in een exclusief restaurant. Over deze avond schreef Jobs later in een interview: “Dit was de belangrijkste avond van mijn hele leven”. Maar het bleek niet eenvoudig te zijn Scully een contract met de APPLE COMPUTER CO. te laten tekenen. Scully liet wel die avond doorschemeren dat hij een vast salaris van US$ 1 miljoen + een “bonus” van US$ 1 miljoen in zijn hoofd had hetgeen voor Jobs geen enkel probleem was.

Steve Jobs trok Scully uiteindelijk over de lijn om het arbeidscontract te tekenen met de vraag: “Wil je de rest van je leven gesuikerd water verkopen of wil je een kans hebben om de wereld te veranderen”?. Scully liet later weten: “Ik realiseerde mij dat ik geen neen kon zeggen”.

Jobs vertelde Scully dat hij dacht jong te zullen sterven zodat hij haast moest maken met zijn werk. “We krijgen allemaal de mogelijkheid om een paar dingen te doen, dus we moeten die dingen goed doen. Niemand van ons weet hoe oud we worden, ook ik niet, maar mijn gevoel is dat ik nog jong zijnde, zoveel mogelijk moet doen”.

       Jobs en Scully zagen elkaar gedurende de eerste maanden dagelijks. Soms zelfs meerder keren per dag. “Steve and I became soulmates”, zei Scully.

Desalniettemin kreeg Scully spoedig moeite met Jobs’ humeur en zijn vele stemmingswisselingen. Soms begon Steve onverwacht te schreeuwen en diende Scully hem te kalmeren om hem 20 minuten later wederom kalmerend toe te spreken.

Het kon niet uitblijven dat er eens een zakelijk verschil van mening tussen Jobs en Scully zou ontstaan. De MACINTOSH was ontworpen als een goedkopere computer die niet duurder zou kosten dan US$ 1000,=. Maar door Steve’s ontwikkelingen aan deze computer waren de kosten opgelopen tot US$ 1995,=. Scully deed toen ook nog een duit in het zakje door te beweren dat deze computer US$ 500,= meer zou moeten kosten. Er ontstond tussen Scully en Jobs een hevige woordenwisseling. Het prijskaartje voor deze MACINTOSH computer werd uiteindelijk door Scully als President-Directeur vastgesteld op US$ 2495,=…

“Dit was de hoofdzaak dat de MACINTOSH computer-verkoop terugviel en voor het eerst concurrent MICROSOFT de computermarkt ging domineren”, zei Steve Jobs.

Microsoft.

Na 30 jaar Steve’s werk te hebben gevolgd merkte Bill Gates, Directeur MICROSOFT, eens op: “Steve wist niet zo veel op het gebied van technologie, maar hij had een verbazingwekkend instinct hoe technologie werkt”.

Jobs zei eens over Bill Gates: “Bill heeft nooit in zijn leven iets uitgevonden vandaar dat hij zich met al zijn geld beter thuis voelt in de wereld van filantropie dan in de wereld van technologie”. En gekscherend voegde Jobs hier aan toe: “Hij maakt geld van andermans ideeën”. Niettegenstaande hun soms stroeve samenwerking, waren beiden verheugd over het feit dat MICROSOFT grafische soft-ware zou leveren voor Jobs’ MACINTOSH project. Tijdens een van hun bij tijd en wijlen gezamenlijke diners, kon Bill het niet nalaten op te merken dat er meer MICROSOFT technici aan Job’s MACINTOSH project werkten dan Job’s eigen technici.

Geen wonder dat de relatie Jobs-Gates gecompliceerder werd. De aanvankelijk vriendelijk/zakelijke relatie begon te lijken op een “schorpioenen-dans”.

In begin januari 1983 werd eindelijk de MACINTOSH in Amerika geï ntroduceerd. Vanwege de publiciteit ging Steve naar een door Yoko Ono gegeven party in New York. Voor haar zoon Lennon, had Steve als cadeau een MACINTOSH meegebracht!

Steve tracteerde zichzelf door een zeer prijzig Spaans koloniaal landhuis met 14 slaapkamers in de heuvels van Palo Alto te kopen. Hij verhuisde naar dit huis dat hij echter nimmer meubileerde…

In december 1983 maakte Bill Gates bekend dat hij een “mouse” had ontworpen voor de bediening van de MICROSOFT computer. Aan het nieuwe bedieningssysteem gaf Bill Gates de naam “WINDOWS”. Dit was een zakelijke zet van Gates waar Steve Jobs woedend over werd. Na een uiteenzetting van Gates over zijn WINDOWS systeem merkte Steve Jobs, kwaad. op: “Het is in werkelijkheid een ”piece of shit”. Bill Gates bleef koel en merkte op: “Ja, een fraai ”piece of shit”. Zoals wel eens meer gebeurde na een moeilijke woordenwisseling, gingen ze een eind wandelen en verklapte Gates dat het Windows-systeen “nog niet helemaal gereed was”. Het zou uiteindelijk nog tot 1985 duren voordat het op de markt kwam. Steve Jobs zou zijn leven lang kwaad blijven over de gang van zaken door MICROSOFT bij de ontwikkeling van hun “mouse”.

Scully was druk met de reorganisatie van het bedrijf. De APPELII, de LISA APPLE III en de MACINTOSH bedrijven. Deze aparte bedrijven werden nu 1 geheel nieuw bedrijf als grote concurrent van MICROSOFT: de APPLE COMPUTER COMPAGNY

Tijdens een vriendschappelijk diner in mei 1984, toen Scully 1 jaar bij APPLE was, zei hij tijdens zijn speech: “Apple heeft maar 1 baas en dat zijn Steve en ik”.

Het werd duidelijk dat aan de samenwerking tussen die twee nog het één en ander ontbrak. Maar toch deed Steve Jobs er alles aan om zijn relatie met Bill Gates en John Scully niet te laten verzuren.

