Algemeen
- Details
- Hoofdcategorie: Algemeen (571)
- Categorie: Algemeen
Man zonder voetstappen
Bas Treffers ( Te Gast 11) laat mij weten dat een aantal van zijn columns in boekvorm is verschenen onder de titel ‘Man zonder voetstappen‘. (Uitgeverij SIM/Writers on wheels).
Treffers had polio in zijn jeugd en is stoelroller.
'Waar loop, eh, rol ik tegenop?'
Hij is ruim dertig jaar actief in allerlei gehandicaptenorganisaties. De columns gaan vooral over trends voor mensen met een handicap: vakantie, seks, armoede, aanpassingen, techniek, bureaucratie, verkeer, de markt , politiek.
Een paar meningen:
Anja Meulenbelt:
Het zijn prachtige stukjes, mooi van toon. Ik wilde al haast schrijven: lichtvoetig. Zo zie je hoe het onderbewuste werkt, en hoe veel er in onze taal verborgen zit.
Thomas Verbogt:
Je columns heb ik met plezier gelezen. Zij zijn bekeken, licht, geestig en vertèllen daadwerkelijk iets.
Bas Treffers overhandigt zijn eerste exemplaar aan burgemeester Job Cohen van Amsterdam.
ISBN: 978-90-79529-01-8
- Details
- Hoofdcategorie: Algemeen (571)
- Categorie: Algemeen
07.43 A.M.
De Hel van het Noorden
Het scenario voor Parijs-Roubaix kan van tevoren geschreven worden. Na de verschrikkelijke kasseienstrook in het bos van Wallers ontstaat vandaag een kopgroep van twaalf man.
Daarin zitten veel favorieten: Fabian Cancellara, Tom Boonen, Juan Antonio Flecha, Alessandro Ballan, Filippo Pozzato en toch ook Stijn Devolder. De verbazingwekkende Sebastian Langeveld, die we voortaan met z'n allen Sebas moeten noemen, is er ook weer bij.
George Hincapie, Leif Hoste en Stuart O’Grady missen de aansluiting.
Er komen de nodige uitlooppogingen, maar niemand slaagt erin om weg te komen. Tot zo’n zes kilometer voor de finish. Cancellara, de beste tijdrijder van het gezelschap, springt weg.
Devolder kan niet meer. Anderen kijken naar elkaar en durven niet te rijden, want dan nemen ze Tom Boonen mee, die daarna de eindsprint simpel zal winnen. Cancellara finisht in zijn eentje in het Velodrome van Roubaix.
Parijs-Roubaix is een verschrikkelijke koers.
Hoewel het niet slaat op de wielerkoers, maar op de verschrikkingen uit de eerste wereldoorlog, is De Hel van het Noorden inderdaad de juiste naam.
Er moet ruim vijftig kilometer kasseien overwonnen worden.
Als het regent worden die stenen spekglad; als het droog is happen de renners grote hoeveelheden stof.
Op de erelijst van winnaars staan alleen maar grote namen.
Het is uitgesloten dat hier een renner van de tweede garnituur wint.
EEN BIJNA DRAMA
Op zes kilometer voor de finish gebeurt het dus. Ongeveer op de plek, waar zich in 1983 bijna een verschrikkelijk drama afspeelde. Hennie Kuiper is tien kilometer eerder een kopgroep ontvlucht met ondermeer Duclos-Lasalle, Mark Madiot en Franciso Moser. Hij neemt een voorspong van anderhalve minuut.
Dan gebeurt het. Hij rijdt in een putje en breekt een wiel. Wanhopig staat hij naast zijn fiets. Huilend , klappend & stampvoetend. Maar binnen vijftien seconden ontvangt hij een andere fiets en wint.
Als u dit nog eens wilt zien ga dan naar de site van Hennie Kuiper:
Parijs-Roubaix: een radioprogramma over de Hel van het Noorden. Klaas Vos en ik inspecteren diverse kasseienstroken en wonen de editie van 2002 bij. Wij spreken met Jan Janssen, winnaar van deze klassieker in 1967 en Martin Ros, oud-directeur van de Arbeiderspers en auteur van diverse wielerboeken.
