Reportages (189)
- Details
- Categorie: Reportages (189)
De Waterkraan van Europa
Ik dacht: ‘’Laat ik eens naar de Haringvlietdam gaan’’. De Deltaverbinding tussen de Zuid-Hollandse eilanden Goeree-Overflakkee en Voorne-Putten. Ik was daar ook als verslaggever van de Volkskrant op 15 november 1971. Toen werd de dam geopend door koningin Juliana.
Sluizen
Het was in die tijd een zeer prestigieus object. In die dam liggen namelijk 17 spuisluizen, die -zo werd het grootscheeps aangekondigd- konden fungeren als ‘’De Waterkraan van Europa’’. De sluizen konden namelijk overtollig rivierwater uit het Haringvliet afvoeren, maar ook zout zeewater innemen. Zo kon de vissenstand behouden blijven, zou het water zout blijven en zou het getij deels in stand blijven.
Haringvliet
Er kwam tientallen jaren lang niets van terecht. Er werd nooit zeewater ingelaten, zodat het water in het Haringvliet helemaal zoet werd. Eb en vloed verdwenen grotendeels. Het was de landbouwlobby, die het allemaal steeds tegen kon houden met dank aan het CDA.
Tot januari van dit jaar.
Er werd een nieuw pompstation gebouwd, er kwamen nieuwe inlaatpunten voor landbouw en drinkwater en er werden sloten en nieuwe kanalen aangelegd. De dam kon toen bij vloed op een kier worden gezet. En dat is vooral goed voor trekvissen als paling, zalm en zeeforel. Maar volgens mensen, die ik daar in de buurt sprak komen er ook bijvoorbeeld makreel, gul (kleine kabeljauw) en haring mee naar binnen. En de driedoornige stekelbaars. Dat allemaal trekt weer vogels aan.
Het Haringvliet wordt weer zout (of in ieder geval brak) tot de denkbeeldige lijn Middelharnis-Het Spui. Er worden allerlei maatregelen genomen om het zout niet verder te laten oprukken. Bij Tiengemeten blijft het dan volgens de voorspellingen zoet (overigens werd daar afgelopen zaterdag nog een zeepaling gevangen) en verderop bij de Biesbosch waar ooit getijverschillen van drie meter bestonden, zou alles hetzelfde blijven.
(Die gele lijn is in dit verband niet belangrijk. Het is een soort trofee. Dertig jaar geleden heb ik die route afgelegd in een kano. Ik denk niet dat zoiets nu nog zou lukken)
Soms staat er één schuif een halve meter open (foto boven, de schuif helemaal links), soms gaat het om zeven schuiven en anderhalve meter. Dat is afhankelijk van de rivierafvoer.
Terras
Als je het goed wil zien, kun je gaan zitten op het plezierige terras aan het water van café Loef te Stellendam.
Ze hebben daar huisgemaakte garnalenkroketten en ook de zalm is huisgerookt.
Als je de dam van de zeezijde wilt bekijken moet je naar de buitenhaven van Stellendam gaan.
Daar is een pier de zee in.
Visafslag
Bij de visafslag kun je een broodje garnalen nemen, want -zeggen- ze daar: ‘’Nederlandse garnalen zijn de beste van de wereld en Stellendamse garnalen zijn de beste in Nederland dus….”
Voordelta
Ze noemen dit gebied de Voordelta. Een natuurgebied met strand en zee, met zandplaten en diepe geulen.
Bij laag water vallen die zandplaten droog.
Als je geluk hebt kun je daar dan zeehondjes zien.
En enorme hoeveelheden vogels.
Tij Stellendam
Die vogels kun je iets verder naar het oosten nog veel beter spotten in het vogelobservatorium TIJ in het reservaat Scheelhoek te Stellendam.
Je neemt een mooi pad en na ongeveer een kwartier lopen kom je bij dit curieuze vogeluitkijkpunt dat gebouwd is in de vorm van het ei van een Grote Stern.
Een architectonisch zeer verantwoord ontwerp, waarbij hout en riet gebruikt is van het natuurgebied zelf, dat duurzaam beheerd wordt. In TIJ kun je aan alle kanten vogels waarnemen.