In 1985 bleek de verkoop van de LISA APPLE III en de MACINTOSH terug te zijn gelopen tot minder dan 10.000 computers per maand. Jobs besloot de productie van de LISA APPLE III te stoppen en de voorraad van deze machienes te gaan verkopen onder de naam MACINTOSH.

In februari 1985 werd in de ballroom van het St.Franciscus Hotel in San Francisco door Steve Jobs een party gegeven voor zijn dertigste verjaardag, waarvoor 1000 gasten werden uitgenodigd. Bij deze gelegenheid droeg Steve voorwaar een stropdas. Op de uitnodiging stond de Hindu-spreuk: “In de eerste dertig jaar van je leven maak je gewoontes. In de laatste dertig jaar van je leven maken de gewoontes jou”. Eén van de gasten was de beeldschone Tina Reds, een computer consultant, die Steven een paar weken eerder had leren kennen. “Tina is één van de mooiste vrouwen die ik ooit heb gezien”, zei hij.

In 1985 verliet tot ieders verassing Steve’s vriend Wosniack APPLE COMPUTER CO. om een eigen bedrijf te gaan stichten voor het produceren van een door hem uitgevonden nieuw soort remote-control.

Steve en Wosniack reisden later in het jaar samen naar Washington voor een bezoek aan President Ronald Reagan, die hun “The Medal of Technology” uitreikte.

In mei 1985 kwam het tussen Steve Jobs en John Scully tot een openlijke ruzie. Het ging zo ver dat Jobs aan Scully verzocht het bedrijf te verlaten. “In het eerste jaar was je goed en alles ging prima, maar later is er kennelijk iets met je gebeurd”. Toen Scully voor een zakenreis naar China was, sprak Steve Jobs met een aantal medewerkers en vertelde hen dat Scully weg zou moeten.

Helaas voor Steve Jobs was het bedrijfsklimaat inmiddels zo veranderd dat Jobs zelf werd verzocht ontslag te nemen. Een zeer teleurgestelde Jobs schreef op 17 september 1985 op dertig jarige leeftijd zijn ontslagbrief. Na zijn onverwacht ontslag bij APPLE ging Steve met zijn hartsvriendin Tina Reds voor een romantische reis naar Parijs. Steve had dit nodig om zijn wonden te likken . Toen het ontslag van Steve Jobs bij APPLE werd bekend gemaakt, stegen tot grote verbazing van vriend en vijand de aandelen van de APPLE COMPUTER CO. met bijna 7%. Steve Jobs was, toen hij bij APPLE wegging, de eigenaar van 6,5 miljoen aandelen APPLE COMPUTER CO. De waarde van dit aandelen packet was ruim US$ 100 miljoen… Jobs was echter zo kwaad, dat hij besloot alle aandelen te verkopen met uitzondering van 1, om de jaarlijkse aandeelhoudersvergadering toch te kunnen bijwonen.

De APPLE COMPUTER CO. had in 1986, na het ontslag van Jobs, een boekwaarde van US$ 2 biljoen en was een uitstekend bekend staand bedrijf met ca. 4300 medewerkers.

NeXT

Na terugkeer uit Parijs begon Steve Jobs in 1986 een eigen computerbedrijf en betaalde US$ 100.000,= aan de beste “logo’artiest” van Amerika voor het ontwerpen van het logo. Zijn bedrijf kreeg de naam: NeXT. Jobs wilde dat de uitvoering van het logo een perfecte kubus zou zijn en dat de 2e letter geen hoofdletter, maar een kleine letter zou worden.

Het NeXT hoofdkantoor werd gevestigd in Palo Alto, Job’s woonplaats in die tijd. Het computerbedrijf: NeXT COMPUTERS startte met 10 werknemers. Jobs had het ook hier moeilijk in de omgang met zijn personeel. En helaas niet alleen met zijn personeel… Toen Bill Gates in de zomer van 1987 voor een zaken bezoek aan Jobs op zijn bedrijf kwam, liet Jobs hem een half uur in de lobby wachten…

Bill Gates was nog voor hij Jobs zag op zijn tenen getrapt. Nadat Bill was rondgeleid en de NeXT computer had gezien, zei hij: “Dit ding (de NeXT) is belachelijk”, en hij besloot geen MICROSOFT soft-ware aan Jobs te verkopen.. “Als je ooit een markt voor deze computer vindt zal ik er nog eens over nadenken”, zei Gates. Dit was niet iets wat Jobs had verwacht en hij dacht toen Gates “een lesje te leren” door contact te zoeken met MICROSOFT’s rivaal IBM. Hij stelde zelfs IBM voor zijn nieuwe NeXT computer een andere naam te geven en voortaan NeXTSTEP te gaan noemen. Bill Gates zijn woede kende nauwelijks grenzen toen hij van de naam en de zakelijke stappen van Jobs op de hoogte werd gesteld.

Wanneer de oorspronkelijke NeXT computer eindelijk in midden 1989 voor het publiek beschikbaar was, werden er geen 10.000 units per maand verkocht, maar slechts 400! In 1996 besloot IBM de NeXT computer niet meer te gebruiken. Dit was voor Jobs de rede om alle niet verkochte NeXT computers als overschot te verkopen en eens met APPLE te gaan praten over de eventuele verkoop van zijn bedrijf NeXT.

Hij had immers naast NeXT nog een andere eigen computer bedrijf n.l. PIXAR.

PIXAR

“George Lucas Filmstudio” produceerde voornamelijk tekenfilms. Het bedrijf trachtte een eigen computer te bouwen en had daarvoor de bedrijfstak PIXAR IMAGE COMPUTER opgezet. In januari 1986 kocht Steve Jobs met eigen geld voor US$ 10 miljoen een packet van 70% aandelen en werd hij daardoor mede eigenaar van PIXAR. Het moederbedrijf van PIXAR IMAGE COMPUTER was het wereldberoemde filmproductiebedrijf WALT DISNEY COMPAGNY. Steve Jobs hielp PIXAR haar eigen computer bouwen en pompte toen zelfs nog eens US$ 50 miljoen in dit bedrijf, niettegenstaande dat hij geld verloor met de verkoop zijn eerder gestarte NeXT computer. WALT DISNEY COMPAGNY werd de grootste PIXAR computer afnemer. In 1990 had Jobs een goede, en voor hem zelfs plezierige, zakelijke relatie met het wereld bekende film-productiebedrijf WALT DISNEY COMPAGNY. Hij werd opgenomen in hun Raad van Bestuur.

