Spelers met één arm en ontbrekende vingers
In juni schreef ik een stukje over een bijzonder honkbalboek: Baseball’s Most Wanted van Floyd Conner.
In dit boek is niet alleen een groot aantal statistische gegevens opgenomen, maar het staat ook vol met bijzondere en bizarre wetenswaardigheden.
Ik schreef ondermeer dat er aandacht is voor spelers, die ondanks een lichamelijke handicap het hoogste niveau bereikten.
Nogal uitzonderlijk voor een sport die in de Verenigde Staten op onwaarschijnlijk hoog niveau wordt beoefend.
Ik kreeg hierop een paar reacties. Of ik voorbeelden kon geven.
Welaan.
Jim Abbott
Het bekendste -want meest recente- voorbeeld is Jim Abbott, een pitcher die zonder rechterhand werd geboren.
Hij gooide uiteraard met zijn linkerarm en hield daarbij zijn handschoen in het stompje van zijn rechterarm.
Daarna wisselde hij de handschoen razendsnel naar zijn
linkerhand, zodat hij klaar stond om een geslagen bal eventueel te kunnen fielden.
Als dat gebeurde, stopte hij de handschoen tussen zijn lichaam en zijn rechter armstuk, pakte de bal met zijn linkerhand en kon zo naar een honk gooien.
Hij had dit zo geperfectioneerd, dat er qua handelingssnelheid nauwelijks een verschil was met een werper met twee handen.
Abbott speelde vrijwel zijn gehele big league carrière in de American League, omdat een werper daarin niet hoeft te slaan.
Abbott speelde 11 seizoenen in de Majors ondermeer voor de California Angels en de New York Yankees.
Zijn hoogtepunt beleefde hij op 4 september 1993, toen hij voor de Yankees een No-Hitter gooide.
Mordecai ''three finger'' Brown
Een zeer bijzonder voorbeeld is Mordecai ’Three Finger’ Brown. Hij verloor als kind bij een ongeluk zijn rechter-wijsvinger.
Bij een ander ongeluk brak hij -ook rechts- twee vingers, die nooit meer op zijn juiste plek terechtkwamen.
Dankzij die kromme en ontbrekende vingers kon hij de bal dusdanig vasthouden, dat hij zijn ballen een zeer ongewone spin kon geven.
Mordecai won tussen 1906 en 1912 zes seizoenen achter elkaar meer dan twintig wedstrijden.
Een zeer uitzonderlijke prestatie.
Hij werd gekozen in de Hall of Fame.
Pete Grey
Pete Grey was een buitenvelder met één arm.
Toen hij zes jaar was sprong hij van een truck en verloor een deel van zijn rechterarm.
Grey speelde in 1945 één seizoen op het hoogste niveau voor de St. Louis Browns.
Hij moest met één arm slaan en deed dat onwaarschijnlijk goed.
Hij had in totaal 234 slagbeurten en sloeg 51 honkslagen.
Dave Keefe
Dave Keefe is een ander voorbeeld van een werper die zijn handicap nuttig uitbuitte.
Als kind verloor hij zijn middelvinger. Hij speelde van 1917 tot 1922 in de Majors.
In die tijd ontwikkelde hij de zogenaamde Fork Ball, een bal die hij aan de uiterste zijden vasthield tussen zijn wijs- en ringvinger.
Zo’n bal daalt extreem als ‘ie bij de plaat komt.
Bert Shepard
Bert Shepard was een pitcher in de Minor Leagues die in Duitsland in de tweede wereldoorlog een been verloor.
Terug in de V.S. werd hem een kunstbeen aangemeten.
Toen hij daar goed aan gewend was werd hij opgenomen in de selectie van de Washington Senators in de Majors.
Op 14 augustus 1945 kwam hij als vervangend werper in het veld tegen de Boston Red Sox.
Shepard deed dat zo voortreffelijk, dat hij de wedstijd uitgooide.
Hij gooide toen maar liefst 5 1/3 innings, waarin hij maar één punt tegen kreeg.
Het zou voor hem de enige wedstrijd blijven op het hoogste niveau.
Red Ruffing
Red Ruffing was in zijn jeugd betrokken bij een ongeluk in een mijn waarbij hij vier tenen verloor van zijn linkervoet.
Het belette hem niet om een glanzende carrière als pitcher voor de New York Yankees op te bouwen.
Tussen 1936 en 1939 won hij vier seizoenen achter elkaar meer dan twintig wedstrijden
Hij werd gekozen in de Hall of Fame.
Dummy Taylor
En dan was er nog Luther ''Dummy'' Taylor.
Hij werd doof geboren.
In 1904 won hij als werper voor de New York Giants 21 wedstrijden.
Hij werd in dat seizoen tijdens een wedstrijd het veld uitgestuurd, omdat hij scheidsrechter Tim Hurst beledigde in gebarentaal.