Eendepaté met cranberrysaus

We hebben muizen. Het zijn er behoorlijk veel dit jaar. We wonen aan een dijk op het platteland. Vandaar. Soms zie je er één schuifelen of rondrennen, maar ze zijn vooral ’s nachts actief. Veel muizenkeutels her en der. Aangevreten ovenwanten. Besabbelde frutseltjes.
      Vroeger hadden we er geen last van, want er waren katten in huis. Maar die werden wel eens doodgereden op de dijk.

Hoe kom je van die muizen af?

Er zijn een paar hardvochtige oplossingen. Een lokdoos met gif bijvoorbeeld. De muizen gaan dood, drogen uit en je hebt -is de aanbeveling- geen overlast door stank.
Niet doen dus.

Er is een elektronische muizenval. De beestjes krijgen een elektrische schok en zijn direct dood.
Niet doen.

Er is een muizenval met een soort ingebouwde guillotine. Als ze daar in komen worden ze onthoofd.
      Met het risico dat het niet goed gaat.
Vooral niet doen dus.

Even dachten we de oplossing gevonden te hebben met een elektrisch apparaat dat ultrasoon geluid voortbrengt. Ineens waren er geen muizenkeutels meer. Naar De Blokker om nog een paar van die apparaten aan te schaffen, maar daar waren ze niet meer voorradig.
       ‘’Ze zijn er weer in het voorjaar’’, zei de mevrouw.
       ‘’Maar mevrouw’’, zeiden wij,’’in het voorjaar gaan de muizen naar buiten, want dan is er genoeg voedsel te vinden. Het gaat juist om de winter’’.
       ‘’Tja’’, ze de mevrouw van De Blokker, ‘’ ze zijn er echt pas weer in het voorjaar”.
Ongewild gaf ze daar precies mee aan, waarom het niet goed gaat met De Blokker.

Overigens hielp het apparaat na een paar weken ook niet meer. Ze raken er kennelijk aan gewend.

Er restte niets anders dan een gewone muizenval. Zo’n draadkist muizenval, waarin je wat eten legt.
      Als de muis er dan ingaat en begint te knagen, valt het poortje dicht en zit het beestje opgesloten.

We probeerden geheel naar tekenfilm voorbeeld een stukje kaas.
Geen muis, die erin trapte.
Kaas en ham.
Niets.
Een restje pasta.
Niets.
Muesli.
Niets. Nada.

En toen hadden we beet. Een restje eendepaté met cranberrysaus.
      Een muis in de val.
Die laat je dan zo’n 500 meter verderop weer vrij.
      Het menu bleek heel goed te werken. Ze waren er dol op. We vingen op één dag zelfs drie muizen.
Maar gisteren kwam de ultieme verrassing toen er twee muisjes tegelijk in het valletje zaten.
      Hoe dat technisch mogelijk is, is mij niet geheel duidelijk.

Maar goed.
      De oplossing is dus eendepaté met cranberrysaus.
Niet de goedkoopste oplossing.
      Wel prettig voor de muis, die wellicht behoorlijk gestresst raakt in zo’n kleine ruimte.
Maar het is tenminste geen galgemaal.