Details

Parent Category: Josefien (33)

Category: Josefien

Published: 01 September 2009

Mannen, cultuur & ruzie

Ze is 50 Josefien. Maar sinds een tijdje voelt ze zich tien jaar jonger.
Ze heeft haar ogen laten laseren en heeft nu voor ’t eerst in ruim veertig jaar geen bril meer.
Voorts heeft ze d’r haar laten blonderen en is ze naar een schoonheidsspecialiste geweest.

Er kwamen nieuwe kleren, leuke hakschoentjes en een nieuwe push-up BH.
Ze maakt met haar vriendinnen Daphne, Rietje, Ria, Laila en Josje een cruise met de Ronnie Glass over de Middellandse Zee.
Een schip met meer dan 1700 passagiers.

Ze houdt voor mij een dagboek bij en mailt om de drie dagen.

Cruisedagboek 3: Pylos- Nauplion- Athene

Zaterdag 29 augustus: Pylos Griekenland

Ik krijg toch wel veel leuke reacties van jullie. Alleen verschillen ze nogal.
      Sommigen vinden dat ik wat meer over mijn vriendinnen moet vertellen, anderen willen veel meer weten over de relaties met al die mannen, maar er zijn gelukkig ook mensen die juist meer willen weten over de steden en landen die wij aandoen en over de mensen die daar wonen.

Nou. Die dikke Noor, die Sigurd ga ik een soort bons geven. Een soort, omdat het natuurlijk nooit ’aan’ is geweest. Maar Laila -dat is mijn mooie buurvrouw achter wie alle mannen aanzitten- gelooft dat niet.
      Ze denkt dat er van alles gebeurd is, toen hij mij naar bed heeft gebracht. Vooral omdat er nog een andere man bij was ook.
      Dat vindt ze zo intrigerend ; ‘sóó innntriiiigééerend’.

Odysseus & Nestor 

Ik zit nu met haar op een terrasje in Pylos in de Peloponnesus.
Altijd als wij met dit grote schip zo’n havenstadje aandoen, loopt de bevolking uit.
Dat wil zeggen: iedereen die geld aan ons wil verdienen.

Je wordt gek van al die mannen en vrouwen die wat aan je willen verkopen, je haar willen knippen, manicuren en al die runnertjes die je een restaurant of een café naar binnen willen lokken.

Maar Laila weet wel hoe je met die types moet omgaan. Ze heeft me net opgebiecht dat ze een verhouding heeft met de eerste stuurman van de Cruiseboot.
Dat is zo’n mooie Italiaan.

 Bemanningsleden mogen helemaal geen verhouding aangaan met passagiers, maar daar hebben Laila en haar Fabio mooi lak aan.
Vanavond bijvoorbeeld gaan ze gewoon hier in een hotel slapen.
Die beauty moet kennelijk niet aan boord blijven.

Pylos is door een zekere Pylos gesticht in de 14e eeuw voor Christus. Hij werd verdreven door Neleus, die de stad belangrijk maakte. Zijn zoon Nestor volgde hem op. Die vocht met Odysseus mee in de Trojaanse oorlog en werd zó oud en wijs, dat wij daar de naam Nestor -oudste; de meest wijze- aan hebben overgehouden.
      Zo!
Heb ik zelf uitgezocht.
      Laila en ik gaan stappen.
Eens kijken hoe zij dat toch allemaal doet.

Een rare ruzie 

Zondag 30 augustus: Nauplion Griekenland

Heb ik me toch een rare ruzie gehad met die Josje van Dijk.
      Ze heeft Gymnasium gedaan en corrigeerde mij in het openbaar toen ik Peloponnésus zei.
      ‘Het is Pelopónnesus’, zei ze. ‘Sorry‘.
      ‘Hoezo sorry’, zei ik toen. ’Wij zeggen toch gewoon Peloponnésus.
      ‘Ja’, -zij weer-, ’maar het is toch echt Pelopónnesus‘.

Toen kreeg ik bijval van Laila Hensen. Wij zijn gisteravond samen uitgeweest en hebben eens lekker bijgekletst. Zij is mijn buurvrouw. Bij ons thuis in Haarlem-Noord hebben we nooit van die gesprekken gehad. Nooit.

‘Jij zegt toch ook niet Paris als je Parijs bedoelt’, zei die schat. ‘Of London als je het over Londen hebt. Berlin; Berlijn.
      Nou dan. Doe een beetje normaal zeg’.

