Algemeen

 

Rijbewijs verlengen


Ik moet van de RDW mijn r
ij
bewijs verlengen. Het oude moet mee naar het gemeentehuis en er moet een ‘recente en goed gelijkende kleurenpasfoto’ worden ingeleverd; ’recht van voren genomen tegen een lichtgrijze egale achtergrond’.
     
Ik neem plaats bij de fotograaf en lach mijn tanden bloot, want ik heb net voor een behoorlijk kapitaal in mijn mond geïnvesteerd.
      ‘Mond dicht’, zegt de fotograaf. ‘En niet lachen’.
     
‘Waarom eigenlijk niet?
     
‘Dat zijn de nieuwe regels meneer. Ik weet het ook niet precies, maar het schijnt met terrorisme te maken te hebben.
Even later overhandigt hij me een envelopje met vier foto’s.
      ‘Dat is dan 8.95 Euro’.

Zo!

Een nader onderzoekje leert, dat een pasfoto sinds 26 augustus 2006 aan veel voorwaarden moet voldoen. Voor meer informatie over de technische aspecten van de eisen aan een pasfoto wordt verwezen naar ISO/IEC 19794-5:2005 van het ministerie van Binnenlandse Zaken.
   
En inderdaad blijkt dan dat de aanvrager gefotografeerd moet worden met een neutrale blik, recht in de kamera kijkend met de mond gesloten. Het hoofd moet onbedekt zijn, tenzij de aanvrager kan aantonen, dat daartegen medische, religieuze of levensbeschouwelijke redenen zijn. Verder moet de ambtenaar ondermeer de ooraanzet kunnen bepalen.
     
Op het gemeentehuis kijkt de ambtenaar inderdaad kritisch naar de foto. Zij blijkt de foto te scannen en controleert alles aan de hand van de eisen, die zijn opgenomen in bijlage L van de paspoortuitvoeringsregelingen, de Fotomatrix Model 2006.
     
Daarna ontvang ik een afhaalbewijs, want het duurt nog vijf dagen voordat het nieuwe rijbewijs, dat overigens tegenwoordig de grootte heeft van een creditcard, klaar is.
     
‘Dat is dan 56 Euro’, zegt ze.

Zo!

    Nu zul je mij niet horen zeuren, dat de gulden een Euro is geworden, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat dit een paar jaar geleden een stuk goedkoper was. Het grapje heeft me 64.95 Euro gekost.

 

 

Voornemens

Vandaag 10 februari 2007 neem ik mij voor een blog te gaan vullen. Liefst dagelijks.
      Ik heb daar tijd voor, want ik ben met pré-pensioen.
Een overigens merkwaardig fenomeen.
      Vrij uniek in de wereld, want elders ga je direct met echt pensioen, maar in Nederland moeten we kennelijk eerst nog even oefenen .

Op 10 februari 1987 voelde ik mij niet goed. Ik moest weer eens hoesten en rochelen en verdween kotsend in de W.C. Naast de eet- en drankrestanten spuwde ik ook een verontrustende hoeveelheid bloed. Ik was net 42 jaar geworden en besloot een paar dingen. Ik rookte twee pakjes sigaretten of één pak shag per dag. Daar hield ik mee op. En ik zou er nooit over zeuren als anderen in mijn omgeving wèl zouden roken. Dat soort geklaag kende ik maar al te goed en het had mij altijd geïrriteerd.
   
Precies twintig jaar lang heb ik nooit meer gerookt. Niet één trekje. En ik heb ook nooit opmerkingen gemaakt als iemand in mijn omgeving weer eens opstak. Zelfs niet in de auto. Zo!
    Ik nam mij ook voor om te gaan bewegen. Ik begon voorzichtig met hardlopen. Op 24 februari zat ik op 5 kilometer en op 10 maart al 10 km. Tijd: Eén uur, twee minuten en 33 seconden. Een zeer matige tijd natuurlijk, maar toch. Op 15 mei liep ik een halve marathon in twee uur ,vijftien minuten en 23 seconden. Daarna heb ik nooit meer zo ver gelopen. Nu loop ik af en toe nog wel eens vijf of zes kilometer. Maar ik sla nogal eens over.
   
Ik nam mij ook voor om af te vallen. Daar is weinig van terecht gekomen. Op 10 februari 1987 woog ik 86.8 kg. Nu: 96,2 kg. Daar moet ik weer wat aan gaan doen.
   
Ik nam mij ook voor om minder te gaan drinken. Daar is zeer weinig van terecht gekomen.