Details

Categorie: Reportages (189)

Gepubliceerd: 16 oktober 2021

Oktober 2019

De Panne: Druk, tikje unheimisch

Dit is het brede strand van De Panne, een badplaats in het uiterst zuidwesten van België vlakbij de grens met Frankrijk..

Er gebeurt hier veel; ook nu buiten het drukke seizoen. Mensen flaneren over het strand en langs de boulevard, die pal langs de appartementencomplexen loopt.

Het heet de Zeedijk, hoewel van een echte dijk geen sprake is. Het strand loopt richting appartementen wel enigszins omhoog.
      Er staan hier veel huizen te koop. Maar er is ook al veel verkocht.
Let op de gele bordjes (te koop) en de rode bordjes ernaast (verkocht).

Hier kom je niet alleen brommers en fietsers tegen, maar ook kinderen op driewielers, op scooters en trapkarretjes.   

Soms word je op het strand gepasseerd door strandzeilers, die hoge snelheden bereiken.

Mooi is het allemaal niet die rijen aaneengeschakelde appartementencomplexen.
       Die muur van beton, steen en glas.

Soms zit er een ouder veel kleiner pand tussen en dat maakt het nog gekker.

Maar als je op je balkon in zo’n appartement zit is het uitzicht fantastisch. En het beeld wisselt voortdurend.

Meer naar het zuiden richting Frankrijk wordt nog druk gebouwd.
       Daar loopt geen boulevard langs de appartementen en daardoor krijgt het iets unheimisch.

Details

Categorie: Reportages (189)

Gepubliceerd: 14 oktober 2021

Winter 2017

Craeybeckx en het publicatieverbod

 Ik rij in Antwerpen door de Craeybeckxtunnel en merk dat de radio zonder storing gewoon doorgaat.
      Craeybeckx. Lode Craeybeckx!
Burgemeester van Antwerpen van 1947 tot 1976.
Een niet geheel onomstreden vertegenwoordiger van de Socialistische partij. Vlaams nationalist, doener, taalliefhebber, bouwer en afbreker.

We gaan terug naar april 1973. De havenarbeiders in Antwerpen, die daar dokkers genoemd worden, zijn al dagen in een verbeten stakingsstrijd gewikkeld.
      Ik ben daar bij voor de Volkskrant en word wegwijs gemaakt door een collega van de Volksgazet, de partijkrant van de Socialisten; enigszins te vergelijken met het Vrije Volk van Nederland in die dagen.
      Craeybeckx werkte daar ooit als buitenlandredacteur.
Het is een zogeheten wilde staking, die geïnitieerd is door de KPB, de Kommunistische Partij van België .
      De vakbonden, waaronder de grote BTB, de Belgische Transportarbeiders Bond, doen niet mee.

De collega neemt mij mee naar ‘t Kot het inschrijflokaal waar de dokkers zich iedere dag melden en maar moeten afwachten of ze diezelfde dag werk zullen hebben.
      Ik leer dat zij -vergeleken bijvoorbeeld met hun collega’s in Rotterdam- slecht verdienen, nauwelijks een rechtspositie hebben, veel te veel uren moeten maken en werken onder zeer onveilige omstandigheden.
      Ik ga ook mee naar kantoortjes waar alternatieve organisaties vergeefs proberen de arbeiders achter zich te krijgen.
Het zijn de maoïstische AMADA , Alle macht aan de Arbeiders en de Trotskistische RAL, Revolutionaire Arbeidersliga.

Na een tijdje loopt het in Antwerpen volledig uit de hand. Duizenden dokkers trekken door de straten en dan verschijnt daar ineens de Mobiele Eenheid.
      Er wordt hard ingehakt op de stakers.
Op straat liggen gewonden. Ambulances met luide sirenes rijden af en aan.
      Het is een volslagen chaos.

Ik doe uiteraard verslag en haal de volgende dag de opening van mijn krant.
      Vooral ook omdat ik daar één van de weinige Nederlandse journalisten ben.
Ik sla de Volksgazet van diezelfde dag op en ben benieuwd wat mijn vriendelijke en bereidwillige collega ervan gemaakt heeft.

