Honkbal
- Details
- Hoofdcategorie: Honkbal (123)
- Categorie: Honkbal
Eén van de mooiste dagen van het jaar
Vandaag begint in de V.S. de nacompetitie. Eén van de mooiste dagen van het jaar.
Er zijn nog vier teams in de American League en vier teams in de National League over.
Van die acht voorspelde ik er drie goed. Alleszins acceptabel.
Honkbal 60: Pitching is de name of the game.
Justin Verlander
Vanavond en vannacht zijn er de eerste twee wedstrijden in de American League.
In het Yankee Stadium komen de Detroit Tigers op bezoek bij de New York Yankees.
En daar verschijnen de beste werper tegen de best betaalde werper van de Amerikaanse profcompetitie.
Justin Verlander van Detroit won het afgelopen seizoen 24 wedstrijden (een uitzonderlijk hoog aantal) en C.C. Sabathia (New York) won er 19.
Het siert de coaches van beide teams dat ze niet proberen via tactische spelletjes een confrontatie tussen die twee te voorkomen.
Gewoon uitgaan van je eigen kracht en de beste werpers tegen elkaar. Zo hoort het.
C.C.Sabathia
De halve finales worden gespeeld in een serie best of five. De andere teams, die vanavond tegen elkaar spelen zijn de Texas Rangers en de Tampa Bay Rays.
Een nogal verrassende confrontatie.
De Rays plaatsten zich pas afgelopen woensdag op de laatste competitiedag toen zij tegen de Yankees na een 7-0 achterstand in de negende innings gelijkmaakten en in de verlenging wonnen.
Hier en daar werd over mogelijke opzet gesproken,want op deze manier hielden de Yankees hun van oudsher grootste rivaal Boston Red Sox uit de playoffs.
Van Hugo Kijne (Te gast 3) hoorde ik dat er zelfs een verslaggever van ABC-News was, die een Freudiaanse verspreking maakte. De New York Yankees moesten volgens hem tegen de ‘Detroit Red Sox’.
Maar ik verzeker u dat van opzet natuurlijk absoluut geen sprake is geweest.
De Yankees gaan deze serie winnen en komen in het kampioenschap van de League uit tegen Texas.
Ook dat gaan zij winnen.
In de National League gaat het vanaf zaterdag tussen de Philadelphia Phillies (op afstand het beste team in het afgelopen seizoen) contra de St.Louis Cardinals en de Milwaukee Brewers contra de Arizona Diamond Backs.
Zoals ik 31 maart voorspelde gaat Philadelphia dit allemaal winnen.
De World Series gaan dan tussen de New York Yankees en de Philadelphia Phillies.
Dat winnen de Phillies in de serie best of seven met 4-2.
- Details
- Hoofdcategorie: Honkbal (123)
- Categorie: Honkbal
Spelers met één arm en ontbrekende vingers
In juni schreef ik een stukje over een bijzonder honkbalboek: Baseball’s Most Wanted van Floyd Conner.
In dit boek is niet alleen een groot aantal statistische gegevens opgenomen, maar het staat ook vol met bijzondere en bizarre wetenswaardigheden.
Ik schreef ondermeer dat er aandacht is voor spelers, die ondanks een lichamelijke handicap het hoogste niveau bereikten.
Nogal uitzonderlijk voor een sport die in de Verenigde Staten op onwaarschijnlijk hoog niveau wordt beoefend.
Ik kreeg hierop een paar reacties. Of ik voorbeelden kon geven.
Welaan.
Jim Abbott
Het bekendste -want meest recente- voorbeeld is Jim Abbott, een pitcher die zonder rechterhand werd geboren.
Hij gooide uiteraard met zijn linkerarm en hield daarbij zijn handschoen in het stompje van zijn rechterarm.
Daarna wisselde hij de handschoen razendsnel naar zijn
linkerhand, zodat hij klaar stond om een geslagen bal eventueel te kunnen fielden.
Als dat gebeurde, stopte hij de handschoen tussen zijn lichaam en zijn rechter armstuk, pakte de bal met zijn linkerhand en kon zo naar een honk gooien.
Hij had dit zo geperfectioneerd, dat er qua handelingssnelheid nauwelijks een verschil was met een werper met twee handen.
