Audio (150)
- Details
- Categorie: Audio (150)
Hoedjes & afval
Lesotho dus. Een onafhankelijk land dat geheel omringd wordt door Zuid-Afrika. Een land met een geheel eigen cultuur, eigen tradities; eigen muziek,
En ... geheel eigen hoedjes.
In het voorjaar van 2000 zat ik 's avonds wat te drinken met de eigenaar van een hotel in de hoofdstad Maseru. Plaatselijk geproduceerd bier onder de naam Maluti.
Ik was de enige gast.
De man had vroeger in de dimantmijnen van Zuid-Afrika gewerkt, Daar had hij stoflongen aan over gehouden. Met af en toe een rochel in zijn stem vertelde hij nostalgisch over zijn land. Over de armoe, de uitbuiting door Zuid-Afrika, maar ook over trots en overlevingsdrang.
Hij liet mij het nationaal volkslied horen en gaf mij een cassette cadeau. Met Sotho Music.
U kunt HIER luisteren naar vijf schaapsherders, die muziek maken met instrumenten, die ze zelf gemaakt hebben van afval en schroot. En natuurlijk hebben ze de karakteristieke Lesotho-hoedjes op.
Daar schreef ik in 2007 al eens dit stukje over.
Voorjaar 2000
Meshoeshoe de Grote
Eén van de merkwaardigste gebouwen in Afrika staat in de belangrijkste straat van de hoofdstad Maseru in Lesotho. Een onafhankelijk land dat geheel omringd wordt door Zuid Afrika. Een koninkrijk. Een land, dat er prat op gaat het -denk even na- hoogste laagste punt ter wereld te hebben. Het land heeft ook een ijsbaan, volgens mij de enige in heel Afrika.
Kingsway heet die straat. En daar staat een vrij groot gebouw in de vorm van een hoed, de zogenaamde Basotho hoed. Er is een restaurant in gevestigd, waar je hele dikke omeletten kunt eten. Het bouwsel is van onderen rond en loopt omhoog in een punt met een kroon erop. Het is felgeel met een bruine rand. Het is gevormd naar de heuvel, die zich in het land bevindt bij het fort van de voormalige koning, Meshoeshoe de Grote. 
Deze hoed is het nationale symbool van Lesotho. Je vindt het overal terug. Bijvoorbeeld in de vlag, maar ook op nummerplaten van auto’s.
Pitriet
In Maseru, maar ook in kleinere plaatsjes op het platteland, kun je van die hoedjes kopen. Ze worden gemaakt van een soort pitriet. Uiteraard met de hand.
Recht tegenover mijn hotel aan Kingsway op een pleintje was zo’n verkoopplaats. Er stonden twaalf verkoopsters. Als ze je zien gaan ze elkaar beconcurreren. ’ You want hat, mister? Selfmade hat. Very very cheap‘.
Ze zijn leuk en druk en kleurrijk gekleed. Ze trekken aan je haar, aan je broek, aan je trui. Ze lachen en flirten. En ze bieden zo hard tegen elkaar op, dat de hoedjes uiteindelijk vrijwel niets meer kosten.
Ik keerde in Holland terug met 12 hoedjes in verschillende soorten en maten.
Op Internet wordt zo'n wat groter hoedje inmiddels aangeboden voor 175,95 US $.
Ik heb er nog een paar over.
Muziek bij de borrel (1):
Night in Tunisia; Art Blakey's Jazz Messengers
Muziek bij de borrel (2):
Kanonensong van Bertolt Brecht und Kurt Weill
Muziek bij de borrel (3)
The Singing Detective
Muziek bij de borrel (4)
Ramses II
Muziek bij de borrel (5)
Svalbardtema
Muziek bij de borrel; (6)
De Finse Tango
Muziek bij de borrel (7)
The song of the black-necked crane
Muziek bij de borrel (8)
Bob Dylan's Hard Rain
Muziek bij de borrel (9)
Vladimir Vyssotski
Muziek bij de borrel (10)
Han Reiziger
Muziek bij de borrel (11)
Privé-concert in Tasjkent
Muziek bij de borrel (12)
Meidengroep Värttinä & Jean Sibelius
Muziek bij de borrel (13)
De Moldau van Bedrich Smetana
- Details
- Categorie: Audio (150)
Vltava & Otava; een drierivierenpunt
Dit is een drierivierenpunt. Het bevindt zich bij het dorpje Zvikovské Podhradi in Tsjechië , een kleine honderd kilometer ten zuiden van Praag.