En dan komt het:

GEEN WOORD, GEEN FOTO, NIETS OVER DIE RELLEN.

Burgemeester Lode Craeybeckx had het verboden!

Walter Slosse en Radio Vrij België

Toen ik in mei 1977 bij de VPRO in dienst kwam werd ik uitgenodigd door Walter Slosse. Hij was een Belgisch journalist, die een wekelijks programma had onder de enigszins provocerende titel Radio Vrij België.
      Hij had een zelfgebouwde radiostudio in zijn huis te Gent. Het was gezellig. Mooi zacht muziekje. Er was van alles te drinken en er waren lekkere hapjes.
      Wij spraken toen onder meer over die staking en Walter raakte begeesterd. Hij was er zelf ook bij geweest. Dat was nou precies de reden waarom hij dat programma maakte.
      De Nationale omroep BRT deed volgens hem precies hetzelfde.

In 2016 is Walter plotseling overleden. Maar… er is een ‘’erfenis’’.

Ik ontving gisteren van mijn oud VPRO-collega Nienke Feis de volgende mededeling.
      Met daarbij een werkelijk prachtig filmpje uit 1978 over de bezigheden van Walter.

Radio Vrij België en zijn maker

Kort na het overlijden van Walter Slosse kreeg ik een bericht van een voormalig student van een sociale academie.
       Hij heeft voor een studieproject in 1978 Walter gefilmd in zijn bezemkast, waar hij een complete radiostudio had opgebouwd. Daar vandaan zond hij zijn programma Radio Vrij België uit: via een kabeltje naar de telefooncentrale in het nabijgelegen postkantoor, een zogenaamde RF verbinding. Op de achtergrond hoor je omroeper Cor Galis met mede presentator Jan Lenferink.
      Je ziet Walter op reportage, tijdens de staking bij Volvo Cars in Gent in het voorjaar van 1978. Het soort onderwerpen waar de Vlaamse pers destijds nauwelijks aandacht aan besteedde. We zien het gebouw van de BRT: ´bolwerk van rechtse politieke macht´. Waar toen de makers van kritische programma’s problemen konden krijgen door controle van hogerhand.

Mooie radiogeschiedenis, gefilmd met Super 8 camera. Bekijk het filmpje hier:

https://vimeo.com/202915342

En verder: 

Wat zijn dat voor archiefdozen?

Afgelopen weekend heb ik met vrienden van Walter Slosse diens nalatenschap opgehaald. Voormalig radiomaker Walter heeft altijd gewerkt vanuit zijn huis in Gent en was niet erg van het weggooien. De komende maanden gaan we uitzoeken wat gearchiveerd moet worden en wat weg kan.
       Walter Slosse overleed onverwachts in augustus vorig jaar, getroffen door een hartinfarct. Hij was werkzaam bij de VPRO radio vanaf 1972 tot zijn afscheid in 2007. Walter is 69 jaar geworden.
       Hij begon in 1972 als radiomaker bij het ´totaalprogramma´ VPRO Vrijdag. Van 1974-1978 maakte hij zijn eigen programma Radio Vrij België, ongecensureerde nieuwsgaring over onderwerpen die niet aan bod kwamen in de berichtgeving van de toenmalige Belgische staatsomroep BRT.
Vanaf 1984 maakte Walter zijn eigen legendarische VPRO-programma ´De Wandelende Tak´, met etnische muziek van over de hele wereld. Later kwamen daar het programma ´Het Witte Doek´, over filmmuziek, en het muziekdocumentaire programma ´Urubicha´ bij.


 

Details

Categorie: Reportages (189)

Gepubliceerd: 11 oktober 2021

Zomer 2011

Onthoofd en weer opgestaan

 
Gabriël Mudaeus

 Hij staat er weer. Gabriël Mudaeus. Midden op het centrale plein van het plaatsje Brecht in de Belgische Kempen.
      Recht voor het oude gemeentehuis.
      Vorig jaar was dit beeld even wereldnieuws.
In verband met restauratiewerkzaamheden van het plein moest het beeld een paar meter verplaatst worden.
      Dat gebeurde op een uitermate amateuristisch manier. Het beeld viel uit de touwen, klapte op de grond en werd letterlijk onthoofd.
Het leverde een hilarisch Internet-filmpje op, dat wereldwijd druk werd bekeken.

