Afscheid van een echte politieman

Onze voormalige buurman en vriend Piet Tieleman nam deze week afscheid van de politie.
Na bijna 46 jaar.

Het was een drukke curieuze bijeenkomst, want Piet had ervoor gekozen om zeer informeel en ongedwongen een feestje te vieren in het restaurant van de Rotterdamse Euromast.

Hier zien we hem met zijn vrouw Hélène

Geen symposium; geen toespraken

‘Geen symposium, geen liber amicorum, geen toespraken, geen kado’s’, stond er enigszins dreigend in de uitnodiging.
      ‘Hij wil het glas met u heffen om zo zijn formele afscheid te markeren.’

Piet Tieleman was inspecteur in Rotterdam en klom op tot hoofdcommissaris en chef van het korps Zuid-Holland Zuid, waar hij in 2000 afscheid nam.
      De laatste jaren was hij op verschillende gebieden actief ondermeer voor de School voor Politie Leiderschap van de Politieacademie.

Uiteraard waren er veel politiemensen.

Maar ook bijvoorbeeld de exen van Piet en Hélène -een goed nahuwelijk heet dat tegenwoordig- kinderen, stiefkinderen, kleinkinderen en stiefkleinkinderen.

 Er waren nog meer oude buren; Syb & Mineke bijvoorbeeld hier op de foto.

Drank, boeken en een levende kreeft  

Ik wachtte ieder moment op het geluid van een hard dwingend voorwerp, dat op een glas zou klinken, waarna er iemand zou gaan zeggen dat er niets gezegd zou worden. Maar dat gebeurde niet. Wel ‘schonden’ veel mensen de erecode door toch met cadeaus te komen. Veel flessen drank bijvoorbeeld.

Zelfs was er iemand op het bijzondere idee gekomen om een levende kreeft mee te nemen.

Gelukkig waren er ook boeken, want Piet is een groot lezer.
Tot nu toe gebeurde dat vooral in de vakantie, maar wellicht kunnen we hem nu al ‘s ochtends om half negen met een boek aantreffen.

Citaten  

Als er toch toespraken geweest waren, zou wellicht rijkelijk geciteerd zijn uit interviews, die in de loop der jaren her en der verschenen zijn.

Bijvoorbeeld:

‘Ik ben altijd bezig geweest na te denken over de manier waarop de politie zich moet profileren, hoe politiemensen zich moeten gedragen.
Een visie hebben vond, en vind ik van wezenlijk belang.

Soms betekent dat visionaire element dat je voor de troepen uitloopt en is dat voor mensen moeilijk bij te benen.

Ik zal altijd iemand blijven die net wat verder wil springen dan iemand anders.
Dat ik anderen weet mee te trekken, net over die grens heen, komt door mijn oprechte enthousiasme’.

En verder:

‘Ik geloof heilig in de Baron van Münchhausen.
Volgens het verhaal trok hij zichzelf aan zijn haren uit het moeras.

Ik ben van mening dat zoiets ook echt kan en dat wil ik op anderen overdragen.

Goede leiders hebben veel meegemaakt en weten hoe ze daarmee moeten omgaan; keren het ten goede’.

En de laatste:

‘Werken met taal is mijn vak.
Ik geef in mijn begeleiding altijd ergens taal aan.
Als je veel taal tot je beschikking hebt, kun je mensen op hun eigen metaniveau raken.

 Ik werk zelf op die manier, maar raad ook altijd iedereen aan veel te lezen’.

Verstandige jongen wel, die Piet.