Rechts stroomt de Moldau (Vltava) en links de Otava.
De rivier gaat verder als de Moldau, stroomt via Praag en mondt in het noorden van het land uit in de Elbe.
De foto is genomen vanaf de muur rond het kasteel Hrad Zvikov, dat op een schiereiland ligt. Het kasteel is iedere dag te bezichtigen. Volwassenen betalen 70 Tsjechische kronen; ongeveer 2.50 Euro.
Symfonisch gedicht
Je kunt het best naar de foto’s kijken met de beroemde zeer herkenbare muziek van componist Bedrich Smetana op de achtergrond.
Hij schreef in de tweede helft van de negentiende eeuw zijn monumentale werk Má Vlast. (Mijn vaderland).
Zes symfonische gedichten waarin niet alleen het landschap wordt verheerlijkt, maar waarin ook aandacht is voor verhalen, sagen en legenden uit Bohemen, het westelijk deel van Tsjechië .
Het tweede gedicht is de Moldau.
Ik heb een mooie uitvoering voor u gevonden. Je hoort in 58" hoe de rivier ontspringt bij twee bronnen: een warme en een koude. Dan volgt de harmonieuze samenvloeiing.
Een opname uit 1950.
Het NBC Symphony Orchestra onder leiding van dirigent Arturo Toscanini.
In Tsjechië drink je bier. Het liefst de echte Budweis uit het nabije České Budějovice en niet de Amerikaanse rommel met dezelfde naam.
Als je echt sterke drank wil drinken is er de vaak lokaal gestookte Slivovice. Hier en daar wordt ook Becherovka geschonken, een soort kruidenbitter.
Hrad Zvikov
Moldau
Otava
Toeschouwers
Het is een mooie rivier.
Soms vaart er een bootje met toeschouwers, die het ook allemaal heel mooi vinden.
En reken maar dat er drank aan boord is.
Muziek bij de borrel (1):
Night in Tunisia; Art Blakey's Jazz Messengers
Muziek bij de borrel (2):
Kanonensong van Bertolt Brecht und Kurt Weill
Muziek bij de borrel (3)
The Singing Detective
Muziek bij de borrel (4)
Ramses II
Muziek bij de borrel (5)
Svalbardtema
Muziek bij de borrel; (6)
De Finse Tango
Muziek bij de borrel (7)
The song of the black-necked crane
Muziek bij de borrel (8)
Bob Dylan's Hard Rain
Muziek bij de borrel (9)
Vladimir Vyssotski
Muziek bij de borrel (10)
Han Reiziger
Muziek bij de borrel (11)
Privé-concert in Tasjkent
Muziek bij de borrel (12)
Meidengroep Värttinä & Jean Sibelius
Muziek bij de borrel (13)
De Moldau van Bedrich Smetana
- Details
- Categorie: Audio (150)
Värttinä & Sibelius
Kun je naar een gebied gaan alleen vanwege de naam? Natuurlijk kan dat! Heerlijk romantisch.
Maar er is een kans dat het zwaar tegenvalt. Dus kun je je maar beter oriënteren.
Zo gingen wij in de winter van 1993 voor ‘t eerst naar Karelië, het zuidoosten van Finland. (Mooie naam, prachtig landschap, rijke cultuur). We zouden er daarna nog drie maal (in de zomer) naartoe gaan.
Karelië is de bakermat van de Finse cultuur, vastgelegd in de Kalevala, het volksepos van de Finnen.
