Algemeen (571)
- Details
- Categorie: Algemeen (571)
Geplaatst in maart
31 maart: Photosophieën 296; Kinderjaren (2); De Zelfmoord
30 maart: Reizen 105; De Sudan Factor; Van Aswan naar Khartoum
29 maart: Home From Abroad 21; Ted & the Donald
28 maart: Algemeen 131; Antwoord op een spelletje over onze rechtsstaat
26 maaart: Algemeen 130; De wiebelende rechtsstaat; een Paasquiz
25 maart: Photosophieën 295; De kinderkeuken
24 maart: Algemeen 236; Johan Cruijff; Maestro van het lederen monster
23 maart: Home From Abroad 20; Raul
22 maart: Poëzie 158; Moeder & dochter; Neeltje Maria Min
21 maart: Algemeen 235; Jan Zwartendijk; Een moedig man
21 maart: Photosophieën 294: Spotify
20 maart: Reizen 104: Hooligans & gentlemen uit Samoa (Een drieluik 3)
19 maart: Reizen 103: Geflambeerde vleermuis uit Singapore (Een drieluik 2)
18 maart: Reizen 102; Een onverwacht feestje in Singapore (Een drieluik 1)
17 maart: Reportages 97; Groeten uit Hellevoetsluis
16 maart: Goedemorgen 532; Het mysterie van Soekaboemi
15 maart: Photosophieën 293: Zonder titel (10)
14 maart: GEO-TRIVIA (28); Landeilanden
13 maart: ZoekPoëzie 74; Jozef Eyckmans
12 maart: Goedemorgen 531; De Haringhond
11 maart: Photosophieën 292: Kut-TeeVee
10 maart: Flashmobs (6); Moskou Rusland
9 maart: Home From Abroad (19); St. Patrick's day
9 maart: Aardrijkskunde 79: Een kaartje uit São Tomé e Príncipe
8 maart: ZoekPoëzie 73: Jan Eijkelboom (2)
7 maart: Home From Abroad (18); Jackie Obama
6 maart: Photosophieën 291: ARCHIE
5 maart: Gehoorde frasen 241; Zwangeren & bevallenen
4 maart: Beelden 692; Groeten uit Raamsdonksveer
3 maart: ZoekPoëzie 72: Jan Eijkelboom (1)
2 maart: Photosophieën 290: Een Servisch kerkhof
1 maart: Nieuwe woorden 86; Gedragsontwerper
1 maart: Geplaatst in februari
- Details
- Categorie: Algemeen (571)
Nepvisa voor Curaçao
Mijn oud VPRO-collega Guido Spring was in de winter van 2013 voor radio-opnames in Litouwen. In de stad Kaunas stuit hij op een zeer bijzonder en vrijwel onbekend verhaal. De Nederlandse consul daar, redde in 1940 het leven van ruim 2300 Poolse Joden door ze nepvisa voor Curaçao te geven.
Hieronder zijn relaas.
JAN ZWARTENDIJK
(Door Guido Spring)
“Het verzet is minder gedocumenteerd dan je zou verwachten”. Dat zei Marjan Schwegman, de scheidend directeur van het NIOD, het Nederlands Instituut voor Oorlogs-, Holocaust- en Genocidestudies, half februari in een interview met de Volkskrant. Zij deed deze uitspraak over het verzet in de Tweede Wereldoorlog in Nederland. Maar dat ook Nederlanders buiten ons land actief verzet pleegden, is nog veel minder bekend. Zo kent vrijwel niemand de naam Jan Zwartendijk. En dat is vreemd. Want hij redde in 1940 als Nederlandse consul in Litouwen ruim 2300 Joden het leven. Zwartendijk gaf valse papieren aan gevluchte Poolse Joden: nepvisa voor Curaçao. Daarmee konden zij Litouwen ontsnappen en zijn ze bespaard gebleven voor de verschrikkingen van de nazi’s.
