Details

Hoofdcategorie: Beelden

Categorie: Beelden (1169)

Gepubliceerd: 05 mei 2017

AUSCHWITZ

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)

Er was weer eens een herdenking van deze verschrikking. Daar. Regeringsleiders uit de hele wereld. Ook Beatrix en Claus. De Engelse koningin en haar man.En wie niet. De veiligheidsmaatregelen logen er niet om.

Gelukkig had ik Geert Mak bij me, want het was niet gemakkelijk om dit te verslaan. Zoveel verdriet op een vierkante kilometer.
      De dag voor de herdenking gingen Geert en ik een omelet eten in het station van Auschwitz. We spraken geen woord tegen elkaar, we voelden allebei dat dit niet moest tussen al die treinen en sporen.

Op de dag zelf regende het hevig, tranen uit de wolken. We beschikten over een camper met in de achterklep een satelliettelefoon voor de verbinding met Hilversum. Maar je stond dan wel in de regen. Naast ons stonden de mensen van de BBC en die konden hun verbazing niet onder stoelen of banken steken. “Is this Dutch radio…  Please come to us and take a sherry in our van”.
      Ook de beveiliging kwam regelmatig langs, ze vertrouwden ons daar onder die paraplu niet.
Maar dan gebeurt het. Een overlevende van het kamp heeft niet de juiste sticker op zijn jas en wordt tegengehouden, hij mag er niet in.
      “Früher konnte ich nie das Kampf verlassen und jetzt kann ich nicht in”
Hij staat tegenover een zeer jonge Poolse politieman. Misschien net twintig. De politieman moet een beslissing nemen. Hij kijkt hem recht in de ogen en zegt zachtjes “ Komm, mein Freund.”

Klik HIER voor alle Photosophieën

Details

Hoofdcategorie: Beelden

Categorie: Beelden (1169)

Gepubliceerd: 02 mei 2017

DE VAL

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije) 

Soms komt het geweten om de hoek kijken. Ook in mijn beroep. Het is in Nederland allemaal prima voor elkaar met de media. Er is geld genoeg; bij de VPRO konden we onze gang gaan, de jacht op kijk en luistercijfers was wel in gang, maar had nog niet die dramatische omvang die later zou volgen. Soms deden we maar wat, en dat pakte vaak prima uit.|
      En dan, we kwamen veel in het buitenland, dan zag je dat het met de media soms allerberoerdst was gesteld. Zelfcensuur, ondermaats gebabbel, ruis, vooral veel ruis.
      In Amsterdam was een organisatie actief, die zich bezig hield met het ondersteunen van de media in beroerde landen. PRESS NOW. Paul S. was één van de oprichters.

En deze Paul S. ging een beroep op mij doen. Je hebt toch ook een geweten Peter, je kan je niet blijven rondwentelen in de luxe hier, denk ook eens aan mensen die het zwaar hebben in hun vak abroad. Doe iets voor hen.
      Oké Paul, ik doe mee. Waar wil je me heen hebben?
IK wil dat je veertien dagen lang les gaat geven in het maken van radio te Albanië. Die lui daar hebben meer dan veertig jaar gezucht onder het meest strenge communisme en hebben nooit geleerd hoe onafhankelijkheid werkt in de media. Alles zou vanuit Amsterdam geprogrammeerd worden. Een leslokaal, de twintig deelnemers, maaltijden, een hotel, een tolk etc. Van maandag tot en met de vrijdag in de volgende week.
      Vier uur per dag.
Geen honorering voor mij, alleen opkomende onkosten.

Bij aankomst in Tirana op zondag ging het al meteen mis. De tolk Dashi die me zou komen halen op het vliegveld was er niet. Het hotel dat voor me was geboekt bestond niet. Zelf iets anders zoeken. Pas na een fax uit Amsterdam kwam één en ander in orde.
      Toch nog even op die zondag contact zoeken met Dashi. Ik wilde het leslokaal inspecteren. Met enige tegenzin verscheen Dashi en bracht me naar dat lokaal. Naast een lawaaiige cementfabriek. Slechts tien stoelen voor twintig leerlingen. Dashi zou voor meer stoelen zorgen, zei hij.