TERUG BIJ APPLE.

In 1996, na ruim tien jaar, liet Steve Jobs op 2 december, voor de eerste keer sinds zijn ontslag, zijn neus bij APPLE zien. Hij had een afspraak met de APPLE staf over de eventuele verkoop van zijn NeXT COMPUTERS bedrijf.

Op 10 december 1996 werd de koop gesloten: APPLE zou de nieuwe eigenaar van NeXT COMPUTERS worden. APPLE betaalde Jobs US$ 120 miljoen contant + US$ 37 miljoen in APPLE aandelen. Jobs werd “mede-eigenaar” van APPLE… Bill Gates, van MICROSOFT, was wederom woedend over deze zakelijke transactie. Steve Jobs werd bij APPLE “Adviseur van de Voorzitter van de Raad van Bestuur”. Op 20 december werd dit schokkende, zakelijke bericht officeel in de pers bekendgemaakt onder de kop: JOBS TERUG BIJ APPLE.

 In 1995 was de animatiefilm ‘TOY STORY’, vooral door Jobs werk met de PIXAR computer en uitgebracht door WALT DISNEY COMPAGNY, een wereldsucces geworden,

 Officieel ging hij per 1 januari 1997 bij APPLE tijdelijk als adviseur werken. APPLE had bij de laatste jaarlijkse aandeelhoudersvergadering over 1996 een verlies van 33% geleden. Jobs gaf nu de APPLE staf de verzekering dat hij als adviseur bij APPLE zou blijven tot ze een nieuwe directeur hadden benoemd. Hij kreeg een privé kantoor en is zich meteen met het bedrijf gaan bemoeien. Jobs adviseerde wederom een arbeidscontract te geven aan Bill Campbell, die in de jaren tachtig voor APPLE de Afdeling Verkoop al eens had gerund en toevallig nog steeds in Palo Alto woonde. Het was spoedig duidelijk en bekend dat Jobs zich intensief met APPLE zou gaan bemoeien. De APPLE aandelen waren in juni 1997 van US$ 13,- naar US$ 20,= gestegen. De aandelen zouden blijven stijgen tot US$ 102,= dat hun piek in begin 2000 was.

Bij de aandeelhoudersvergadering van APPLE COMPUTER CO. in augustus 1997 te Boston, kwamen meer dan 5000 geï nteresseerden naar Jobs speech luisteren die door hem geopend werd met de woorden: “Ik ben Steve Jobs, de baas van PIXAR en ik wil gaarne APPLE gaan helpen’. De aanwezigen hoopten dat hun “held” voor goed bij APPLE zou blijven en riepen in koor: “Steve, Steve, Steve “. Sommigen lieten hun tranen de vrije loop. Jobs liet tijdens deze speech meteen een “bom ontploffen” door te zeggen: “Ik kan U zeggen dat een nieuwe samenwerking tussen APPLE en MICROSOFT in de maak is, zij gaan voor US$ 150 miljoen APPLE aandelen kopen”. Tegelijkertijd verschenen op een groot projectiescherm de logo’s van APPLE en MICROSOFT.

Het bleek later dat Bill Gates dit alles thuis had gevolgd. Toen onmiddellijk na zijn speech bij Jobs zijn mobieltje ging, zei hij: “Hi, Bill, en voerde een lang telefoongesprek met hem. Dezelfde dag stegen de APPLE aandelen met 33% tot US$ 26,31

 In September 1997 werd officieel medegedeeld dat Steve Jobs de titel van iCEO had gekregen. Jobs vroeg geen salaris en tekende geen contract. Als waarnemend directeur nu stevig in het zadel gezeten, begon Jobs met iedere woensdag een 3 uur lange stafvergadering uit te schrijven waar dan voornamelijk over de verkoop zou worden gesproken. In december 1997 zei Jobs: “Ik heb mijn best gedaan om een nieuwe directeur aan te trekken , maar dat is mij niet gelukt”. De Raad van Commissarissen vroeg eindelijk aan Jobs als vaste directeur bij APPLE in dienst te blijven.

 Voor september 1997, toen Jobs nog niet in vaste dienst was, werd het fiscale jaar van APPLE opgemaakt. Het bedrijf had toen in zijn bestaan totaal een verlies-rekening van meer dan 1 miljard US$...

Het eerste kwartaal dat Jobs wederom als vaste directeur in dienst van APPLE was maakte het bedrijf een winst van 45 miljoen US$. Over het hele eerste jaar dat Jobs weer terug was maakte APPLE een winst van US$ 309,= miljoen.

 Eén van de eerste belangrijke commercië le gebeurtenissen als directeur van APPLE was de kennismaking met de dertig-jarige Brit Jonathan Ivy, Jony genoemd, die een medewerker was van het APPLE –ontwerp team. Steve besloot dat hij en Jony voortaan voor het gezicht van APPLE zouden zorgdragen. ONTWERPEN was voor beiden Steve en Jony, hun stokpaardje. Apple zou hiervan uiteindelijk de vruchten gaan plukken. In het begin lunchten beiden haast iedere dag met elkaar. De eerste triomf van dit duo was het ontwerp van de iMac: (i voor interim: voorlopig), een computer die ontworpen was met de MACINTOSH als basis.

 In januari 2000 werd in San Francisco het nieuwe OSX MACINTOSH-systeem gelanceerd. Dit systeem was door Jobs ontwikkeld met gebruikmaking van onderdelen van Steve’s NeXT computer. Sommige deskundigen , waaronder Bill Gates weren zeer kritisch over dit systeem.