Helemaal stil 

Die Josje werd er helemaal stil van.
Daphne vond het ook wel leuk, want die had al eerder op de reis een aanvaring met Josje.
Zij doet in antiek en laat voortdurend weten hoeveel ze weet.
Niet alleen van antiek, maar overal van.

 Zij is getrouwd met Wout van Dam en woont in Thesinge in Groningen.
Nou vraag ik je?
Wie gaat er nou in 's hemelsnaam in Thesinge wonen?

Ik heb daar nog eens een kast bij haar opgehaald. Begint ze nog altijd over.

En mannen versieren op deze reis doet ze ook niet, omdat ze -zegt ze- zo gelukkig getrouwd is. ‘Intens gelukkig getrouwd’. Nou, nou.

En hoe Nauplion op de Peloponnésus eruit ziet kan je op deze foto zien.

Ernesto; Ernesto 

Maandag 31 augustus: Athene Griekenland

Het is nu heel vroeg in de morgen. We gaan varen naar Athene.
      Daar zullen we vandaag en morgen blijven. Over die stad zal ik in mijn volgende cruisedagboek uitvoerig schrijven.
Ik moet nog even slapen, want het is vannacht laat geworden. Heel laat. Maar wel heel gezellig.
      Hij is leuk die Ernesto. Vriendje van Fabio de stuurman. Ernesto is een chef kok in de keuken.
We hebben kennis gemaakt in de disco-nachtclub Iria Mare.
      Gedanst hebben we . Gedronken.
En gevreeën?
Ja! gevreeën hebben we ook. Hij is een schat, Ernesto.
      En een heel lieve minnaar.
     
Doei!

Details

Parent Category: Josefien (33)

Category: Josefien

Published: 29 August 2009

Spelletjes en slivovitch

Ze is 50 Josefien. Maar sinds een tijdje voelt ze zich tien jaar jonger.
Ze heeft haar ogen laten laseren. Voorts heeft ze d’r haar laten blonderen en is ze naar een schoonheidsspecialiste geweest.

Er kwamen nieuwe kleren, leuke hakschoentjes en een mooie push-up BH.

Ze maakt met haar vriendinnen Daphne, Rietje, Ria, Laila en Josje een cruise met de Ronnie Glass over de Middellandse Zee.
Een schip met meer dan 1700 passagiers.

Ze houdt voor mij een dagboek bij en mailt om de drie dagen. 

Cruisedagboek 2: Dubrovnik- Kotor- Corfu 

Woensdag 26 augustus; Dubrovnik Kroatië

Vanochtend hebben we met z’n allen een spelletje gedaan.
Rietje heeft een hele stapel van het blad Vriendin meegenomen en wij moesten uitzoeken welke foto we het meest vonden passen bij onszelf.

We deden dat in het grootste restaurant en er kwamen allemaal mannen bij, die zich er ook mee gingen bemoeien.

Nou dit is het resultaat.

JOSJE                                                           RIA                                                         DAPHNE 

RIETJE                                                        LAILA                                                               JOSEFIEN

Mooi opgeknapt 

Wij zijn vannacht vertrokken.
Daarom zit ik nu aan het begin van de middag al op een terrasje in de binnenstad van Dubrovnik in Kroatië .
Wat een prachtige stad is dit zeg.

En wat erg dat het in 1991 door de Serviërs vanuit de bergen vrijwel helemaal kapot geschoten is.
Maar het is mooi opgeknapt.

Ze noemen het de parel van de Adriatische zee.

Volkomen terecht.

Land van de zwarte bergen 

Donderdag 27 augustus; Kotor Montenegro

Kotor. Alweer zo’n mooie vestingstad.

Montenegro is het land van de zwarte bergen.
Dat kan je heel goed zien.

Wij hebben een jeep gehuurd en zijn de zogeheten Ladder op gereden.
Een weg met ontelbare haarspeldbochten.

Noorse mannen 

Ik ben hier met Rietje Meinders en twee Noorse mannen. Sven en Sigurd.
      Sven zat achter het stuur. Hij ging soms wel een beetje hard.
Maar hier op dit terras boven op de zwarte berg heb je een machtig uitzicht op de stad en op de zee, die steeds maar blauwer lijkt te worden.
      Sven en Sigurd hebben voor ons -en natuurlijk ook voor zichzelf- een slivovitsj besteld. Dat is een soort pruimenjenever. Heel sterk maar wel lekker.
      We moeten er niet teveel van drinken.