Een episch werk, dat een uiterst curieuze mengeling vormt van magische en mystieke handelingen, van tovenarijen en metafysica, maar ook van zeer aardse gewoonten en leefwijzen. Een cultuur, die heden ten dage nog steeds in Karelië aanwezig is.
Kinderen in Finland groeien op met de Kalevala. Nog altijd wordt er op school veel aandacht aan besteed en zijn er Finnen, die delen uit hun hoofd kennen en die ‘t zelfs kunnen zingen. Sommige kinderen vereenzelvigen zich met de grote helden uit dit Epos, de zanger Väinämöinen of de smid Ilmarinen, die fantastische avonturen beleven.
In onze bungalow in het dorpje Saimaanranta was een speler met CD’tjes. Daaronder een aantal nummers van de fantastische meidengroep Värttinä. En de tekst van die nummers was vaak ontleend aan de Kalevala.
Luister HIER naar Käppee en HIER naar Ilmatar
Verder was er natuurlijk ook nog de Karelische suite van Finlands meest beroemde inwoner Jean Sibelius. Ook daar luisterden we op die winteravonden vaak naar. Met lekkere Finse wodka. Die heb je in allerlei soorten. Ik zou als ik u was niet de wodka van 67% alcohol nemen, maar me beperken tot Finlandia van 40% .
Ga ook naar Reizen 3 (Saimaanranta) en Beelden 49 (De berg van Jean Sibelius)
Muziek bij de borrel (1):
Night in Tunisia; Art Blakey's Jazz Messengers
Muziek bij de borrel (2):
Kanonensong van Bertolt Brecht und Kurt Weill
Muziek bij de borrel (3)
The Singing Detective
Muziek bij de borrel (4)
Ramses II
Muziek bij de borrel (5)
Svalbardtema
Muziek bij de borrel; (6)
De Finse Tango
Muziek bij de borrel (7)
The song of the black-necked crane
Muziek bij de borrel (8)
Bob Dylan's Hard Rain
Muziek bij de borrel (9)
Vladimir Vyssotski
Muziek bij de borrel (10)
Han Reiziger
Muziek bij de borrel (11)
Privé-concert in Tasjkent
Muziek bij de borrel (12)
Meidengroep Värttinä & Jean Sibelius
- Details
- Categorie: Audio (150)
Een eenzame Rus in een vijandig land
Hij had een koffer bij zich.
Daar zat hij op. In het tasje op de grond een fles wodka. Daar nam hij af en toe een slokje uit.
In zijn baard zat stof. Hij had nog een enkele tand in zijn mond.
Ik kwam hem in het voorjaar van 1998 tegen in Tasjkent, de hoofdstad van Oezbekistan.
Hij is een Rus en woonde al in dit land toen het nog bij de Sovjet-Unie hoorde.
Sinds de onafhankelijkheid in 1991 hebben de Russen het in dit centraal Aziatische land steeds moeilijker gekregen.
‘Zij’ zijn de voormalige bezetters en worden gediscrimineerd bij het krijgen van werk, het huren van huizen en het vestigingen van kleine ondernemingen.
Steeds meer Russen vertrekken uit dit verder zeer corrupte en dictatoriaal geleide land.
De oude man had het niet druk. Oezbeken keken niet naar hem om en van de Russen moest hij het -zo te zien- ook al niet hebben.
Ik heb hem wat geld gegeven.
En toen ging hij natuurlijk voor mij spelen en zingen. Er zit veel leed in zijn lied. Nostalgie ook.
Het begint wat rommelig, want de man houdt zijn waardigheid, gaat er echt voor zitten en pakt mijn snoertje om beter in de microfoon te kunnen zingen.
Luister HIER naar de eenzame muzikant.
