Een herkenbaar probleem

Dit stukje ontving ik van Kok de Geus (Algemeen 28:, een ECHTE ketelbink)
      Toen ik het aan deze & gene vertelde bleek ‘t een herkenbaar ‘probleem’.
Zo’n probleem dat alleen maar mensen van gevorderde leeftijd hebben.

Mijn Samsung Galaxy S plus GT-19001

 Mijn vader is een halve eeuw geleden overleden. In de tijd dat de telefoon meestal zwart bakeliet was. Ook de tijd dat wij thuis nog geen telefoon hadden. Bellen moest in de cel op de Rotterdamse Middellandstraat, in de rij staan en netjes op de beurt wachten. Spoed bellen mocht bij ons op de hoek bij de groenteboer, waar wij vaste klant waren. Overigens belden wij nooit. Wie moet je nou bellen? Als we wat te vragen of te zeggen hadden pakten we gewoon de tram en gingen langs.

Nu na bijna 50 jaar, heb ik een Samsung Galaxy Splus GT-19001. Met dit apparaat kan ik alles. Ik leer Italiaans op mijn apparaat. Mijn foto's staan er op. Heel veel jazzmuziek. Even Internetten, even een mailtje versturen. Een YouTube filmpje bekijken. Koken met een app. van Albert Heijn. Een kompas, een thermometer, een spiegel, een zaklantaren en een heleboel onzin voor vermaak. Uiteraard kan ik er ook mooie foto's en filmpjes mee maken.

Afgelopen zomer heb ik hem aangeschaft, een paar dagen voor we op vakantie gingen. Lekker 's avonds in de camper, het apparaat ontdekken. Lukte aardig. Tot het moment dat er telefoon kwam van het thuisfront. Het is mij in de 3 weken vakantie niet gelukt de telefoon op te nemen. Was natuurlijk een fluitje van een cent. Vinger op het groene vlekje en naar links of rechts "vegen". Is toch even wat anders dan de hoorn opnemen en aan het oor houden.

Ik ben benieuwd wat mijn kleinzoon voor een apparaat heeft als hij met pensioen gaat en wat hij er mee kan doen.