Media (502)

 

HET CONFLICT

Ik kreeg een paar   vragen.
       Waarom ik niets schrijf over Israël en Palestijnen en ook of ik komende zondag naar de
Palestijnenmars ga in Amsterdam.

Het antwoord: Een paar weken geleden heb ik een serie verhalen geplaatst over Israël en Palestina.
U kunt dat HIER terugvinden.

      Ik eindigde toen met de opmerking, dat ik in 1994 voor het laatst in Gaza en op de Westbank ben geweest. En dat ik meende dat het daar nooit meer goed zou komen. Een defaitistische gedachte; inderdaad. En daarom ben ik er ook nooit meer naar toe gegaan. Dat was een journalistieke afweging.

      Naar die Palestijnenmars ga ik niet. Ik denk dat daar een paar -niet veel- Hamas aanhangers tussen zitten.  Daar wil ik niet mee geconfronteerd worden.

Goedemorgen!

 

 

Geen Nieuws & Bach & Mozart

Toen NPO Klassiek nog gewoon Radio IV heette, was er ieder jaar een Top 400. Daar zaten toen heel veel bekende werken bij, die op andere dagen ook regelmatig gedraaid werden. Nu Radio IV sinds 1 januari om triviale redenen NPO Klassiek is geworden, is het fenomeen Top 400 gebleven.
      U kunt daar deze week hele lange dagen naar luisteren. Het nieuws, dat anders ieder uur te horen is wordt overgeslagen, want de nummers in deze TOP 400 duren lang en worden helemaal gedraaid.

      Wat is er zoal te horen. Ach, dat had u al gedacht.
Johann Sebastian Bach en Wolfgang Amadeaus Mozart.

In totaal maar liefst 52 keer.
       Bach scoort als volgt: 1, 18, 26, 30, 35, 44, 66, 67, 69, 86, 93, 100, 106, 108, 131, 156, 189, 207, 222, 251, 256, 266, 276, 284, 297, 310, 312, 317, 329, 370, 396.
       Mozart: 2, 43, 45, 64, 136, 142, 162, 173, 180, 194, 201, 261, 275, 288, 294, 300, 315, 354, 384.

Conclusie: Alles blijft bij het oude. NPO Klassiek moet weer gewoon Radio IV worden.  


Goedemorgen!


 

Trump Is Racing Against The Times

(Door Hugo Kijne te Hoboken USA)

On some Formula One weekends there are two races, on Saturday a sprint race, depending on the length of the track usually between 20 and 25 laps, and on Sunday the regular race of between 50 and 80 laps. In his increasingly scarce lucid moments Donald Trump must be looking at the 2024 election the way a Formula One driver looks at a sprint weekend: winning the Republican nomination is the shorter race, which will be decided in the spring, and beating Joe Biden in the general election is the long race in the fall, which can bring him back into the White House for the rest of his life – at least that’s how he sees it. Both races can be interrupted for various reasons: a torrential downpour can force the cars back into the pits, but far more often a crash or a stalled race-car partially blocking the track will bring out a safety car and force the drivers to remain in position and move slowly until the all clear has been given. After a crash all debris will be removed from the track and a stalled car will be moved to the pits before the race is resumed, but for Trump all obstacles remain in place.

Stalled cars are the four criminal indictments he’s facing: the J6 corrupt obstruction of an official government proceeding case, the Mar-a-Lago stolen classified documents case, the Fulton County (GA) racketeering case and the Manhattan falsified business records case. The J6 case will probably first stall on Trump’s track, still during the sprint race towards the GOP nomination. It won’t keep Trump from winning that race but it will slow his momentum through the longer race towards the presidency. The next stalls will be the documents and racketeering cases, and with the J6 case still on the track there will be precious little room left for Trump to maneuver. That remaining space will be reduced even further by the business records case, also known as the ‘porn star pay-off,’ and all over the track will be the debris from the civil cases Trump is facing simultaneously: another financial fraud case filed by the New York AG and a defamation case filed by the writer E. Jean Caroll, who was raped by Trump and already won her case once but could add on to it because he kept insulting her

A significant part of the debris on Trump’s track comes out of his mouth or from posts on his media company’s platform. The Former Guy has already declared that the US Constitution has to be abolished and signaled that he would rule like a fascist dictator, and with every interview he makes things worse. On ‘Meet the Press’ he acknowledged that he alone made the decision to declare the 2020 election rigged and start the fraudulent process in multiple states to overturn it, denying himself the defense that he acted upon his lawyers’ advice. On the same and other shows he keeps arguing that according to the Presidential Records Act he had every right to take and keep classified documents. One of his employees testified that he ordered subpoenaed recordings of the moving of the boxes deleted, and he told his female assistant to ‘not know’ anything about the documents, a clear case of witness tampering.

The flow of debris coming from Trump may be halted by a limited gag order from the Judge in the J6 case, requested by Special Counsel Jack Smith, who must be tired of being called a ‘deranged fascist’ by a deranged fascist. The order would prohibit Trump from intimidating Judges, Prosecutors and Jurors and polluting the jury pool by commenting on the case. If Trump doesn’t comply, which is likely because his social media postings are becoming more rabiate by the day – in a recent post he demanded the execution of the Chairman of the joint Chiefs of Staff General Milley because he talked to the Chinese about Trump’s whims – the Judge can have him locked up or move up the day of his court case as a legal punishment, bringing this stall onto the track earlier. Additional debris may come from court cases in various states attempting to disqualify Trump as a candidate for the 2024 election.

Those cases, based on Section 3 of the Fourteenth Amendment, cannot successfully be argued until there is a final verdict in the J6 or the racketeering case, but they will remind the voters of Trump’s 2021 coup attempt. Trump will claim that the gag order violates his First Amendment rights, but he is allowed to campaign and speak publicly about all the ways in which he is going to make America great again, just not about the J6 case unless it is in a courtroom, which is about the last place where his lawyers want him to speak because Jack Smith would tear him to shreds. Meanwhile Trump is getting concerned about going to jail, asking his confidants if he would go to a country club or a ‘bad’ jail and if he would have Secret Service protection. Among Democrats there is some handwringing about Biden’s age but fewer worries. In the end, the slogan ‘I’m old, but he’s a crazy fascist’ should nail it.

 

Ga HIER naar toe voor alle afleveringen

 

 ’ 

 

Nu zijn die lakschoenen mijn werkschoenen

(Door Els Smit, journalist te Rotterdam)

‘Wees vooral jezelf’, schijnt de Britse koningin Elizabeth II herhaaldelijk tegen Sarah Ferguson, haar af-en-aan schoondochter, te hebben gezegd.   
        Op Koningsdag 2023, Rotterdam, zagen we allemaal Lee Towers. En hij zong vanaf een riante kruk (vanwege revaliderend na heupbreuk), vol overtuiging en zonder dat iemand de toch wat sardonische link legde: ‘You’ll never walk alone’ .Heel Rotterdam, mogelijk zelfs heel wat Nederlanders, was vertederd. De koninklijke familie voorop. Kussen en omhelzingen, boksen en aaien. ‘Ze kennen elkaar’, was mijn eerste reactie. Onmiddellijk gevolgd door: ‘Waarom dit vertoon van affectie voor de camera door die royal family?’

      En toen dacht ik: Lee is altijd zichzelf geweest. En is zichzelf gebleven. Vinden ze leuk, denk ik, in koninklijke kringen.
      Lee Towers (Leen Huijzer, 23 maart 1946), is zo’n beetje de godfather van de Nederlandse showbizz, niet alleen door zijn persoonlijke successen, bekroond met onder veel meer de Edison Oeuvre Prijs, maar ook door zijn steun aan collega’s. En omdat hij, in 1984, de eerste was die het aandurfde een concert in Ahoy te geven en zo de weg plaveide voor andere artiesten, zoals René Froger, André Hazes, Frans Bauer, Wolter Kroes en Dré Hazes. En de Snollebollekes.

               


Ha, die Els, met Leen

Bij journalisten heeft Lee altijd hoog aangeschreven gestaan: nooit poeha en altijd verstandige, vaak relativerende praat. In oktober 1986 besloot ik het wat betreft Lee (“Ha, die Els, met Leen”) eens over een andere boeg te gooien. Ik vroeg hem of hij voor mijn wekelijkse pagina in Het Vrije Volk, Rotterdam, wilde praten over zijn favoriete kledingstuk. Ja, wilde hij, eh, wel.
      “Er is niet een speciaal kledingstuk dat er voor mij uitspringt.”
Nee?

“Nee, of het zou die cummerbund moeten zijn.”

Cummerbund: dat is toch zo’n band om je middel onder een smoking?

“Ja, je weet wel, die heb ik voor dat Gala in Ahoy twee jaar geleden speciaal in Parijs laten maken. Met ‘L T’ erop en steentjes. Dat was wel iets speciaals. Die heb ik daarna nooit meer omgehad. Maar voor de rest? Thuis loop ik altijd in m'n trainingspakkie en als ik de deur uitga, heb ik die smoking.”

Die smóking?

