Honkbal
- Details
- Hoofdcategorie: Honkbal (123)
- Categorie: Honkbal
De val van een superster
Zelden of nooit maakte een sportman zo’n sportieve vrije val als honkballer Andruw Jones.
Van een begenadigd talent, dat al op z’n negentiende jaar zijn debuut maakte in de World Series;
van een talent dat in 2005 homerun-koning in de National League werd;
van een talent dat tien jaar achter elkaar the gold glove won voor de beste midvelder,
van een talent dat vijf keer werd verkozen in de All-Star game
en van een talent dat leek voorbestemd om later te worden opgenomen in The Hall of Fame, werd hij een vette, verguisde en uitgefloten voormalige superster, die nu -slechts 31 jaar oud- ontslagen is bij zijn werkgever The Los Angeles Dodgers.
Nederlands paspoort
Andruw Jones is geboren op Curaçao. Hij heeft dus een Nederlands paspoort.
Ik heb aan diverse Antillianen in Nederland gevraagd of zij een verklaring hebben voor zijn dramatische verval.
Maar voor we daaraan toe zijn eerst even het verhaal van Andruw Jones.
Hij werd geboren op 23 april 1977 in Willemstad en leerde al snel -net als alle jongetjes op Curaçao- een balletje slaan en gooien. Direct werd duidelijk bij de vele kenners op de Antillen, dat Andruw Jones een zeer uitzonderlijk talent was.
Hij kon als klein jongetje de bal onwaarschijnlijk ver slaan, hij kon formidabel vangen en zeer hard gooien, hij was snel en atletisch.
De scouts uit Amerika hadden hem snel ontdekt en al op 16-jarige leeftijd tekende hij een profcontract bij de Atlanta Braves.
Zijn ontwikkeling in de Minor Leagues ging daarna opmerkelijk snel en al op 19-jarige leeftijd in 1996 maakte hij zijn debuut in the Big Leagues (uitzonderlijk jong!).
Hij deed in dat eerste jaar voor Atlanta mee in de World Series en sloeg tot verbazing en verrukking van alle honkballiefhebbers in de wereld in zijn eerste twee slagbeurten twee homeruns.
Jones werd daarna een vaste waarde voor de Braves.
Hij werd midvelder en kreeg tien jaar achter elkaar de prijs voor de beste velder in zijn league. In 2000 haalde hij een slaggemiddelde boven de 0.300 .
In 2005 werd hij homerunkoning met 51 rake klappen en vòòr z’n 30-ste jaar had hij al meer dan 300 homeruns geslagen.
Dat hadden in de lange geschiedenis van het Amerikaanse profhonkbal nog maar negen andere spelers eerder gepresteerd.
De neergang
Maar in 2007 -het laatste jaar van zijn contract bij de Braves- ging het al minder. Hij sloeg nog maar 27 homeruns en had het veel te lage slaggemiddelde van 0.222.
Dit werd vooral toegeschreven aan een rugblessure.
De Los Angeles Dodgers hadden er alle vertrouwen in, dat het met Jones weer goed zou komen en boden hem een megacontract voor twee jaar van 36.2 miljoen $.
En daarna is het met Jones alleen maar erger geworden.
Hij verscheen ‘nonchalant en ongeïnteresseerd’ op de training voor het nieuwe seizoen, was veel te zwaar en leek bij het slaan volkomen uit balans.
En al bij de eerste echte competitiewedstrijden bleek Jones afschuwelijk uit vorm.
De fans van de Dodgers, die natuurlijk hoge verwachtingen hadden van deze powerhitter stonden erbij en keken ernaar. Jones kreeg het voordeel van de twijfel en in mei werd hij aan zijn knie geopereerd.
Daarna zou het wel goed komen dachten de fans.
Maar het kwam niet goed.
Uitgefloten & uitgejouwd
Jones presteerde niet en werd -als hij al speelde- uitgejouwd en uitgefloten.
Hij deed het vorig seizoen mee in 75 wedstrijden, sloeg slechts drie homeruns en haalde een slaggemiddelde van 0.158; slechter dan slecht.
Tussen de oren
Volgens de meeste van mijn zegslieden is het een mentale, een psychische kwestie.
Hij was te jong te goed. Het was allemaal te makkelijk voor hem. Hij deed alles van nature.
