Honkbal
- Details
- Hoofdcategorie: Honkbal (123)
- Categorie: Honkbal
Foto: site Florida Marlins
De Holland Hammer & Barry Bonds
Vanavond staat hij weer op de heuvel: Rick van den Hurk. Voor de veertiende maal is hij in de Amerikaanse Major League (MLB) startende werper voor de Florida Marlins. Hij is pas 22 jaar deze Nederlander en dat is erg jong voor een big league pitcher. Tegenstander is St.Louis Cardinals, vorig jaar nog winnaar in de afsluitende World Series van de Amerikaanse professionele honkbalcompetitie. Van den Hurk krijgt dan ondermeer Albert Pujols tegenover zich, de wonderbaarlijk sterke slagman uit de Dominicaanse republiek.
Het is dit jaar snel gegaan met Rick. Tot verbazing van velen maakte hij op 10 april zijn debuut, ondermeer omdat er nogal wat blessures waren in de werpersstaf van de Marlins. Hij gooide in die wedstrijd tegen de Milwaukee Brewers 4 2/3 innings, kreeg maar één punt tegen en gooide vijf maal drie slag. Voortreffelijke cijfers. Hij leek zelfs op weg naar zijn eerste overwinning, maar de wedstrijd werd vanwege zware regenval tijdelijk gestaakt. Bij de hervatting verscheen hij niet meer op de heuvel.
Heen en weer
Het is daarna ’op en af’’met hem gegaan. Eind april werd hij teruggezet naar de Minor Leagues (Double A Carolina) , maar begin juni keerde hij weer terug in de hoofdmacht. Op 5 juni gooide hij tegen de Atlanta Braves zes 1/3 innings en kreeg maar één honkslag tegen en geen enkel punt.
Hij werd daarna steeds weer opgesteld , maar de prestaties werden duidelijk minder. De conclusie van Amerikaanse honkbalkenners is dat hij snel progressie heeft gemaakt, maar het niveau eigenlijk nog niet aankan. Hij heeft nu drie wedstrijden gewonnen en vier verloren, maar heeft een ERA (verdiend punten gemiddelde) van 7.36 en dat is te hoog. Maar hij heeft heel veel talent en het is de verwachting in Amerika dat hij een grote toekomst heeft.
Foto gemaakt vanaf computerscherm
Amerikaanse commentatoren
Afgelopen Zaterdag gooide hij in het Dolphin Stadium van Miami een wedstrijd tegen de San Francisco Giants. Omdat ik een abonnement heb op MLB-TV , kon ik deze wedstrijd rechtstreeks volgen op de computer. Het is dan ook leuk om goed te luisteren naar de commentatoren van de Florida Marlins: Rich Waltz en Tommy Hutton.
Ze noemen Rick soms Vandy en als hij een fastball van zo’n 94 mijl per uur gooit: de Holland Hammer. Zij prijzen ook zijn instelling. Zeer leergierig, niet eigenwijs, sociaal, beleefd en -zeggen ze dan vol bewondering- hij spreekt fantastisch goed Engels. Waarop Woltz dan aan Hutton vraagt hoe zijn Dutch is. Hutton vermeldt dan dat hij een lijst met Nederlandse woorden heeft liggen.
Wat hij daarmee doet weet ik eigenlijk niet..
Trouwens: zij en ook schrijvers van de MLB-site melden, dat ’heel Nederland’ naar de televisie kijkt als Vandy gooit. Toegegeven: honkbalkenners in Nederlanders volgen hem goed en zijn er ook wel trots op dat hij dit bereikt heeft, maar in Nederland zelf is Rick bij veruit de meeste Nederlanders een nog onbekende grootheid. En de tijd, dat er in Nederland live wedstrijden uit de MLB worden uitgezonden lijkt nog ver weg.
Vandy versus Bonds
Rick van den Hurk werd afgelopen zaterdag drie maal geconfronteerd met Barry Bonds, de meest succesvolle slagman aller tijden. Hij brak een paar weken geleden het homerun-record van Henry (Hank) Aaron (755). Dat gebeurde tijdens mijn vakantie, dus ik heb niet mee gekregen hoe enthousiast daar in de V.S. op gereageerd is. Ik denk dat het allemaal nogal matig zal zijn geweest, want Bonds is een zeer omstreden speler, die vrijwel zeker allerlei middelen heeft geslikt en gespoten om sterker te worden en zijn reactiesnelheid te verhogen.
Bovendien is hij -vinden velen- een onaangenaam mens. Zowel voor zijn familieleden, voor zijn vriendinnen als voor zijn teamgenoten. Hij werd het afgelopen seizoen bij iedere uitwedstrijd uitgefloten. Daarom werd zijn schema aangepast, zodat hij het nieuwe record in San Francisco kon vestigen.
Bonds kreeg twee maal drie slag, maar in zijn derde slagbeurt was het raak. Hij sloeg een enorme homerun (nummer 760) met één man op de honken. Rick van den Hurk verloor daardoor de wedstrijd.
