IN EIGEN GLAS VERDRONKEN

  (Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)

Was hij eigenlijk wel sympathiek? Als je hem maar zijn gang liet gaan wel, maar werk hem niet tegen. Vanaf het begin zat alles meteen mee: geld genoeg van voorouders die iets in Indië hadden opgezet. Werken hoefde hij nooit. Toen hij twintig werd nam hij een besluit: alleen dat doen waar je plezier in hebt en onaangenaamheden vermijden.
      Zijn eerste projekt was het wonen tussen de varkens. Verhuurde zijn grote huis en trok in bij de dieren. Dit loste meteen ook een ander probleem op. Geen vrouw zou ooit bij hem intrekken en als dat onverhoeds wel mocht gebeuren dan was het een bijzondere mens. Er kwam nooit iemand. Varkens hebben een hekel aan televisie, ze hebben dus wel degelijk een goede smaak, en hij schafte er nooit één aan. Las geen kranten en luisterde ook niet naar de radio.
      Koken was voor hem een fluitje van een cent; hij maakte éénmaal per maand in de grote pan een maaltijd. Die maaltijd begon als soep en na drie dagen begon hij die soep te verdikken met aardappelmeel en rijst. Wederom na drie dagen voegde hij zoveel water toe dat er weer een soort soep ontstond. Dit systeem ging de hele maand zo door. Alles kon je er in gooien, rookworsten, vissen, garnalen. Ook hier kwam weer een voordeel om de hoek kijken. Er kwam never iemand eten. Ging hij uit? Niet veel maar als hij uit ging was het naar kermissen en dan speciaal een bezoek aan spookhuizen, hij kon er niet genoeg van krijgen.
      Toen Gerrit, want zo heette hij, dertig werd nam hij weer een besluit. Hij verliet de varkens en ging zijn grote huis bewonen. Dit huis liet hij ombouwen tot het grootste spookhuis ter wereld. Geraamtes, doodskoppen, bloedende bedelaars, open wonden, stank van rottend vlees. Hij bouwde iedere dag meer kamers. De naam: Onheil. De aantrekkelijkheid van zijn projekt bezorgde hem beroemdheid in gans Europa. Tienduizend bezoekers per jaar. Zo af en toe ging er wel eens iemand van schrik dood in zijn huis, maar dit trok op den duur steeds meer bezoekers.

Toen hij veertig werd, en inmiddels flink aan de drank, kwam hij op het idee om in een glas wijn te gaan wonen. Huurde een architect in die een huis in de vorm van een glas wijn ontwierp. Er werd een openingsfeest georganiseerd en Gerrit sprong op die avond vanaf tien meter hoog in het zwembad dat tot de nok gevuld was met Chablis. Was gewoon vergeten dat hij nooit zwemles had genoten en verdronk in het zicht van bijna iedereen binnen een paar minuten.

Klik HIER voor alle Photosophieën