Humanist　

Gabriël Mudaeus, de Latijnse naam voor Gabriël van der Muyden, was in de zestiende eeuw een vermaard humanist, hoogleraar en jurist.
      Hij wordt beschouwd als de grondlegger van de Belgische school voor rechtswetenschappen.
Vorig jaar zou zijn 450^ste sterfdag in Brecht gevierd worden, maar omdat het beeld gerestaureerd moest worden werd dat feest uitgesteld.

150 jaar oud 

Het beeld is bijna 150 jaar oud. Het werd gemaakt door J.Ducaju.
      Bij de inhuldiging in 1865 speelde het plaatselijke muziekgezelschap Vlijt en Eendracht voor ‘t eerst.
Het bestaat nog steeds.

Schandpaal

Brecht is overigens een rustig plaatsje. Je kunt er natuurlijk Boerenhesp kopen.
      Er is een Kempisch museumpje. Daar staat een echte schandpaal voor.
Bij Brasserie De Schandpaal kun je een hapje eten en een tripel drinken.   

Motto:

 "Is er iets niet naar Uwen tand,

wees een toffe klant.

Vertel het ons,

en niet de krant''

Details

Categorie: Reportages (189)

Gepubliceerd: 08 oktober 2021

Zomer 2012

Een beetje circus daar

Zelzate ligt in Oost-Vlaanderen vlakbij de Nederlandse grens. Als je er bent weet je overigens zeker, dat je in België bent. 

      Waar wij een overdosis aan bureaucratie hebben op het gebied van bouw- en woonvergunningen, schoonheids- en welzijnscommissies, munt België uit door een gebrek daaraan.

Rommelig dorp

In Zelzate komt dat bij elkaar. Een rommelig dorp, waar allerlei huizen en andere bouwsels naar ieders wens naast elkaar gezet zijn. 

      Een dorp waar in het centrum op de Grote Markt de auto’s niet alleen in twee rijen in de rijrichting geparkeerd worden, maar ook nog eens haaks daarop in twee andere rijen.

Parkeergedoe

Terrassen

Het is overigens wel gezellig in Zelzate. 

      Er zijn restaurants in allerlei prijsklassen, cafés met veel streekbieren en terrassen die ‘s ochtends al vollopen.
Het winkelbestand is groot voor zo’n betrekkelijk klein plaatsje, er zijn ambachtelijke slagers en bakkers en een relatief groot aantal nachtwinkels, waar natuurlijk ook onze Zeeuws-Vlamingen terecht kunnen.

Dozen

Gemeentehuis

Het gemeentehuis is een mooi eenvoudig gebouw, strak en asymmetrisch. Een beetje in de stijl van Dudok. 

      Maar kijk eens naar de plaats waar dat gebouw staat.
Recht tegenover de Grote Markt aan een drukke doorgaande straat.
      Een commissie van het één of ander zou hier toch een stokje voor gestoken hebben.

Chemische industrie

Het dorp wordt doorsneden door het kanaal Gent-Terneuzen. 

      Er is veel industriële activiteit en dat is vrijwel overal in het dorp weer te zien.
Dat kanaal werd in 1827 geopend door koning Willem 1, want België hoorde toen nog bij Nederland.
      Het kanaal is er tegenwoordig vooral voor binnenvaartschepen, maar ook voor niet al te grote zeeschepen, die hier gesleept en geduwd worden

Kanaal Gent-Terneuzen

Tanker in Kanaal

Circus

Burgemeester Freddy de Vilder schrijft (in 2012) op de site van de gemeente het volgende:

      ‘Zelzate, beste bezoeker, is een mooie gemeente. Een gemeente met glans, spirit en toekomst.’

Laat ik me maar hierbij aansluiten.
      Maar het is ook een beetje circus daar.