Maar toen het minder werd, ging hij nadenken.
Waarna het steeds minder werd.
Jones wist zich tegenover de fans ook geen houding meer te geven.
Hij deed nonchalant, niet geïnteresseerd en lachte zelfs als hij 3-slag kreeg.
‘He is not good at looking good in the field’, zei een Amerikaanse kennis van me.
Vorige maand is hij ontslagen. Volgens zijn contract krijgt hij nog 22.1 miljoen $, dat hem in zes jaar zal worden uitgekeerd.
Komt het misschien nog goed met Jones?
Hij zal dan veel kilo’s moeten kwijtraken, zijn houding drastisch moeten veranderen en keihard aan zijn basistechnieken moeten werken.
Er zijn kenners die verwachten dat hij een minimum contract van 400.000 $ zal tekenen bij de Texas Rangers.
Dat speelt in een prettig stadion voor slagmensen en hittingcoach Rudy Jaramillo zou de aangewezen man zijn om Jones weer op de rails te krijgen.
Anderen verwachten dat hij weer zal terugkeren naar de Atlanta Braves. Hoofdcoach Bobby Cox kent hem goed en zou hem weten te hanteren.
Maar de meeste kenners verwachten er eigenlijk niets meer van.
Over & uit.
Dat zou overigens wel heel jammer zijn.
World Baseball Classic
In maart dit jaar wordt de World Baseball Classic in de V.S. gespeeld tussen de zestien sterkste honkballanden in de wereld.
Nederland doet daar ook aan mee.
Ik denk niet dat Andruw Jones er voor Nederland bij zal zijn.
Drie jaar geleden was hij dat wel, maar ook toen stelde hij zwaar teleur.
.
- Details
- Hoofdcategorie: Honkbal (123)
- Categorie: Honkbal
I don’t know if I cried
John Updike is overleden (76).
Hij was een kleurrijk en controversieel auteur.
Vooral bekend van zijn Rabbit-reeks.
Rabbit, Run (1960) , Rabbit Redux (1971), Rabbit is Rich (1981) en Rabbit At Rest (1991).
Groot honkballiefhebberr
Updike was -zoals vrijwel alle grote Amerikaanse auteurs- een echte honkballiefhebber.
De volgende prachtige scène komt uit ‘Rapt by the Radio’.
(Updike groeide op in Pennsylvania en was voor de Boston Red Sox; The Cardinals komen uit St. Louis)
Forty years ago and 400 miles from Boston, I sat in my father’s Chevrolet, in the Shillington (Pa.) High School parking lot, and listened to the seventh game of the 1946 World Series, the Red Sox vs. The Cardinals.
Eighth inning score 3-3, Cardinals up.
Enos Slaughter on first base, Harry Walker at the plate; there’s a hit to center field, Leon Culberson (substituting for the injured Dom DiMaggio) throws to the infield, shortstop Johnny Pesky cuts it off -Slaughter scores!!
The Cardinals hold on to win the game and the World series.
I DON’T KNOW IF I CRIED SITTING ALONE IN THAT OLD CHEVROLET, BUT I WAS ONLY 14 AND WELL MIGHT HAVE.
DAZZED AND WITH SOMETHING LOST FOREVER , I EMERGED INTO THE GOLDEN SEPTEMBER AFTERNOON, WHERE MY CLASSMATES WERE JOSTLING AND YELLING, NUZZLING THEIR STUDIES, SNEAKING SMOKES AND SHOOTING BASKETS IN A BLISSFUL ANIMAL INNOCENCE I COULD NO LONGER SHARE.
Hub Fans Bid Kid Adieu
John Updike schreef onder de titel Hub Fans Bid Kid Adieu in 1960 een mooi essay over Ted Williams (The Kid), de laatste slagman die -in 1941- een slaggemiddelde boven 0.400 haalde. (0.406).
Ondanks zijn ongelooflijk hoge statistieken was Ted Williams een wat triest geval.
Op cruciale momenten faalde hij vrijwel altijd.
Ga hier naar toe om het te lezen.
- Details
- Hoofdcategorie: Honkbal (123)
- Categorie: Honkbal
Een mooie aanvallende actie
Paul Reijenga is landelijk overvalcoördinator.
