Honkbal

 

 

Pitching is the name of the game


(of: Hoe de Phillies kampioen worden)

 

‘t Is Show Time vandaag. De honkbalcompetitie in de V.S. begint. Voor miljoenen mensen daar een verademing.
      Baseball is de ‘national pastime’. Nog altijd de meest populaire sport.
Basketball? Natuurlijk; wel aardig. Football: Vooruit maar. IJshockey? Meer voor Canada. Soccer? Europa & vrouwen. Atletiek of zwemmen? Alleen bij de Olympische Spelen. Wielrennen? Doping! Korfbal? Nooit van gehoord.

 

Voor de minder ingewijden: De ‘eredivisie’ in de V.S. bestaat uit de American League en de National League, die beiden zijn onderverdeeld in drie divisies: Oost, Centraal en West.
      Er zijn in totaal 30 teams, waarvan er acht (de divisiekampioenen en de beste nummer twee in iedere league) na 162 wedstrijden de Play-offs bereiken.
      De teams spelen de meeste wedstrijden in hun eigen league, maar er zijn ook zogeheten Interleague wedstrijden.


Het wordt weer een bijzonder seizoen, waarbij de teams met de beste werpers de hoogste ogen gooien.
      Pitching is immers the name of the game. Daarvoor moeten we terecht bij de National League.
De Philadelphia Phillies hebben een wonderbaarlijk sterke werpersstaf.
      Als starters hebben zij Roy Halladay, Cliff Lee, Joe Blanton, Cole Hamels en Roy Oswalt. Zij worden eerste in de National League East.
De San Francisco Giants, vorig jaar winnaar van de World Series wordt kampioen in de National League West.
     
Deze teams zullen samen strijden om de titel in de National League want de Cincinnati Reds en de Florida Marlins komen er in de halve finales van de playoffs niet aan te pas.

      Eerste: Philadelphia Phillies,


En dan de American League. De Boston Red Sox worden eerste in Oost, de Minnesota Twins in Central en de Texas Rangers in West.
      De New York Yankees worden tweede in de Oostdivisie en verdienen een Wild Card.
Dit team, dat traditiegetrouw altijd hoge ogen gooit heeft een paar verwarrende maanden achter de rug. Het verloor de slag om Cliff Lee, een zeer goede werper die op de markt was, maar uiteindelijk koos voor de Phillies.
      De Yankees kochten daarna in een soort vertwijfeling maar liefst vier min of meer uitgerangeerde werpers in de hoop dat ze zullen loskomen: Bartolo Colon, Freddy Garcia, Mark Prior en Kevin Millwood.
      In diezelfde categorie zit Andruw Jones, een buitenvelder uit Curaçao. Jarenlang een geweldige slagman, maar de laatste jaren verschrikkelijk uit vorm.
     
Aan het eind van het seizoen zullen één of meer van deze spelers weer op hun oude niveau terug zijn, een paar rookies gaan het goed doen en zo zullen de Yankees opnieuw de World Series bereiken.
     
Tegen de Philadelphia Phillies zijn ze echter kansloos.

 

 

Citizens Bank Park Philadelphia



De Playoffs zullen er dus zo uitzien:


American League:

(Halve finale; Best of five)

Boston Red Sox- Texas Rangers (3-1)

New York Yankees- Minnesota Twins (3-2)


(Finale; Best of seven)

Boston Red Sox- New York Yankees (3-4)

National League

(Halve finale; Best of five)

Philadelphia Phillies- Cincinnati Reds ( 3-1)

San Francisco Giants- Florida Marlins (3-1)


(Finale; Best of seven)

Philadelphia Phillies- San Francisco Giants (4-2)


World Series (Best of seven)

Philadelphia Phillies- New York Yankees (4-2)

 

 

 

Een nieuw salarisrecord in de maak:

$30 miljoen per jaar

 

 

 

Het lijkt rustig in het Amerikaanse profhonkbal. Maar dat is schijn.
      Juist in deze periode vinden de onderhandelingen plaats over nieuwe contracten en stappen spelers over van club.
De meeste belangstelling gaat uit naar Albert Pujols, op dit moment de beste honkballer.
      Zijn contract bij de St. Louis Cardinals loopt aan het eind van het komende seizoen af. Maar nu al wordt druk achter de schermen gesproken en speculeren honkbalverslaggevers over een nieuw contract dat alle records moet breken.
      Geheel volgens Amerikaanse tradities geldt hier dat de beste speler ook het meest moet verdienen.


