Action, Action, Action
(Door Els Smit, journalist te Rotterdam)
Zaterdagochtend vroeg griepprik gehaald. Meteen maar door naar het winkelcentrum. Daar was het ook al zo druk. ‘Action, Action, Action’. In de smalle doorgang naast de buurtsuper stond een kraampje. Er in een man met een pofmuts met een grote pluimveer erop en vieze, zwarte vegen in z’n gezicht. Een schattig jongetje gaf hem stralend een mooi gekleurde tekening. Helemaal zelf gemaakt. Daar was de man met de zwarte vegen blij mee, zei hij in plat Rotterdams.
Naast de veer op zijn hoofd hing een luidspreker. Hiphop. ‘Sinterkláás’, blèrde een mannetje vanuit de luidspreker. En na enig ruim bemeten instrumentaal gehiphop nog eens: ‘Sinterkláás’ en daarna: ‘Marsepéin!’. Daar was over nagedacht, dat hoorde je zo.
Ik moest opeens uit de weg springen. Er kwam een winkelcentrum-treintje aan. Een hardplastic ogende locomotief met digitale fuut-fuut en zeven wagentjes netjes op een rijtje. Ze reden langs de Etos, het Trekpleister, het Kruidvat, de Jumbo, de AH en natuurlijk de Action, Action, Action. In de wagonnetjes voornamelijk driedubbel gevouwen vaders die het koud hadden, ernaast kindergezichtjes met daarop de verwachting dat het vast heel gauw heel leuk zou worden. Moest denken aan Toon Hermans: ‘Dus het was ook nog een treintje van niks.’
Op weg naar de parkeerplaats hoorde ik vanuit de verte opeens een ongetwijfeld ook door de winkeliersvereniging ingehuurde hoempa. Ze speelden meende ik te horen een zó oud melodietje. ‘Zachtjes gaan de paardenvoetjes.’ En toen moest ik even inhouden voor een me tegemoetkomende oudere meneer, een klein meisje aan de hand. Hij liep wat mee te neuriën en opeens zong hij: ‘Trippeltrippeltrippeltrap, het is het paard van Sinterklaasje.’ Het meisje keek naar hem. En hij knikte.
Meer van Els: