Honkbal

 

Ongemeen spannend

De race om het kampioenschap in de divisie oost van de American League is bijzonder spannend. Het gaat tussen de Boston Red Sox en de Tampa Bay Rays. (De New York Yankees met al hun kapitale spelers hebben vrijwel geen kans meer).
      Vannacht werd het in de laatste inning 2-1 voor Tampa Bay, waardoor het team uit Florida nu 1 wedstrijd voor staat op Boston.

De wedstrijd van afgelopen maandag eindigde in 13-5 voor Boston. Toen werden maar liefst negen homeruns geslagen (6 voor Boston).

Als u die homeruns wil zien ga dan naar:

http://mlb.mlb.com/news/gameday_recap.jsp?ymd=20080915&content_id=3479907&vkey=recap&fext=.jsp&c_id=bos

Was dit een record?
      Nee! 
Dat staat op 12 en werd twee maal bereikt in een wedstrijd tussen de Detroit Tigers en de Chicago White Sox resp. in 1995 en 2002.

Ook dit is overigens geen record.
We moeten terug naar 1886 toen pitcher Charlie Sweeney van de St. Louis Cardinals in één wedstrijd maar liefst zeven homeruns tegen kreeg.

Maar in het hedendaagse baseball komen dit soort cijfers ook voor.

Tim Wakefield van Boston moest in 2004 in één wedstrijd zes homeruns toestaan net als Robert Dickey van Texas in 2006.

 

Een team waar pit in zit

Vanmiddag is het weer zover. Na een vakantieperiode gaan we weer trainen.
      Zaterdag wacht de eerste wedstrijd.
‘Wij’ zijn het Peanuts-team van honk- en softbalverenging Schiedam. Sinds een half jaar ben ik hulpcoach bij dit team, omdat mijn kleinzoon Luc erin speelt.
      ‘We’ doen het in de competitie niet onaardig en kunnen als het een beetje meezit nog hoog eindigen.

Ons team is gemengd. Jongens en meisjes van zes, zeven en acht jaar, die er verschrikkelijk druk en enthousiast tegen aan gaan. Wij zijn immers blauw en wit en vormen een team waar pit in zit. Veel ouders komen naar de wedstrijden kijken en leven intens mee. Ook worden er steeds meer opa’s en oma’s gesignaleerd.

Peanuts honkbal lijkt net echt. De jonge spelertjes slaan de bal vanaf een paaltje. Maar degenen met wat meer ervaring mogen ook een door de coach opgegooide bal proberen te slaan.
      Ik ben in het verleden vele jaren coach geweest van tal van honkbalteams, waar mijn zoon in speelde. Maar zulke jonge kinderen heb ik nooit getraind.
      Slaan, gooien en honklopen gaat al vrij goed, maar tot mijn verrassing hebben ze de meeste moeite met de bal in een handschoen vangen. Iets waar we nog wel wat aandacht aan moeten besteden.

 

Een nieuw wereldsportpaleis 

 


MAGNIEFIEKE TEMPEL  

Bij een bezoek in 1995 hoorde ik al, dat er plannen waren om een nieuw stadion te bouwen. Ik begreep dat niet zo goed, want het stadion leek me nog prima in orde. Een magnifieke tempel.
      Jarenlang hoorde je er ook niets meer van. Tot in 2006 inderdaad met de bouw van een nieuw stadion werd begonnen. Naast het oude stadion in The Bronx. Volgend jaar is het klaar.

Op 15 juli wordt in het oude stadion bij wijze van eer en afscheid de All-Star game gespeeld tussen de beste spelers van de National en de American League. Het stadion zal volgend voorjaar worden afgebroken. Er komt een park waar 12.000 bomen worden geplant in de vorm van het stadion.


BABE RUTH  

Het Yankee stadium werd op 18 april 1923 geopend. Direct werd de volgende naam gegeven: the house that Ruth built. Vernoemd naar de beroemdste honkballer aller tijden Babe Ruth, die een paar jaar eerder van aartsrivaal Boston Red Sox was overgekomen.
      Al in de eerste wedstrijd in het nieuwe stadion tegen de Red Sox sloeg Babe Ruth een homerun. Andere grote spelers in Yankee Stadium waren ondermeer Lou Gehrig, Joe Dimaggio, Mickey Mantle en Roger Maris.


ONBESPOTEN GEDRAG  

Rodriguez daarentegen lijkt -op wat slippertjes met blonde vrouwen na- van onbesproken en onbespoten gedrag. Hij is nu 32 jaar en heeft 533 homeruns geslagen. Als hij er gemiddeld zo’n 45 tot 50 per seizoen blijft slaan zal hij het record in vijf of zes jaar breken.
      Zelfs als het allemaal wat minder zal gaan, breekt hij het record want hij heeft voor 275 miljoen US$ nog een contract tot december 2017. Als hij het record breekt, ontvangt hij een leuke bonus van 30 miljoen US$.

Laatste nieuws zou zijn dat Rodriguez gescheiden van zijn vrouw leeft en een affaire heeft met Madonna.
. 

 

 

Zwaar overbetaalde pitcher

In Honkbal 19 en Honkbal 20 schreef ik over No-Hitters en Perfect Games.
      Van Hugo Kijne (Te Gast 3) ontving ik deze bijdrage. 
Hij is een groot honkballiefhebber en woont in Hoboken New Yersey.  

 

 

Het antwoord:


  

 

De ultieme No-Hitter 

In honkbal (19) schreef ik over Jon Lester , werper van de Boston Red Sox. Hij gooide een No-Hitter, een wedstrijd waarbij de pitcher niet één honkslag tegen krijgt.
       Een No-Hitter is behoorlijk zeldzaam.

Naar aanleiding van dit stukje kreeg ik het verzoek van Inge Lagendaal om ook eens iets te schrijven over een perfect game, de zoals zij dat noemt ‘ultieme No-Hitter‘.  Daar heeft ze overigens volkomen gelijk in.
      Een perfect game is een wedstrijd waarbij de werper niet alleen geen enkele honkslag tegen krijgt maar ook géén 4-wijd gooit, géén geraakt-werper oploopt en waarbij de spelers van zijn team niet één fout maken.
      Kortom een wedstrijd, waarbij geen enkele slagman van de tegenpartij zelfs maar het eerste honk bereikt.

Een perfect game is een uiterst zeldzaam fenomeen.

Sinds het begin van de Amerikaanse profcompetitie in 1876 is het zeventien keer gebeurd. (Inmiddels 23 maal!; R.v.d.B.)

 

Dat is eens in de acht jaar. Bedenk dan wel dat er 30 Major League teams zijn, die 162 wedstrijden per seizoen spelen in de reguliere competitie. Daarna volgen er voor een aantal teams nog play-offs.

Zeer opvallend is dat in de negentiger jaren van de vorige eeuw vier perfect games werden gegooid. De langste perfectgameloze periode is 34 jaar (Van 1922 tot 1956).
      De beroemdste perfect game is van Don Larsen op 8 oktober 1956, omdat hij die in de World Series gooide. Dat is maar één maal gebeurd.

 

Hieronder alle perfect games.

 

 John Lee Richmond

Cy Young

Addie Joss

 Charlie Robertson

 Don Larsen

 Jim Bunning

  

 Len Barker

Mike Witt

Tom Browning

 Dennis Martinez (El presidente in Nacaragua) 

Kenny Rogers

David Cone Image

Randy Johnson

 

 

 

 

23 July 2009 (nummer 18)

Mark Buehrle