Als ik in de winter van 2013 voor radio-opnames in Litouwen ben, kom ik in de stad Kaunas op een merkwaardige plek terecht: het Sugihara House. In dit pand huisde in 1940 het Japanse consulaat. Chiune Sugihara, de Japanse consul destijds, zou duizenden Joden hebben gered van de nazi-verschrikkingen door hen valse visa te geven. Zijn houten bureau met daarop de stempels die hij gebruikte, staat hier tentoongesteld, met daarachter een grote Japanse vlag. Het is nu een museumpje. Vlak naast het bureau zie ik plotseling een wandje met enkele zwartwit-foto’s van een Nederlander: Jan Zwartendijk. Nooit van gehoord. Het blijkt dat het Sugihara House maar het halve verhaal vertelt door Sugihara op een voetstuk te plaatsen en Zwartendijk een bijrol te geven. Want ook deze Nederlander had een cruciale rol in deze reddingsactie.
Nadat in 1939 de nazi’s het westen van Polen bezetten en de Sovjet-Unie het oosten, sloegen veel Poolse Joden op de vlucht, veelal naar de Baltische staten die nog onafhankelijk waren. Maar die onafhankelijkheid duurde niet lang meer. Want op 15 juni 1940 bezette de Sovjet-Unie Estland, Letland en Litouwen en op 3 augustus was de formele inlijving een feit. In juni 1940 werd de Nederlandse consul van Litouwen vanwege vermeende nazisympathieën van zijn Duitse vrouw van zijn functie ontheven.
Jan Zwartendijk
De ambassadeur voor de Baltische staten, De Decker, die in Riga in het naburige Letland zat, moest een nieuwe consul in Litouwen zoeken. Hij vroeg Jan Zwartendijk. Deze Zwartendijk was de meest ervaren Nederlander in Litouwen want hij was al sinds 1938 werkzaam in de stad Kaunas als directeur van Philips. Zwartendijk stemde toe. Zo werd het Philips-kantoor in Kaunas vanaf 14 juni 1940 tevens het Nederlandse consulaat. Maar meteen de volgende dag al viel de Sovjet-Unie binnen.
Op een dag eind juni 1940 klopten twee Poolse Joden aan bij Zwartendijk; Isaac Lewin en zijn van oorsprong Nederlandse vrouw Pessla. Zij wilden weg uit angst voor de oprukkende Nazi’s en de Sovjets. Nederland was intussen sinds mei 1940 ook bezet door de Nazi’s, dus dat was als vluchtbestemming geen optie. Maar Curaçao, ook Nederlands grondgebied en ver weg, zou ideaal zijn, dacht het echtpaar. Kunnen we een visum voor Curaçao krijgen? Met die vraag aan consul Zwartendijk begon een bijzonder verhaal. Zwartendijk’s bevinding: er is geen visum voor Curaçao nodig, maar wel moet er toestemming zijn van de gouverneur van Curaçao. Daarop vroegen zij of het mogelijk zou zijn om een soort visum te krijgen waarbij dat laatste weggelaten werd.
Zijn zoon Rob Zwartendijk vertelt me in Blaricum, 76 jaar later: “Hij schreef in het Frans in hun paspoort: het Nederlandse consulaat van Kaunas verklaart dat er voor Curaçao geen visum nodig is. De datum zette hij erbij plus een groot stempel. Zo zag het er erg officieel uit. De toestemming van de gouverneur van Curaçao die nodig was, heeft hij expres weggelaten. Mijn vader zei: ‘’Als ik met zo’n visum mensen kan helpen en redden, dan doe ik dat. Tussen 24 juli en 2 augustus 1940 heeft mijn vader 2345 visa met de hand uitgeschreven. Het was dringen voor het smalle trappetje van zijn kantoor. Van ’s morgens vroeg tot ‘s avonds laat was hij bezig. Bijna non-stop, want de Russen zouden op 3 augustus het consulaat sluiten wanneer Litouwen officieel werd ingelijfd”.
De vluchtelingen hadden nu een visum met eindbestemming Curaçao. Vanwege de oprukkende nazi’s liep de enige mogelijke route om daar te komen via Rusland. Maar Rusland eiste niet alleen een visum met een eindbestemming, maar ook een doorreisvisum voor Japan. Eén van de Joodse vluchtelingen klopte in Kaunas aan bij de Japanse consul Sugihara. Ook hij besloot, net als Zwartendijk, om deze Joodse vluchtelingen te helpen door visa uit te schrijven. Ze kregen van deze Sugihara een doorreisvisum voor Japan in hun paspoort.
Zo konden ruim 2300 Joden vluchten. Toch is deze vlucht en het grote aandeel van de Nederlandse consul een onbekend verhaal gebleven. Dat komt deels door Zwartendijk’s eigen terughoudendheid om over zijn daden te vertellen. Zoon Rob Zwartendijk: “Hij was een trotse en bescheiden man. Hij wilde geen aandacht. En hij zei altijd dat iedereen in zijn plaats hetzelfde zou hebben gedaan. Wat natuurlijk niet zo is”.
Angst speelde ook een rol in Zwartendijk’s terughoudendheid. Zoon Rob: “Mijn vader vond het eng worden. Het duurde tot half september 1940 voor wij als gezin zelf eindelijk een uitreisvisum kregen en naar – bezet - Nederland konden. We gingen wonen in Eindhoven, pal naast één van de hoofdkantoren van de Nazi’s. Mijn vader stond doodsangsten uit dat de Nazi’s zouden uitvinden dat hij Joden had helpen ontsnappen. Het was levensgevaarlijk. Hij zou zeker geëxecuteerd worden en wij als familie waarschijnlijk ook. Daarom heeft hij er toen nooit over verteld.”
Frank van Gelderen en Bram Peper tussen de zilverlinden
Maar ook na de oorlog bleef Zwartendijk zwijgen over zijn moedige daden. Pas in 1963 schreef de Leeuwarder Courant, als eerste, een artikel over Zwartendijk. En veel later, in 1997, onthulde de toenmalige Rotterdamse burgemeester Bram Peper samen met de zonen van Zwartendijk een monument voor deze bijzondere Rotterdammer op de Kop van Zuid in Rotterdam. Er staan veertien zilverlinden en er ligt een gedenkplaquette in het plaveisel.
Bram Peper zegt nu over de redding van deze groep Joden in Litouwen: “Zwartendijk’s actie was een daad van superieur verzet. Daarvan zijn weinig voorbeelden in de geschiedenis. Daarom wilde ik graag dat deze gedenkplek voor Jan Zwartendijk er kwam. Na zijn postume onderscheidingen in Israël en de VS is hij eigenlijk internationaal bekender dan in Nederland. Daar moet nog het nodige aan gebeuren”.
Na de tijd in Litouwen ging Jan Zwartendijk met zijn gezin naar Nederland. Ze verbleven de rest van de oorlog in Eindhoven. Daarna werkte hij nog tien jaar voor Philips in Griekenland tot aan zijn pensionering. In september 1976 overleed Jan Zwartendijk op 80-jarige leeftijd in Eindhoven. Hoeveel Joden hij heeft gered, heeft hij nooit geweten.