 Reeds enige tijd was Jobs voor zichzelf aan het denken over een wereldwijde keten van APPLE winkels. Hij wilde namelijk niet dat de APPLE computers in de etalages zouden staan met Dell en andere computers. Op 19 mei 2001 werd dan ook de eerste, speciale APPLE winkel geopend in Tyson’s Corner in Virginia.

In 2004 kregen de APPLE winkels in USA reeds gemiddels 5400 klanten per week, met een omzet van US$ 1,2 miljard per week. In deze zelfde weken werd Steve Jobs, geteisterd door de gevreesde ziekte, voor een kanker-operatie in het ziekenhuis opgenomen.

 
UITVINDINGEN DOOR STEVE JOBS.

 

Steve Jobs wordt niet alleen de grootste uitvinder maar ook de grootste zakenman van deze tijd genoemd.

 

1. APPLE II, de eerste PC geschikt voor het grote publiek.

2. MACINTOSH, een zeer populaire en goedkopere computer.

3. Tekenfilm TOY STORY, met speciale computer gemaakt.

4. APPLE winkelketen over de hele wereld.

5. iPod voor muziekliefhebbers.

6. iTune voor de muziek industrie.

7. iPhone: handphone tevens camera, video en musicspeler.

8. iPad voor kranten , tijdschriften, boeken en video’s. 

OP WEG NAAR HET EINDE.

PRIVé LEVEN.

 

Steve stond bekend als buitengewoon moeilijk in zijn omgang met anderen. Hij had weinig geduld en als hij zijn geduld verloor kon hij geweldig te keer gaan. Hij kon niemand boven hem velen en moest altijd gelijk hebben. Hij ging door dik en dun om zijn doel te bereiken. Hij was een moeilijke persoon (zakelijk en privé ) om mee om te gaan en hij was ook heel geheimzinnig met zijn privé leven.

 

Niettegenstaande Steve Job’s zakelijke beslommeringen met APPLE, MACINTOSH, MICROSOFT, NeXT, PIXAR en WALT DISNEY COMPAGNY was hij sinds 1980 voorzichtig op zoek naar zijn biologische moeder, en na enige jaren zoeken, vond hij

JOANNE SCHIEBLE, die in Wisconsin gewoond had. Deze dame was spoedig door een privé detective opgespoord. Ze bleek met haar dochter Mona inmiddels in Los Angeles te wonen. Ze was wettelijk gehuwd met en ook weer gescheiden, van “John” Jandali. Hun dochter Mona zou de biologische zuster zijn van hun eerste, voor adoptie weggeven, buitenechtelijk zoon. Steve was blij verrast toen hij hoorde dat hij een biologische zus had en hij wilde haar graag leren kennen. Hij had totaal geen behoefte om met zijn eigen vader kennis te maken.

      De wetenschap, dat hij wist wie zijn moeder was, heeft Steve uit piëteit voor zijn stiefouders, nooit aan Paul en Clara Jobs verteld. Na de dood van Steve’s stiefmoeder, Clara, in 1986 vertelde Steve pas aan zijn stiefvader Paul dat hij zijn biologische moeder had gevonden en dat hij een biologische zuster, Mona genaamd, had.

In de zomer van 1989, 4 jaar in hun intieme relatie, vroeg Steve zijn hartsvriendin Tina Reds ten huwelijk. Deze wees zijn verzoek echter resoluut af… “Ik zou geen goede huisvrouw voor Steve Jobs kunnen zijn’, zei ze in een interview. Tina had namelijk de psychiatrische handleiding “Narcissica Personality Disorder” gelezen en zij was van mening dat deze kwaal perfect bij Steve Jobs zou passen.

      Tijdens een NeXT-diner in 1989 had Steve de in 1963 geboren Laurene Powell ontmoet. In een interview zei Jobs later over haar: “Er zijn 2 vrouwen in mijn leven op wie ik echt verliefd ben geweest: Tina en Laurene”. Om Laurene beter te leren kennen nam hij haar mee naar zijn favoriete hotel op Hawaï . Later bleek dat Laurene op deze trip zwanger was geworden. Op 18 maart 1991 huwde Steve Jobs, 36, met Laurene Powell, 27. Steve en Lauren noemde hun in 1991 geboren zoon Reed Paul Jobs. Hun tweede kind: Erin Siena Jobs werd in 1995 geboren en hun derde kind, wederom een meisje werd Eve Jobs genoemd en in 1998 geboren. Steve had eveneens een buitenechtelijke dochter, Lisa, bij zijn hartsvriendin Chrisanne Brennan. Toen het meisje Lisa 14 werd ging ze weg bij haar moeder Chrisanne, ging bij het gezinnetje van Laurene in Palo Alto wonen en ging daar naar de High School.

Dochter Lisa had een voorkeur voor literatuur en kwam in de redactie van het schoolblad THE CAMPAGNILLE. In 1996 ging ze in Harvard studeren. Ze werd daar een gewaardeerd lid van het studentenblad van deze Universiteit: “The Crimson”. Ze verhuisde later naar New York en werd een freelance auteur. Haar moeder Chrisanne kreeg van Steve een huis van US$ 700.000,= Ze verkocht dit huis en leefde van het geld een tijdje in Parijs. Toen het geld bijna op was haastte zij zich terug naar de USA.

Steve’s biologische zuster, Mona, was een auteur toen Steve haar ontdekte als zijn bloedeigen zuster. In 1996 publiceerde Mona’s derde roman: “A REGULAR GUY”. Men beweert dat Mona in dit boek een portret van haar broer Steve heeft geschreven. Desgevraagd in een interview door The New York Times zei Steve hierover: “Ik heb het boek nooit gelezen maar men vertelde mij inderdaad dat het over mij gaat. Als ik het boek ga lezen zal ik misschien kwaad worden op mijn zuster en dat wil ik niet. Dus ik lees het niet.”