Abbott speelde vrijwel zijn gehele big league carrière in de American League, omdat een werper daarin niet hoeft te slaan.
Abbott speelde 11 seizoenen in de Majors ondermeer voor de California Angels en de New York Yankees.
Zijn hoogtepunt beleefde hij op 4 september 1993, toen hij voor de Yankees een No-Hitter gooide.
Mordecai ''three finger'' Brown
Een zeer bijzonder voorbeeld is Mordecai ’Three Finger’ Brown. Hij verloor als kind bij een ongeluk zijn rechter-wijsvinger.
Bij een ander ongeluk brak hij -ook rechts- twee vingers, die nooit meer op zijn juiste plek terechtkwamen.
Dankzij die kromme en ontbrekende vingers kon hij de bal dusdanig vasthouden, dat hij zijn ballen een zeer ongewone spin kon geven.
Mordecai won tussen 1906 en 1912 zes seizoenen achter elkaar meer dan twintig wedstrijden.
Een zeer uitzonderlijke prestatie.
Hij werd gekozen in de Hall of Fame.
Pete Grey
Pete Grey was een buitenvelder met één arm.
Toen hij zes jaar was sprong hij van een truck en verloor een deel van zijn rechterarm.
Grey speelde in 1945 één seizoen op het hoogste niveau voor de St. Louis Browns.
Hij moest met één arm slaan en deed dat onwaarschijnlijk goed.
Hij had in totaal 234 slagbeurten en sloeg 51 honkslagen.
Dave Keefe
Dave Keefe is een ander voorbeeld van een werper die zijn handicap nuttig uitbuitte.
Als kind verloor hij zijn middelvinger. Hij speelde van 1917 tot 1922 in de Majors.
In die tijd ontwikkelde hij de zogenaamde Fork Ball, een bal die hij aan de uiterste zijden vasthield tussen zijn wijs- en ringvinger.
Zo’n bal daalt extreem als ‘ie bij de plaat komt.
Bert Shepard
Bert Shepard was een pitcher in de Minor Leagues die in Duitsland in de tweede wereldoorlog een been verloor.
Terug in de V.S. werd hem een kunstbeen aangemeten.
Toen hij daar goed aan gewend was werd hij opgenomen in de selectie van de Washington Senators in de Majors.
Op 14 augustus 1945 kwam hij als vervangend werper in het veld tegen de Boston Red Sox.
Shepard deed dat zo voortreffelijk, dat hij de wedstijd uitgooide.
Hij gooide toen maar liefst 5 1/3 innings, waarin hij maar één punt tegen kreeg.
Het zou voor hem de enige wedstrijd blijven op het hoogste niveau.
Red Ruffing
Red Ruffing was in zijn jeugd betrokken bij een ongeluk in een mijn waarbij hij vier tenen verloor van zijn linkervoet.
Het belette hem niet om een glanzende carrière als pitcher voor de New York Yankees op te bouwen.
Tussen 1936 en 1939 won hij vier seizoenen achter elkaar meer dan twintig wedstrijden
Hij werd gekozen in de Hall of Fame.
Dummy Taylor
En dan was er nog Luther ''Dummy'' Taylor.
Hij werd doof geboren.
In 1904 won hij als werper voor de New York Giants 21 wedstrijden.
Hij werd in dat seizoen tijdens een wedstrijd het veld uitgestuurd, omdat hij scheidsrechter Tim Hurst beledigde in gebarentaal.
- Details
- Hoofdcategorie: Honkbal (123)
- Categorie: Honkbal
Baseball's Most Wanted
Dit boekje heb ik een paar jaar geleden gekocht bij Barnes & Noble in New York.
(Reizen 48; New York; New York)
Een boek dat eigenlijk alleen in de USA kan verschijnen.
Feitjes, meningen, uitspraken, trivia; alles staat erin.
Spelers, die na hun carrière in de politiek terecht kwamen, boeken schreven, in films acteerden, T.V.-sterren werden, maar ook spelers die aan de drank raakten, op zeer jonge leeftijd overleden en zelfs spelers, die een moord pleegden.
Statistieken over slag- werp- en veldprestaties natuurlijk , maar ook anekdotes over zeer merkwaardige en bijgelovige rituelen en verhalen van spelers die slechts één maal in hun leven een fantastische prestatie leverden.
