Algemeen (571)

Een gevoelige bijeenkomst

Ik vond deze persoonlijke uitnodiging om een soort Palestijns feestje mee te beleven. Dat was in 1989 georganiseerd door dr. Afif Safieh, vertegenwoordiger van de PLO (Palestine Liberation Organisation) in Den Haag. Er werden drie feiten gememoreerd:

-- De internationale dag van solidariteit met het Palestijnse volk

---De Palestijnse onafhankelijkheidsverklaring een jaar eerder

---De tweede verjaardag van de Palestijnse Intifada

Dat zijn ook heden ten dage nog steeds zeer beladen en gevoelige (politieke) onderwerpen. Op zo’n bijeenkomst verwacht je toch vooral sympathisanten. Maar kijk hieronder eens wie daar allemaal een spreekbeurt zouden houden.

Een pallet sprekers

Norbert Schmelzer bijvoorbeeld, KVP-minister van Buitenlandse Zaken in het eerste kabinet Biesheuvel (1971-1973). Toch geen man die je op zo’n bijeenkomst zou verwachten, hoewel er meer christen-politici zijn die na afloop van hun politieke carrière ineens Palestijnse sympathieën kregen. Denk aan Van Agt en Van den Broek. Maar Schmelzer is toch vooral bekend vanwege de nacht van Schmelzer in 1966, toen hij het kabinet Cals ten val bracht.
     
De aanwezigheid van Dick Mulder is minder verrassend, hoewel je toch ook niet zo snel een vertegenwoordiger van de Raad van Kerken zou verwachten. Maar Mulder had zich al eerder een onafhankelijk en scherp denker getoond, die ernstige kritiek had gekregen nadat hij was verschenen op een Palestijnendag van de Verenigde Naties.
     
Ook de aanwezigheid van Ron Batten valt op. Secretaris van de jongerenorganisatie van de VVD. Hij was tussen 1982 en 1986 persoonlijk medewerker in de Tweede Kamer, maar beleefde zelf geen politieke carrière.
     
Kijk verder eens naar die lijst. Wij hadden toen in Bobby Sanjay een vertegenwoordiger van het ANC (African National Congres) in ons land. Een organisatie, die door veel (politieke) groeperingen hier in 1989 nog als terroristisch werd beschouwd.
     
Afif Safieh was ook al ‘verdacht’. Hij regelde voor mij en Gerard Jacobs een interview met Yasser Arafat in Tunis.

Het Arafat-interview

              

Ook de aanwezigheid van Mahmoud Rabbani is interessant. Hij was een Palestijn, die op 13-jarige leeftijd uit zijn land werd verdreven bij de stichting van Israël. Kwam via Libanon en Syrië in Nederland terecht waar hij honorair consul werd voor Koeweit en consul-generaal voor Jordanië. Hij had voor mij een jaar eerder een visum geregeld voor Jordanië, toen dat aanvankelijk niet zo best lukte. ‘Komt u maar even bij mij langs’, zei hij.

Beladen visum

                   

Let even op de tekst links vertikaal. Het visum is niet geldig als in het paspoort een verwijzing is naar Israël.

 

 

De olympische vlag van Taiwan

Sung Ching-yang ziet er een beetje exotisch uit met zijn lange pikzwarte paardenstaart.  
      Hij eindigde deze week in de achterhoede van de 1.000 meter schaatsen in Sotsji.
      En dat was een beetje jammer, want Sung Ching-yang had voor enige commotie kunnen zorgen als hij op het erepodium was gekomen.
      Hij komt namelijk uit Taiwan, maar mag daar tijdens deze Olympische Spelen niet voor uitkomen. China vindt dat niet goed. Taiwan is immers een opstandige provincie. Daarom schaatst Sung Ching-yang onder de sportnaam van Taiwan: Chinese Taipei.

Bij de start komt altijd de nationale vlag van de betrokken schaatser in beeld. Hieronder Sung Ching-yang. Voor hem is de Olympische vlag geprojecteerd. Die droeg hij ook tijdens de openingsceremonie.

Taiwan (ooit Formosa) scheidde zich in 1949 eenzijdig af van China. Het ontwikkelde zich als een nieuw onafhankelijk land dat zelfs erkend werd door de Verenigde Naties.
     
Maar toen de betrekkingen tussen China en de rest van de wereld verbeterden en China in 1971 op zijn beurt lid werd van de V.N. moest Taiwan weer wijken. Sporters uit dit land lijken zich overigens verzoend te hebben met deze situatie, want van enig protest heb ik nog nooit iets gemerkt.
     
Hoe gevoelig deze kwestie ligt bleek bijvoorbeeld in 1968 tijdens de Culturele Revolutie van China. Tekenaar Wan Wei Sheng had deze postzegel ontworpen.

                

We zien heel China rood gekleurd, behalve dat witte eilandje rechtsonder. Dat is Taiwan.
      Wan Wei Sheng had in feite de onafhankelijkheid bevestigd en daarom werd de postzegel al na een halve dag weer uit de circulatie genomen. Daarmee is het overigens één van de duurste postzegeltjes ter wereld geworden.

 

 

Subcategorieën