ZIEK

In oktober 2003, gedurende een periodieke bedrijfsgeneeskundige controle, werd o.a. een CAT- scan genomen van Steve’s nieren. De laatste CAT- scan was 5 jr. geleden. Deze CAT- scan liet een schaduw op zijn pancreas zien. De specialisten wilden nu een specifieke pancreas-foto gaan maken maar kregen hiervoor van Steve geen kans want hij stelde steeds de afspraken met zijn dokters uit. Uiteindelijk, nadat de artsen hem bij herhaling op het belang van dit onderzoek hadden gewezen, werd de foto gemaakt en bleek Steve een pancreas-tumor te hebben. Een verder onderzoek wees uit dat het een “pancreas-neuro-endocrine’ tumor, de gevreesde ziekte, was. Helaas voor Jobs wilde hij niet het advies van de specialisten opvolgen voor een direct operatief ingrijpen. Hij wachtte 9 maanden voordat hij zich zou laten opereren en ging een eigen vegetarisch dieet volgen. Hij probeerde acupunctuur, speciale kruiden die hij op internet vond en hij ging zelfs te rade bij een helderziende. Uiteindelijk, na veel spijt over de vertraging, ging hij terug naar de specialisten die een operatie hadden voorgesteld. Steve Jobs begon een 8-jarig, pijnlijk gevecht tegen de gevreesde ziekte.

Op zaterdag 31 juli 2004 werden bij Steve Jobs in het Standford University Medical Centre operatief gedeelten van zijn pancreas, nieren en darmen verwijderd. Het was een “aangepaste” Whipple operatie.

De dag na deze zware operatie stuurde Steve aan zijn medewerkers (met zijn Powerbook, aangesloten op een Airport-Expresse), vanuit zijn ziekbed een e-mail: “Alles is goed verlopen. Ik behoef geen chemotherapie en zal over een maandje weer thuis zijn”.

Ongelukkig genoeg was de waarheid over zijn ziekte, wat hem door de behandelende artsen werd verteld, veel ernstiger. De specialisten hadden bij een nieuwe CAT-scan niet alleen een vergroting van de huidige kanker geconstateerd, maar ook 3 uitzaaiingen. Hij moest wel degelijk een chemotherapie kuur gaan volgen. Precies als bij zijn eerste kankeruitslag in 2003, wilde hij ook nu de waarheid niet aan derden vertellen en de hele zaak zo veel mogelijk geheim houden. Officieel werd medegedeeld: “In juli 2004 heeft Steve Jobs een kankeroperatie ondergaan waarvan de verwachtingen goed zijn. Hij krijgt morfine-injecties voor de pijn en verloor gewicht door zijn streng dieet”.

De verwachting van Jobs, dat hij spoedig weer aan het werk zou zijn, kon niet worden gerealiseerd. Het duurde langer dan hij dacht.. Zijn 50ste verjaardag in februari 2005 was daarom door de familie voorzichtig aangepast. Laurene had dit verjaardagsfeestje bij vrienden in San Francisco georganiseerd. Het was voor Steve een sympathieke “surprise party’ waarvoor veel vrienden + medewerkers van APPLE, PIXAR en WALT DISNEY naar San Francisco waren gekomen.

Ziekteverlof

Eind 2005, nadat Steve maanden met ziekteverlof was geweest, en weer aan zijn werk bij APPLE was begonnen, benoemde hij zijn naaste medewerker Tim Cook als de “Directeur Operations”. Samen gingen ze op een zakenreis naar Japan. In APPLE’s Jaarverslag 2005 wordt met grote letters van Steve’s terugkeer na zijn ziekteverlof melding gemaakt. Ook kan men lezen dat APPLE in dat jaar meer dan 825 miljoen handphones had verkocht en dat de verkoop van de iPod dat jaar onverstelbaar hoog met 45%, (20 miljoen), was gestegen. Steve was weer met goede moed aan het werk.

In begin 2008, het jaar van het iPhone-succes, constateerden de behandelende artsen van Steve dat de kanker angstaanjagend verder verspreid was. Alhoewel weer enige tijd aan het werk, werd Steve doorlopend behandeld met het pijnverdovende middel morfine. Hij was zijn eetlust haast geheel verloren vanwege het gedeeltelijke verlies van zijn pancreas. Eten was voor Steve een probleem geworden. Vandaar dat zijn vrouw Laurene een privé -kok aanstelde om dagelijks zo goed mogelijk voor zijn menu te zorgen. De kok maakte vooral gebruik van kruiden en ingredië nten waar Steve een voorkeur voor had. Helaas, het mocht niet baten. Zijn eetlust kwam niet terug en hij verloor in de lente van 2008 meer dan 20 KG.

In maart 2008 lekte zijn problemen met zijn gezondheid uit. Het tijdschrift ” Fortune” plaatste een artikel onder de kop: “De moeilijkheid met Steve Jobs”. Er werd nog geprobeerd het stuk tegen te houden, hetgeen niet lukte. Het blad “Esquire” volgde toen door te schrijven over Steve’s gewichtsverlies. De APPLE staf probeerde de ontstane onrust te sussen met te verklaren dat dit prive zaken waren. De “New York Times” plaatste een column met het verzoek de waarheid over Steve’s gezondheid niet langer verborgen te houden. Niets lukte en Steve maakte ruzie met de journalisten die over zijn gezondheid gingen schrijven. Dit maakte de zaak alleen maar slechter… In begin juni 2008 was het APPLE aandeel US$ 188,- maar in oktober was dat aandeel t.g.v. de gezondheidspublicaties gezakt tot US$ 97,= Het is overbodig te schrijven dat Steve Jobs woedend was over al de publicaties met betrekking tot zijn gezondheid. In 2008 wordt in Amerika de eerste APPLE 3G iPhone verkocht. In 2009 begon men met de verkoop van deze handphone in Japan; het was meteen een succes.