De meest opvallende contracten en verkoopacties van spelers staan erin net als de merkwaardigste blessures en de redenen waarom spelers het veld uit gestuurd werden, tot en met honkballers die tijdens een wedstrijd in het veld in slaap vielen.
De grootste vrouwenversierders komen langs, de humoristen, klagers, idioten en krankzinnig verklaarden.
Veel aandacht ook voor spelers die de Big Leagues haalden ondanks fysieke tekortkomingen.
De oudste & de jongste
Bij dit alles zijn details over de oudste en de jongste speler, die ooit in de Major League speelden natuurlijk simpel.
Maar ook hierbij komen we Amerikaanse -dus uitzonderlijke- feiten tegen.
Satchel Paige
De oudste speler ooit was Leroy ’Satchel’ Paige.
Een werper, die lange tijd in de Negro Leagues speelde tot hij in 1948 -hij was toen 42 jaar oud- een contract
voor de Majors tekende.
Paige, die later in de Hall of Fame werd gekozen, gooide in 1965 zijn laatste drie innings voor de Kansas City
Athletics.
Zonder overigens ook maar één punt tegen te krijgen.
Hij was toen maar liefst 59 jaar.
Zijn autobiografie heet dan ook " I'll pitch forever''
Joe Nuxhall
De jongste speler ooit was Joe Nuxhall, ook een werper.
Hij maakte voor de Cincinnati Reds in 1944 zijn debuut toen hij 15 jaar was.
Uitzonderlijk jong natuurlijk, maar het was oorlog en veel spelers dienden in het Amerikaanse leger.
Nuxhall, die een week voor zijn debuut nog tegen leeftijdgenoten had gegooid op de High School, kreeg ineens gelouterde profs tegenover zich, waaronder bijvoorbeeld één van de grootste slagmensen ooit Stan Musial.
Joe maakte de eerste twee slagmensen uit, maar kreeg daarna twee honkslagen tegen en gooide vijf maal vier wijd.
Het maakte allemaal niet zoveel uit, want die arme jongen was op de plaat gekomen toen zijn team al met 13-0 achter stond.
- Details
- Hoofdcategorie: Honkbal (123)
- Categorie: Honkbal
Wilson Valdez en zijn curveballetjes
Negentien innings
Soms moet een coach beslissen om een veldspeler te laten werpen. En heel soms wordt zo’n speler nog de winnende werper ook.
Dat was voor ‘t laatst gebeurd in 2000 , maar afgelopen nacht was het weer raak.
Hoofdcoach Charlie Manuel van de Philadelphia Phillies had in achttien innings acht werpers gebruikt en was toen door zijn pitchersbestand voor deze wedstrijd heen.
Hij besloot om in de negentiende inning tweedehonkman Wilson Valdez op de heuvel te zetten. Totaal onvoorbereid.
Valdez was in zijn jeugd op de Dominicaanse Republiek wel eens werper geweest en negen jaar geleden had hij als grap in een oefenwedstrijdje in zijn geboorteland ook nog een paar ballen gegooid.
Maar dit keer was het serieus.
Valdez bleek over een aardige curve-ball te beschikken en kreeg drie hoog geslagen vangballen tegen. Het eind van de slagbeurt van de Cincinnati Reds:
http://mlb.mlb.com/team/player.jsp?player_id=407832
In de gelijkmakende slagbeurt behaalden de Phillies alsnog de overwinning (5-4). Nadat er zes uur en elf minuten gespeeld was.
Valdez maakte dus drie uit en kreeg niet één honkslag tegen. Een ERA van 0.00 en dat is toch een uiterst opmerkelijke prestatie.
Coach Manuel moest nog meer opvallende beslissingen nemen.
Derdehonkman Placido Polanco (Ook Dominicaanse republiek) ging naar het tweede honk en catcher Carlos Ruiz (Panama) werd derdehonkman.
Het was toch een behoorlijk Caraibische aangelegenheid, want Valdes volgde relief-pitcher Danys Baez (Cuba) op, die maar liefst vijf innings had gegooid. DE winnende opofferingsslag in de negentiende inning werd trouwens geslagen door Raul Ibanez.
Dat klinkt ook Spaans, maar Ibanez werd gewoon in New York geboren.
