Details

Categorie: Reportages (152)

Gepubliceerd: 21 mei 2017

Universiteit van Pécs Hongarije 650 jaar

De Universiteit van Pécs is de oudste van Hongarije. Dit jaar wordt het 650-jarig bestaan gevierd.
      Ach! U wist dat niet.
Ik natuurlijk ook niet, maar ik was vorige week in Pécs en belandde midden in deze feestvierende massa.

De universiteit werd in 1367 opgericht. Behoorlijk oud dus.
      Veel ouder bijvoorbeeld dan de oudste Universiteit van Nederland (Leiden 1575) of de Universiteit van Amsterdam (1632).
Maar jonger dan Oxford (1167) of Bologna (1088).

De Universiteit van Pécs begon klein, maar heeft zich vooral sinds 2000 sterkt ontwikkeld. Zij beschikt over tien Faculteiten, waaronder Rechten, Medicijnen, Geesteswetenschappen, Techniek en Beeldende Kunsten.
      Er zijn veel internationale contacten en uitwisselingsprojecten met universiteiten over de hele wereld.
Er wordt in drie talen lesgegeven: Hongaars, Duits en Engels.
      Gevolg: een internationaal getint studentengezelschap, dat zich hier hossend en zingend door de drukste straat van Pécs, de Király Utca, begeeft
   

Drone
   

Alles werd vastgelegd door een drone.

 

Details

Categorie: Reportages (152)

Gepubliceerd: 07 april 2017

Een rustiek lindenpleintje

Moerbeke is een plaatsje in Oost-Vlaanderen. Het ligt dichtbij de Nederlandse grens, ten zuidwesten van Hulst. Het is er rustig en rustiek.
      Het meest karakteristieke plekje is de Lindenplaats, ook wel liefkozend het Lindenpleintje genoemd. De geknotte linden staan in een V-vorm.
Achter op de foto het kasteel Lippens, dat sinds 1977 dienst doet als gemeentehuis.
       Rechts de voormalige brouwerij, die in 1940 dichtging.

Oud Gemeentehuis

   

Het pleintje gefotografeerd vanaf de andere kant. Midden achter in wit het oude gemeentehuis.

Wereldoorlogen
   

Het plaatsje zuchtte erg onder twee Wereldoorlogen. De Bevrijdersstraat (genoemd naar een Poolse divisie) komt uit op het plein.  
      En voor de kerk is een monument opgericht voor de slachtoffers uit WO I.

Kasteel Lippens
   

Het kasteel Lippens telt drie verdiepingen. Gebouwd in 1879 toen August Lippens nog burgervader was. Het is nu ‘t gemeentehuis. Vrij groot lijkt me voor een gemeente van zo'n 6.000 inwoners.

August Lippens
   

August Lippens was burgemeester van Moerbeke van 1847 tot 1892.

Brouwerij
   

Bouwsels
   

Je zit hier onmiskenbaar in Vlaanderen. Curieuze bouwsels naast elkaar zijn daar eigenlijk nooit een probleem.
      Schoonheidscommissies? Ik geloof niet dat ze bestaan.

Activisme
   

Activistische affiches en een Belgische vlag.

Kruisstraat Heilige Hartkerk
    

Naast het dorp Moerbeke bestaat de gemeente nog uit het gehucht Kruisstraat en het Vlaamse deel van grensdorp Koewacht.

Peerke Koewacht   
   

Details

Categorie: Reportages (152)

Gepubliceerd: 03 april 2017

De Doodendraad langs de grens

Onze boze medemens wil grenzen sluiten en hekken plaatsen. Onze boze medemens vindt namelijk dat er ongewenste medemensen zijn, die er bij ons niet in mogen. De boze medemens zou eens naar Koewacht moeten gaan. Dat is een grensdorp in Zeeuws-Vlaanderen. Deels Nederlands, deels Vlaams.
      Dat was al in de eerste Wereldoorlog zo.
Omdat wij neutraal waren en de Belgen ernstig onder het oorlogsgeweld te lijden hadden, vluchtten veel Belgen in die tijd naar Nederland.
      De boze Duitsers besloten in 1915 om hier een eind aan te maken. Ze legden langs de hele grens een hek van kippengaas aan. Toen dit niet afdoende bleek verstevigden ze het hek met prikkeldraad. Maar de Belgen knipten dat gewoon door en toen namen de boze Duitsers een zeer ingrijpende maatregel.

De Doodendraad

Ze zetten het hek onder stroom. Met 2.000 volt. Mensen die hiermee in aanraking kwamen waren op slag dood. Toen dat bekend werd hield het de vluchters tegen, maar spelende kindertjes wisten dit natuurlijk niet.
      De boze Duitser nam dat op de koop toe.
Naar schatting 1.000 mensen (veel kinderen) kwamen om het leven. Het hek kreeg de naam Doodendraad.

