KINDERJAREN (1); SPILGOED

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)

Zes jaar en dan al een inzicht. Dat is vroeg, al heb je er op die leeftijd niets aan. Begin je er over dan beginnen zij met de kastjes te slaan of herrie maken over iets anders. Want wat was er aan de hand? Ik had een hekel aan speelgoed. Ten eerste de overvloed…Toen kon ik nog niet weten dat er later nog een speelgoedtsunami zou volgen, maar dat was later en later is er dan niet.
      Ik speelde er liever niet mee. Ik zocht een voorwerp in huis, laten we zeggen een bezem. Daar kon je mee vegen, maar als je wilde ook mee vliegen. Altijd succes. Terwijl met die stomme speelgoederen kon je maar één ding: spelen. En dat had ik eigenlijk met alle voorwerpen. Zonder enige moeite liet ik mijn fantasie er op los en dan had je van alles. Zeven als hoofdbedekking, Pannen als pannen maar ook als drumstel.

      Mijn ouders begrepen er niets van, maar dat vond ik als kind niet erg, want ze begrepen zoveel niet. Het was mijn wereld.

Ook met woorden was wat aan de hand. Ze betekenden wel iets, maar tegelijkertijd ook veel niet. Neem nu oorlog! Dat was wat ik om me heen zag, maar het moest ook iets te maken hebben met je oor. Natuurlijk, dacht ik, maar je moest gewoon wachten totdat het je duidelijk zou worden. Jaloezie en Ja Louise…. Krimpen aan de IJssel en lilliputters…
      Wat ik niet wist en ook niet kon weten is dat het spilgoed de latere generaties zou verminken tot rusteloze consumerenden, terwijl het spilgoed die gewone werkelijkheid om hen heen tot saai zou maken. Het moderne spilgoed geeft zoveel impulsen per seconde af dat het tempo van leven traag schijnt. En als er dan wat gebeurt, wordt het niet meer gezien. Boeken zijn traag, klassieke muziek is traag, maaltijden maken is traag, het weer wordt zelfs traag.

          Bijgaande foto toont het drama. Kind krijgt keuken, maar kan er niet in koken. Water komt er niet uit de kraan, pitten worden wel verlicht maar niet heet.

Klik HIER voor alle Photosophieën