Hij constateert dat het aantal overvallen in één jaar met maar liefst 12 procent is gestegen. Vooral het aantal zogeheten impulsovervallen is omhooggegaan.
Reijenga in de Volkskrant:
‘Het is een hype; slecht voorbereid, impulsief, hit and run’.
Negatief
Het gaat mij nu even niet om die overvallen, maar om het begrip hit & run.
Toeslaan en snel weer weggaan.
In het verkeer kent men dit begrip ook. In Amerika bijvoorbeeld spreekt men van een hit and run accident. De chauffeur veroorzaakt een aanrijding of een ongeluk en maakt zich snel uit de voeten.
In de journalistiek wordt het ook gebruikt.
Een verslaggever verschijnt ergens, maakt daar snel een stukje of een reportage van en spoedt zich direct weer naar een ander rampgebied. Hit en run journalistiek heet dat tegenwoordig ook in Nederland.
Het zijn allemaal negatieve betekenissen.
En dat is jammer.
Spectaculair resultaat
Hit & Run komt namelijk uit honkbal.
Daar is het een mooie aanvallende actie, die -als het lukt- leidt tot een vrij spectaculair resultaat.
Hoe gaat Hit & Run?
Dat wordt uitgevoerd door twee spelers van het team dat aan slag is. Een honkloper op het eerste honk -de Runner- en de slagman -de Hitter-.
Het wordt gespeeld bij nul uit of één uit. Bij twee uit is het nauwelijks effectief.
Groot gat
Als de werper (1) in zijn beweging is om naar de thuisplaat (2) te gooiden, vertrekt de runner ( bij 3) in een poging om het tweede honk te stelen.
De tweedehonkman (4) en de kortestop (6) van de veldpartij zien dit en MOETEN wel richting tweede honk. Daarom ontstaat er vooral tussen het eerste en tweede honk een enorm gat.
Daarvan probeert de slagman gebruik te maken. Hij MOET slaan -dat is zijn opdracht- en moet proberen de bal in dat gat richting rechtsveld /rode lijn/ te slaan.
Als dat lukt bereikt de honkloper (R1) niet alleen eenvoudig het tweede honk; nee! Hij kan door naar het derde honk (bij 5).
De slagman bereikt uiteraard simpel het eerst honk (bij 3).
De aanvallende partij heeft nu RUNNERS ON THE CORNERS.
Een zeer gevaarlijke situatie voor de veldpartij.
God zegen de greep
Hit & Run bij honkbal wordt vaak aangeduid als een soort ‘God zegen de greep-actie’.
Dat is maar zeer ten dele waar.
Je kunt het goed oefenen en moet het spelen met een snelle honkloper en een bekwame slagman.
Grootste probleem is er voor de slagman. Vooral als hij rechts slaat.
Daarom moet de coach wachten met z’n beslissing om Hit & Run te spelen tot er een voor de slagman gunstige stand is.
Eén slag, twee wijd bijvoorbeeld.
Eén slag, drie wijd.
Nul slag, één wijd.
Nul slag, twee wijd.
(Eventueel bij verrassing: één slag, één wijd)
Sterk wapen
Omdat een vrije loop dreigt (4-wijd) is de werper bij dit soort standen eigenlijk wel verplicht om een MOOIE slagbal te gooien.
Hit and Run is nauwelijks te verdedigen.
Daarom is het ook zo’n sterk wapen.
MAAR…. De coach neemt grote risico’s.
Als de slagman de bal te dicht op het tweede honk slaat, krijgt de aanvallende partij vrijwel zeker een dubbelspel tegen. Dat kan ook gebeuren als de slagman een vangbal in het binnenveld slaat.
De coach moet dit uiteraard van tevoren inschatten.
Hit and Run wordt dan ook alleen maar gespeeld als de aanvallende partij dringend één punt nodig heeft.
Als de wedstrijd ten einde loopt bijvoorbeeld bij één punt achterstand of bij een gelijke stand.
Soms ook in het begin van de wedstrijd om te proberen snel op voorsprong te komen.
In dit instructiefilmpje wordt het allemaal rustig uitgelegd.