Sunday 04.56 P.M.
1. Tom Boonen
2. Fabian Cansellara
3. Alessandro Ballan
Flecha & Pozzato gevallen
Devolder, Hoste & Hincapie komen tekort
Niet zo slecht, maar toch...
Maaskant: De Nederlandse verrassing
Langeveld weer gevallen
Volgende week: Amstel Gold Race
- Details
- Hoofdcategorie: Algemeen (571)
- Categorie: Algemeen
Een Kunstwerk; een Meesterwerk
Eén van de mooiste sportboeken , die ik ken is ‘Het wonder van Vlaanderen’ van Rik Vanwalleghem. Het beschrijft de roerige geschiedenis van de Ronde van Vlaanderen op een zeer boeiende manier en munt ook uit in vormgeving.
‘De meeste zaken die de mens produceert’, schrijft Vanwalleghem, ‘zijn wat ze zijn, in hun functionaliteit, hun bruikbaarheid, hun uitzicht of hun smaak.
Daarnaast is er die categorie buiten-gewone scheppingen, die, onbewust misschien, ons leven een ruggengraat geven. Het zijn creaties die om de één of andere mysterieuze reden het alledaagse overstijgen, ons stil doen worden, ons ontroeren.
Het zijn gevallen waarin de mens zijn beperkingen afschudt, grenzen verkent, naar het goddelijke reikt.
De Ronde van Vlaanderen is zo’n geval
De Ronde van Vlaanderen is een kunstwerk, het is een meesterwerk’.
VERBETEN MAAR ONMONDIG
Vandaag wordt deze prachtige voorjaarsklassieker weer verreden. En ...... het is heerlijk Ronde van Vlaanderenweer. Behoorlijke wind en neerslag met kans op onweer, hagel en zelfs sneeuw.
Ook als het regent zullen er honderdduizenden mensen -sommige schattingen reppen zelfs van een miljoen- urenlang langs de route staan om de renners in een paar minuten voorbij te zien gaan. Vlamingen, vrijwel allemaal Vlamingen!
‘De Ronde van Vlaanderen is een brok eigenheid’, schrijft Rik Vanwalleghem.
’Ze legt de wortels van een volk bloot en weerspiegelt terzelfder tijd de elementaire natuur van dat volk: noest, koppig, zwijgzaam, verbeten maar onmondig, weinig assertief, vroom, gezagstrouw en geborneerd.
Typerend én duidend zijn de boetserende omgeving van de Ronde (de einders van de Polders, de glooiingen van de Vlaamse Ardennen, de knotwilgen), haar sociaal-historische achtergrond (de verknechting, het tekort aan zelfrespect, het dorpse, het zwoegen voor de dagelijkse boterham, het schuimende bier), haar gevecht met de elementen (wind, regen, hagel, sneeuw).
De Ronde houdt ons een spiegel voor waarin de kwintessens van onze volksaard wordt geschilderd‘.
Audio (8): De Muur in de Hoogmis.
Een radioprogramma over de Ronde van Vlaanderen.
Klaas Vos en ik bestijgen (te voet!) de Koppenberg en de Muur van Geraardsbergen.
Wij spreken met Rik van Walleghem en Adri van der Poel, winnaar van de Ronde in 1986.
- Details
- Hoofdcategorie: Algemeen (571)
- Categorie: Algemeen
Voetbal is oorlog
Deze week kwam ik de uitspraak van Rinus Michels weer eens tegen:
VOETBAL IS OORLOG.
Zelf heeft hij altijd ontkend dit te hebben gezegd, maar dat is al diverse malen door diverse speurders ontzenuwd. In een interview met John le Noble in het Algemeen Dagblad van 10 maart 1971 zegt Rinus Michels:
‘Topvoetbal is zoiets als oorlog. Wie netjes blijft, is verloren’.
Altijd als ik iets lees over Rinus Michels komen er bij mij irritaties. De man heeft dankzij Johan Cruijff en Marco van Basten onmiskenbaar een prachtige staat van dienst, maar ik zie altijd nog de verloren finale in 1974 tegen de Duitsers voor me.
