Gekakel & kinderkleertjes

(Door Els Smit, journalist te Rotterdam)

Soms moeten dingen vastgelegd worden. Zo is Jan Briër, oud chef Kunst van Het Vrije Volk, de bedenker van de uitdrukking: ‘Te laat, te laat’, zei Winnetou, ‘het zaad is al naar binnen toe’.

      Het is een mooi gezegde en het verdient een breed verspreidingsgebied. Dat is geloof ik nog niet het geval. Jammer misschien.
Wat ik wel weet is dat ik het woord ‘Voetbalvrouwen’ heb bedacht. Echt waar.

Dat kwam zo:

In 1974 had het dagblad Het Vrije Volk de wekelijkse rubriek ‘Paspoort’. Daarin werden toen bekende mensen geïnterviewd met korte vragen waarop niet al te lange antwoorden moesten worden gegeven. Ik was 23 en mocht Truus van Hanegem interviewen, de flamboyante echtgenote van Feyenoord-voetballer tevens international Willem van Hanegem.

      Vanaf de eerste vraag in hun mooie huis in Hendrik Ido Ambacht benadrukte Truus dat haar reden van bestaan bij Willem en de kinderen (Alice en Gert) lag. Vanaf de eerste vraag was ook duidelijk dat met Truus absoluut niet te sollen viel. Om de één of andere reden was hun huis de zoete inval geworden voor collega’s van Willem, van hun vrouwen ook. ‘We hebben hier altijd veel visite’, zei ze toen ik nog maar net binnen was.

      Wat heet?

Ze had de ochtend van het interview geen moeite gedaan om de visite af te zeggen. Om de haverklap ging de bel. Allemaal vrouwen van collega’s van Willem. Met dure kinderkleding: Oilily, Studio X, Petl en Quatl weet ik veel.
      Er was een koffieapparaat. En ik hoorde alleen maar gekakel. Er moest tegen elkaar worden opgeboden wie de duurste kinderkleertjes had. Truus keek me aan en ik heb m’n schouders opgehaald.

Terug in het redactielokaal van Het Vrije Volk in Rotterdam zei Peter Ouwerkerk, de beminnelijke chef van de sportredactie tegen me: ‘En, hoe is het gegaan?’ 
‘k Weet niet,’ zei ik. ‘Ik vond Truus heel aardig, maar toen kwamen daar van die, eh, voetbalvrouwen, weet je niet, met dure kinderkleertjes en dure kappers.’

De chef sportredactie moest even grinniken: ‘Voetbalvrouwen haha,’. Hij begreep wat ik bedoelde. Daar was ik blij mee. Hij had uiteraard een column in Het Vrije Volk. Daarin lanceerde hij de week na ons gesprek de term ‘voetbalvrouwen’. Zonder bronvermelding.
      Maar zo ging dat toen. Ik denk dat dingen nog steeds zo gaan.

Net zoals Peter Ouwerkerk zelf, begrepen heel veel mensen, zeker in zijn circuit, wat hij bedoelde. Voetbalvrouwen. De term is laten we zeggen widely overgenomen. Er is ook een televisieserie gemaakt met die naam.

      Bij de BBC hoorde ik niet veel later de term ‘Football Wives’. Maar zo ijdel ben ik niet. Ik bedoel dat de term ook nog eens zou zijn vertaald.

Tegenwoordig hoor je de benaming trouwens minder.
      Even is het Nederlandse damesvoetbalelftal in de sportjournaals aangeduid als ‘de voetbalvrouwen’. Ik vond dat raar. En ook een beetje dom. Nu heten de dames, gode zij dank, meestal althans: ‘de Leeuwinnen’.

Meer van Els: HIER