P.S:
Ik heb verder niet zo’n oordeel over Barry Bonds, maar wie ’alles’ over hem wil weten , moet eens het volgende verhaal lezen uit Sports Illustrated. Het is vrij erg!
http://sportsillustrated.cnn.com/2006/baseball/mlb/03/06/news.excerpt/
- Details
- Hoofdcategorie: Honkbal (123)
- Categorie: Honkbal
Summer of '49
David Halberstam is dood. Omgekomen bij een auto-ongeluk.
Hij was 73 jaar.
Halberstam was een geëngageerd journalist en schrijver.
De meeste bekendheid kreeg hij ongetwijfeld door zijn verslaggeving van de Vietnam oorlog voor de New York Times.
Hij schreef ondermeer The best and the Brightest over de Vietnam-politiek van John F. Kennedy en ontving de Pulitzer prijs -de meest prestigieuze prijs in de journalistiek.
Maar Halberstam schreef ook over sport.
Hij was één van de eersten, die langdurig research deed voor een sportboek. In 1989 verscheen zijn honkbalboek The summer of ’49. Dat gaat over de kampioensrace tussen zijn favoriete team The New York Yankees en de eeuwige rivaal The Boston Red Sox. Halberstam was 15 jaar in 1949 en voelde later, dat dit jaar in de geschiedenis van de Amerikaanse sporten een breekpunt was.
Baseball was nog steeds Amerika’s pastime, de meest populaire sport, maar basketball en American Football kwamen steeds meer in opmars ook al omdat de televisie begon mee te tellen.
Voor zijn boek interviewt Halberstam vrijwel alle betrokkenen -the drinkers, womanizers, country boys, city boys and the marginal players- bij de uiterst spannende en dramatische kampioensrace van ’49. De enige, die hij niet te spreken krijgt is de Joe DiMaggio, in die dagen de beroemdste speler van The Yankees en één van de grootste helden van de jonge Halberstam.
Ted Williams, de beste slagman van de Boston Red Sox, krijgt hij wel te spreken.Williams wilde de grootste speler aller tijden worden en zegt in het boek onder meer: ‘No one can throw a fastball past me. God could come down from Heaven and He couldn’t throw a fastball past me’.
- Details
- Hoofdcategorie: Honkbal (123)
- Categorie: Honkbal
Van Hugo Kijne (Te Gast 3) kreeg ik de volgende bijdrage
Een superstar met een gigantisch probleem
Grote opwinding in Hoboken, New Jersey, waar ik woon. Over een paar weken komt Alex Rodriguez hier wonen, met vrouw en kind. A-Rod, zoals hij wordt genoemd, heeft alle appartementen gekocht op de bovenste verdieping van het nieuwe Maxwell Building aan de Hudson River, vijf blokken van mijn huis vandaan.
Die worden nu samengevoegd tot een ééngezinswoning. Als het klaar is heeft hij een fantastisch uitzicht op New York; van de George Washington Bridge aan de linkerkant tot de Verrazano Bridge aan de rechterkant, met heel Manhattan daar tussenin.
A-Rod speelt voor de New York Yankees en is de hoogst betaalde honkballer in de Verenigde Staten, met een jaarsalaris van $27 miljoen. Een schitterende speler, die op weg is sommige van de belangrijkste records in het honkbal, zoals het aantal homeruns dat een speler tijdens zijn carrière slaat, te verbeteren. Maar Rodriguez heeft een gigantisch probleem:
Tijdens het naseizoen, als de teams eerst spelen om zich te plaatsen voor de World Series en vervolgens om het kampioenschap, kan hij geen bal raken. Hoe belangrijker de wedstrijd, des te slechter speelt A-Rod, lijkt het wel. Vroeger, toen hij nog voor teams speelde die toch niet in het naseizoen terecht kwamen, viel dat niet op. Maar de New York Yankees verwachten elk jaar in de World Series te spelen en doen dat ook vaak, dus het falen van Rodriguez is daarom hier pijnlijk zichtbaar geworden.
De inwoners van Hoboken hopen af en toe een praatje met A-Rod te kunnen maken in een restaurant of gewoon op straat, als zijn lijfwachten dat tenminste toelaten. Maar ik ga op zoek naar zijn vrouw met wie ik een goed gesprek wil hebben. Ik denk namelijk dat zij in belangrijke mate bijdraagt aan zijn geklungel als er werkelijk iets op het spel staat.
Mevrouw Rodriguez is psychologe en ik kan me niet voorstellen dat zij haar mond houdt wanneer alle kranten schrijven dat haar echtgenoot mentale problemen heeft. Ik weet haast wel zeker dat zij hem allerlei adviezen geeft en misschien wel een beetje gedragstherapie: hoe hij zich moet concentreren, hoe hij de kritiek in de pers moet negeren en hoe hij het gejoel van de fans langs zich heen moet laten gaan. Ik denk dat dat hem gek maakt en ik weet waar ik het over heb.