Muziek bij de borrel (1):
Night in Tunisia; Art Blakey's Jazz Messengers
Muziek bij de borrel (2):
Kanonensong van Bertolt Brecht und Kurt Weill
Muziek bij de borrel (3)
The Singing Detective
Muziek bij de borrel (4)
Ramses II
Muziek bij de borrel (5)
Svalbardtema
Muziek bij de borrel; (6)
De Finse Tango
Muziek bij de borrel (7)
The song of the black-necked crane
Muziek bij de borrel (8)
Bob Dylan's Hard Rain
Muziek bij de borrel (9)
Vladimir Vyssotski
Muziek bij de borrel (10)
Han Reiziger
Muziek bij de borrel (11)
Privé-concert in Tasjkent
- Details
- Categorie: Audio (150)
Verbeelding aan de Macht
Mijn oud VPRO-collega Han Reiziger was een veelzijdig man. Groot kenner van klassieke muziek, van jazz en pop. Hij was lange tijd presentator bij de VPRO-Radio, maar maakte later ook furore met zijn T.V.-programma Reiziger in muziek. Naast programmamaker was hij componist, musicus en poppenspeler. Han muntte ook uit in experimentele muziekgenres. Zo herinner ik me nog een concert voor walvissen.
Maar het meest bijzondere muziekstuk werd live uitgezonden in 1983. Zes ‘’zware’’ VPRO-radiomakers betrokken zes locaties in Nederland en zetten daar alleen maar een microfoon open.
Han mixte die geluiden tot een zeer bijzondere compositie.
Luister eens een stukje, neem er een borrel bij, zwijmel weg en denkt met weemoed aan een tijd, dat er op de radio nog bijzondere dingen gebeurde.
In april 2008 schreef ik hier het volgende stukje over
Zo klinkt Nederland
Eén van de merkwaardigste radioprogramma’s waar ik ooit aan meewerkte speelde zich af op zondagavond 26 juni 1983, ‘s avonds vanaf zeven minuten over negen. VPRO-programmamaker Han Reiziger zat in een studio met meersporenapparatuur en mixte daar zes geluiden uit Nederland, die op datzelfde moment bij hem binnenkwamen.
Geheel naar z’n gevoel, z’n emoties en z’n intuïtie componeerde hij met deze geluiden een zeer bijzonder muziekstuk onder de titel : Zo klinkt Nederland.
Het waren volgens Han Reiziger willekeurig gekozen plekken. Maar hij had er natuurlijk wel over nagedacht.
En zo kon het gebeuren, dat zes radiomakers met zes reportagewagens, zes radiotechnici en de nodige assistent-technici op zes verschillende locaties niets anders hoefden te doen dan microfoons open te zetten.
Bij de elektriciteitscentrale in Zwolle zat een zekere Barbara, op het station in Haarlem was Wim Noordhoek; Peter Flik bevond zich in het plaatsje Durgerdam aan het IJsselmeer; Jan Donkers zat op een terras op het Leidseplein in Amsterdam; Kees Slager stond onder de Zeelandbrug en ik was aanwezig op het strand van IJmuiden vlakbij de Zuiderpier.
Niet iedereen bij de VPRO was gelukkig met dit nogal dure en bijzondere experiment. Maar omdat in die dagen de verbeelding nog wel eens aan de macht was, werd er ook niet erg over gezeurd.
Het resultaat had ik nooit te horen gekregen. Het werd niet geregistreerd en dus ook niet in het archief van de Publieke Omroep opgenomen.
Maar bij de publiekservice van de VPRO had men een cassettebandje laten meelopen.
Via het archief van de VPRO-radio kunt u het resultaat van dit geluidenspel nu alsnog horen.
Muziek bij de borrel (1):
Night in Tunisia; Art Blakey's Jazz Messengers
Muziek bij de borrel (2):
Kanonensong van Bertolt Brecht und Kurt Weill
Muziek bij de borrel (3)
The Singing Detective
Muziek bij de borrel (4)
Ramses II
Muziek bij de borrel (5)
Svalbardtema
Muziek bij de borrel; (6)
De Finse Tango
Muziek bij de borrel (7)
The song of the black-necked crane
Muziek bij de borrel (8)
Bob Dylan's Hard Rain
Muziek bij de borrel (9)
Vladimir Vyssotski
Subcategorieën
Audio Aantal artikelen: 80
Pagina 10 van 15