‘We’ staan in de rust met 2-1 achter en ‘De Generaal‘ wisselt linksbuiten Rob Rensenbrink.
Niet voor Piet Keizer maar voor de rechtsbenige hardholler René van de Kerkhof.
Een krankzinnige beslissing. En toch werd Michels tot coach van de vorige eeuw uitgeroepen.
Maar ja: onze politieke pers riep Geert Wilders ook uit tot politicus van het jaar.
Het Nederlands team voor de wedstrijd tegen Duitsland.
V.l.n.r.: Johan Neeskens, Ruud Krol, Willem van Hanegem, Wim Jansen, Wim Suurbier, Johnny Rep, Wim Rijsbergen, Rob Rensenbrink, Arie Haan, Jan Jongbloed en Johan Cruijff.
DE VOETBALOORLOG
De uitspraak van Rinus Michels was bovendien niet nieuw. Zij is mogelijk ontleend aan het boek De Voetbaloorlog van de Poolse journalist Ryszard Kapuscinski.
Het titelverhaal van dit overigens prachtige boek speelt zich af in Midden Amerika en beschrijft de honderd uur durende oorlog tussen Honduras en El Salvador, die half 1969 uitbrak. Dat gebeurde direct na afloop van de tweede wedstrijd tussen beide landen in de voorrondes van het wereldkampioenschap voetbal.
Kapuscinski was er in het begin als enige westerse journalist bij. Zijn eerste telegram, dat hij met grote moeite en gevaar voor eigen leven het land uit wist te krijgen begint zo:
Tegucicalpa 14 juli 1969.
Vandaag is om zes uur ’s avonds een oorlog tussen Salvador en Honduras begonnen.
De Salvadoraanse luchtmacht heeft vier Hondurese steden gebombardeerd.
Stop.
Tegelijkertijd hebben Salvadoraanse troepen de grens van Honduras geschonden.
Zij proberen het land binnen te dringen.
Stop.
Uiteindelijk vielen er in die honderd uren 6.000 doden en meer dan 10.000 gewonden. Vijftigduizend mensen werden dakloos. Veel dorpen en kleine steden werden verwoest.
De beslissingswedstrijd werd later in Mexico gespeeld.
El Salvador won met 3-2.
OORLOG WAS VOETBAL
Ook werd de kreet van Michels prachtig gebruikt door Rob van Olm & Levi Weemoedt. Zij maakten in 1987 voor de VPRO-radio een serie programma’s over de eerste wereldoorlog onder de titel: Oorlog was voetbal.
Zij gaan ondermeer terug naar de slag aan de Somme in Frankrijk die op 1 juli 1916 begon en eindigde op 18 november. Bij die slag viel meer dan een miljoen doden. Ondermeer captain Neville, die zijn compagnie vier voetballen gaf. Wie het verst de bal in de vijandelijke linies kon schieten kreeg een prijs. De verslaggevers vinden zo'n bal terug in een museum.
Verder kwam ik ooit een persiflage tegen op de dichtregels van Joost van den Vondel:
De wereld is een schouwtoneel
Elk speelt zijn rol en krijgt zijn deel
Iemand (geen idee wie) maakte daarvan:
De wereld is een voetbalveld
Elk speelt zijn rol met groot geweld
Herman Kuiphof werd trouwens in de finale van 1974 beroemd met zijn herhaalde uitspraak: ’Zijn we er toch ingetuind’.
Als u hem dat nog een keer wilt horen zeggen en bovendien Joop den Uyl polonaise wilt zien dansen ga dan hier naar toe.
- Details
- Hoofdcategorie: Algemeen (571)
- Categorie: Algemeen
And.... they tied the knot
Van Ilona Eveleens uit Nairobi Kenia kreeg ik dit heuglijke vervolg op haar bijdrage in Te Gast 12.
Dear folks,
Just wanted to inform you that Barry and I tied the knot last Tuesday.
You don't believe it? Check out the picture!
Lovely day spend amongst a tiny group of perfect friends.
Parties will follow in several countries.
Untill then my warm wishes from Nairobi
Ilona
Pagina 28 van 33