Albert Pujols (spreek uit: Poehools) werd geboren in de Dominicaanse Republiek. Hij is 31 jaar en speelt al tien jaar op het hoogste niveau.
      Hij sloeg in die periode met het vorstelijke gemiddelde van 0.331, scoorde 408 homeruns en 1230 honkslagen.
Om aan te geven hoe gevaarlijk hij als slagman is: hij kreeg de laatste drie jaar veruit het meest opzettelijk vier wijd.
      Hij speelde negen maal voor het All-Starteam, was drie maal de meest waardevolle speler in zijn league en kreeg ook twee maal de Gold Glove voor beste eerste honkman.
      Bovendien: hij is nog nooit in verband gebracht met dopinggebruik.


Albert Pujols verdient in dit laatste jaar van zijn contract $16 miljoen.
      Dat is weinig.
Hij staat daarmee op de 25ste plaats.
      Best verdienende honkballer op dit moment is derdehonkman Alex Rodriguez van de New York Yankees. 
Die heeft een contract van tien jaar voor $275 miljoen. (Een gemiddelde per jaar van $27.5 miljoen dus).

 

Albert moet gemiddeld zo’n $30 miljoen per jaar gaan verdienen.
      De verwachtingen van de experts variëren van drie jaar voor $100 miljoen tot zeven jaar voor $200 à 220 miljoen.
Maar volgens ESPN zou hij ook tevreden zijn met eenzelfde contract als Alex Rodriguez.
      Dat is opmerkelijk, want dan zou hij zijn laatste seizoen spelen als 42-jarige.

 

Aanbiedingen van andere clubs kan hij simpel naast zich neerleggen.
      Hij heeft een veto omdat hij tien jaar in dezelfde league en vijf jaar bij hetzelfde team speelt.

Grote vraag is of de St. Louis Cardinals zulke enorme bedragen kunnen opbrengen.
      Het team is geheel gebouwd rond Pujols.
Als hij weg zou gaan zou dat een enorme aderlating zijn.
      St. Louis betaalde het afgelopen jaar in totaal $93 miljoen aan spelerssalarissen.
Dan is $30 miljoen voor één speler inderdaad erg veel.


Pujols blijft overigens uitermate rustig onder al dit rumoer.
      Hij verklaart steeds dat hij het liefst bij St. Louis wil blijven en dat zijn contract-vernieuwing voor het begin van de Springtraining (19 februari) geregeld moet zijn..

      Maar hoe serieus dat allemaal is blijft onduidelijk.
Als de New York Yankees of -zoals hier en daar al vermoed wordt- de Chicago Cubs met de buidel gaan zwaaien zou hij aan het eind van het seizoen zomaar kunnen vertrekken.

 

 

Bert Blyleven in Hall of Fame



(Website Bert Blyleven)


Veertien jaar wachten

 

Veertien jaar moest hij erop wachten, maar deze week gebeurde het toch.
      Voormalig werper Bert Blyleven werd gekozen in de Hall Of Fame van het Amerikaanse baseball. De hoogste onderscheiding , die een profhonkballer in de V.S. te beurt kan vallen.
      Bert Blyleven werd op 6 april 1951 geboren als Rik Aalbert Blijleven in Zeist Utrecht.
Hoewel hij al op zeer jeugdige leeftijd met zijn ouders naar de V.S. ging, heeft hij zijn Nederlandse roots nooit verloochend.
      Bert was ondermeer werperscoach van het Nederlands team.
Hij is de eerste en voorlopig ook laatste Nederlander, die zal worden bijgezet in de prestigieuze Hall in Cooperstown New York.
      (Audio 5: Naar Cooperstown met Hugo Kijne)


Een speler wordt verkozen door de leden van de BBWAA, de BaseBall Writers Association of America. Hij moet dan 75% van het aantal stemmen achter zijn naam krijgen.
      Bert Blyleven ontving in de nacht van woensdag op donderdag 463 stemmen: 79.7%.
Vorig jaar kwam hij slechts vijf stemmen tekort, zodat de verkiezing niet echt als een verrassing kwam.


Blyleven startte in zijn 23-jarige carrière in de Big Leagues 685 wedstrijden. Hij won er 287 en verloor er 250.
      Hij gooide maar liefst 3.701 keer drie slag (vijfde op de All-time lijst van werpers) en schreef 60 shutouts op zijn naam (complete wedstrijden zonder een punt tegen te krijgen).
      Daarmee is hij negende op de All-time lijst.
Zeer goede statistieken dus. En daarom is het enigszins vreemd dat hij pas na veertien nominaties verkozen werd.
      De Amerikaanse honkbalschrijvers, die bij deze verkiezingen ieder jaar weer hun eigen kleine Moment of Fame krijgen, letten niet alleen op de statistieken, maar ook de persoonlijkheid, zijn inbreng in de teams waarin hij speelde en zijn prestaties onder druk.
     
Maar ook die waren goed tot zeer goed.
Volgens sommige commentatoren houden de Amerikaanse honkbaljournalisten niet zo van spelers, die geboren worden op plekken zonder diepe honkbaltraditie. En dat is Nederland.
      Goed in Europa, maar op wereldniveau stelt het Nederlands honkbal niet zoveel voor.
En het is vooral de inbreng van Antillianen, die het nog enigszins op niveau houdt.
     