De maandag vangt aan. IK heb om de één of andere reden al mijn bedenkingen. Er komt slechts één leerling. Uren wachten, maar er komt niemand. Die dag is dus verloren. Dan maar aan de raki…
      Dinsdag verschijnen er vijf leerlingen, waarvan er één meldt dat hij maar een uur heeft. Ondanks alles begin ik maar met de lessen. Alles in het Engels, de tolk Dashi moet dat simultaan vertalen. En dat gaat mis. Dashi telefoneert tijdens de les voortdurend met CNN. Er dreigt oorlog in Kosovo en CNN gebruikt hem als tolk. Ook tijdens mijn les. Hier helpt echt geen deodorant meer. De leerlingen verslappen in de aandacht en ik weet geen uitweg.
      In de avond nodig ik Dashi uit en neem een maaltijd met hem. Hij maakt me duidelijk dat de geringe opkomst te maken heeft met de diverse baantjes die de leerlingen moeten vervullen om aan geld te komen. En degenen die wel komen, komen eigenlijk niet voor de lessen radio maar voor de gratis maaltijden die bij de lessen zijn inbegrepen…. Morgen komen er zeven, zegt hij.
      Op woensdag neem ik het besluit de lestijd terug te brengen naar twee uur. Maar dan komt er een vreemde aap uit de mouw. In mijn lessen legt ik de nadruk op het publieke belang van radio en dat voorkomen moet worden dat de commercie de dienst gaat uitmaken. En dat is tegen het zere been van alle zeven cursisten. Commercie, DAT IS WAT ZE WILLEN. En niks anders. Dashi neemt me terzijde en zegt zojuist vernomen te hebben dat er de komende dagen helemaal geen cursist komt. Zaterdag misschien twee.

Als de avond valt, en dat doet hij nog al eens, neem ik contact op met Paul S. te Amsterdam.
      Paul, ik doe dit niet langer, ik wil MORGEN naar huis. Dit heeft helemaal geen zin.
Geweten of geen geweten, het is me een rotzorg.

Klik HIER voor alle Photosophieën

Details

Hoofdcategorie: Beelden

Categorie: Beelden (1169)

Gepubliceerd: 29 april 2017

Een bankje, een haventje, een kerkje

Je neemt in West-Brabant op de A4 de afslag Tholen/Nieuw-Vossemeer. Je hebt dan net het aquaduct genomen waarop staat Steenbergen aan Zee.
      Nog een reden om deze treurige nederzetting letterlijk en figuurlijk links te laten liggen.

Na een paar kilometer -als de zee nog steeds behoorlijk ver weg is- krijg je een afslag naar het dorpje De Heen. Je parkeert de auto in het ‘’centrum’’ en gaat op dit bankje zitten.
      Hier speelde de streekroman Merijntje Gijzen zich voor een deel af. Even verderop in Nieuw-Vossemeer is een museum gewijd aan de auteur van dit boek A,M. de Jong.

O.L.V. ten Hemelopneming

De kerk Onze Lieve Vrouw ten Hemelopneming is alom aanwezig in het dorp.
      Sinds november 2014 is deze kerk overigens gesloten.

De Schapenput
   

Even buiten het centrum ligt jachthaven De Schapenput. Via de Steenbergse Vliet bereik je met je bootje De Krammer.

’t Goeleven
   

Er is een camping in De Heen. Een pannenkoekenrestaurant en eetcafé ’t Goeleven.

Sluisje
   

Het voormalige spuisluisje Heense Polder

Heensche Molen
   

Even buiten De Heen richting Tholen en Sint-Philipsland ligt buurtschap Heensche Molen. 
      De molen heet De Vos. De zee is hier nog steeds behoorlijk ver weg.