- Details
- Hoofdcategorie: Honkbal (123)
- Categorie: Honkbal
Eén balletje gooien: 9.5 miljoen$
Op 16 april wordt in het nieuwe stadion van de New York Yankees de eerste bal gegooid in de officiële competitie.
Die eerste bal wordt geworpen door de nieuwe pitcher C.C. Sabathia, die alleen voor deze ene bal een douceurtje krijgt van 9.5 miljoen $.
Dat komt dan op zijn salaris van 161 miljoen $ in zeven jaar.
Transfermarkt
De Yankees hebben zich tot nu toe zeer geroerd op de transfermarkt. Vorig jaar haalden ze voor ’t eerst sinds 1993 niet eens de nacompetitie en ze hebben al sinds 2000 de World Series niet meer gewonnen.
De leiding van de club vindt dat daar maar weer eens verandering in moet komen en haalde nog twee zeer grote spelers binnen.
Eerste honkman Mark Texiera; een geweldige slagman, tekende een contract van 180 miljoen $ voor 8 jaar en werper A.J. Burnett bereikte een akkoord voor vijf jaar voor 82.5 miljoen $.
In de V.S. wordt zoals altijd als het om de Yankees gaat zeer verdeeld gereageerd op deze activiteiten. ‘Hoe bestaat het dat in een tijd van economische crisis en te verwachten recessie dit soort krankzinnige bedragen aan honkballers wordt uitgegeven? Vragen commentatoren en Yankee-haters zich af.
‘Goed koopmansschap en een prachtig gebaar voor de fans’, zeggen de Yankee-aanhangers, die over de hele wereld zitten.
’De Yankees moeten maar weer eens kampioen worden. En dat word je gewoon door de beste spelers aan te trekken’.
Want naast deze nieuwe aanwinsten beschikken de Yankees ook nog over derdehonkman Alex Rodriguez (275 miljoen $; 10 jaar), kortestop Derek Jeter (189 miljoen $; 10 jaar) en linksvelder Johnny Damon (52 miljoen $; 4 jaar) .
De startende line-up van de New York Yankees in de wedstrijd op 16 april tegen de Cleveland Indians ziet er dan mogelijk als volgt uit uit. Tussen haakjes het jaarsalaris.
1. Johnny Damon, linksveld (13 milj. $)
2. Derek Jeter, kortestop (21.6 milj. $)
3. Alex Rodriguez, derdehonk (28 milj. $)
4. Mark Texiera. eerstehonk (22.5 milj. $)
5. Jorge Posada, catcher (13.1 milj. $)
6. Hideki Matsui, aangewezen slagman (13 milj. $)
7. Xavier Nady, rechtsveld (3.35 milj. $)
8. Robinson Cano, tweedehonk (3 milj. $)
9. Brett Gardner , midveld (390.000 $)
Startende werper: C.C. Sabathia (23 milj. $)
Geroutineerd & Gelauwerd
De eerste zes spelers in deze line-up zijn zeer geroutineerde en gelauwerde spelers, die allen op hun hoogtepunt zijn. Nady en Cano zijn wat jongere spelers, die nog kunnen groeien en Gardner is het enige echt jonge talent (24), die vorig jaar zijn debuut in de Big Leagues maakte. Hij zit op een minimum salaris.
Het zou overigens kunnen, dat de Yankees voor hem ook nog een grote speler aantrekken.
Op de bank zal ondermeer closer Mariano Rivera zitten. (16 milj. $)
Naast A.J. Burnett (16.5 milj. $) is ook de Taiwanees Chien Ming Wang een startende werper (5 milj. $). Dan zijn er nog twee zeer jonge ongehoord getalenteerde werpers, die mogelijk in de startende rotatie van vijf pitchers zullen staan.
Joba Chamberlain (23): 390.000 $ en Phil Hughes (22): 406.350 $
Maar waarschijnlijker is dat Andy Petitte de plaats van één van deze twee zal innemen.
Deze veteraan verdiende het vorig seizoen nog 16 miljoen $, maar omdat hij over zijn hoogtepunt heen is, heeft hij -ondanks zijn grote verdiensten voor de Yankees- een éénjarig contract voorgelegd gekregen van ‘maar’ 10 miljoen $.
Hij aarzelt nog of hij zich met deze fooi zal laten afschepen.
