Van Kok de Geus ( Te Gast 6) ontving ik de volgende bijdrage

Nieuwe Tijden

Dertig jaar geleden gingen we voor het eerst op vakantie naar Italië. Dat was echt vakantie. Eerst naar de ANWB voor degelijke routebeschrijvingen en voor de ANWB reis- en kredietbrief. Naar de bank voor vreemde valuta, marken, franken, lires, reischeques etc. Toen nog met de Ford Taunus en de bungalowtent op stap naar het verre zuiden. We waren helemaal weg van dit land. We hebben dan ook onze vakantie vaker in Italië doorgebracht.
      Het is wel even wat anders om nu op vakantie te gaan. We hebben onze eigen euro’s bij ons en de TomTom. Geen kleine kinderen achter in de auto en in de spiegel kan ik gewoon de weg achter ons zien. Aan onze auto is niet te zien dat we met vakantie zijn, dat was in het verleden wel anders met de imperiaal op het dak.

Toch is een groot deel van de charme verdwenen.

Geen kaarten op schoot en geen gewissel bij de grens. Geen spanningen bij het tonen van de paspoorten. Je had nooit gekke dingen bij je; maar dat moet ook uit je gezichtsuitdrukking blijken. Dus strak voor je uit kijken en beleefd zijn. Allemaal auto’s aan de kant met de kofferbak open en de koffers naast de auto. Mijn gezicht zat gelukkig steeds in de juiste plooi.
      Het is nu nauwelijks te merken dat je de grens over gaat. Wij hebben ons deze vakantie vooral verbaasd over de werking van de TomTom. Het was net of we met zijn drieën waren. Ga rechts, ga links, bij rotonde 2e afslag. Keer om ga terug, hebben we vaak gehoord omdat ik toch een ander idee had. In de meeste gevallen zat ik fout en al snel leerde ik te gehoorzamen.
      Misschien was de charme van ooit ook wel dat wij geen woord Italiaans spraken. Met armen en benen moesten wij ons eten bestellen. Was nu anders, 4 maanden lang elke avond aan het blokken. Ik kon treinkaartjes kopen en eten en drinken bestellen en steeds de mensen gedag zeggen. Kortom we hebben weer een fantastische vakantie gehad. Rome, Firenze, Siena en nog wat meren in het noorden.

Het lijkt alleen of de Italianen steeds botter worden. In Italië kleeft iedereen aan je bumper en dat geeft aardig weer hoe de Italianen in het leven staan. Ik sprak hierover met een Nederlander die dezelfde conclusie trok. Hij merkte echter op dat dit komt door het verleden. “Je moet de geschiedenis van de Italianen kennen om te begrijpen waarom ze zich zo gedragen. De Italianen zijn vaak aangevallen en daardoor gedragen ze zich zo bot”. Zo lust ik er nog wel een paar.

Misschien hebben onze bumperklevers als peuter te lang in de box gelegen.