Een nieuw paspoort
Het kan zijn dat u in deze vakantietijd een nieuw paspoort nodig heeft.
En misschien wilt u het oude wel behouden. Dat kan tot gezeur leiden.
Daar schreef ik begin 2008 het volgende stukje over.
FOEI!: Gaatjes in stempels
Ik moet een nieuw paspoort en ga naar het gemeentehuis van Korendijk in Zuid-Holland.
Omdat ik nog wel eens reis naar landen waar ze de goede gewoonte gehandhaafd hebben om stempeltjes te geven, vraag ik –zoals ik dat al een aantal malen heb gedaan- of ik mijn oude paspoort mag houden.
De jonge mevrouw achter de balie neemt mij even op, bladert door het paspoort en zegt:
‘Dat mag’.
‘Wilt u er dan voorzichtig een paar kleine gaatjes in knippen’, vraag ik door ervaring wijs geworden.
Zij kijkt mij weer aan en zegt dan enigszins geagiteerd:
‘Dat gaat niet. Echt niet.
Ik moet er drie grote gaten in knippen’.
'Maar mevrouw', zeg ik tegen beter weten in, ‘als u er kleine gaatjes in knipt is het toch ook ongeldig’.,
'Nee! U krijgt grote gaten. Dat is nu eenmaal de gewoonte hier’.
Ze loopt weg en komt even later terug met het gebrandmerkte paspoort hieronder.
Knippen met liefde
Het kan anders. Minder lomp; iets netter; met enige liefde.
Kijk eens naar onderstaande pagina's. Keurige kleine gaatjes aan de ene kant; geen gaatjes aan de andere kant.
Dat was in 1988.
Op datzelfde gemeentehuis werd ik toen geholpen door een begripvolle minder bureaucratische mevrouw, die het 'eeuwige' visum voor de Verenigde Staten NIET van gaatjes voorzag, waardoor het geldig bleef.
Wel moest ik toen met twee paspoorten naar de V.S. afreizen en dat gaf zelfs lang voor nine-eleven al grote problemen bij de douane.
Tot je -niet zo lang daarna- helemaal geen visum voor de V.S. meer nodig had.
Dan maar een boete
Eigenlijk is er maar één methode om je oude paspoort in originele staat te behouden.
Je geeft gewoon op, dat je het verloren hebt. Ik ken mensen, die dat iedere vijf jaar doen. En die boete hebben ze er graag voor over.
Ik heb dat nog nooit gedaan en heb daarom deze curieuze verzameling.
