Details

Categorie: Audio (168)

Gepubliceerd: 11 november 2021

OUD-STRIJDER IN BEDREIGDE TAAL

In de provincie West-Vlaanderen van België gaan veel mensen vlot over van Vlaams naar Frans  en andersom. In advertenties voor winkelpersoneel bijvoorbeeld staat steevast, dat tweetaligheid een vereiste is.
       Maar.... ze spreken nog een derde taal: West-Vlaams. Het staat in de atlas van bedreigde talen van de UNESCO, het cultuurfonds van de Verenigde Naties. In De Westhoek van de provincie spreken ze een variant: Kustwest-Vlaams. Zeer lastig voor ons om te volgen. 

 In 1994 sprak ik daar met één van de zeer weinige nog levende Belgen, die gevochten had in de Eerste Wereldoorlog. (Naar schatting waren dat er toen nog 200, waarvan tien 'coherent').
      Hij was 97 jaar en in die oorlog doof geworden, omdat er volgens hem beter voor de paarden dan voor de soldaten werd gezorgd.  De paarden kregen namelijk watjes in hun oren om ze te beschermen tegen het lawaai van geweervuur en bombardementen.

Hoe klinkt origineel Kustwest-Vlaams. Ga hier naar toe om het te beluisteren (1’54”)

Ik was daar in gezelschap van mijn Belgische collega Fred Stroobants en Piet Chielens uit Reningelst in de Vlaamse Westhoek, een groot kenner van de Eerste Wereldoorlog 

Zij verstaan het wel. 

Details

Categorie: Audio (168)

Gepubliceerd: 05 september 2021

Opeens een traan

(Door Els Smit, journalist te Rotterdam)
Reclame maken voor artiesten heb ik geloof ik nooit gedaan. Niet als kranteninterviewer en niet bij de radio. Akkoord, op het moment dat je een interview met een artiest, een musicus of anderszins een kunstenaar doet, maak je de facto al reclame. Daarom zijn er p.r.-afdelingen bij platenmaatschappijen en uitgeverijen. Die regelen gesprekken en optredens met De Media.
      Verreweg de meeste artiesten werken daar aan mee en meestal blijmoedig.

Behalve misschien ooit Toon Hermans Hij zei meteen tegen me dat hij er geen zin in had. ‘Al dat ge-ik, wat heeft dat nou voor zin? Maar ja, het moet van de platenmaatschappij.’ Het werd natuurlijk één van m’n leukste interviews ooit.

      Maar met reclame maken voor artiesten bedoel ik eigenlijk dat je als intermediair even je professie opzij schuift en zegt: ‘Mensen, hoor nou es.’

Ik ben al jaren getempteerd geweest om in het huidige bos van al die informatie een wegwijzer te plaatsen naar: Channel Classics. Het is een platenlabel, gevestigd in de Betuwe. Het is in 1990 begonnen door de van oorsprong Amerikaanse hoornist Jared Sacks. Deze David in het platenland van Goliath heeft het verrassend goed gedaan. Jared is geridderd, het label is menigmaal in de prijzen gevallen.
      Vlak nadat Jared was begonnen heb ik hem geïnterviewd, daar in Herwijnen, waar net de appelbloesem uit was en je tussendoor op de schoorstenen van de huizen de nesten van de ooievaars kon zien. In één van die panden had Jared zijn studio.

Mensen die kwaliteit in schilderkunst, in kledingontwerpen, in meubelkunst, in horlogemaken, in foto’s, in alle visuele kunsten dus, zien hebben naar men zegt: Het Oog.

      Ik denk dat Jared Het Oor heeft.

Twee weken geleden hoorde ik de cd die hij net had uitgebracht met de van oorsprong Oekraïense pianiste Anna Fedorova. ‘Shaping Chopin’. Voor het eerst in -geloof ik 88- jaar heb ik weer eens een cd gekocht.

       Vanwege opeens een traan. Luister maar. En luister ook naar haar verhaal over het afgelopen jaar.

                             HIER

Behind The Scenes & More: Anna Fedorova releases "Shaping Chopin" on Channel Classics (2021)

Pianist Anna Fedorova performs music of the brand new album "Shaping Chopin | Waltzes, Mazurkas, Nocturnes" and shares the news with a personal interview and wonderful imagery. She tells us that she missed her parents a lot during the first COVID-19 year: "While we were separated for a long time, I felt closer to them through Chopin's music ...

Meer van Els:

Toonder, Peter and Me

Voetbalvrouwen

Alles voor een glimlach

Details

Categorie: Audio (168)

Gepubliceerd: 25 augustus 2021

Voorjaar 2002

Drank gerijpt door golven & wind

 
Een aperitiefje

‘Zullen we een aperitiefje nemen’, zei Harald. Het was hoog in de lucht boven het Bereneiland tussen Tromsø in het noorden van Noorwegen en Longyearbyen, de hoofdstad van Spitsbergen.
      We vlogen met de Noorse maatschappij Braathens en hadden op de route Amsterdam-Oslo-Tromsø ook al naast elkaar gezeten.
Aquavit moesten we drinken, zei hij. ‘Linie aquavit, want dat is de beste’.

