Eindelijk is het zover

Ze is 50 Josefien. Maar sinds een tijdje voelt ze zich tien jaar jonger.

Ze heeft haar ogen laten laseren. Voorts heeft ze d’r haar laten blonderen en is ze naar een schoonheidsspecialiste geweest.

Er kwamen nieuwe kleren, leuke hakschoentjes en een nieuwe push-up BH.

Ze maakt met haar vriendinnen Daphne, Rietje, Ria, Laila en Josje een cruise met de Ronnie Glass over de Middellandse Zee.
Een schip met meer dan 1700 passagiers.

Ze houdt voor mij een dagboek bij en mailt om de drie dagen.

Cruisedagboek 1: Venetië - Rovinj- Split  

Zondag 23 augustus. Venetië Italië.

Eindelijk is het zover.
Mijn reis kan beginnen. Ík jubel van binnen. Nu is het nog een open boek, maar over drie weken ben ik een hele ervaring rijker. Ik ben blij dat het gaat beginnen. Heel blij’.

Dit is het San Marcoplein in Venetië, het mooiste plein ter wereld.
Ik zit op het terrasje van café Florian.

Ook al zo bekend. Daphne en Ria en Rietje zijn hier ook.
Josje en Laila zijn de stad in. Ze willen nog een bikini en schoentjes kopen.
En een Venetiaans masker. Zeker om zich te verschuilen als er vervelende mannen achter hun aankomen.

De lauwe koffie hier kost 12.95 Euro. Dat komt -zei de ober- omdat er direct een orkestje gaat spelen.
Het is heel erg druk op dit plein.
Soms loopt het onder water.
Daar hebben ze plankiers voor om de voeten droog te houden.

Cruiseterminal  

We logeren in hotel Olimpia. Dat is vlakbij de cruiseterminal. Wel een vreemd gezicht hoor die grote cruiseschepen in deze oude stad.
      Ons schip bijvoorbeeld -de Ronny Glass- heeft tien verdiepingen. Ik slaap met Daphne in een binnenhut. Op de zevende floor. Ria en Rietje ook.
      Maar Laila en Josje hebben een buitenhut genomen. Laila zei dat ze anders last van claustrofobie zou krijgen.
      Ze moest uitzicht hebben. Nou ja zeg!

Een beetje ervaring met het varen hebben we al, want wij zijn met de Vaporetto van het hotel over het Canal Grande hier naar het plein gegaan.
      Een hele ervaring hoor zo’n busboot. Een gondeltocht hebben we maar niet gemaakt. De gondelier vroeg 150 Euro voor vijftig minuten. 150 Euro.
      Hallo.
In een boekje stond dat ze niet meer dan tachtig Euro mochten berekenen.
      Het zijn wel haantjes hoor, die gondeliers.

Maandag 24 Augustus: Rovinj Kroatië  

De eerste tocht  

We hebben vandaag ons eerste tocht gemaakt. Fantastisch. Die blauwe zee. Die vergezichten. Dit schip. Tien verdiepingen telt het. Twee zwembaden heb ik geteld. Een casino, een feestzaal , een supermarkt, vier of vijf restaurants. Meer dan 1700 passagiers en 800 bemanningsleden. Ze hebben echt van die witte pakken aan en zijn allemaal heel bruin. Vanavond gaan we eerst hier de stad in en dan gaan we met z’n allen dansen.

Ik doe mijn zwarte klokrok aan en die zwarte bloes met daarover mijn wijnrode vestje met V-hals. En dan ook maar mijn zwarte enkellaarsjes.
Er zijn veel mannen aan boord hier. Volgens Laila zijn ze op jacht. Nou ja zeg! Op jacht. Zo ordinair als ze dat uitdrukt.

Rovinj is een prachtige stad. De blauwe parel van de Adriatische kust.

Ik zit hier samen met Ria van Maaren op een terrasje vlakbij de vismarkt.
Ria is assistente bij tandarts André van den Berg.
Boze tongen beweren dat ze een verhouding met hem heeft. Maar André is getrouwd. Ze is even naar de W.C.
‘Zal ik het haar vragen of verpest ik de sfeer daarmee?’

Op de markt hier verkopen ze niet alleen verse vis, maar ook witte truffels en Istrische hammen. Het heet hier namelijk Istrië , onderdeel van Kroatië.

 Rovinj ligt op een schiereiland en is een soort middeleeuws stadje.
Met een heel drukke haven waar prachtige jachten liggen.
Kroatië moet maar gauw bij de Europese Unie.
Het maakt hier een heel welvarende indruk.

Dinsdag 25 augustus: Split Kroatië .

Veel wit en geel

Wij zijn zojuist aangemeerd in de haven van Split in Dalmatië , dat ook tot Kroatië behoort.

Zo te zien een mooie grote stad.
Veel wit en geel.

We moeten naar het paleis van Diocletianus.

Nou ja: moeten!

We gaan gewoon.
Zo'n kans krijg je anders nooit meer.,

Een beetje gammel 

Ik voel me nog een beetje gammel van gisteravond.
      Het was laat.
Vooral Laila en Daphne hebben druk gedanst.
      Ik ook wel, maar niet steeds. Mijn enkellaarsjes knelden een beetje en ik had ook last van mijn gebit.
      Ik ben bang dat er een ontsteking zit.

Maar.. er was een wat dikkige Noor die me steeds wilde kussen.
      Ach vooruit dan maar! Hij heet Sigurd en heeft dun rossig haar.
Ik geloof dat ik hem wel leuk vind.

Het varen is echt super.
      Als je binnen in de gangen bent of ergens anders waar je geen zee ziet merk je niet eens dat je aan het varen bent.
      Wij glijden over de golven in een heerlijke cadans.

En Ria begon gisteren zelf over haar verhouding met André .
Het was ingewikkeld en moeilijk, want hij bleef bij zijn vrouw vanwege de kinderen.
Maar als die groot waren zou hij voor haar kiezen. Dat had hij al een paar maal gezegd.

Zo.
We gaan van boord.