Fotowandje over Zwartendijk in 't Sugihara House in Kaunas, Litouwen
Het volledige verhaal staat op NPO Geschiedenis in twee delen, kijk op:
http://www.npogeschiedenis.nl/nieuws/2016/maart/Zwartendijk.html
- Details
- Categorie: Algemeen (571)
Geplaatst in februari
29 februari: Photosophieën 55; Een Schrikkelkind
28 februari: Home From Abroad (17); The Oscars Ceremony
27 februari: Beelden 690; Groeten uit Raamsdonk
27 februari: Photosophieën 288; Zonder titel (9)
26 februari: Muziek bij de Borrel 19; Alison Krauss
25 februari: Reportages 96; De Toverhazelaars van Kalmthout
24 februari: Photosophieën 287; Een middagje op Malta
23 februari: Nieuwe woorden 85; Referendumsubsidie
22 februari: Home From Abroad (16); Luigi
21 februari: Audio 36; De februaristaking vandaag in OVT; Een programma van Kees Slager en mij
20 februari: Photosophieën 286: Zonder titel (8)
20 februari: Goedemorgen 529; Goede doelen gedoe
19 februari: Museum Ongehoord 52; Theeceremonie in Tasjkent Uzbekistan
18 februari: ZoekPoëzie 71: J.J.Slauerhoff (11) en Simon Vestdijk (3)
17 februari: Photosophieën 285: Zonder titel (7)
16 februari: Diepzinnige cliché’s 66; Recht & Onrecht
15 februari: Home From Abroad (15); Social security
14 februari: Mijn weblog in archief Koninklijke Bibliotheek (2)
13 februari: Gehoorde frasen 239; Liquidaties
12 februari: Photosophieën 284; Kansarm, zigeunerin & mooi
12 februari: Media 152; Socialistisch nieuws in Esperanto
11 februari: Photosophieën 283: De DUNKY
10 februari: Beelden 684: Dia de los Indianos
9 februari: Poëzie 195: Liefde & geluk in Rotterdam
8 februari: Home From Abroad (14); Two documentaries
7 februari: Muziek bij de borrel (18); De Manas van Kirgizië
6 februari: Photosophieën 282; Zonder titel (6)
5 februari: ZoekPoëzie 70; Pogrom van Ed.Hoornik
4 februari: GEO-TRIVIA 27; Malawimeer Afrika
3 februari: Diepzinnige cliché’s 67; De boer op
2 februari: Photosophieën 281; Bij de radio aangenomen
1 februari: Algemeen 233; Geplaatst in januari
- Details
- Categorie: Algemeen (571)
Geplaatst in Januari
31 januari: Home From Abroad (13); The Trump presidency
30 januari: Beelden 681; Schoorsteen in het niets
29 januari: Photosophieën 280; Zonder titel (5)
28 januari: GEO-TRIVIA 26; Gun Point Grenada/St.Vincent
27 januari: Frasen 238; Toekomstvisie
26 januari: Familie 119; Camiel is dertien
25 janauri: Home From Abroad (12); Correspondents
24 januari: Photosophieën 279; Zonder titel (4)
23 januari: Goedemorgen 524: De vooruitlopende toekomst
22 januari: GEO-TRIVIA 26; Point Roberts Canada/VS
21 januari: Beelden 676; Groeten uit Wemeldinge
20 januari: Goedemorgen 523; Je zal het maar hebben
19 januari: Media 22; Het VPRO-Voetbalteam
18 januari: Photosophieën 278; Zonder titel (3)
17 januari: Media 149; Mijn WEBLOG in archief van de Koninklijke Bibliotheek
16 januari: Home From Abroad (11); ‘Birtherism’ campaign
15 januari: Muziek bij de borrel (17); Sveinbjörn Beinteinsson
14 januari: Photosophieën 277; Zonder titel (2)
13 januari: ZoekPoëzie 69: Jef Last
12 januari: Algemeen 232; P1 Den Haag; ''Parkeren zit in ons bloed''
11 januari: Photosophieën 276; Zonder titel (1)
10 januari: GEO-TRIVIA 24; Koudste stad ter wereld
9 januari: Audio 117; Anekdotes gedrenkt in alcohol
8 januari: Muziek bij de borrel 16; De Rummuziek van Guyana
7 januari: Reportages 95; Groeten uit Geertruidenberg
6 januari: Home From Abroad (10); Sweet land of liberty
5 januari: Gehoorde frasen 237; Een mysterieuze liefde
4 januari: Photosophieën 275; De Agenda
3 januarï: Familie 118; Keet is drie
2 januari: Diepzinnige cliché’s 66; Takje
1 januari: Goedemorgen 520; Rare leeftijd; 71 jaar
- Details
- Categorie: Algemeen (571)
Parkeren zit in ons bloed
Parkeren zit in ons bloed. Deze malle zin las ik op de site van P1, een parkeerbedrijf in Den Haag. Het beheert parkeervoorzieningen in het hele land. Bij dat bedrijf kun je een bezwaarschrift indienen als je meent dat je ten onrechte een parkeerbon hebt gekregen.