Harald was een Noorse wapenhandelaar uit Trondheim. Maar sinds een paar jaar deed hij zaken op Spitsbergen of zoals je het volgens hem moest noemen Svalbard.
      Toeristen op Svalbard moesten namelijk een wapen bij zich hebben als ze Longyearbyen verlieten om zichzelf te kunnen beschermen tegen ijsberen. Een lucratieve handel, want er kwamen steeds meer toeristen.
De stewardess bracht vier kleine flesjes aquavit en twee Svalbard glaasjes.
      ‘Er is met deze aquavit iets bijzonders aan de hand’, zei Harald.
‘Het wordt in Noorwegen in houten vaten gestopt en aan boord van een containerschip gebracht. Een schip dat naar Australië gaat. Het spul is dan maanden onderweg en krijgt een zeer aparte smaak door het schommelen van het schip en allerlei verschillende weersinvloeden. En omdat het op die tocht van Noorwegen naar Australië en terug twee keer de Evenaar passeert noemen wij het Linie Aquavit’.

‘Het weer tijdens iedere reis is natuurlijk anders', zei Harald, die de 0.04 liter van het flesje in één teug opdronk.
      ‘Daarom smaakt deze aquavit nooit hetzelfde’. Er zijn mensen -vooral buitenlanders- die de aquavit koud drinken. Dat zijn barbaren. Die drank is namelijk zo zuiver dat je het op kamertemperatuur moet drinken. Dan pas proef je die licht zilte smaak, dat heerlijke aroma, die invloed van warmte en wind, van passaten en moessons’.

      De drank smaakte extra goed als je er Noorse muziek bijdraaide. Dan was je in Trondheim aan het goede adres, want daar was een beroemd conservatorium, dat veel bekende muzikanten had opgeleverd. Als ik thuis was, moest ik volgens Harald maar eens naar Ǟge Aleksandersen luisteren.  

      Dat heb ik nu -ruim 19 jaar later- maar eens gedaan.
Ga HIER  naar ‘’Tenk om’’, dat je kunt vertalen met ‘’Wat als…’’

Barber Tampa

 Een blik op het etiket leert dat de aquavit gerijpt is tussen 6 januari 1988 en 13 mei 1988 aan boord van het motorschip Barber Tampa. Het heeft 41.5% alcohol en is gebotteld in Trondheim, inderdaad de geboorteplaats van Harald.
      Bij aankomst op Svalbard kregen we nog een extra flesje en ook het glaasje mochten we houden.

 
Klik HIER voor alle muziekborrels

Details

Categorie: Audio (168)

Gepubliceerd: 03 juni 2021

Precies 40 jaar later

Zonder geld de wereld rond

Eén van de meest succesvolle radioprogramma’s ooit vond plaats in de zomer van 1981. Twee teams van twee verslaggevers vertrokken op 3 juni bij de VPRO-studio. Zij moesten de wereld rond. ZONDER GELD.
      Het traject ging in grote lijnen hetzelfde als dat van Jules Vernes hoofdpersoon Phileas Fogg uit ’De reis rond de wereld in 80 dagen’.

Zij moesten in ieder geval in Istanbul, Bombay, Singapore, Yokohama, San Francisco, New York en Londen stempeltjes halen.
      Er waren echter grote verschillen met de excentrieke en steenrijke Phileas Fogg.
      Dit was namelijk ECHT.
De verslaggevers moesten de klus klaren in 60 dagen en hadden alleen geld om in noodgevallen te gebruiken. Ze kregen dan ''strafdagen". Onderweg moest gewerkt worden, maar ze mochten ook rommelen en sjoemelen. 
      En zij moesten opnames maken, die op één of andere manier naar Hilversum verstuurd moesten worden. Dat was in 1981 zonder mobiele of satelliettelefoons en zonder computers etc. behoorlijk lastig.
      Daarna werden door ’het thuisfront’ montages gemaakt, die negen weken lang iedere woensdag van kwart voor elf tot één uur werden uitgezonden in het programma Villa VPRO op Hilversum 1.

Roel van Broekhoven en ik waren team 1 ook wel ’Donker & Interessant’ genoemd.
      Team 2 bestond uit Ton van der Graaf & Jan Willem Dolk. Zij waren gedoopt tot ’Jong en Blond’.
Om het spannend te maken, werd er een wedstrijd van gemaakt.
      De teams zaten elkaar dwars en legden elkaar in de luren.
Vanaf het eerste moment bleek het programma een enorm succes. 
      Wekelijks kwamen bij de VPRO zakken vol met post, tips en aanmoedigingen binnen.
Op kantoren werden weddenschappen afgesloten; vakanties werden verzet. 
      Het luistercijfer steeg tot zo'n 3 miljoen per uitzending.

Luister  HIER naar een compilatie van alle uitzendingen.

FEEST in HILVERSUM

(Midden rechts Roel van Broekhoven; midden links uw bloghouder)

Bij de laatste feestelijke uitzending hadden zich zo'n 10.000 mensen verzameld op de 's Gravelandseweg in Hilversum.
      En dat terwijl op datzelfde moment het 'sprookjeshuwelijk' tussen Charles & Diana rechtstreeks op de T.V. werd uitgezonden.
Jarenlang werden wij later aangesproken op deze reis.
      Sterker: er zijn nog steeds mensen die er -40 jaar later- over beginnen.

In het kerstnummer van de VPRO-Gids maakte hoofdredacteur Boudewijn Paans toen dit verslag.

V.l.n.r.:

Uw bloghouder, Roel van Broekhoven, Ton van der Graaf, Jan Willem Dolk