“Nou, ik heb er meer dan één. Er zijn er die je vaker draagt. En dan moet Laura zeggen: ‘Die is versleten, hoor’. Dan gaat-ie weg. Soms vind ik dat een beetje jammer.”

Ja?

“Ja, want de ene zit wel beter dan de andere. Dat is net als met schoenen. Je weet niet waar het 'm in zit. Het ene paar zit beter dan het andere. Dat is met smokings ook zo. En ze veranderen naarmate je ze langer draagt. Je weet wel dat ik soms vijf optredens per avond heb. Nou, je zweet, dat pak wordt nat, het binnenwerk raakt uit z'n voegen. En het krimpt.”

Verkleed je je op zo’n werkavond?

“Ja natuurlijk verkleed ik me. Ik heb altijd drie, vier schone overhemden bij me. En twee, drie pakken.”

En allemaal doorgezweet.

“Vaak wel.”

Dat zal Laura leuk vinden.

“Soms gaan ze naar de stomerij. Maar soms hangt ze die pakken, als het mooi weer is, buiten, in de wind en na een paar dagen kan je ze dan weer aan.”

Waar haal je je pakken eigenlijk vandaan?

“Die pakken voor de gala's zijn van Frank Govers, dat is zo'n kunstenaar. Die pakken zijn ook verder niet te koop. Maar m'n andere pakken zijn min of meer confectie. Ze komen uit Italië. Maar ze worden wel aangepast, hoor.”

Hoezo, aangepast?

“Aan mijn maten. Als je nu weet dat ik van jas maat 56 heb en van broek maat 52, dan moet dat toch ergens worden bijgepunt, het moet bij elkaar worden getailleerd. Anders wordt het zo'n raar geheel.”

Brede schouders dus.

“Dat valt onder de categorie prettige zorgen, moet je maar denken.”

Valt je autotelefoon daar ook onder?

“Ja natuurlijk, als ik al die telefoongesprekken ook nog thuis zou moeten voeren, dan zat ik de hele dag thuis. En daar heb ik geen tijd voor. Er zijn toch al besprekingen genoeg.”

Over het komende gala zeker ook?

“Ja, ik heb m'n ideeën, maar je moet wel nagaan of die uitvoerbaar zijn. Dus moet je praten met de jongens van het licht, met het ballet, met de bühnebouwer en ieder heeft z’n eigen inbreng.”

Wat is voor jou het belangrijkste op zo’n avond?

“De sfeer. Dat je een sfeer op bouwt. Dat de mensen het fijn hebben. Dat je afwisselende emoties, geroerdheid en blijheid oproept.”

Dat kan je toch onderhand wel?

“Ik heb een paar jaar achter elkaar tournees gedaan. Een paar jaar nu dat Ahoy’ Gala. Je bouwt een stuk ervaring op. En het resultaat is iets bijna on-Nederlands. Weet je die show in Ahoy’ zelfs voor Amerikaanse begrippen groot is?”

Steek je je licht op in Amerika?

“Ik ga er elk jaar naar toe. Maar wat je wel moet weten is: wat wij nu uitdenken, dat hebben zij 25 jaar geleden al bedacht. Nou, vooruit, één hedendaags ding heb ik als eerste naar Europa gehaald: dat computergestuurde licht. Dat is hier nog nooit vertoond. Het is ook eigenlijk onbetaalbaar. Maar in die show in Ahoy’ moet alles groot: een orkest van 65 man, er is 20 man ballet.”

En dan kom jij in je pak.

“Eigenlijk ben ik zo conservatief als het maar zijn kan. Je kan eens een vvlag hebben, en een andere keer een sjaalkraag, maar de grondvorm blijft dezelfde. Ik voel me er prettig in. Op een gegeven moment, als het om kleding gaat, is het belangrijkste dat je je prettig voelt. Het heeft ook te maken met het vertrouwen dat je inboezemt. Ik denk, stel nou dat je ziek bent en de dokter moet komen en die man staat daar op de stoep in een versleten spijkerbroek en op afgetrapte gympies. Volgens mij heb je in het advies van zo'n man minder vertrouwen dan van iemand die er meer uitziet zoals je je een dokter voorstelt.”

Zou het?

“Ik denk van wel. In ieder geval heb ik het idee dat de mensen van mij dít verwachten.”

Hoe vaak heb je, heb ik me laatst afgevraagd ‘You never walk alone’ gezongen?

“Dat moet toch ettelijke duizenden keren zijn geweest. Maar het verveelt me niet. Het is één van de pijlers van m’n succes en joh, als je dan weer hoort hoe de mensen het herkennen… hoe ze meezingen.”

