Dit is het begin

(Door Els Smit, journalist te Rotterdam)

Er zat deze week opeens een muis in de huiskamer. Op het kleinste Perzische tapijtje dat ik heb en dat is heel klein. De poes zat er naast. Poes Popje, de lapjeskat. Normaliter een onverschrokken jager bij wie prinses Amalia voorlopig in het niets verdwijnt. Maar nu zaten ze daar dus: Pop en Muis. Ik dacht trouwens eerst dat het een speelgoedmuis was. Maar het bleek een typisch geval van Freeze.
      Ik heb dat eerder gezien en ook bij Pop, althans bij de kikker die ze ooit te pakken had. Ik dacht destijds dat Kikker het van zijn moeder had geleerd. Zoals poezen steevast van hun moeder leren: ‘When in doubt, wash.’ (dus ‘in geval van twijfel, altijd je vacht poetsen.’)
      Kikker bewoog niet meer toen; ik dacht ook dat hij dood was. Maar hij was niet dood. Ik heb me over hem ontfermd. Jé, wat hebben kikkers lange poten.

Misschien heeft de mare van kikker van doen alsof je gek bent, dood bent eigenlijk, de ronde gedaan in de achtertuin. Hoe dan ook, Muis bleef deze week binnen op het Perzische tapijtje onbeweeglijk zitten. Ik heb hem opgepakt. Dat mocht. Een prachtbeest. En nog helemaal gaaf. Geen bloed, geen wonden.
      Heb aan hem gevraagd: ‘Wat moet ik nu met je doen?’
Geen antwoord natuurlijk.
      Wel slimme oogjes. En ik mocht hem aaien, oogjes half dicht. Jé, wat een muis en dat die nu zomaar in mijn huis mag komen.
En wat een fantastische vacht.
En niet weg willen uit m’n hand.

      Maar je kunt een muis niet in huis houden. Niet met twee poezen en zeker niet als je veel boeken hebt, want muizen huizen graag achter en onder dingen en dan maken ze van je boeken nestjes. Net als motten kiezen ze dan het lekkerste en het duurste. Zo is een kapitaal boek over prinses Diana ooit naar de kloten gegaan. Door een muis.

Ben daarom met Mooie Muis naar de tuin gelopen en hem (of haar of negro-muis of transgender-muis, je weet het maar niet) voorzichtig neergezet onder lagen over elkaar groeiende heesters. Even gewacht en toen hoorde ik geritsel. Muizengeritsel.
      En Popje, de jager? Nog op het Perzische tapijtje even kijken waar muisje had gezeten en toen: grote gaap.
Als de leeuw slaapt naast het lam luidt de utopie, dan is de schepping voltooid.

      Popje gaapte voor mijn gevoel naast Muis. Ergens moet het beginnen.

Meer van Els: HIER