- Details
- Hoofdcategorie: Honkbal (123)
- Categorie: Honkbal
De lange weg naar de Big Leagues
Het honkbalseizoen in de Verenigde Staten is nu een week op weg.
Ik heb even voor u geïnventariseerd hoeveel Nederlanders er meedoen op het hoogste niveau. Dat zijn er bedroevend weinig. Vier.
En dan spreken we over spelers met een Nederlands paspoort. Kenley Jansen (Willemstad Curaçao 1987) is relief-pitcher bij de Los Angeles Dodgers, Andruw Jones (Willemstad Curaçao 1977) buitenvelder bij de New York Yankees en Pedro Strop (San Cristobal Dominicaanse Republiek 1985) is relief-pitcher bij de Texas Rangers.
Jair Jurrjens (Willemstad Curaçao 1986) startend werper bij de Atlanta Braves, komt daar binnenkort zeker weer bij, maar hij is momenteel geblesseerd.
Vijf andere spelers hebben dit seizoen kans om (weer) door te stoten naar de Major Leagues.
Zij spelen triple A, de op één na hoogste profcompetitie.
Dat zijn Rick van den Hurk (Honkbal 7 ;Eindhoven 1985) , startend werper bij Norfolk Tides (Baltimore Orioles), Roger Bernadina (Willemstad Curaçao 1984) buitenvelder bij Syracuse Chiefs (Washington Nationals), Gregory Halman, (Haarlem 1987) , buitenvelder bij Tacoma Rainiers (Seattle Mariners), Shairon Martis (Honkbal 35; Willemstad Curaçao 1987), startend werper bij Syracuse Chiefs (Washington Nationals) en Dashenko Ricardo (Willemstad Curaçao 1990 ), catcher bij de Fresno Grizzlies (San Francisco Giants) .
Pedro Strop
Wat mij betreft is Pedro Strop de meest opvallende speler.
In sommige publicaties heet hij Stroop en dat heeft te maken met zijn achtergrond.
Hij werd geboren op de Dominicaanse Republiek (HET Honkbalwalhalla van de Caraïben).
Zijn moeder komt daar vandaan maar zijn vader is van Curaçao.
Hij gooide in dit prille seizoen 1 Inning en deed dat voortreffelijk. Geen hits tegen en twee maal drie slag. Strop maakte in 2009 zijn big-league debuut. Hij speelde in totaal in 23 wedstrijden op het hoogste niveau.
Jair Jurrjes
Jair Jurrjens (Honkbal 40) heeft hoewel hij pas 25 jaar is, al een belangwekkende staat van dienst.
Hij maakte in 2007 zijn debuut, speelde 92 wedstrijden;.allen als startende werper.
Hij gooide 550 1/3 innings met een ERA (Verdiend punten gemiddelde) van 3.52; heeft 37 wedstrijden gewonnen en 27 verloren.
Als hij eerdaags hersteld is gaat hij weer deel uitmaken van de starting rotation van de Atlanta Braves.
Kenley Jansen
Kenley Jansen (Honkbal 48) werd van catcher tot pitcher omgevormd en debuteerde vorig jaar uitstekend.
Hij gooide in 25 wedstrijden 27 Innings, scoorde vier saves en had een verbluffend laag ERA van 0.67.
Dit seizoen kwam hij twee maal in actie.
Hij gooide 3 Innings, kreeg vijf honkslagen tegen en gooide twee maal drie slag.
Andruw Jones
Andruw Jones (honkbal 30 ) was 10 jaar lang een grote ster, die op weg leek naar de Hall of Fame.
Hij maakte op 19-jarige leeftijd zijn big league debuut en sloeg voor z’n dertigste jaar al 300 homeruns.
In 2007 ging het ineens minder. Zijn slagprestaties kelderden, het aantal homeruns ook en hij kreeg opvallend vaak drie slag.
Hij speelde na zijn terugval achtereenvolgens een jaar voor de Los Angeles Dodgers, de Texas Rangers en de Chicago White Sox, maar het ging niet echt beter.
Nu heeft hij dus een voor zijn doen minimal contract (2 miljoen $ plus mogelijke bonussen voor goede prestaties) bij de New York Yankees.
Hij speelde tot nu toe in 1 wedstrijd en sloeg -typisch Jones- in zijn eerste slagbeurt direct een homerun.
Pagina 6 van 17