Open brief

Op 5 januari 2009 schreef hij een (misleidende) “Open Brief” aan de Amerikaanse kranten waarin hij ze mededeelde dat hij wat minder bij APPLE op kantoor zou zijn omdat hij wat meer tijd aan zijn familie zou gaan besteden. De werkelijkheid was dat hij ernstig ziek was. Hij had een nieuwe antikanker behandeling waardoor zijn huid erg uitdroogde. Hij pakte het vliegtuig en ging kankerspecialisten in Bazel en Rotterdam consulteren. In Rotterdam sprak hij met artsen over de “Reptide Receptor Radionuclide” therapie.

Het leven werd voor Steve Jobs steeds moeilijker en APPLE maakte eind januari 2009 bekend dat Steve wederom met ziekteverlof was. Tom Cook nam de leiding van APPLE over.

Het hoofd van Steve’s “kanker-team” bij de Stanford University, de kankerspecialist dr. George Fisher, had Steve al maanden lang geadviseerd voor een levertransplantatie. Maar Steve had daar aanvankelijk geen oren naar. Maar eindelijk, eind januari 2009 gaf hij toestemming voor deze operatie dus werd hij onmiddellijk op de wachtlijst voor een transplantatie gezet. Na een maand wachten, stond hij eind februari op 2 wachtlijsten: De “Tennesse-list” en de California-list. Met al zijn geld was het niet mogelijk een lage plaats op é é n van de wachtlijsten te kopen, iets wat Steve ook niet wilde. De meest gunstige prognose was nu een wachttijd van ca. 20 dagen. Op 21 maart 2009 verongelukte bij een autocrash in Memphis een 25-jarige man en zijn lever bleek door Jobs te kunnen worden gebruikt. Steve, die thuis was, vloog onmiddellijk met zijn vrouw naar Memphis waar een auto op het vliegveld gereed stond om hem naar het ziekenhuis te brengen voor de acute operatie. De lever-transplant-operatie vond plaats in het Methodist University Hospital-transplant Insitute en was technisch geslaagd maar helaas waren de medische vooruitzichten zeer ernstig. Er werden weer nieuwe uitzaaiingen geconstateerd elders in zijn lichaam. Bovendien trad er een complicatie op doordat Steve zich verslikt had en toen wat braaksel had ingeslikt waarvan iets in zijn longen was terechtgekomen. Steve kreeg een acute, levensgevaarlijke longontsteking. Laurene was bij hem, en zijn kinderen werden onmiddellijk van Palo Alto overgevlogen naar Memphis: de meisjes met een lijndienst, de zoon die niet thuis was, later met Job’s privé vliegtuig. Laurene bleef dag en nacht in het ziekenhuis bij zijn ziekbed. Haar moeder en 3 broers kwamen naar Memphis om haar bij te staan. Langzaam, maar zeker, krabbelde Steve weer op. Het deed hem goed toen, na enige tijd, Tom Cook en andere stafleden van APPLE hem mochten bezoeken. Eindelijk, eind mei 2009, mocht Steve weer naar huis. Hij werd in zijn eigen vliegtuig met Laurene en zijn zus Mona naar Palo Alto gebracht. Hier werd hij opgewacht door o.a. APPLE’s directeur Tim Cook. Steve was blij te horen dat de APPLE aandelen van US$ 82,= weer gestegen waren naar US$ 140,=

Op 27 januari 2010 werd in San Francisco de nieuwe iPad gelanceerd.

Het voorname blad “Economist” plaatste zijn foto op de omslag en “The Wall Street Journal” verscheen met een hoofdartikel. Binnen een maand verkocht APPLE ruim 1 miljoen iPads. (Een jaar later was dit getal gestegen naar 15 miljoen).

New York

In februari 2010 reisde Steve naar New York waar hij zakelijke besprekingen had met o.a. Rupert Murdoch en zijn zoon + de top van de bladen “The New York Times” en de “Wall Street Journal”. In de Amerikaanse pers verschenen opmerkelijke uitspraken van Steve zoals o.a.: “We zijn van mening dat we geen porno op de iPad moeten hebben Mensen die porno willen moeten maar een “Android” kopen”. Nog voor de iPad te koop was, was Steve al bezig aan de iPad2.

 Eind 2010 had Steve een persoonlijke ontmoeting met President Obama. In februari 2011 werd in kleine kring in Silicom Valley zelfs een diner gegeven voor de Amerikaanse President en had Steve de eer naast hem te mogen zitten.

 Al deze commercië le en sociale gebeurtenissen ten spijt, had Steve steeds meer last van de onophoudende kankerpijnen. Ook zijn eetlust werd steeds minder en hij voelde zich ziek. Helaas werden door de behandelende artsen nieuwe uitzaaiingen geconstateerd en werd het zeer moeilijk voor de specialisten om zijn pijn te bestrijden. Opnieuw, en tegen zijn zin, ging hij met ziekteverlof. In juli 2011 bleek dat zijn kanker was uitgezaaid tot in zijn beenderstelsel. Hij leed meer pijn en het werd voor de artsen steeds moeilijker die pijnen te bestrijden. Langzaam maar zeker moest hij voor zichzelf toegeven dat het onmogelijk was om zijn werk te hervatten.

      Op 24 augustus 2011 was er bij APPLE een directievergadering, die met veel moeite door Steve werd bijgewoond. Hij had voor deze gelegenheid een speciale brief geschreven die hij voorlas: “Ik heb altijd geweten dat eens de tijd zou aanbreken dat ik niet meer zou kunnen werken. Die tijd is nu aangekomen”. De brief was kort, simpel en direct. Er stond ook een suggestie in dat Tim Cook hem als directeur moest opvolgen. Steve Jobs verliet de geschokte aanwezigen en werd naar huis gebracht.

      Zo goed en zo kwaad als het ging, werkte hij thuis nog ca. 6 weken voor APPLE. Op 4 oktober 2011 kreeg hij een hoestbui en als gevolg daarvan raakte hij bewusteloos. De artsen wisten dat hij stervende was.
      Zijn familie was bij zijn ziekbed. De volgende dag, om 3 uur in de middag, kreeg hij weer een banauwdheid waardoor de dood intrad. Op zijn overlijdensakte staat dat hij stierf door verstikking tengevolge van een pancreas tumor.