Mijn echtgenote en ik werken allebei aan dezelfde universiteit; zij als professor en ik als bestuurder. Ik zal het niet in mijn hoofd halen haar te vertellen hoe ze college moet geven, maar zij vertelt mij constant en ongevraagd wat zij zou doen als zij zich in mijn positie bevond. Dat werkt averechts. “Als jij het allemaal zo goed weet, waarom ben jij dan geen bestuurder?” denk ik bij mezelf, en doe op mijn kantoor vervolgens precies waar ik zin in heb.
Maar A-Rod kan dat niet doen omdat miljoenen honkbalfans en zijn echtgenote op de voet volgen hoe hij zich gedraagt. Dus mevrouw Rodriguez, als U toevallig Ronald’s weblog leest, ik ben naar U op zoek. Praat totdat ik U gevonden heb, en helemaal daarna, alstublieft niet met A-Rod over honkbal, maar over de schoolkeuze voor Uw dochtertje (ik raad de Hudson School aan), over het uitzicht, of gewoon over het weer. Dan komt het met zijn spel in het naseizoen vast wel weer goed.
- Details
- Hoofdcategorie: Honkbal (123)
- Categorie: Honkbal
Tussenstand
De manager van de Gaedel Giants (Honkbal 2: Fantasy games) laat mij het volgende weten:
Spelers, coaches en manager van de Gaedel Giants wensen Mill's Blues een goed seizoen toe.
(Maar natuurlijk niet te goed)
Play ball!
De tussenstand is Mill's Blues 4 Gaedel Giants 0
En hij heeft z'n beste werper al gebruikt.
- Details
- Hoofdcategorie: Honkbal (123)
- Categorie: Honkbal
Klote van de bok
Dat wordt een lastig begin zeg. M’n drie beste werpers zijn geblesseerd. Klote van de bok. Randy Johnson (rugblessure) is waarschijnlijk uitgeschakeld tot 16 april. Bartolo Colon (schouder) kan pas ergens in mei beginnen. En mijn grootste hoop Jered Weaver (spierbalblessure in z’n werparm) komt naar verwachting ook niet eerder dan 16 april in actie.
Tot die tijd wordt het tobben en hopen, dat mijn andere werpers een paar goede dagen zullen hebben. En dat de slagmensen homeruns slaan en honken stelen.
Waar gaat dit allemaal om?
Vandaag begint in De V.S. de honkbalcompetitie van de Major Leagues. Vele miljoenen Amerikanen verheugen zich daar al maanden op, want baseball is de national pastime, het nationaal tijdverdrijf. Voor de vierde keer doe ik nu mee met een fantasy-team in een competitie van twaalf teams. De draft is afgelopen week geweest. Ik ben niet ontevreden en heb de beschikking over 25 Big League-spelers, die de competitie aan moeten kunnen. Daaronder zijn tien werpers. Maar ja: drie geblesseerd.
Aan deze competitie wordt deelgenomen door vier Amerikanen, een Canadees en zeven Nederlandse honkbalfanaten. Twee maal per week spelen wij een wedstrijd tegen een ander team. De winst wordt bepaald door resultaten in het echt van de spelers die worden opgesteld. Ik ga het verder allemaal niet uitleggen, maar neem van mij aan dat het er behoorlijk fanatiek aan toe gaat. Ook die Amerikanen zijn fel, maar hebben een soort superioriteitsgevoel. ‘Wat moeten die rare Europeanen met onze sport. Daar weten ze toch niets van‘.
De eerste twee jaar eindigde ik behoorlijk roemloos in de onderste regionen. Maar vorig jaar werd ik zomaar derde en stond zelfs nog een tijdje bovenaan. En dan dus dit jaar. Als ik strategisch zou spelen, zou ik de eerste wedstrijden eigenlijk gewoon cadeau moeten doen. Weinig werpers opstellen, want dan kan ik er in een later stadium als de blessures voorbij zijn meer gebruiken. Je mag in een seizoen namelijk een gelimiteerd aantal werpers laten gooien.
Maar dat is mijn eer te na. Ik ga dus gewoon ontzettend m’n best doen.
Het team van mijn eerste tegenstander heet Gaedel Giants. De manager, die de spelers-statistieken beter bijhoudt dan ik, heeft z’n opstelling al gemaakt, maar kan het tot vannacht twee uur nog veranderen. Net echt. Honkbal is schaken onder de teamsporten.
Mijn team heet Mill’s Blues.
Ik kijk namelijk uit op een mooie molen.
De wieken zullen de komende tijd erg hun best moeten doen om mij een paar overwinningen te bezorgen.
Maar als mijn werpers weer in orde zijn, kan ik iedereen aan.
Zelfs die mysterieuze Canadees.
P.S.
Als u meer wilt weten over de speelwijze en de spelregels van deze fantasy-league ga dan naar www.sandbox.com (full count baseball)
Pagina 16 van 17