Ik weet dat omdat ik pas bij dit instituut een bezwaarschift heb ingediend. Ik parkeerde mijn auto namelijk vlakbij de woning van mijn dochter in Vlaardingen, stapte naar binnen, lijnde haar hond aan en kwam weer naar buiten. Dat alles duurde niet langer dan vier minuten. Maar er stonden ineens twee parkeerwachters bij de auto, die een bon uitschreven. Toen ik zei, dat ik alleen maar even de hond had opgehaald, werd ik voor leugenaar weggezet:
’Dat kunnen we allemaal wel zeggen’.
’Maar meneer. Waarom gelooft u mij niet." Even aan de motorkap voelen of die nog warm was deden ze natuurlijk niet, want dan zouden ze moeten erkennen dat ik gelijk had. In plaats daarvan zei de ene man, dat ik op de loer had gelegen en direct naar buiten kwam, toen zij in beeld waren. Niet alleen een leugenaar dus, maar ook nog een voyeur.
Ik diende een bezwaarschrift in. Vergezeld van tientallen bonnetjes, die ik daar eerder betaald had, omdat wij iedere week op kleinkinderen passen. Met de toelichting, dat ik meer tijd was kwijt geweest als ik heen en terug naar de parkeerautomaat had moeten lopen.
Het bezwaarschrift werd ongegrond verklaard. In een uitvoerige toelichting, waarin voornamelijk mijn bezwaren werden herhaald.
De brief was ondertekend door ‘’De directeur van P1 On street B.V’’.
Alleen een onleesbare handtekening overigens. Geen naam. Behoorlijk onbeschoft dus.
Slot van het Antwoord
Je kunt tegen zo'n uitspraak overigens wel weer in beroep gaan bij de Rechtbank Rotterdam, sectie Bestuursrecht. Maar dan moet je griffierecht betalen. Dat is meer dan de opgelegde boete.
Geldgaring
En hieronder de humbug, die P1 verstaat onder Visie en Strategie. Inclusief de holle frase, dat men oog heeft voor de belangen van de parkeerders en klantvriendelijk is. Maar ook inclusief de opmerking dat zij er zijn voor geldgaring. Juist!
Visie
Parkeren zit in ons bloed. Iedereen bij P1 zet zich in voor een hoogwaardige parkeerdienstverlening. Wij zijn het enige parkeerbedrijf in Nederland dat off street én on street dienstverlening op deze schaal combineert. Wij exploiteren en beheren parkeerlocaties. Daarnaast bieden wij gemeenten een breed palet aan dienstverlening zoals handhaving, digitale vergunningverlening, digitale bezoekersregeling, administratie en management, onderhoud en beheer van parkeerapparatuur, geldgaring en advisering.
U vindt in ons een betrokken partner die hoogwaardige kwaliteit en service op maat levert. Een partner die vanuit een lange termijn perspectief onderneemt en waarbij de kwaliteit en duurzaamheid voorop staan.
Strategie
Het realiseren van een aantrekkelijke, klantvriendelijke en kwalitatief hoogwaardige parkeerlocatie is een complexe en uitdagende aangelegenheid die, naast specifieke parkeerkennis, om service en partnership vraagt. Wij investeren als geen ander in kennis, systemen en goed opgeleide mensen. P1 heeft oog voor de belangen van zowel de parkeerder (op basis van service) als van de eigenaar (op basis van partnership).
Wij willen de markt steeds weer vernieuwen met innovatieve oplossingen, waarbij onze innovatiedrang de wensen en de eisen van de markt met onze eigen visie en inzichten combineert.
Download onze Bedrijfsbrochure.
Subcategorieën
Algemeen Aantal artikelen: 163
Pagina 76 van 88