       APPLE COMPUTERS gaf een verklaring uit waarna de radiostations: ABC, CBS en NBC onmiddellijk hun programma’s onderbraken om het nieuws aan het publiek te melden. Verschillende bekende personen werden geïnterviewd zoals o.a.: President Barack Obama, Prime Minister David Cameron en Bill Gates, maar ook naaste collega’s Steve Wosniack en George Lucas van PIXAR. Alle dagbladen in Amerika hadden het doodsbericht op hun voorpagina.

Op 7 oktober werd, op verzoek van de familie, in kleine kring een sobere begrafenisdienst gehouden, waarna Steve Jobs werd begraven in het “Mesa Memorial Park” in Palo Alto. Hij zal de geschiedenis ingaan als de grootste uitvinder van de 20ste eeuw De wereld werd door hem veranderd met iPod, de iPad en de iPhone.

Zijn grote concurrent Bill Gates zei in een interview met Christiane Amanpour van CNN: “Steve Jobs was altijd heel kritisch op mijn werk met Microsoft, maar ik heb mij dit nooit zo aangetrokken. Uiteindelijk hebben Steve en ik de Mac computer gemaakt en hebben we 30 jaar samen aan computers gewerkt. Hij zei veel aardige dingen over mij, maar hij zei ook gemene dingen over mij. Soms was hij agressief over mij en dacht hij dat HIJ de goede man was en IK de slechte. Ik respecteerde Steve en we prikkelde elkaar wel eens als rivalen. Maar het deed me eigenlijk niets”.

Volgens FORBES was Steve bij zijn sterven met zijn vermogen van US$ 8,3 miljard, de 42ste rijkste man in de wereld. Hij behoort ook volgens Forbes tot de 10 meest invloedrijke burgers van Amerika. Bill Gates is inmiddels de tweede rijkste man ter wereld geworden met een vermogen van US$ 56 miljard.

 

Bronnen

Bronnen voor dit beknopte overzicht:

“Steve Jobs”, biografie door Walter Isaacson .

“Steve Jobs biography’ GOOGLE.

The Star, + New Strait Times, Maleisië.

Met veel dank voor de hulp van mijn vrienden Kasper de Gouw en Gerard v.d.Oetelaar.

In bovenstaande verhaal is meer aandacht besteed aan de “sociale en zakelijke Steve Jobs” dan aan de technische kanten van Steve Jobs.

 

                                          

Details

Hoofdcategorie: Algemeen (571)

Categorie: Algemeen

Gepubliceerd: 31 januari 2013

 

Geplaatst in  januari

 

30 januari: Frasen 156; Oranja

30 januari: Korte gedichten 4; A.C.W. Staring

29 januari: Photosophieën 133; Huisgemaakte wetenschap

28 januari: Familie 83; Het kraamfeest van Keet

28 januari: Poëzie 128: Moeder & zoon 8; Arie Gelderblom

27 januari: Photosophieën 132; Nog 50.000 uur te gaan

26 januari: Camiel; Jarig in het ziekenhuis

25 januari: Frasen 155; Sociale cohesie

24 januari: Photosophieën 131; Een grondrecht

23 januari: Korte gedichten 3; Multatuli

22 januari: Algemeen 165: Guinee Bissau; Onbekend, armoedig, vergeten

21 januari: Korte gedichten 2; Joost van den Vondel

20 januari: Photosophieën 130; Ellendige muziek

19 januari: Frasen 154; Prijskaartje

18 januari: Audio 84; Dutch Harbor, vadsig, stil & verlaten

17 januari: Photosophieën 129; Hollandse huiselijkheid

16 januari: Korte gedichten 1; Hans Sleutelaar

15 januari: Beelden 404; Groeten uit Zuidzijde (4)

14 januari: Photosophieën 128; Endlösung

14 januari: Honkbal 80; Beste spelers niet in Hall of Fame

13 januari: Photosophieën 127; Verstop een schat

12 januari: Frasen 153; 't Brandpunt

11 januari: Algemeen 164; Onbekende column van Jan Wolkers 

10 januari: Photosophieën 126; Het lot van Moni (2)

9 januari: Voorstraten 47; Rilland Zuid-Beveland

8 januari: Nieuwe woorden 70; Vaderopa & moederopa of pappapappa & pappamamma

7 januari: KEET, drie dagen oud

6 januari: Photosophieën 125 Make-up karretje

5 januari: Frasen 152; Liefde

3 januari: Familie 80; KEET, mijn kleindochter 

3 januari: Photosophieën 124; Bussaco Portugal

2 januari: Museum Ongehoord 34; Tanmi Seychellen

1 januari: Frasen 151; Plezierig Nieuwjaar

 

Details

Hoofdcategorie: Algemeen (571)

Categorie: Algemeen

Gepubliceerd: 22 januari 2013

 

Instabiliteit, corruptie en drugsmaffia's

 

 

Ik ontving van Ernst Schade deze bijdrages. Ernst woont in Lissabon en is zeer begaan met de ontwikkelingen in de voormalige Portugese kolonies. Hij schreef al eens een bijdrage op mijn blog over Guinee-Bissau (Te gast 2) en zorgde er mede voor dat daar een radiostation van de grond kwam (Media 72)
    

      Guinee-Bissau is een arm land in West-Afrika. Dit jaar is het veertig jaar onafhankelijk, maar er is weinig reden voor vreugde.

 

      Het is een -door het westen- vergeten, onbelangrijk geacht landje, waar het eigenlijk ’’nooit pluis’’ is. 
     

 

Hieronder een bericht van IPS (Inter Press Service) en een bijdrage van Jan van Maanen, honorair consul voor Nederland en Groot-Brittannië in Guinee-Bissau.
      Jan woont daar al sinds 1984 en leidt een handelsbedrijf.
Hij was vele jaren lang vice-president van de Kamer van Koophandel.