Het gaat de leden van die Associatie overigens niet om buitenlanders.
Met Blyleven werd bijvoorbeeld ook Roberto Alomar gekozen.
       Maar ja. Die komt uit Puerto Rico, een eiland waar ieder klein jongetje leert honkballen.


Doping

De verkiezing deze week heeft overigens nog iets duidelijk gemaakt.
      Spelers die in verband worden gebracht met doping (steroïden vooral) maken weinig kans om in de Hall of Fame verkozen te worden.
Al eerder was dat het geval met de geweldige slagman Mark McGwire (dit jaar 19.8%) en nu ook met Rafael Palmeiro (11%), die voor het eerst genomineerd was.
      Palmeiro wordt verdacht van steroïdengebruik, maar heeft dat altijd ontkend.
Hij sloeg in zijn carrière 569 homeruns en had 3.020 hits.
     
Slechts drie spelers voor hem bereikten deze 500/3.000 grens. Als Palmeiro niet verdacht was, zou hij met een zeer hoog percentage al in de eerset verkiezingsronde verkozen zijn.


Dit maakt komende verkiezingen alleen maar interessanter.
      Ex-spelers kunnen vijf jaar na hun afscheid genomineerd worden.

De komende jaren zijn dat ondermeer Roger Clemens -waarschijnlijk de beste werper die er ooit geweest is- en Barry Bonds, houder van het record van meeste homeruns in een carrière (762).
      Van Bonds staat vast dat hij gebruikt heeft.
Clemens wordt genoemd in het Mitchell-rapport dat december 2007 verscheen. (Honkbal 15: Het grote dopingschandaal)
      Hij heeft ontkend en schakelde advocaten in om zijn onschuld te bewijzen. Tot nu toe zonder veel succes.

 

Het Honkbalmoment

 

Ach! Ik heb nog wel een fenomenaal bijna ongelooflijk honkbalmoment voor u.
      Ook als u niet van die sport houdt of er niets van afweet.

In deze hilarische scene zien we werper Mark Buehrle van de Chicago White Sox , die een hard geslagen bal met zijn voet probeert te stoppen.
      De bal verdwijnt op fout gebied.
Buehrle gaat er achteraan, pakt de bal met zijn handschoen en werpt vanuit die handschoen achterom tussen zijn benen door naar eerstehonkman Paul Konerko, die de bal daarna met zijn blote hand vangt.
     
Beide spelers doen eigenlijk alles fout.
Maar als je naar de beelden kijkt is dit de enige mogelijkheid om een uit te maken.
      En dat lukt op miraculeuze wijze.

 

De actie werd in de V.S. uitgeroepen tot honkbalmoment van het jaar.
     
Met 89% van de uitgebrachte stemmen! 
Kijk er eens naar:

http://chicago.whitesox.mlb.com/news/article.jsp?ymd=20101217&content_id=16341132&vkey=news_cws&c_id=cws 

 

Als u toevallig coach bent van een jeugdteam moet u oppassen om dit te laten zien.
     
Voor je ´t weet gaan ze het ook proberen.

 

Curaçao forever

 

Het ging zelfs eenvoudiger dan ik vorige week dacht.
      Ik voorspelde u dat de San Francisco Giants met 4-3 in wedstrijden de World Series zouden winnen.

(Honkbal 53; Het kan alle kanten op).

 

Zeer onverwacht; zeer verdiend

Zojuist is de vijfde wedstrijd geëindigd in een 3-1 overwinning voor de Giants en daarmee hebben ze vier wedstrijden gewonnen.
      Kampioen dus.
Zeer onverwacht, maar zeer verdiend,

Vannacht was sterwerper Tim Lincecum van de Giants vrijwel onbespeelbaar. Hij kreeg in acht innings maar drie honkslagen tegen en gooide tien maal drie slag.

      Formidabel.

Maar ook de hitters van San Francisco deden het -zoals in de hele serie- veel beter dan de kenners verwachtten.

 

 

Hitting coach

  

Vooral dit laatste krijgt een Nederlands tintje, omdat de hitting coach van de Giants een Nederlands paspoort heeft.

 

Dat is de op Curaçao geboren (Bam Bam) Hensley Meulens, die zelf 182 wedstrijden op het hoogste niveau speelde.
      De meeste bij de New York Yankees.

 

 

Hensley maakte deel uit van het Nederlands team dat bij de Olympische Spelen van 2000 in Sidney zeer verrassend Cuba versloeg.

 

 

Hij was de eerste speler van de Nederlandse Antillen, die de Major League haalde.
      Maar bij lange na niet de laatste.

Ze kunnen goed honkballen daar op Curaçao.
      Heel goed.