Dat wordt ook druk gedaan door vogelaars, die je af en toe vriendelijk moet vragen of je ook even mag kijken. Ze zien dan vele soorten watervogels (vooral eenden en allerlei soorten ganzen) maar bijvoorbeeld ook visdiefjes, lepelaars en zilverreigers.
- Details
- Categorie: Reportages (189)
Een rustig ritje met historie
Als je van Kotor in Montenegro naar Vásárosbéc in het zuiden van Hongarije moet -en wie moet dat af en toe niet- , kan je het beste door Bosnië-Herzegovina rijden.
Voorjaar 2012
De schizofrenie van een nieuwe staat
Dat is een mooie, rustige route, die bijna kilometer na kilometer geschiedenis ademt. Je rijdt over een nieuwe weg richting Trebinje.
Verloren Rivier
Een mooi bewaard stadje aan de “Verloren rivier” Trebisnjica. Als je aan een bosrand even stopt komt een man tevoorschijn die bessen heeft geplukt. Hij wil ze met alle plezier met ons delen.
Je denkt Bosnië-Herzegovina te zijn binnengegaan, maar vrijwel direct zijn er borden dat je hier bent in de Republica Srpska, de Servische deelrepubliek, die in twee grote delen vrijwel de helft van het grondoppervlak uitmaakt.
Soms is er een deel van zo'n bord weggehaald om de ‘schizofrene’’ situatie te symboliseren.
Verwarring
Het is een beetje verwarrend allemaal, want even verder kom je in de Federatie van Bosnië en Herzegovina en dan weer in Srpska.
Het land werd in 1992 onafhankelijk na een referendum, waaraan de Serviërs overigens uit protest niet meededen. Tot 1995 volgde een verschrikkelijke burgeroorlog waarbij vele duizenden slachtoffers (o,a. Srebrenica) vielen.
Na internationaal ingrijpen werd in 1995 het Verdrag van Dayton gesloten, waarbij Bosnië-Herzegovina volgens een soort raciale grens werd ingedeeld. (Rood is Srpska. In 1995 hoorde Montenegro nog bij Servië) Republica Srpska
Sarajevo
Halverwege kom je in Sarajevo. Ook die stad ademt intussen rust.
- Details
- Categorie: Reportages (189)
Voorjaar 2012
Een curieuze corridor
Het was in het voorjaar van 2012. Wij reden over de hevig kronkelende A1 langs de Adriatische kust van Kroatië. Wij waren op weg naar Montenegro, maar tussen Split en Dubrovnik stuitten we op douaneposten. Eerst Kroatische en toen Bosnische.
Een kilometer of 25 verder waren daar opnieuw achtereenvolgens Bosnische en Kroatische grensposten. Ergens beneden lag het dorp Neum, onderdeel van Bosnië-Herzegovina. Een curieuze corridor!
Toeristenoord
Neum bleek een heus toeristenoord. Recreatiebungalows, appartementen en een paar grote hotels. Mostar aan Zee werd het ook wel genoemd.
Minder mondain dan Zadar of Split en veel minder karakteristiek dan Dubrovnik. Maar toch…. Het was behoorlijk druk op stranden en boulevard en er waren veel winkels. Het leven was hier -zo werd ons verzekerd- namelijk goedkoper dan in Kroatië.
Ottomaanse rijk
Waarom ligt er zo’n geografisch hoogst interessante corridor tussen Kroatië en Bosnië-Herzegovina?
Ach.
Bij de Vrede van Karlowitz in 1699 schonk de toenmalige republiek Dubrovnik dit reepje grond aan het Ottomaanse rijk. Zo wilde men voorkomen dat Venetië over land Dubrovnik kon aanvallen.
Later werd de corridor gewoon onderdeel van Joegoslavië. Tijdens de burgeroorlog werd er zwaar gevochten, maar Neum bleef na de onafhankelijkheid onderdeel van Bosnië-Herzegovina. En dat terwijl circa 90% van de ruim 4.000 inwoners Kroaat is. Bovendien: als je van Neum verder Bosnië in wil, kun je maar het best via Kroatië gaan, want anders moet je te voet hoog de bergen over.
