Een team waar pit in zit

Vanmiddag is het weer zover. Na een vakantieperiode gaan we weer trainen.
      Zaterdag wacht de eerste wedstrijd.
‘Wij’ zijn het Peanuts-team van honk- en softbalverenging Schiedam. Sinds een half jaar ben ik hulpcoach bij dit team, omdat mijn kleinzoon Luc erin speelt.
      ‘We’ doen het in de competitie niet onaardig en kunnen als het een beetje meezit nog hoog eindigen.

Ons team is gemengd. Jongens en meisjes van zes, zeven en acht jaar, die er verschrikkelijk druk en enthousiast tegen aan gaan. Wij zijn immers blauw en wit en vormen een team waar pit in zit. Veel ouders komen naar de wedstrijden kijken en leven intens mee. Ook worden er steeds meer opa’s en oma’s gesignaleerd.

Peanuts honkbal lijkt net echt. De jonge spelertjes slaan de bal vanaf een paaltje. Maar degenen met wat meer ervaring mogen ook een door de coach opgegooide bal proberen te slaan.
      Ik ben in het verleden vele jaren coach geweest van tal van honkbalteams, waar mijn zoon in speelde. Maar zulke jonge kinderen heb ik nooit getraind.
      Slaan, gooien en honklopen gaat al vrij goed, maar tot mijn verrassing hebben ze de meeste moeite met de bal in een handschoen vangen. Iets waar we nog wel wat aandacht aan moeten besteden.

liggend v.l.n.r: Sierra en Mack

Eerste rij v.l.n.r.: Demi, Anna, Sandy, Luc en Romana.

Tweede rij v.l.n.r.: Femke, Jarno, Jelle, Lars, Cathy en Quinten.

Achterste rij v.l.n.r.: Coach Mireille, coach opa Ronald , hoofdcoach opa Piet.