KULTUURVERSCHILLEN

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)

 Ik wen er maar niet aan hier in Hongarije. Gebeurt er iets raars, dan komt steevast de wending, uitgesproken door degene die je erover aanspreekt: Ja jôh, dat zijn nu eenmaal de kultuurverschillen.
      Ik zal een voorbeeld geven.
Wilde iets laten drukken in de eerstvolgende grote stad hier in de buurt, Szigetvár. Wist de drukker niet te vinden en vroeg een inlichting in de plaatselijke boekhandel. Het meisje wijst naar de overkant van de straat en zegt: ''daar bij het witte hek''. Als ik even later het hek benader is dat hek op slot. Terug naar het meisje. Het hek is op slot, breng ik naar voren. ''Ja'', zegt het meisje, ''de drukker is dood..''.
''Maar waarom stuur je mij dan naar een dode drukker'', vraag ik.
Zij zegt alleen maar dat je het nooit kan weten. Ja jôh, daar gaan we weer.

Nu deze twee foto's. 
   

 Ik stop de eerste keer dat ik door de hoofdstraat van Szigetvár rijd bij die twee toch wel lelijke en tegelijk fascinerende torens. Ga naar binnen en vraag wat dit voor een gebouw is. De man die me te woord staat kijkt of hij water ziet branden en stamelt: ''dat ziet U toch, dit is een theater''.
Nou ik zag het niet en vraag maar eens wanneer er voorstellingen zijn. Die bleken er niet te zijn en vreemder nog: nooit geweest ook.
      Het gebouw werd afgeleverd in 1989 en toen was het geld op.'' We hebben er toen maar een restaurant van gemaakt, maar dat hebben we ook weer gesloten omdat er geen gasten kwamen''. 
      De man vindt het niet leuk om te vertellen, maar het was de waarheid. Ik vraag of ik de theaterzaal mag zien. Dat mocht wel maar dan moeten we buitenom, want er is nooit een toegangsdeur tussen foyer en zaal geweest. Ik krijg een absoluut vreemd gebouw te zien en komt te weten dat de theaterzaal nu gebruikt wordt voor het opslaan van bouwmaterialen en ehbo-oefeningen. Ja jôh!

Klik HIER voor alle Photosophieën