Sigurd is niet bepaald een aantrekkelijke man, hoewel hij zeker tien jaar jonger is dan ik. Hij loenst, heeft een buikje en zijn rossige haar wordt dun. 
      Zijn baardje is weer wel leuk.

Maar nu ga ik stoppen, want Sven en Sigurd vinden het maar raar dat ik steeds aantekeningen maak.
      ‘Schrijf je soms over ons?’, vroeg Sigurd ineens.
Ik heb maar niet gezegd wat ik geschreven had en hem uitgelegd, dat ik voor Ronald een dagboek schrijf.

Barstende koppijn 

Vrijdag 28 augustus: Corfu Griekenland.

Ik lig nog in mijn hut. Barstende koppijn. Dat komt van gisteren toen Rietje en ik teveel slivovitsj hebben gedronken. Nadat we terug waren in de stad zijn we nog naar een bar geweest. Daar werd veel gedronken. Op een gegeven moment vroeg ik aan Rietje of ze nou echt verliefd was op onze chef Joost Cornet. 
      Ze begon wat schaapachtig te lachen en zei dat ze juist dacht dat ik verliefd op Joost was.

      Nou Ja zeg! Het idee.
     
Ik moest naar de w.c. en toen ik terug kwam begonnen de Montenegrijnen - zo moet je ze noemen- ieder glas dat ze leeg dronken op de grond kapot te gooien. Het werd een beetje eng, vooral omdat Sven en Sigurd zich er ook mee begonnen te bemoeien.

Sigurd werd heel link, toen een Montenegrijn zich over mij heen boog en zei dat niets zo erg was als dronken Noren. Sven kon nog net voorkomen dat er een vechtpartij ontstond.
      Zelf heb ik ook een glas kapot gegooid. Dat kan zomaar in dit land.
Voorlopig moeten ze maar geen lid worden van de Europese Unie.

Sigurd en de Montenegrijn brachten me later naar bed, maar verder weet ik er tot mijn grote schande niet zoveel meer van af.
Ze hebben behoorlijk ruzie gehad geloof ik.

Laila wilde natuurlijk alles weten, maar ik had dus niet zoveel te vertellen.

Ze keek me aan van: Ja. Ja.!

Ezeltje rijden 

Over een paar uur komen we in Corfu aan.
Een Grieks eiland.

Rietje en Sven gaan dan op ezeltjes rijden.
Sigurd en Ik zijn ook uitgenodigd maar ik weet nog niet of ik wel mee ga.
Als ik me direct nog zo beroerd voel, blijf ik aan boord.

Maar ja.

Hoe vaak van je leven kom je nou in Corfu?
Zonde om dan in bed te blijven liggen.

Toch?

Als die ezel die dikke Noor maar kan houden.

Details

Parent Category: Josefien (33)

Category: Josefien

Published: 26 August 2009

Eindelijk is het zover

Ze is 50 Josefien. Maar sinds een tijdje voelt ze zich tien jaar jonger.

Ze heeft haar ogen laten laseren. Voorts heeft ze d’r haar laten blonderen en is ze naar een schoonheidsspecialiste geweest.

Er kwamen nieuwe kleren, leuke hakschoentjes en een nieuwe push-up BH.

Ze maakt met haar vriendinnen Daphne, Rietje, Ria, Laila en Josje een cruise met de Ronnie Glass over de Middellandse Zee.
Een schip met meer dan 1700 passagiers.

Ze houdt voor mij een dagboek bij en mailt om de drie dagen.

Cruisedagboek 1: Venetië - Rovinj- Split  

Zondag 23 augustus. Venetië Italië.

Eindelijk is het zover.
Mijn reis kan beginnen. Ík jubel van binnen. Nu is het nog een open boek, maar over drie weken ben ik een hele ervaring rijker. Ik ben blij dat het gaat beginnen. Heel blij’.

Dit is het San Marcoplein in Venetië, het mooiste plein ter wereld.
Ik zit op het terrasje van café Florian.

Ook al zo bekend. Daphne en Ria en Rietje zijn hier ook.
Josje en Laila zijn de stad in. Ze willen nog een bikini en schoentjes kopen.
En een Venetiaans masker. Zeker om zich te verschuilen als er vervelende mannen achter hun aankomen.

De lauwe koffie hier kost 12.95 Euro. Dat komt -zei de ober- omdat er direct een orkestje gaat spelen.
Het is heel erg druk op dit plein.
Soms loopt het onder water.
Daar hebben ze plankiers voor om de voeten droog te houden.

Cruiseterminal  

We logeren in hotel Olimpia. Dat is vlakbij de cruiseterminal. Wel een vreemd gezicht hoor die grote cruiseschepen in deze oude stad.
      Ons schip bijvoorbeeld -de Ronny Glass- heeft tien verdiepingen. Ik slaap met Daphne in een binnenhut. Op de zevende floor. Ria en Rietje ook.
      Maar Laila en Josje hebben een buitenhut genomen. Laila zei dat ze anders last van claustrofobie zou krijgen.
      Ze moest uitzicht hebben. Nou ja zeg!

Een beetje ervaring met het varen hebben we al, want wij zijn met de Vaporetto van het hotel over het Canal Grande hier naar het plein gegaan.
      Een hele ervaring hoor zo’n busboot. Een gondeltocht hebben we maar niet gemaakt. De gondelier vroeg 150 Euro voor vijftig minuten. 150 Euro.
      Hallo.
In een boekje stond dat ze niet meer dan tachtig Euro mochten berekenen.
      Het zijn wel haantjes hoor, die gondeliers.

Maandag 24 Augustus: Rovinj Kroatië  

De eerste tocht  

We hebben vandaag ons eerste tocht gemaakt. Fantastisch. Die blauwe zee. Die vergezichten. Dit schip. Tien verdiepingen telt het. Twee zwembaden heb ik geteld. Een casino, een feestzaal , een supermarkt, vier of vijf restaurants. Meer dan 1700 passagiers en 800 bemanningsleden. Ze hebben echt van die witte pakken aan en zijn allemaal heel bruin. Vanavond gaan we eerst hier de stad in en dan gaan we met z’n allen dansen.

Ik doe mijn zwarte klokrok aan en die zwarte bloes met daarover mijn wijnrode vestje met V-hals. En dan ook maar mijn zwarte enkellaarsjes.
Er zijn veel mannen aan boord hier. Volgens Laila zijn ze op jacht. Nou ja zeg! Op jacht. Zo ordinair als ze dat uitdrukt.

Rovinj is een prachtige stad. De blauwe parel van de Adriatische kust.

Ik zit hier samen met Ria van Maaren op een terrasje vlakbij de vismarkt.
Ria is assistente bij tandarts André van den Berg.
Boze tongen beweren dat ze een verhouding met hem heeft. Maar André is getrouwd. Ze is even naar de W.C.
‘Zal ik het haar vragen of verpest ik de sfeer daarmee?’

Op de markt hier verkopen ze niet alleen verse vis, maar ook witte truffels en Istrische hammen. Het heet hier namelijk Istrië , onderdeel van Kroatië.

 Rovinj ligt op een schiereiland en is een soort middeleeuws stadje.
Met een heel drukke haven waar prachtige jachten liggen.
Kroatië moet maar gauw bij de Europese Unie.
Het maakt hier een heel welvarende indruk.

Dinsdag 25 augustus: Split Kroatië .

Veel wit en geel

Wij zijn zojuist aangemeerd in de haven van Split in Dalmatië , dat ook tot Kroatië behoort.

Zo te zien een mooie grote stad.
Veel wit en geel.

We moeten naar het paleis van Diocletianus.

Nou ja: moeten!

We gaan gewoon.
Zo'n kans krijg je anders nooit meer.,

Een beetje gammel 

Ik voel me nog een beetje gammel van gisteravond.
      Het was laat.
Vooral Laila en Daphne hebben druk gedanst.
      Ik ook wel, maar niet steeds. Mijn enkellaarsjes knelden een beetje en ik had ook last van mijn gebit.
      Ik ben bang dat er een ontsteking zit.

Maar.. er was een wat dikkige Noor die me steeds wilde kussen.
      Ach vooruit dan maar! Hij heet Sigurd en heeft dun rossig haar.
Ik geloof dat ik hem wel leuk vind.

Het varen is echt super.
      Als je binnen in de gangen bent of ergens anders waar je geen zee ziet merk je niet eens dat je aan het varen bent.
      Wij glijden over de golven in een heerlijke cadans.

En Ria begon gisteren zelf over haar verhouding met André .
Het was ingewikkeld en moeilijk, want hij bleef bij zijn vrouw vanwege de kinderen.
Maar als die groot waren zou hij voor haar kiezen. Dat had hij al een paar maal gezegd.

Zo.
We gaan van boord.

Details

Parent Category: Josefien (33)

Category: Josefien

Published: 05 July 2009

Het zorghotel 

Ze is alweer een tijdje vijftig. Josefien. Lang en mager; broeken en bloesjes.

Een leven lang vrijgezel.

Woont met haar hulpbehoevende moeder aan de rand van Haarlem-Noord.
Uitzicht op landerijen en koeien.

Formidabel geheugen en een opvallende kennis van vrij nutteloze dingen.

Kent natuurlijk de stelling van Pythagoras, maar weet ook dat deze wiskundige werd geboren op het Griekse eiland Samos en dat vegetariërs lange tijd pythagoreëers werden genoemd. 

Gratis bingo en volop sociale contacten

Ze heeft het even helemaal gehad met haar moeder. Josefien. Over drie weken zou ze vertrekken naar Venetië . Daar begon de cruise over de Middellandse Zee. Met vijf vriendinnen zou ze gaan. Maar haar hulpbehoevende moeder had bijna roet in het eten gegooid.
      Josefien had met heel veel moeite een zorghotel in de buurt bereid gevonden om haar moeder drie weken op te vangen.
      ’Prima verzorgd, een eigen kamer, dagelijks keus uit drie menu’s, gratis bingo en volop sociale contacten met andere hotelgasten’ had Josefien benadrukt.

Haar moeder was woedend geworden.
      ‘Je wilt me opbergen in een asiel. Met andere gehandicapten, gekken en a-socialen’. En als het je bevalt, laat je me daar nog zitten ook.
      Ben je lekker van me af ’.

Josefien was geschrokken. Ze had zo goed haar best gedaan. Haar hele leven had ze al voor haar moeder gezorgd. Nooit was ze langer dan een week weggeweest.
      ’s Avonds was ze er altijd om haar moeder naar bed te brengen. Dagelijks maakte ze eten, deed haar in bad en kamde haar haren uit.
      En omdat ze niet meer zindelijk was, deed ze haar ook twee soms drie maal per dag een schone luier aan. En dan nu dit. Josefien moest een beetje huilen.

      ‘Ja ja, schreeuwde haar moeder. ’Mij laten barsten en dan nog janken ook. Toe maar. Als je maar weet dat ik niet naar die tent ga. Ik ga niet en jij gaat ook niet. Middellandse Zee! Wat moet jij in de Middellandse zee? En dan nog op zo’n duur schip ook.
      Heb je daar wel geld voor. Mijn geld zeker. Mijn geld’.

Josefien was het huis uit gerend en had haar beste vriendin Daphne gevraagd wat ze moest doen. Maar Daphne was heel duidelijk geweest.
      ’Je moet eindelijk ook eens aan jezelf denken’, zei ze. ’Daar heb je meer dan recht op. En aan dit soort chantage moet je niet toegeven. Terreur is het. Terreur’.

‘Ja maar ze is zo hulpbehoevend’, zei Josefien.
      ‘Ze kan absoluut niet voor zichzelf zorgen. Misschien wordt ze wel doodongelukkig in dat hotel’.

‘Het is toch een zorghotel‘, had Daphne geroepen.
      ‘Nou dan zorgen ze toch voor haar. Daar zijn ze voor’.
En toen: ‘Zal ik met je meegaan om het haar uit te leggen?’.

Josefien wilde eerst ‘ja’ zeggen,maar vermande zich.
      ‘Nee hoor. Ik ga gewoon zelf en zeg tegen haar dat ze zich niet zo moet aanstellen.’.

‘Goed zo’, zei Daphne. ‘Prima’.

En Josefien was terug gegaan en had het er allemaal uitgegooid. Haar moeder had het aangehoord en niets teruggezegd. Helemaal niets. En dat was al een halve dag geleden.
      Maar ze zou niet veranderen Josefien. Dit keer niet. Ze zou moeder niet haar zin geven.

Ze was nu in de kantoorboekhandel om een dagboek te kopen. Want dat zou ze doen. Een dagboek bijhouden van haar grote reis.
      De eerste regels zou ze schrijven op een terrasje op het San Marcoplein van Venetië.
      Ze kende die regels al bijna uit haar hoofd”

‘Eindelijk is het zover.

Mijn reis kan beginnen.

Ik jubel van binnen.

Nu is het nog een open boek, maar over drie weken ben ik een hele ervaring rijker.

Ik ben blij dat het gaat beginnen.

Heel blij’.