Klaproos

Op de grens in het centrum van het dorp bij de Kerkstraat zijn tegels aangebracht, die herinneren aan dit hek.
      De klaproos was het symbool van de eerste Wereldoorlog.  

Koewacht ligt niet alleen in twee landen, maar ook in drie gemeentes.
      Het Nederlandse deel valt onder Terneuzen, het Belgische onder Stekene of Moerbeke.

Elektriciteitspalen

Toen België zich in 1830 van Nederland afscheidde werd besloten dat Koewacht in tweeën werd gedeeld. En die situatie is anno 2017 nog steeds zo. Op diverse plekken zie je ineens een gietijzeren grenspaal, maar verder is het niet steeds duidelijk of je in Nederland of in België bent.
      Hoewel!  
Nederland heeft zijn elektriciteit vrijwel overal ondergronds, maar de Belgen zijn nog niet zover.  
      Als je dus elektriciteitspalen ziet, weet je dat je in België bent.   

Kerken

Het is behoorlijk Rooms in Koewacht. Vrij lang hebben de Nederlanders in België moeten kerken.
      Dat gebeurde in de Sint-Philippus en Jacobuskerk.  

   

In de eerste Wereldoorlog werd het dus moeilijk om in België naar de kerk te gaan. Aanvankelijk lieten de Duitsers nog een opening door het hek, maar daar werd een eind aan gemaakt.
      In het Nederlandse deel werd een noodkerk neergezet, die in 1922 vervangen werd door de H.H. Philippus en Jacobuskerk.

Gemeentehuizen

In de Nieuwstraat staan maar liefst drie voormalige gemeentehuizen.
      Hierboven het oudste, dat ooit een café annex raadhuis was.

Raadhuis uit 1907

Villa Mathilde.

De Villa was gemeentehuis tot 1970, toen Koewacht bij de gemeente Axel werd gevoegd.

Details

Categorie: Reportages (152)

Gepubliceerd: 07 januari 2017

Bos & en Heide; geen Bedriegertjes

Ik woonde bijna een halve eeuw geleden een paar jaar in Roosendaal. Een middelgrote plaats in West-Brabant vlakbij de grens met België. Het gebeurde een keer dat een familie mij de weg vroeg naar De Bedriegertjes. ‘’Tja’’, zei ik, ‘’die zijn hier niet maar in Rozendaal. Met één O en een Z. Een dorp in de buurt van Arnhem. Dat is behoorlijk ver van hier’’.
      Na enig nadenken vroeg de vader wat er dan zoal in Roosendaal te doen was.
Ik keek eens naar het gezelschap; een man, een vrouw en twee kinderen van een jaar of acht, negen, tien.

Rozenven
  

‘’Hier vlakbij’’, zei ik. ‘’is Visdonk. Een bos waar je kunt wandelen en waar ook speeltoestellen voor kinderen zijn. En daar is een theehuisje voor limonade en ijsjes. Er is ook een mooi vennetje, het Rozenven. Het is wel spannend om daar een beetje omheen te struinen’’.
      De familie was mij dankbaar en verontschuldigde zich nog even voor ‘’de stomme fout’’.

Afgelopen zondagochtend ben ik er weer eens geweest.
  

Het gebied ligt direct ten zuiden van Roosendaal. Er is bos, maar ook heide, er zijn weides, houtwallen en bomenlanen. Het wordt goed beheerd door natuurmonumenten. Wandelroutes zijn er genoeg.
       Je kunt de auto kwijt op een grote parkeerplaats (boven op de kaart).
Vandaar ga je naar het T-Huis (Koffiekopje), waar overigens ook een paar parkeerplaatsen zijn.
      Je volgt de stippen op de kaart (in het bos een gemarkeerde route;geel-groen). Je kunt de route eenvoudig inkorten.

Pad

Je bereikt het vennetje en daar kun je via een smal pad omheen lopen. Soms wordt het te nat en dan heeft men een plankier aangelegd.

Plankier

 
Oevers
  

Het zicht op het ven blijft afwisselend en aan de oevers gebeurt ook van alles.

Variatie
  

Er groeit hier een grote diversiteit aan planten. Het bos varieert. Loof- en dennenbomen, struiken en boomstronken die niet opgeruimd worden waardoor er ook veel vogels en insecten zitten.  

T-Huis
  

Je eindigt bij het T-huis waar het op zondagochtend altijd behoorlijk druk is.
      Je zult weten dat je vlakbij België zit, want er wordt veel Tripel en Trappist gedronken.
Er dan zijn er ook vaste gezelschappen die daar kruidenbittertjes drinken. Ze krijgen er nootjes bij.

Welkomstbord