Tot Heks Gemaakte
(Door Els Smit, journalist te Rotterdam)
Ik denk dat ik er wel uit ben.
Zwarte Piet-wiedewiedewiet.
En dan die arme koning die bij de Slavernijherdenking op 1 juli Verbindende Woorden moet gaan spreken. Niet over de slaven. Maar over ‘De Tot Slaaf Gemaakten’. Soms denk ik wel eens dat de Jezuïeten achter die nieuwe nomenclatuur zitten.
U al gewend aan het verschil tussen Gijzelaars en Gijzelnemers?
Ik kan soms zo zwaar peinzen. Want die Afrikaanse tobbers, in vroeger eeuwen vaak als wilde dieren gevangen in eigen land en dan op de boot en dan en ever after gemarteld, waren toch slaven? Daar is toch niets denigrerends aan? Dat is toch hoe het was? En dat was en is toch al vreselijk genoeg?
En dan hebben we het alleen nog maar over de Afrikaanse, eh, slaven. Ik laat de Etruskische slaven, de Pol Pot-slaven van Cambodja, de Aboriginal-slaven van Australië, de Chinese slaven in Japan, de Japanse slaven in China, de Hutu-slaven in Burundi, de Tutsi-slaven in Rwanda (kan ook andersom zijn, maar het is daar waar de rivieren in de twee landen rood kleurden van het bloed, u weet wel) maar even buiten beschouwing.
Ik ben een poezenmens en ik heb in mijn leven een aantal zwarte katten mogen hebben. Moeder Mol, een Brits Korthaar, bijvoorbeeld. Omdat zwart een dominante kleur is, was een aantal van Moeder Mols kinderen zwart.
Toen zat ik weer te peinzen. Maar ik ben er dus uit.
In de Middeleeuwen zou ik als zwarte-poezenmoeder al gauw zijn gebrandmerkt als Heks. In hedendaags jargon: ‘Een Tot Heks Gemaakte’.
Ik zou verdacht zijn gemaakt, gevolgd door louche mensen, gearresteerd. Na de waterproef, misschien een vuurproef en martelingen die je nu alleen nog maar tegenkomt in Syrische, Arabische, Indiase, Oekraïense en Russische gevangenissen om er een paar te noemen, zouden ze me vastgebonden hebben verbrand. Samen met de doodgemartelde poezen.
En daarom mensen is het hoog tijd voor een reveil van de afstammelingen van alle ooit Tot Heks Gemaakten. En ik houd het niet bij Europa. Ook in de koloniën van weleer, aha de ‘Tot Koloniën Gemaakte Landen’, zullen de vrouwen tamtam gaan maken.
We komen er aan, let maar op.
En wij vrouwen Eisen:
In de eerste plaats Excuses. Van Iedereen.
Parallel daaraan: Geld. Het is het minste wat er kan worden gedaan om ons leed te stelpen.
Maar toch vooral dat de koning in de Walpurgisnacht (30 april, het is niet anders) ‘Sorry’ gaat zeggen. Tegen Alle Vrouwen. Ook alle vrouwen uit het verleden die nu aan het firmament flonkeren. Ja, als Sterren. Of Tot Sterren Gemaakten, je weet het maar niet.
Raar, ik moet soms (niet vaak hoor) denken aan duivelskunstenaar Herman van Veen. En zijn liedje Anne. Misschien omdat iedereen bij zijn of haar geboorte een uniek talent meekrijgt en eigenlijk de wereld dáármee de wereld een beetje mooier zou moeten maken.
Meer van Els: HIER