Hoe hou je het vol, ik bedoel niet alleen dat lied, maar al die optredens, platen maken, de zaak die je hebt in Scheveningen, het gala dat voor de deur staat?

“Het is een kwestie van zuinig zijn op jezelf. In feite ben ik een sportman. Ik leid een redelijk constant leven. Uit de band springen? Daar heb ik niet zo veel behoefte aan. Ik heb plezier in mijn werk. Zó veel, dat ik ook geen last van plankenkoorts heb. Maar dat laatste is geen verdienste. Ik ben blij dat ik het niet heb. Nou ja, voor zo'n gala ben ik gespannen, maar dat is net zoiets als een bokser die de ring in moet voor de verdediging van z'n Europese titel.”

Alleen jij ziet er dan een beetje anders uit.

“Ik loop in mijn pak. Ik doe niet echt aan de mode mee: Geen wijde jassen, geen bandplooibroeken. Dat heb ik altijd gehad: netjes. Dat vind ik prettig. Ik denk wel eens terug: vroeger thuis had je je zondagse pak. Als je dat aanhad, nou, dat was me wat. Daar moest je heel voorzichtig mee zijn. De laarsjes die je daarbij aan had, die moest je niet aftrappen, want dan had je een hele tijd geen mooie laarsjes. En nou? Wie had dat
kunnen bedenken: nu zijn die lakschoenen m'n werkschoenen.”

Edisons 1984

Uitreiking van de Edison nominaties 1984. V.L.n.r. Harry Slinger, Anita Meyer, Lee Towers en Corry Konings. Op de achtergrond: Pim Koopman.

 

 

           

     KONINGSDAG 2023 and 'you never walk alone' Rotterdam laat zich zien en horen

      

        

 

 

 

 

 

 

      Lee Towers (voc) I Can See Clearly Now - Metropole Orkest - 2011

 

     Meer van Els: HIER

 

 

 

 

 

 

Wie is van hout?

(Door Els Smit, journalist te Rotterdam)

‘Isla Bonita’, noemen de bewoners van het beeldschone, licht mystieke, kleine Canarische eilandje La Palma het zelf. Het goede eiland. En dat is het.
      De Okanagan Valley, British Columbia in het westen van Canada, zo mooi dat als je ‘m eenmaal hebt mogen zien je denkt dat God hem nooit in de steek laat.

      Thessaloniki, half Portugal, half Spanje, Hawaï.

En toch zie je alles wat je zo lief was iedere dag voor je ogen in alle journaals afbranden. Met ook nog eens alle beessies er in.

‘Alles gaat naar de verturving’, wist Marten Toonder, de geestelijk vader van de stripfiguren Heer Bommel en Tom Poes al decennia geleden.

‘Wie is van hout?’ was in 1971 de titel van een boek van de psychiater Jean Foudraine (1929-2016) dat een bestseller werd. Die vraag is zeker gezien het toenemende brandgevaar nog immer actueel.

Dus moeten we ze beschermen:

Jeroen Bosch

Max Planck

Connie Palmen

Marjan Berk

Astrid Kersseboom

Woody Allen

Marc van der Linden

Iep Kramer

Nathalie Wood

Andrée van Es

Lee Towers

Cees Nooteboom

Wim Bosboom

Rob van Olm

Stef Bos

Daphne Stam

Nedly Elstak

Wouter Bos

Carice van Houten

Arie Boomsma

Ad Bos

Dub Dubois

Jan Bos

Theo Bos

Max Tak

Hans van den Boom

Splinter Chabot

Jaap Stam

Sir Laurence Olivier

Jan Eijkelboom 

Rémi van der Elzen

Olivier Messiaen.

En (hij moet het hebben geweten, nomen est omen): Burny Bos
     
Ach en natuurlijk Olivier B. Bommel

Maar raar, even afkloppen - uiteraard op ongeverfd, eh, hout - ook uw schrijfster: Els Smit (en, zo bedenk ik nu, ook: my late husband Peter den Boer).

En dan hebben we het nog niet eens over: Ronald van den Boogaard?

      Wat moeten we nou toch doen?

Ik kan maar één redder verzinnen. Maar Jé, natuurlijk: Frans Timmermans!


Bijgaand: Sjakie van de hoek, een compositie van Jud Strunk, met een zo lieve Nederlandse tekst van Gerrit den Braber. Het was, in 1975, een hit voor Conny Vandenbos.

 

 

         Sjakie van de hoek

 

 

 

         Meer van Els: HIER

 

 

 


 

 

Subcategorieën