KAARTJES
Er zijn overigens nog kaartjes voor de historische eerste wedstrijd.
De prijzen zijn daar dan ook afgestemd.
De goedkoopste tickets kosten 223$.
Bleachers 201 vanaf rij 14. (Lichtgroen)
Daarna loopt het snel op.
Grandstand Outfield 428: 400$ (Oranje)
Terrace Outfield: 600$ (Donkergroen)
Field Infield 126: 800$ (Lichtblauw)
Terrace Suite 319: 1.000$ (Paars)
Field Infield 114: 2.223$ (Lichtblauw)
Field Dugout 120: 37.648$ (Grijs)
De duurste tickets kosten -echt waar- 99.999.00$
Terrace outfield 310. (Donkergroen)
- Details
- Hoofdcategorie: Honkbal (123)
- Categorie: Honkbal
Take me out to the ballgame
Halverwege de zevende inning kent iedere honkbalwedstrijd in de USA the seventh inning stretch.
Een doorsnee wedstrijd is dan zo’n twee uur bezig en het publiek moet even gaan staan en zich uitrekken.
En men moet zingen:
Take Me Out to the Ball Game.
Een ‘lekker’ moppie, dat dit jaar precies honderd jaar geleden geschreven werd.
Afgelopen nacht hielp dat wonderbaarlijk goed. In de vijfde wedstrijd om het kampioenschap van de American League stond Tampa Bay met 7-0 voor. Na de stretch kwam Boston terug.
Het team won alsnog met 8-7 . Zo'n comeback was in 69 jaar niet voorgekomen in de play-offs.
SIGARENDOOS
Auteur van het lied is Jack Norworth, die het tijdens een treinreis naar New York binnen een kwartier op de achterkant van een sigarendoos schreef. Albert von Tilzer maakte er de muziek bij en Edward Meeker zong het voor ‘t eerst in 1908. Daarna werd het waanzinnig populair.
Vrijwel iedereen vanaf een jaar of zes in de V.S. kent dit liedje uit het hoofd. Het is na het volkslied en Happy Birthday het meest gezongen lied. Er zijn duizenden uitvoeringen van.
Het gaat zo:
Katie Casey was baseball mad.
Had the fever and had it bad;
just to root for the home town crew,
ev’ry sou Katie blew.
On a saterday, he young beau
called to see if she’d like to go,
to see a show but Miss Kate said,
‘No, I’ll tell you what you can do’.
(Sou betekent stuiver. Kennen we ook in het Nederlands. Geen sou meer hebben)
‘Take me out to the ball game,
take me out with the crowd.
Buy me some peanuts and cracker jack,
I don’t care if I never get back.
Let me root, root, root for the hometeam,
if they don’t win it’s a shame,
for it’s one, two, three strikes, you’re out
at the old ball game’.
Katie Casey saw all the games,
knew the players by their first names;
told the umpire he was wrong,
all along good and strong.
When the score was jut two to two,
Katie Casey knew what to do,
just to cheer up the boys she knew,
she made the gang sing this song:
‘Take me out to the ball game,
take me out with the crowd.
Buy me some peanuts and cracker jack,
I don’t care if I never get back.
Let me root, root, root for the hometeam,
if they don’t win it’s a shame,
for it’s one, two, three strikes, you’re out
at the old ball game
In 1927 maakte Jack Norworth een nieuwe versie.
Het refrein blijft hetzelfde maar Katie Casey heet nu Nelly Kelly.
Nelly Kelly love baseball games,
knew the players, knew all their names,
you could see her there ev’ry day
shout ’Hurray’, when they’d play.
Her boy friend by the name of Joe
said: ’To Coney Isle, dear, let’s go’.
Then Nelly started to fret and pout,
and to him heard her shout.
(refrein)
Nelly Kelly was sure some fan,
she would root just like any man,
told the umpire he was wrong
all along, good and strong.
When the score was just two to two
Nelly Kelly knew what to do,
just to cheer up the boys she knew,
she made the gang sing this song:
(refrein)
Ik heb een paar uitvoeringen voor u opgezocht.
De eerste versie uit 1908 met Edward Meeker
The Andrews Sisters en Don Dailey
Bob Dylan (In zijn theme time radio hour)
Nog meer uitvoeringen op:
Pagina 12 van 17