De mooiste koers van het jaar

Er zijn vandaag twee prachtige sportevenementen.
      In de Verenigde Saten begint vannacht om kwart over twee onze tijd de honkbalcompetitie met -zoals dat hoort- maar één wedstrijd: de klassieker Boston Red Sox- New York Yankees. (Kom ik nog op terug!)
      En in België is de mooiste wielerkoers van het jaar: de Ronde van Vlaanderen.

Tom Boonen is volgens vrijwel alle voorbeschouwingen vandaag in Vlaanderen de grote favoriet.
      De Zwitser Fabian Cancellara gooit ook hoge ogen. De winnaar van de laatste twee edities Stijn Devolder zou zijn grote vorm nog niet hebben.
      De Spanjaard Juan Antonio Flecha, zou -nu hij Rabobank heeft verlaten- ook een kans maken.

Maar liefst vier Nederlanders worden tot de outsiders gerekend.
      Sebastian Langeveld van Rabo leek vorig jaar voor een stunt te zorgen, maar kwam ten val. Vandaag zal hij waarschijnlijk bij de eersten eindigen. Het supertalent Lars Boom rijdt waarschijnlijk nog beter over de kasseien, maar hij debuteert in De Ronde. Een groot nadeel.
      Niki Terpstra (Milram) en Martijn Maaskant (Garmin) starten als kopmannen bij hun ploeg. Ook zij kunnen kort eindigen.

Gaat Tom Boonen ook echt winnen?

Ik denk het niet. Het gaat regenen vandaag en er staat een forse wind. Het is geen Tom Boonenweer. Daar schreef ik in 2007 al een stukje over. En 2 jaar geleden besteedde ik aandacht aan het mooie boek ’Het wonder van Vlaanderen’ van Rik Vanwalleghem. Vorig jaar publiceerde ik het gedicht De Muur van Geraardsbergen van Willie Verhegghe
      Hieronder nog eens die stukjes.

Oh ja: Cancellara gaat winnen!

7 april 2007

Ronde van Vlaanderenweer

Het is morgen geen Ronde van Vlaanderenweer. Dan moet ‘t stormen en regenen; liefst hagelen. De renners moeten dan stoempen en klunen, ze moeten afzien en lijden, ze moeten kotsend tegen de bergen van de Vlaamse Ardennen oprijden en ze moeten jankend met slijm aan hun kin en bagger aan hun knieëen over de kasseien rossen. Ze moeten tieren en vloeken en de Heilige Maagd Maria smeken, dat ze het einde zullen halen voor het donker is.
      Als het echt Ronde van Vlaanderenweer is winnen de mannen van staal. De werkers, de kluners, de drammers, de doordouwers. Vlamingen altijd weer Vlamingen.

Edwig van Hooydonck, Johan Museeuw, Peter van Petegem, Eric Vanderaerden.

Maar morgen niet. Morgen is het TomBoonenweer. De stylist en sprinter stond er vorig jaar op de hoogste tree van het platform bij alsof ‘ie de ronde van Spaarndam had gereden. Geen vuiltje, geen smetje. Niets. Zelfs de vouw zat nog in zijn shirt.
      De Ronde van Vlaanderen is de mooiste wielerklassieker van het jaar. Vind ik. Adri van der Poel, de winnaar van 1986 vindt dat overigens niet. 
      Hij slaat Parijs-Roubaix nog hoger aan, omdat deze koers veel meer kasseienstroken heeft. Hij won deze koers overigens nooit. Adri is geen snoever. (Zie verwijzing naar radio-programma hieronder)

Morgen zullen een slordige miljoen toeschouwers langs het parkoers staan. En het drukst zal het zijn bij de Muur van Geraardsbergen. Dit jaar komt de muur na 237 kilometer. Ze hebben dan al 16 bergen gehad. Bergen met prachtige namen als Wolvenberg, Knokteberg, Paterberg, Kortekeer, Steenbeekdries, Berendries, Oude Kwaremont en Taaienberg.

De muur is een rechtstreekse verschrikking. Ik heb er eens tegen op gelopen. Zelfs dat is al moeilijk.
      De eerste 325 meter gaan over asfalt en dan volgen de kasseien, die kris kras liggen met gaten ertussen van soms tien of zelfs twintig centimeter. Eerst 425 meter omhoog over de kasseien en dan komt daar de Kapelmuur nog bovenop. Nog eens 125 meter.
      De muur kent over die afstand een hoogteverschil van 77 meter.
Het stijgingspercentage is op sommige stukken hoger dan 20%.