De Pelješac-brug
De situatie zal over niet al te lange tijd overigens weer drastisch veranderd zijn. Er is namelijk een brug in aanbouw tussen Klek op het Kroatische vasteland en het schiereiland Pelješac. Opening eind 2022.
De brug (Pelješki Most) is 2400 meter lang en wordt maar liefst 55 meter hoog. Dit om zee- en cruiseschepen doortocht te verlenen naar Neum, hoewel het bepaald geen indrukwekkende zeehaven heeft.
In 2007 was men ook al eens met de aanleg begonnen, maar dat werd afgeblazen omdat er geen geld meer voor was. Maar Kroatië is sinds juli 2013 lid van de Europese Unie en daar is wel geld.
- Details
- Categorie: Reportages (189)
Herfst 2009
EEN MAAGDELIJK MEER
Als je geen zin hebt om bij het meer van Bled in Slovenië te blijven, ga dan 30 kilometer verderop naar het bijna maagdelijke meer van Bohinj. (Bohinsko Jezero)
Veel onbekender, groter, mooier, minder toeristisch.
Nationaal park
Het ligt enigszins verscholen midden in een nationaal park; het Triglavski Narodni park bij het plaatsje Ukanc.
Je kunt daar mooie appartementen huren van jonge ondernemers, die er alles aan doen om aan te tonen dat hun land tegenwoordig echt bij de Europese Unie hoort.
Avontuurlijk paden
Het meer is ruim vier kilometer lang en één tot twee kilometer breed. Het is onaangetast en ligt fenomenaal tussen hoge -soms besneeuwde- bergen.
Aan de zuidkant kun je er langs lopen over een pad dat langs een smalle weg loopt.
De tocht langs de noordzijde is een stuk avontuurlijker. Er lopen natuurlijke paden langs, maar die zijn behoorlijk moeilijk te volgen.
Je moet laarzen hebben of in ieder geval heel goede wandelschoenen.
Soms moet je door het water waden. Je komt niemand tegen.
In het meer komen riviertjes uit. Met stroomsversnellingen en watervallen. In het park kan je lange wandelingen maken en er zijn ook paden die je met een mountainbike kunt nemen.
Soms zijn er Alpenhutten waar je even kunt uitrusten of zelfs de nacht doorbrengen.
Met de auto kom je hier niet ver. Je kunt komen tot tien kilometer ten westen van het meer bij de waterval van Savica.
Als je die wilt bereiken moet je -lopend- wel een groot hoogteverschil overwinnen.
Bij de ingang staat een bordje dat de beklimming 20 minuten duurt.
Een beetje optimistisch is dat wel.
- Details
- Categorie: Reportages (189)
Voorjaar 2009
EEN PITTORESKE PLEK, ZEG!
Pittoresk is een beetje sullig woord. Het staat voor iets wat we mooi vinden. Of in ieder geval mooi moeten vinden.
Schilderachtig, lieflijk, beeldig, beeldend, schattig, romantisch.
Maar het is ook clichématig.
Als je pittoresk op zijn Frans schrijft -pittoresque dus- krijgt het al wat meer inhoud.
Allemachtig prachtig
Onlangs was ik op zo’n pittoresque plekje. Het meer van Bled in het noorden van Slovenië.
Alles voldoet daar aan de definitie. Alles klopt.
Alles is allemachtig prachtig.
In 1982 had ik er al een paar maal omheen gelopen.
Er was weinig veranderd.
Anderhalf uur
Je kunt het meer in een rustig tempo in zo’n anderhalf uur rondlopen.
Steeds zie je het meer in een ander perspectief en steeds blijft het mooi.
Pandjes
En dan die pandjes er langs. Daar wedijvert men ook in rijkdom, pracht en praal.
Afbraakpand
Het is uiteindelijk een hele opluchting als je terug bent in Bled en je ziet dit afbraakpand aan het meer staan.
Hoe dat kan?
Geen idee.
Misschien houden ze het wel in stand om te laten zien dat het hier toch echt ooit Oost-Europa was.
Subcategorieën
Reportages Aantal artikelen: 63
Pagina 8 van 27