  

 

Guinee-Bissau veertig jaar onafhankelijk

LISSABON (IPS) —

Guinee-Bissau nadert zijn veertigste verjaardag maar veel reden tot feesten is er niet.
       Chronische instabiliteit, extreme armoede, drugsmaffia's en corruptie zijn schering en inslag in het Afrikaanse land.
      Sinds Guinee-Bissau in september 1973 onafhankelijk werd van Portugal – Lissabon erkende het land een jaar later – hebben de 1,5 miljoen inwoners weinig periodes van vrede meegemaakt. Het staat vandaag te boek als één van de armste landen ter wereld.
      Vooral de opeenvolging van staatsgrepen heeft het West-Afrikaanse land zeer onstabiel gemaakt. Door de meest recente coup, in april vorig jaar, verhinderde het leger dat de regering die een maand voordien verkozen was, aan de macht kwam. Generaal Antonio Injai kondigde een overgangsperiode aan en benoemde Serifo Nhamadjo tot president en Rui Duarte de Barros tot eerste minister.

Drugsmaffia's

Injai beschuldigt Portugal ervan dat het "van de crisis gebruik maakt om Guinee-Bissau opnieuw te koloniseren." De Portugese minister van Buitenlandse Zaken, Paulo Portas, verwijt de coupplegers dat ze zich voor de kar van de drugmaffia's hebben laten spannen.
      Ondanks de internationale kritiek, ook van de VN en de Afrikaanse Unie, blijft Injai in het zadel, volgens heel wat analisten dankzij de steun van Nigeria.

Nigeria heeft de coup maar lauw veroordeeld in de Economische Gemeenschap van West-Afrikaanse Staten (Ecowas), zegt de Guinee-Bissause academicus en onderzoeker in ballingschap Emilio Kafft Costa. "Dat heeft alles te maken met de dubbelzinnige houding van sommige landen in de Ecowas. Ze beschermen meer hun eigen nationale belangen dan die van Guinee-Bissau of de andere landen. En Nigeria is de grote geostrategische speler in de regio."

Concurrentie van Angola

Nigeria, een belangrijke olieproducent, is in een grote concurrentiestrijd verwikkeld met Angola, ook een sterk opkomende oliemacht. "Nigeria heeft het moeilijk met de sterke aanwezigheid van Angola in Guinee-Bissau: de invloed van Luanda neemt toe in een zone waar de Nigerianen niet bereid zijn terrein prijs te geven", zegt Kafft Costa.

Deze maand stuurde de VN de voormalige president van Oost-Timor, José Ramos-Horta, als speciaal gezant naar Guinee-Bissau. "Zeer positief", vindt Kafft Costa. "Hij zal de dialoog weer mogelijk maken en iets van de verloren tijd goedmaken." Nobelprijswinnaar Ramos-Horta geniet heel wat aanzien.
      Maar Kafft Costa betreurt dat veel landen en internationale organisaties na hun forse veroordeling van de staatsgreep, passief hebben toegekeken.

De Braziliaanse minister van Buitenlandse Zaken, Antonio Patriota, zei dinsdag nog op een internationale top in Montevideo dat de situatie in Guinee-Bissau momenteel één van de grootste uitdagingen voor Afrika is. "We mogen niet onverschillig blijven", zei hij. Brazilië en Guinee-Bissau hebben nauwe culturele en historische banden. Maar ook Patriota moest toegeven dat de pogingen van de VN-Veiligheidsraad tot nog toe niets hebben uitgehaald.

 

African Union taking over the initiative in Guinea-Bissau ?

 

(Door Jan van Maanen)

After the Coup d’Etat in Guinea-Bissau in April last year, different

International Organizations (UN, EU, CPLP, etc) showed an interest to help the country back to normality.
      The ECOWAS took an early lead. The other organizations appeared to be happy with that. But little was achieved by ECOWAS. Looking at the delay in December 2012, it became clear that there will be no elections in April 2013, as was agreed in the Transitional Pact. (the general agreement between most political parties -except PAIGC- and the army about the return to civilian rule).
      Since the Coup, the country has been deprived from much needed financial help and it has brought the economy to a never experienced slow down. Many business do not even bother to open in the afternoon because of lack of activities.
      The Government faces one strike after the other because of nonpayment of salaries. People are dying in the National Hospital because the staff does not come to work and Government schools are closed.
     

Hotels have few visitors (a Coup d’Etat does not exactly attract tourists or investors), restaurants lowered prices to attract customers and many shops are empty because of reduced imports. On top of the restrictions caused by the “non involvement” policy of European Countries, Brazil, etc. there was the cashew disaster. 60.000 tons of cashew nuts were not exported by September. At the moment of reporting (mid December 2012) there has been some progress with the cashew exports. It is still unclear who made a loss.

      Politically there has been some progress. Parliament, the only post Coup body still accepted by most partners of Guinea-Bissau, was in danger to disappear. The law said that the mandate of the elected Parliament would end after 4 years, which would be in November 2012. With a 100% majority Parliament decided to change that law into: “the mandate ends at the moment the next elected Parliament takes the oath.” The Transitional President signed this change into law.

       The different International organizations, like the African Union, the UN, the European Union, the CPLP, etc were not happy with lack of progress that took place under the guidance of the ECOWAS. In early December in Addis Abeba at the African Union,itwas decided that a new joint effort would be made to get the transition in movement. 

The Parties that signed the Transitional Pact (most of these parties are so small that they are not represented in Parliament !) and formed the new Government after the Coup, protested against the “self proclaimed” extension of the legality of Parliament at the High Court. They feel that the base under the actual Government is attacked. It is significant to understand that the biggest party of the Pact, the PRS with 28 MP’s in Parliament did NOT sign this letter of protest. The PRID, with 3 MP’s, did.

      We are expecting something positive from this combined UN, CPLP, EU, AU mission.

Jan