Muur. Staat er op bordjes in Geraardsbergen. Geen lidwoord meer. De muur brengt ook poëzie naar boven. Neem de stoemper Andrei Tsjmil, winnaar in 2000. Een Moldaviëer, die voor een Belgische ploeg reed en Belg werd. In een interview met Le Soir kwam hij tot het volgende gedicht.

 

’Le Mur?

Áaaaahhh…. Le Mur.

Il est dur

Le Mur

….

C’est sur.

Audio 8

De Hoogmis, een radioprogramma over de Ronde van Vlaanderen.
      Klaas Vos en ik bestijgen de Koppenberg en de Muur van Geraardsbergen.
      Gesprekken met Adri van der Poel, winnaar in 1986 en Rik Vanwalleghem, auteur van een prachtig wielerboek: Het wonder van Vlaanderen; het epos van de ronde.

 

6 april 2008

 
 

Een kunstwerk; Een Meesterwerk

 

 

Eén van de mooiste sportboeken , die ik ken is ‘Het wonder van Vlaanderen’ van Rik Vanwalleghem. Het beschrijft de roerige geschiedenis van de Ronde van Vlaanderen op een zeer boeiende manier en munt ook uit in vormgeving.

‘De meeste zaken die de mens produceert’, schrijft Vanwalleghem, ‘zijn wat ze zijn, in hun functionaliteit, hun bruikbaarheid, hun uitzicht of hun smaak.

Daarnaast is er die categorie buiten-gewone scheppingen, die, onbewust misschien, ons leven een ruggengraat geven. Het zijn creaties die om de één of andere mysterieuze reden het alledaagse overstijgen, ons stil doen worden, ons ontroeren.
Het zijn gevallen waarin de mens zijn beperkingen afschudt, grenzen verkent, naar het goddelijke reikt.

De Ronde van Vlaanderen is zo’n geval
De Ronde van Vlaanderen is een kunstwerk, het is een meesterwerk’.

 

 

VERBETEN MAAR ONMONDIG

Vandaag wordt deze prachtige voorjaarsklassieker weer verreden. En ...... het is heerlijk Ronde van Vlaanderenweer. Behoorlijke wind en neerslag met kans op onweer, hagel en zelfs sneeuw.
      Ook als het regent zullen er honderdduizenden mensen -sommige schattingen reppen zelfs van een miljoen- urenlang langs de route staan om de renners in een paar minuten voorbij te zien gaan. Vlamingen, vrijwel allemaal Vlamingen!

      ‘De Ronde van Vlaanderen is een brok eigenheid’, schrijft Rik Vanwalleghem.
      ’Ze legt de wortels van een volk bloot en weerspiegelt terzelfder tijd de elementaire natuur van dat volk: noest, koppig, zwijgzaam, verbeten maar onmondig, weinig assertief, vroom, gezagstrouw en geborneerd.
Typerend én duidend zijn de boetserende omgeving van de Ronde (de einders van de Polders, de glooiingen van de Vlaamse Ardennen, de knotwilgen), haar sociaal-historische achtergrond (de verknechting, het tekort aan zelfrespect, het dorpse, het zwoegen voor de dagelijkse boterham, het schuimende bier), haar gevecht met de elementen (wind, regen, hagel, sneeuw).
De Ronde houdt ons een spiegel voor waarin de kwintessens van onze volksaard wordt geschilderd‘.

　
5 april 2009

Gedicht aan de Muur

Vandaag is de Ronde van Vlaanderen. Zwaarste obstakel en vaak scherprechter in deze prachtige wielerklassieker is de Muur van Geraardsbergen.
      Daar bij die muur is taverne-restaurant ’t Hemelrijck. Naast de ingang is op een inox-bord de tekst van een gedicht met laserstralen uitgebrand.

Het is een gedicht van Willie Verhegghe en gaat zo:

De Muur van Geraardsbergen

Rilling en razernij door het peloton:

de Muur van Geraardsbergen staat

als een pantsercolonne van kasseien

te wachten en lacht zijn stenen bloot.

Benen breken in een helse kramp,

hoofd en adem haperen bij zoveel vertoon

van hoog en steil en bijna niet te temmen.

 

De Muur slaat zijn porfieren klauwen uit,

maait als een oorlog jonge mannen weg.

En houdt dan plots op muur te zijn:

wanneer de strijd bergop gestreden is

en de laatste man zijn lijf behoedzaam

tot zijn oude vormen heeft teruggebracht,

huilt de helling om voorbij verdriet.

Fluweel over de stad die haar torens telt

en de renners afgeranseld naar de finish jaagt.

 

In Geraardsbergen zijn nog zes andere wielergedichten van Willie Verhegghe op kunstwerken aangebracht.

Ga voor de poëzieroute naar deze site van de gemeente.