Details

Hoofdcategorie: Beelden

Categorie: Beelden (1169)

Gepubliceerd: 23 april 2017

Leuke tentoonstelling Voorstraatdorpen

Het Voorstraatdorp Nieuw-Vossemeer in het uiterste westen van Noord-Brabant bestaat 450 jaar. Dat wordt in juni gevierd met een feestweek.
      Maar daarnaast is in het A.M. de Jong Museum een tentoonstelling ingericht over 11 Voorstraatdorpen in de omgeving.
Dat zijn naast Nieuw-Vossemeer: Fijnaart, Klundert, Bruinisse, Numansdorp, Oude-Tonge, Stavenisse, Sint-Philipsland, Middelharnis, Sint-Annaland en Oud-Vossemeer.
      Nog tot eind september iedere zaterdagmiddag van half twee tot half vijf te zien.  

Zuidwest Nederland

Voorstraatdorpen vind je veel in Zeeland, West-Brabant en op de Zuid-Hollandse eilanden.
      Ze werden in de 15^e, 16^e en 17^e eeuw gesticht na inpolderingen, waardoor nieuwe landbouwgebieden ontstonden.
Het principe was eenvoudig. Op de dijk (soms bij de haven) werd een straat loodrecht gezet. Vrijwel altijd richting kerk(ring). Daarlangs kwam aan weerszijden nieuwe bebouwing. Vaak ook kwam er een Achterstraat. 
      De belangrijkste straat met de winkels, het gemeentehuis en andere voorzieningen werd vrijwel altijd ook tot Voorstraat gedoopt, hoewel dat niet persé noodzakelijk is. Bruinisse op Schouwen-Duiveland bijvoorbeeld heeft een voorstraat, die Oudestraat heet. 

Het is een kleine, maar leuke en interessante tentoonstelling.  
      Ieder dorp presenteert zich in prenten, foto’s, kaarten, correspondentie en andere parafernalia. In al hun gelijkenis vertonen ze ook een duidelijke diversiteit. Oud-Vossemeer bijvoorbeeld voldoet in feite niet aan de definitie, maar kent wel een Voorstraat en is vooral opgenomen vanwege de verbondenheid met Nieuw-Vossemeer.

Het is overigens een vrij willekeurige verzameling, want er zijn in Zuidwest Nederland nog veel meer Voorstraatdorpen.
      In mijn rubriek “Op Stap met een ansichtkaart’’ heb ik die vrijwel allemaal behandeld.
Voorwaarde voor mij is dan wel dat er ook een echte Voorstraat bestaat.

Zelfvoorzienend

Het waren zelfvoorzienende dorpen.
      Niet alleen met eigen kenmerken, soms ook met eigen taalgebruik en eigen klederdracht.  

Klederdracht

A.M. de Jong Museum

Het A.M. de Jong Museum is uiteraard gevestigd aan de Voorstraat in Nieuw-Vossemeer. Het is een eerbetoon aan schrijver Adrianus Michiel, die hier op 29 maart 1888 geboren werd. Hij werd vooral bekend om zijn streekroman Merijntje Gijzen (beeldje boven op foto), die in Nederland grote bekendheid kreeg toen er in de jaren zeventig van de vorige eeuw een T.V.-serie van werd gemaakt. A.M. de Jong werd in 1943 in Blaricum door de S.S. vermoord. Hij was een overtuigd socialist.
      We zien in het museum tal van attributen van en over de schrijver. Er is ook een nostalgisch dorpscafé en een dorpswinkel.
Gratis toegankelijk, maar een aardige bijdrage wordt op prijs gesteld. Zo'n museum draait op liefhebbers & vrijwilligers.

Maak er een dagje van. Bijvoorbeeld eerst even naar het plaatsje Tholen, in Oud-Vossemeer op zoek naar de (vermeende) roots van Franklin D. en Theodore Roosevelt, dan Nieuw-Vossemeer en na afloop een drankje in Bergen op Zoom.
      Daar zijn ook tal van mogelijkheden om wat te eten.